|
Als de overheid de accijnzen verhoogt op benzine, alcohol of tabak dan is het zogezegd om onze gezondheid te beschermen. Als de brouwers hun bierprijs verhogen zijn het zogezegd dieven.
Volgens LDD geldt hetzelfde voor de energieprijzen.
Jean-Marie Dedecker: “De elektriciteitsfactuur steeg met gemiddeld 34 % sedert 2007.
Negentig procent daarvan is op conto van de overheid te schrijven.
Meer dan de helft van de prijs aan de benzinepomp zijn belastingen.
Bij onze elektriciteitsfactuur gaat hooguit nog één derde naar de producent, Electrabel en co, de rest zijn taksen en distributienettarieven.
Deze netbeheerders zijn overheidsinstellingen ( intercommunales) en door de nieuwe elektriciteitswet kunnen ze nu zelf hun prijzen naar believen bepalen. Volgens de Creg hebben netbeheerders een zeer hoge ” pay-out ratio” d.w.z. dat Elia en de distributienetbeheerders 90% van hun winsten uitkeren aan hun aandeelhouders, de steden en gemeenten, en Fluxys 75%.De steden en gemeenten verloren miljoenen euro’s aan inkomsten door het debacle van de Gemeentelijke Holding en Dexia. Ze trachten dit te recupereren door de verhoging van de distributienettarieven.”
klant betaalt alles…
LDD wijst er op dat groenestroomcertificaten voor zonnepanelen, biomassa en windmolens doorgerekend worden aan de verbruiker, net als de “gratis” energie voor mensen met budgetproblemen.
Jean-Marie Dedecker: “Dankzij minister Vande Lanotte (sp.a) heeft de overheid zich nu al verbonden om de komende 20 jaar 14 miljard euro groenestroomcertificaten uit te keren voor de windmolenparken op zee.
Maar die worden integraal doorgerekend aan de verbruiker: hoe meer groene energie, hoe duurder de stroom. Ook de nucleaire taks wordt aan de klant doorgerekend en dient nu om het gat in de begroting te dichten. In Frankrijk komt die rechtstreeks ten goede van de verbruiker, die maar 13,37 eurocent per KWh betaalt, tegen 20,93 eurocent in Vlaanderen. In Nederland is dat 17,34 eurocent en in Groot-Brittannië 14,42 eurocent!”
Volgens LDD wordt door de schraapzucht van de overheid aan de Vlaamse verbruiker een eindejaarsmenu van taksen en lasten geserveerd: “een galgenmaal met een groen sausje.”
Jean Marie Dedecker
De Brusselse staatssecretaris voor immobiliteit Bruno De Lille wil enkel een milieuattest afleveren voor het megashoppingcenter “ Just Under The Sky ” als de helft van de bezoekers met het openbaar vervoer komen en dan nog hun ticket terugbetaald krijgen.
Deze groene randdebiel verplicht uitbaters voorlopig nog niet om de boodschappen gratis naar huis te brengen met een rollator of een vélocipède van wrakhout en ijzerdraad.
“Bruno De Brabbelaar”, opvolger van “Steve Stunt”.
Jean Marie Dedecker.
Zo’n 2005 cafés uitgerookt en gesloten sedert het rookverbod van juli 2011.
Het dorpscafé, de troost van de volksmens wordt opgeofferd voor de belijders van het gezondheidsfascisme.Verzuurden gaan zelf niet op café. Ze zijn hoogstens heimelijke drinkers voor de beeldbuis, waar ze met hun vrouw en 2,4 kinderen wegkwijnen in hun citroencocon aan de open haard.
Straks komt de houtkachelpolitie en mogen ze verkleumen met de stoeprokers.
Boontje komt om zijn loontje.
Jean Marie Dedecker.
Minister Schauvliege gaat een houtkachelpolitie instellen om de houtblokken in de open haarden te tellen.
In 2006 schreef Jean Marie Dedecker in zijn boek “ Rechts voor de raap”:
“Het groene idee om onze kolencentrales te vervangen door houtverbranding is gebakken lucht. Om het rendement te halen van onze kleinste kolencentrale moet men jaarlijks zeventienduizend hectare boskappen! Erger zelfs. Men begroot in ons landje 303 megawatthout-energiecentrales waarvoor men jaarlijks bijna 1.900.000 ton in de oven moet gooien. Dit is meer dan de hoeveelheid hout die onze toonaangevende spaanplaatindustrie ieder jaar nodig heeft (1.400.000 ton). Door de subsidiëring van groenestroom en de manier waarop emissierechten in de energiesector worden verdeeld, wordt onze spaanplaatindustrie uit de markt geprijsd. Unilin, Quickstep en consorten mogen de verhuiswagen bestellen. Of hoe de groene jongens hun huis opwarmen door hun ramen en deuren op te stoken. En dat er ook vele banen op het spel staan, wordt al helemaal vergeten. De toegevoegde waarde van hout in de industrie is bijna tienmaal zo groot als in de energiesector en de gemiddelde tewerkstelling in de industrie is het honderdvoudige van die in de energiesector. “
Electrabel, GDF Suez Groep en Ackermans & van Haaren hebben de steenkoolcentrale Rodenhuize in de haven van Gent omgebouwd tot een biocentrale voor verbranding van houtpellets. Jaarlijks worden uit de Verenigde Staten en Canada 700.000 tot 800.000 ton houtpellets aangevoerd om daar verbrand te worden.
De houtkachelpolitie moet de kleintjes beboeten en belasten terwijl Electrabel de bossen in Canada en de Verenigde Staten hier mag opbranden.
Jean Marie Dedecker
John Crombez gaat de managementvennootschappen aanpakken. Het afgunstsocialisme heeft een aversie tegen de hardwerkende Vlaming en zijn bedrijfswagen. Er is nochtans dringender werk aan de winkel voor Rode Johnny. Wij citeren uit de mercuriale van Yves Liégeois, Procureur-Generaal bij het arbeidshof:
“In Gent wordt men stilaan wanhopig van de Turks-Bulgaarse carrousels waarbij onder dekking van vennootschapsstructuren mensenhandel en koppelbazerij welig tieren in de bouw, de tuinbouw, de horeca, het transport, de schoonmaak enz. Het frauduleus netwerk heeft tentakels in de andere Vlaamse provincies. De arbeidsauditeur te Gent is goed geplaatst wanneer hij zegt dat de Turkse fraudeurs, met medewerking van Gentse accountants, handig gebruik maken van slapende vennootschappen om de staatskas lichter te maken en Bulgaarse “knelpuntberoepers” te laten arbeiden tegen schandalig lage lonen of als zelfstandige in te schakelen, wat de koppelbazen “carte blanche” geeft om hun gangen te gaan. De arbeidsauditeur van Gent zegt dat de pakkans erg klein is omdat het door het gebruik van het vennootschapsconcept een piece of cake is om de controle te verschalken.
Op internet bestaat zelfs een heuse handel in “lege” vennootschappen. Vennootschappen vormen de ideale dekmantel om georganiseerde misdaad, inzonderheid sociale fraude tijdelijk af te schermen.”
Rode Johnny, kersvers anti-fraude-minister heeft werk aan de winkel.
Jean Marie Dedecker
Nederland heeft ook haar Fortis- en Dexiacommissie; de parlementaire enquête-commissie Dewit.
Vorig week getuigde Wouter Bos, oud-minister van Financiën, over de Fortiszaak/ABN Amro zaak:
“Wij hadden het gevoel dat wij de Belgen steeds informatie gaven over de situatie in België.”
Tijdens de redding van Fortis wist de Belgische toezichthouder – volgens de Nederlandse partijen – amper wat zich bij de bank afspeelde.
Bos zei dat mensen van Financiën en medewerkers van DNB aan de Belgen moesten uitleggen hoe slecht de Belgische bank er voor stond.
Nee, echt soepel ging het niet met de Belgische collega’s, aldus Bos.
Krijgen diegenen die geapplaudisseerd hebben voor Yves Leterme nu klamme handjes?
Jean Marie Dedecker.
De mislukking van het klimaatconcilie in Durban is een zegen
voor de arme wereldbevolking.
“Wealthy
countries want the Earth to be green, the underdeveloped countries want the Earth
fed.”
Anderhalf
miljard mensen is nog niet aangesloten op het elektriciteitsnet. Wij hebben het
recht niet om hen te beletten de lamp aan te steken, hun comfortniveau te
verhogen en hun gezondheid veilig te stellen.
Volgens de Wereldbank sterven er jaarlijks 4 miljoen mensen,
voornamelijk vrouwen en kinderen, aan longziekten en kanker door het inademen
van verpeste lucht afkomstig van hun kool –en houtkachels, dus door de
verbranding van biomassa. Ze ploeteren uren per dag in drassige grond om
brandhout te sprokkelen, of ploeteren in het slijk dat doordrenkt is met
dierlijke uitwerpselen en urine, om droge mest te verzamelen die ze nodig
hebben om te koken en het licht te doen branden. Ze zouden beter op school
zitten, zegt Barun Mitra, voorzitter van het Liberty Institute of Delhi, of
zich bezighouden met meer bevredigende of productieve economische activiteiten.
Koelkasten, televisies en computers, die ecologisten zo normaal beschouwen,
zijn er niet voorhanden.
Als China en India
zichzelf de uitstootbeperkingen zouden opleggen die door de klimaatkerk
voorgeschreven worden, dan zou hun bevolking minimum 200 jaar nodig hebben om
het Europees welvaartpeil te bereiken. Daarom bouwen ze nu samen 56 nieuwe
kerncentrales en 573 steenkoolcentrales.
Er is lucht en ademruimte genoeg om iedereen te laten
ademen. Als je alle wereldbewoners één vierkante meter zou geven dan heb je
zeven miljard vierkante meters nodig. Dan kun je de ganse wereldbevolking
verzamelen op een grondgebied zo groot als West- en Oost – Vlaanderen samen.
Jean Marie Dedecker.
Volgens de kranten en de Oostendse politiekorpschef is het
onveiligheidsgevoel van de Oostendenaar fictief. De criminaliteitscijfers van
een eigen onderzoek van de hoogste korpsbal zouden dit bevestigen.
Er bestaan drie soorten leugens schreef de gewezen Britse
premier Disraeli: Leugens, verdomde leugens en statistieken.”
Wie in Oostende met een gewone politieman praat weet dat de
statistieken opgemaakt worden in functie van het gewenste resultaat.
Hieronder ter illustratie een e-mail die ik ontving:
Hallo,
Mijn neef is vorige week in elkaar geslagen door een groepje (blanke)
gasten toen hij rond de kleine lac aan't lopen was. Op klaarlichte dag.
Eerste ronde deden ze niks, in z'n tweede ronde hebben ze hem vanachter
aangevallen, dan slag in zijn gezicht gegeven en toen hij viel beginnen
schoppen.
Neef is uiteindelijk kunnen weglopen en naar Aral benzinestation gelopen
en politie verwittigd
Politie heeft hem dan naar spoed gebracht.
Toen hij bij de spoed kwam zeiden ze daar dat het al de 3de loper was die in
het bosje werd aangevallen die week.
Francine Swiggers en Marc Tinant worden zelf vereffenaars van het ter ziele gegane ARCO. Ze moeten er over waken dat de gelden van de aandeelhouders van het A.C.W. vereffend worden door de belastingbetaler.
“Het is alsof men aan de koeien zou vragen hun eigen stal uit te mesten.”
Volgens de Vlaamse Milieu Maatschappij
spuiten onze houtkacheltjes en open haarden evenveel fijnstof in de lucht als
alle dieselwagens samen die op onze wegen rond hotsen.
In zijn boek “De aarde warmt op en de
geesten verhitten (pp 148-149) schreef Jean-Marie Dedecker reeds in 2010:
“Om te
weten wat het effect is van een milieumaatregel ivm fijnstof is het belangrijk
te weten wie de grootste vervuiler is. Volgens Frans Fierens van Ircel komt 85
procent van de fijnstofvervuiling uit het buitenland en zijn de grootste
vervuilers industrie, landbouw en verwarming en toch viseert hij het verkeer.
Volgens
het Duitse Ministerie van Milieu (Umweltbundesamt-UBA) komt de stijging van
fijnstof in de winterse periodes op rekening van het groter aantal houtkachels.
Het UBA schat hun aantal in de Bondsrepubliek op 14 miljoen (2007) met sterk
stijgende trend als gevolg van duurdere brandstofprijzen. Tot 90 procent van de
uitstoot van een houtkachel bestaat uit fijnstof. In 2002 berekende het UBA de
uitstoot uit houtkachels op 22,7 kiloton per jaar. Iets minder dan de totale
uitstoot van het wegverkeer (25,4 kiloton). Bij de laatste meting in 2003 lag
de uitstoot van houtkachels met 24,0 kiloton reeds hoger dan die van het
wegverkeer ( 22,7). Sindsdien is door de stijgende brandstofprijzen de verkoop
van houtkachels sterk gestegen. Hier moet wel rekening worden gehouden met het
feit dat de uitstoot op rekening van houtkachels voor praktisch 100 procent
tijdens de wintermaanden is geconcentreerd. Wat kan betekenen dat tijdens die
periode de uitstoot op rekening van kachels dubbel zo hoog ligt dan die van het
verkeer.”
De groene maatregelen van onze groene
overheden viseren altijd de auto omdat deze hoestbui op vier wielen geld in het
laatje brengt, maar ze verongelukken niet zelden in het ravijn van de
naïviteit. Is het nu wachten op een openhaardtaks en houtkachelcontroleurs?
Jean-Marie Dedecker
Weledelgestrenge Heer
Karel De Gucht,
Dat u mij vandaag 4
december in het Nieuwsblad beschuldigt een hand te hebben in uw
belastingperikelen is mij te veel eer aan doen. Als notoir parlementair
backbencher heb ik geleerd dat er drie categorieën burgers zijn. Zij die onder
de wet staan, (en die men laat betijen omdat ze niets bezitten) zij die binnen
de wettelijke lijntjes kleuren (en braafjes de helft van hun loon doorstorten
naar de Staat) en zij die boven de wet staan. U behoort volgens mijn bescheiden
mening tot die laatste categorie. Lui die wetten maken voor een ander maar die
denken dat ze er zelf niet aan onderworpen zijn. In de meeste gevallen komen ze
er nog mee weg ook. In ons verzuilde landje hebben ze immers zelf de mensen
benoemd die hun handel en wandel moeten controleren, van politie en fiscus tot
justitie. Ik heb mijn lesje geleerd met de verkoop van het gerechtsgebouw te
Veurne aan bvba Redeba. Naast het Veurnse justitiepaleis kocht dit bedrijfje
met een kapitaaltje van amper 20.000 euro ook nog vijf andere overheidsgebouwen
voor een totaal bedrag van 45 miljoen euro. Zeer lucratief want de overheid
huurt alles terug met formidabele huurprijzen. Sale and lease back. Tot op
vandaag weet niemand wie achter het schimmige Redeba zat. Het werd beheerd door
een spookfirma (Banner Mobilfisc Ltd.) vanuit het fiscaal paradijs, Tipperary
in Ierland.
Toen de Veurnse
onderzoeksrechter Yves Vanmaele mij meedeelde dat uzelf samen met de immobiliën
familie Jaspers achter Redeba zat ben ikzelf even op onderzoek uitgegaan. Ik
citeer uit het Pro Justitia van 06.06.2009 van de heer Vanmaele “tijdens één van de vele meetings liet de
heer Laurent Jaspers zich ontvallen dat zijn vader bevriend was met minister De
Gucht en dat deze participeerde met zijn vader in aankopen van openbare
gebouwen, waaronder het Administratief Centrum te Veurne”. In ieder
beschaafd land zou er dan een juridisch onderzoek starten naar de handel en
wandel van de betrokkenen, maar niet in dit bananenkoninkrijk van gerechtelijke
vazallen.
De klokkenluider werd aan
de schandpaal genageld door een incestueus spel van uw kompanen Dewael,
Verhofstadt en Hilde Vautmans met de Staatsveiligheid en de media. Maar
daarover later nog meer, de wet Franchimont verbiedt me voorlopig nog uit het
dossier te klappen. Alhoewel ik wel moet zeggen dat ik van uw klacht wegens
laster en eerroof vrijgesproken ben.
Eerlijkheidshalve moet ik
u ook bekennen dat ik in de Kamercommissie van 12.11.2008 nogal tekeer ben
gegaan tegen u over de handel in voorkennis bij
het Fortis – debacle. Op 3 oktober 2008 had uw familie in het Fortis kantoor van Berlare nogal wat
Fortis aandelen op de valreep van de hand gedaan vooraleer ze volledig
waardeloos werden. Alhoewel u eerst ontkende dat uzelf op de bewuste 3 oktober
met de Fortis kantoordirecteur gesproken had moest u achteraf door
telefonieonderzoek deze leugen toegeven. In uw verklaring aan de Gentse
Procureur – Generaal, F. Shins zegt u : “zich niets meer te herinneren.”
Het persoonlijk en
vertrouwelijk verslag van Shins aan Kamervoorzitter Dewael van 16.03.2009 over
deze zaak ligt ter inzage bij mij, indien u mij van enige vooringenomenheid zou
verdenken.
Uw drie telefoontjes op
dezelfde bewuste 3 oktober naar uw vriend Leo Debacker, voorzitter van de Raad
van Bestuur van uw beleggingsfirma NV Merit Capital, werden door P.G. Shins
geklasseerd als “de inhoud van dit gesprek kan evenwel niet achterhaald
worden”. Nochtans had een medewerker van Merit Capital, die u doorverbonden
heeft met uw boezemvriend Leo, verklaard dat u informeerde naar “ de toestand
met Fortis”. Logevrienden steunen mekaar in goede en bange dagen. Honi soit qui mal y pense.
Geloof het of niet,
Weledelgestrenge Heer De Gucht, dit waren de twee enige keren dat ik tegen u
van leer ben getrokken, niettegenstaande uw viscerale afkeer voor ondertekenaar.
Met het oude onderzoek van 2004 bijvoorbeeld, door het parket van Dendermonde,
waar uw echtgenote Mireille Schreurs - behalve vergissing mijnentwege - toch
politierechter is, naar handel in voorkennis met Bricsnet-aandelen, had ik
niets te maken. Het was Nasdaq Europe die toen een klacht had ingediend tegen u
omdat u aandeelhouderbestuurder was van het failliete Bricsnet met verdachte
beurstransacties. Zoals gebruikelijk bij zaken met voorkennis, kon het causaal
verband niet bewezen worden en werd de zaak geseponeerd. Ik ga ook nooit in op
geruchten behalve als ze van een beëdigd onderzoeksrechter komen. De
geruchtenmolen over de betrokkenheid met de familie Jaspers bij de
herinrichting van de “Diplomatenzaal” op de luchthaven van Zaventem of bij der
verkoop van onze ambassade in Tokio is aan mij
niet besteed. Ook niet de verhuis van de permanente vertegenwoordiging
bij de EU naar de Wetstraat 61/63. Ik klasseer dat bij de categorie “
geruchten” en zou dat zelfs niet durven indelen bij de categorie “waar er rook
is, is er vuur”. Hetzelfde voor alle “links” naar uw logebroeder Jean Claude
Deshamps, die u niet alleen kent van Merit-Capital en de Gimv maar ook als
partner in de management vennootschap MGTP en de TEG (Trans European Grouwth
Fund) met belangen in het technologiebedrijf Gnossis en Zincpower. De Gimv, de
NIB en het Frans IDI stijfden het fonds dat al na drie participaties verdween
bij gebrek aan succes. Was het Zincpower niet dat door de gebroeders Bleyen frauduleus
leeggezogen werd en dan overging in de Galva Power Group NV waarin u als
bestuurder zetelde samen met het Waalse Carmeuse? Dan werd het Vista NV met u
als bestuurder uiteindelijk opgekocht
door het Britse Hill & Smith. Ik weet het, het is een kluwen waarin een
kat haar jongen niet meer terugvindt. Volgens de krant De Standaard passeerde u
aan de kassa voor 1,3 miljoen euro en waren het heel wat klachten tegen u die
uitmondden in procedures tegen de Belgische Staat, die u overigens als
VLD-kopstuk allemaal won. Is het dan toch niet verwonderlijk dat een onverlaat
bij de fiscus het aandurft uw fiscale reilen en zeilen uit te pluizen? Eerlijk,
ik heb er niets mee te maken. Wie tegen een soutane plast krijgt de spatten in
zijn gezicht.
Als donkerblauw liberaal
(libertair) heb ik alle respect voor hardwerkende Vlamingen die naast hun
schamele (belastingsvrije) overheidswedde en het hongerloon van een buitenhuis
werkende vrouw nog wat bijklussen in allerhande ondernemingen. Niet alleen bij
het ter ziele gegane Dexia of de Gemeentelijke Holding maar ook bij heuse
privébedrijven. Of het nu Merit Capital NV, Immo Degus NV, of SS La Macinaia
is, het zijn mijn zaken niet.
Aanvaard, Weledelgestrenge
Heer De Gucht mijn gevoelens van innige deelneming in uw fiscale beslommeringen,
en dat die vermaledijde klokkenluider bij de belastingen ook moge hangen (iets
waar ik geenszins aan twijfel).
Sans rancune,
Uw nederige onderdaan,
Jean Marie Dedecker
PS : ik wens u alle rust
toe aan de zijde van uw eega in Toscane.
De sociale bewegingen, met de christelijke zuil op kop,
komen vrijdag op straat tegen de regering, de besparingen en meer in het
algemeen tegen de bankencrisis en het casinokapitalisme dat de oorzaak van alle
kwaad is. Die christelijke zuil zou beter eerst voor eigen deur vegen en haar
eigen leiders op het matje roepen voor wat de Arcogroep heeft uitgespookt met
haar aandelen in Dexia. Op de hoorzitting van de Dexiacommissie in het
Parlement heeft CEO Francine Swiggers van de Arcogroep met rode oortjes moeten
bekennen dat ze met haar aandelen heeft gespeculeerd, met ‘put-opties’ en ‘stock
lending’. Geleerde woorden voor risicovolle acties op de beurs, waar Arco
trouwens ferm zijn broek heeft aan gescheurd, het verloor 128 miljoen euro! Door
hun aandelen ter beschikking te stellen van ‘shorters’ werkte Arco dus zelf mee
aan de neergang van het aandeel van Dexia. Blijkbaar was de ‘dolle pret’ om met
het geld van de militanten zoveel mogelijk winst te maken niet nieuw in de
‘sociale’ christelijke holding. Als grootste aandeelhouder in Dexia zat Arco het
dichtst bij de vetpotten, en streek het jaar na jaar miljoenen euro dividenden
op. Alleen blijkt nu dat de holding op
drijfzand was gebouwd, in een vreemde constructie waarin Vlaamse spaarcenten
systematisch moesten dienen om leningen in Frankrijk te financieren. De winsten
uit het verleden zijn onder de organisaties uitgedeeld, maar nu het schip
gezonken is weigert de ACW holding daar de gevolgen van te dragen. Daarvoor moeten de trouwe CD&V
ministers dan zorgen, en bekomen dat de Staat, wij allen dus, de vennoten van
de Arcogroep hun inleg terugbetaalt.
Het klopt dat de coöperanten van Arco niets te zeggen hadden
aan de verblindende winsthonger van hun bestuurders. Maar dat hadden de
aandeelhouders van Fortis ook niet, en toch zijn die ‘goede huisvader’ al hun
centen kwijt. Dat onrecht zal op de betoging in Brussel niet worden
aangeklaagd. Maar de patroons, die ‘hun zakken vullen op kosten van de kleine
werkman’ zullen als eerste onder vuur liggen. De ACV’ers kunnen beter even
denken aan hun eigen ‘patroons’, en hun woede op hen wat koelen, in
christelijke deemoed, zoals dat heet.
Jean Marie Dedecker
De Sturmbannführers van het gezondheidsfascisme willen
thuisroken verbieden. Het is een misdaad tegen de inwonende kinderen: kindermishandeling. Hoe dat
verbod zal afgedwongen worden, daarrond wordt door de anti-rokersstasi nog een
rookgordijn opgetrokken. Met een kliklijn? Of moeten kinderen zelf hun ouders
verlinken bij de politie? Worden rokende koppels uit voorzorg gecastreerd en
onvruchtbaar gemaakt?
Nazi-Duitsland was
het eerste land dat antirookcampagnes voerde onder het motto: “ uw lichaam is van
de natie en van de Fürher, u hebt de
plicht gezond te zijn. “ De
gezondheidsfascisten kondigden onder leiding van Karel Aster een tabakverbod af
voor leden van de nazipartij. Het streven naar een perfecte übermensch. De Hitlerjugend
werd gebrainwasht om hun ouders te verklikken als ze afweken van de nazistische
heilsleer.
Gezondheidsfacisme is de zoveelste afwijking van een
totalitair regime.
Jean Marie Dedecker
Sinds de politie een percentage mag opstrijken van de
boetes die ze uitschrijft is de heksenjacht op de portemonnee van de gewone
burger die een beetje buiten de lijntjes kleurt, in een stroomversnelling
gekomen. De automobilist is de melkkoe van dit systeem omdat hij het
gemakkelijkst te controleren is. Sommige politiezones leggen hun agenten quota
op,gekoppeld aan verlies van financiële voordelen als ze hun streefdoel niet halen.
Dat de lokale politie van Gent zijn agenten 'bonnenquota'
oplegt is meer regel dan uitzondering. Verkeersveiligheid wordt het alibi om de
kas te vullen.
Streefdoel is om tegen het jaareinde 532.000
snelheidsovertredingen en 43.000 zogenaamde 'onmiddellijke inningen' uit te
schrijven voor foutparkeren of niet dragen van de gordel. Minder prioritair is
blijkbaar de aanpak van de alsmaar blijvende stijging van het aantal
misdrijven. Het ziet er naar uit dat Gent dit jaar de kaap van 44.000
(geregistreerde!) misdrijven 'vlotjes' zal 'binnen halen'! Maar voor de aanpak
van de dagelijks meer dan honderd gevallen van diefstal, vandalisme,
vernielingen, handtasdiefstal en zakkenrollen is er blijkbaar niet voldoende
personeel ... want de Gentse politie investeert in 'verkeersveiligheid' (lees :
'inning van fondsen')
Hieronder de interne nota van de Politie Gent
We worden geregeerd door een bende bokkenrijders. De KBC staat onder druk
omdat ze 27 miljard euro Belgisch overheidspapier in haar koffers heeft. De
Franse banken staan op omvallen met 112 miljard euro tegoed van Spanje, 309
miljard van Italië en 41 miljard van Griekenland. Met Belgische staatspapier
erbij is Dexia maar een dominosteen. Ondertussen gaan onze partijleiders bokken
schieten bij Albert op het kasteel van Ciergnon.
Jean Marie Dedecker
Voor LDD is het onbegrijpelijk dat de Belgischeoverheid in deze tijden van besparing nog geld vindt om de waanzinnige hebzuchtvan sociale organisaties te belonen. In de afgelopen jaren heeft ARCO-groep, definanciële koepel boven de Christelijke arbeidersbeweging, duizenden militantenen leden gemobiliseerd om geld op te brengen voor het riskante en zuiverspeculatieve casinobankieren van eerst BACOP, Artesia, dan samen met BPP, entenslotte Dexia. De coöperanten hebben daar jarenlang de riante winsten vanopgestreken. Maar nu de rekening moet worden betaald is het de belastingbetalerdie hun aandelen moet indekken.
Jean-Marie Dedecker: “Het is vooral hemeltergend dat 3 jaargeleden honderdduizenden ‘goede huisvaders’ die in Fortis hadden geïnvesteerdal hun centen zijn kwijtgespeeld. Maar nu de leiding van het ACW zijnspeculatieve vennootschappen naar de ondergang heeft gecoacht, worden hunleden in bescherming genomen. Als ze dan toch willen vergoed worden, kunnen zeook de winst terugstorten die ze al die jaren hebben gemaakt. Het wordtmeer en meer duidelijk dat Dexia in 2008 meer dan 6 miljard euro overheidsgeldkreeg om de grootaandeelhouders te beschermen, Gemeentelijke Holding, Ethias enArco. Premier Leterme (CD&V) zorgt voor zijn achterban. “
Zuiver cliëntelisme
LDD is al langer gedegouteerd door de manier waarop in ditland de klassieke politieke partijen misbruik maken van hun macht om kiezersaan zich te binden. Maar de truuk die CD&V, met in zijn zog een hele reeksministers, burgemeesters, schepenen tot zeer lokale politieke potentaten, nutoepast, slaat zelfs het cliëntelisme dat de Vlamingen gewoonlijk aan de DiRupo en Moureaux verwijten in hun Brusselse en Waalse PS-staten. .
Jean-Marie Dedecker: ”Hoe kan de burger weer vertrouwenkrijgen in de politiek als de hold-ups op de gewone belastingbetaler nual op klaarlichte dag en zonder maskers mogen worden gepleegd. Het wordtstilaan duidelijk dat de Dexiaholding is kapot gegaan aan de buitenmatigehebzucht van bestuurders en aandeelhouders, die hun gouden melkkoe uiteindelijkhebben doodgemolken. Maar dat een regering in lopende zaken van CD&Ven Open VLD deze financiële vrijbuiters nog staatswaarborg belooft tart elkeverbeelding.”
Om deze reden eist LDD dat de staatswaarborg voor de‘slachtoffers’, van zowel ARCO, Ethias als om het even welke gepolitiseerdefinanciële groep wordt ingetrokken en dat alle beleggers in dit land op eengelijk manier worden behandeld. Indien Arco-beleggers/spaarders niet op dehoogte waren dat ze aan het beleggen waren i.p.v. sparen, dan ligt deverantwoordelijkheid in de eerste plaats bij de directie die hen heeft misleid.Dan is het management aansprakelijk, maar nog altijd niet de belastingbetaler.
Jean Marie Dedecker.
Voor een kilowattuur betaalt een Belgische consument 21 eurocent, een Franse slechts 0,13 eurocent. In Frankrijk komt de nucleaire rente in de beurs van de consument terecht. In België vult men er het gat in de begroting mee!
Jean Marie Dedecker.
De roep en hetgekrakeel voor een bijzondere commissie of voor een parlementaireonderzoekscommissie verdoezelen de zoektocht naar de verantwoordelijkheid en deaansprakelijkheid van de politieke tenoren in het Dexia-verhaal. Het is aandoenlijkhoe Patrick Janssens ( sp.a burgemeester van Antwerpen) een ballonnetje oplaatom zijn zitpenningen bij Dexia terug te storten. Penningen om te zitten isinderdaad het juiste woord. Plat populisme of gewetenswroeging? Berouw na de zonde,maar geen absolutie waard. Politieke horigheid gekoppeld aan incompetentie ismisdadig. Eigenlijk zou de ganse politieke nomenclatura die rijkelijk aan de Dexiatafelmocht aanschuiven haar vergoedingen moeten terugstorten. Niet aan de bank, maaraan de Brailleliga of aan FLEVADO , de federatie van Vlaamse dovenorganisaties.Hun toezicht op de bank was immers doof en blind. Meer bezigheidstherapie dancontrole. De Gemeentelijke Holding was een hefboomfonds die de boel belazerdemet dubieuze autofinanciering en het casinospel van put- en callopties.
De particratiedie uitloopbaantjes versiert voor verdienstelijke apparatsjiks, of zetelendemandatarissen sust met wat extra zakgeld, is een slopende kanker in onsverzuild politiek en economisch systeem. De metastase tast alle organen aan vanons bestel en beperkt zich niet tot Dexia-bestuurders als De Gucht, Di Rupo,Van Rompuy, Dehaene en andere Wivina Demeesters die niet alleen blind was alslid van de Raad van Bestuur van Dexia maar ook doof als voorzitter van hetauditcomité. Met de stomme van Portici is België begonnen en met dezelfdepartituur is Dexia geëindigd!
Daarnaast zijner ook mindere goden die in deze operette meegespeeld hebben. Bijvoorbeeld JeanVandecasteele sp.a. burgemeester van Oostende. Hij werd in 2001 bestuurslid vande Gemeentelijk Holding en tradnaderhand toe tot het Auditcomité. Dit comité wordt verondersteld deboekhouding te controleren. Voor een jaarvergoeding van 28.750 euro wordt erook nog verondersteld dat je een oogje in het zeil houdt. Toen de GemeentelijkeHolding in 2009 een piramidespel startte door aan de gemeenten 13% te belovengedurende 10 jaar voor wie op hun Dexia-kapitaalsverhoging inschreef, kochtOostende prompt 90.877 preferente A-aandelen voor 3.722.322 euro. De centen uitde gemeentekas werden daarvoor afgeroomd van een rekening –courant die de stadaanhield bij FINIWO, de financieringsintercommunale voor investeringen in Oost& West –Vlaanderen.
Pikant detail:De Oostendse burgervader staat ook op de loonlijst van FINIWO als lid van hetregionaal adviescomité. Vestzak-broekzakoperaties zijn het gevolg van politiekekruisbestuiving.
DeGemeentelijke Holding bezat ook een dikke 50 miljoen euro aan aandelen in ASTRIDN.V. het bedrijf dat de draadloze telecommunicatie beheert voor de politie, debrandweer en allerhande hulpdiensten. Ook daar zit Jean Vandecasteele al meerdan een decennium in de Raad van Bestuur.
Dat deGemeentelijke Holding ook nog investeerde in het Oostendse Electrawinds, toenJohan Vande Lanotte er voorzitter was, zal louter op toevalligheid berusten. Net zoals een klein kransje Vlerick-boys deRaden van Bestuur van het Vlaams bedrijfsleven frequenteert, worden onzeparastatale instellingen bevolkt met vertrouwelingen van de drie grote klassiekepolitieke families. Enige kennis van de materie is mooi meegenomen maar nietvereist. Het besmettingsgevaar voor incompetentie is groot.
Het cliëntelismeis een politieke carrousel van belangenvermenging, dat zichzelf blijft voedenmet de postjes- en graaicultuur. De Leuvense praeses Louis Tobback orakeldeletterlijk : “ dat mocht er een beleggingsadviseur aan mijn deur komenvertellen dat hij een belegging had waarop ik dertien procent kon verdienen, ikprompt de politie zou bellen wegens oplichting” Louis kocht in 2009 op contovan zijn Stad 50.874 preferente aandelen G.H. voor 2.083.799 euro. Houdt LouisTobback er een ander principe op na met eigen geld dan met de zuurverdiendecenten van de belastingbetaler? Luister naar mijn woorden maar kijk niet naarmijn daden. Het motto van Sint – Hypocritus.
Net zoalsPatrick Janssens die zijn Stad Antwerpen 20,4 miljoen euro lichter maakte voor497.851 aandelen. Hij mag wel zijn zitpenningen terugbetalen. Als boetedoening,ze branden in zijn broekzak. Madoff moest in de VS voor een analoog Ponzi-shemaals van Dexia, 150 jaar de cel in. Kameraad Daniel Termont, sp.a burgemeester van Gent stak geen geld in hetpiramidespel van de G.H., maar hij was wel bereid een achtergestelde lening toete staan met de centen van Publigas,waar hij zelf baas van is, tegen een rentevoet van 14,5 procent en enkelebestuurszetels. De schaamtegrens voorbij.
Het kan nogdriester. Minister Laurette Onkelinx (PS) en Isabelle Durant (Ecolo) keurden op9 september 2009 in de gemeenteraad van Schaarbeek de aankoop goed van 232.439preferente aandelen voor 9,52 miljoen euro. Daarvoor moest de gemeente 8,2miljoen euro extra lenen bij ...Dexia, met waarborg van de gewesten. DeGemeentelijke Holding en sommige gemeenten hebben geld geleend bij Dexia om aandelen te kopen vanDexia met als onderpand diezelfde aandelen van Dexia. Behalve in Absurdistan isdeze carrousel een vorm van oplichting met medeplichtigheid van onze politieketenoren. Als de bank in brand staat discussiëren ze over de kleur van hetbluswater en laten ze de belastingbetaler opdraaien voor de schade.
Parlementaireonderzoekscommissies waren in het verleden enkel succesvol als er geen politicirechtstreeks betrokken waren bij het te onderzoeken voorwerp. (Dutroux, Rwanda,operatie kelk) Bij Dexia is dit niet het geval. Integendeel. Een echteparlementaire onderzoekscommissie zou enig soelaas kunnen brengen op voorwaardedat alle parlementen hun krachten zouden bundelen voor een globale queeste naarde perikelen bij Dexia en de Gemeentelijke Holding. Maar dit komt er niet. Netzoals de Fortiscommissie dient ze om de vis te verdrinken. Dexia is geen kleinevis, maar een octopus. De enige weg omde waarheid en de verantwoordelijkheid van de grootste bankroof uit onze nationalegeschiedenis aan het licht te brengen is een gerechtelijk onderzoek met eenbeslagen onderzoeksrechter.
Het debaclevan Dexia in 2011 is een herhaling van 2008. In het juridisch jargon noemt mendit recidive. Als de voorzitter van de Gemeentelijke Holding, Francis Vermeiren(Open VLD) verklaart dat hij vandaag net hetzelfde zou doen , dan is hij zelfseen redecivist. Het politieke adagio “wir haben es nicht gewusst” van detientallen bestuurders die bij Dexia en de Gemeentelijke Holding aanschoven, geldthier niet meer. Medeplichtigheid is nog het minste wat je hier van kunt zeggen.
Jean-MarieDedecker
Voorzitter LDD
Jean-Marie Dedecker dient persoonlijk een klacht in
met burgerlijke partijstelling tegen de Gemeentelijke Holding voor misbruik van
vertrouwen, oplichting en valsheid in geschrifte. Wie een beleggingsproduct
verkoopt met een beloofd superdividend van 13% gedurende 10 jaar en nadien
failliet gaat zodat hun klanten al hun geld kwijt zijn, wordt steevast voor de
rechter gedaagd.
Jean-Marie Dedecker: “De Gemeentelijke Holding en haar
praeses Francis Vermeiren (Open VLD) hebben net hetzelfde gedaan en zouden naar
eigen zeggen opnieuw hetzelfde doen. Die man is staatsgevaarlijk voor de
schatkist. Het is niet omdat de holding wordt bestuurd door politici en door de
traditionele partijen worden beschermd dat zij zich niet moeten verantwoorden
voor eventuele criminele feiten. Het gerecht moet onafhankelijk recht spreken
en de burgers beschermen tegen oplichters van elk allooi, zelfs al zijn het
wolven in schapenvacht met een pseudo-democratische legitimiteit. “
Oostende
De
burgemeester van Oostende Jean Vandecasteele (sp.a) zat niet alleen in de raad
van bestuur van de Gemeentelijke Holding, hij zat zelfs in het auditcomité dat
de getrouwheid van de handelingen ervan moest controleren. In 2009 werkte hij
ook mee aan het piramidespel van de holding waar zelfs Charles Ponzi en Bernard Madoff van zouden blozen.
Jean-Marie
Dedecker: “Stad Oostende kocht in 2009 voor 3,7 miljoen euro aandelen, die maar
één jaar dividend hebben opgeleverd. In totaal verloor de Oostendse
stadskas 12,4 miljoen euro aan dit wanbeleid. Iedere individuele Oostendenaar
verliest 180,0 euro aan deze oplichting.”
Individuele
klacht
Art 194 van
het Vlaams gemeentedecreet voorziet in een procedure die een inwoner het recht
geeft in naam van zijn stad of gemeente in rechte op te treden als die
dat verzuimt te doen, op voorwaarde dat hij daar zelf de : kosten voor draagt.
Jean-Marie
Dedecker: “ De wet moet gelden voor iedereen, en het kan niet dat politici met
ons zuur verdiende belastinggeld op de roulette gaan spelen in het Dexia-
casino en daar geen verantwoording voor hoeven af te leggen. Het kan niet dat
politici met onze belastingen piramidespelen organiseren, en als het geld
verdampt is hun verantwoordelijkheid ontlopen. Kapitaalsverhogingen
gefinancierd met leningen van Dexia en met als onderpand de eigen aandelen zijn
dubieuze constructies van autofinainciering. Door het feit dat de overheid deze
lening nog eens waarborgt verliest de belastingbetaler tweemaal en moet hij nog
eens 835 miljoen euro ophoesten.
Er hebben 246 van de 308 Vlaamse gemeenten in 2009
aandelen bijgekocht bij de Gemeentelijke Holding, alles samen voor 91.311.186
euro. Als de gemeentebesturen niet naar de rechter stappen om ons geld te
beschermen of terug te eisen, dan moeten wij dat zelf doen.
Jean-Marie Dedecker: “Ik roep alle inwoners van deze
gemeenten op om mijn voorbeeld te volgen".
Wie wil aansluiten bij de Oostendse klacht of wie in zijn
stad of gemeente zelf een klacht wenst in te dienen kan voor alle info terecht
op het e-mailadres jm@jmdedecker.com .
Johan
Vande Lanotte begon zijn carrière te Oostende met het opdoeken van de RMT die
een verlies van 1375 jobs met zich meebracht. Sindsdien en gedurende een 15 tal
jaren belooft hij de Oostendenaars jobs die er nooit gekomen zijn. Telkens voor
de gemeenteraadsverkiezingen komt Johan “Pinokkio” Vande Lanotte met beloftes
voor grote tewerkstelling te Oostende, maar nooit komt er netto ook maar 1 job
bij, wel integendeel.
De valse belofte carrousel
In
maart 2000 amper 7 maanden voor de gemeenteraadsverkiezingen kondigt Johan
“Pinnokio” Vande Lanotte samen met de socialistische vakbond ABVV in pers aan dat
hij tegen 2003, 2500 jobs zal creëren. De sp.a won de verkiezingen maar de jobs
kwamen er nooit.
In
februari 2005 klonk Johan “Pinokkio” Vande Lanotte nog euforischer of loog hij
nog harder (aan u de keuze van invulling) en kondigde hij 3000 jobs aan voor
Oostende tegen eind 2011. We zijn inmiddels eind 2011. Waar zijn die jobs?
Sterker nog in 2006 manipuleert hij met hulp
van de VDAB de jeugdwerkloosheidscijfers. Triomfantelijk kondigde hij aan dat
in Oostende ‘s lands grootste daling van
jeugdwerkloosheid (-25 jarigen) had plaatsgevonden. Dit was sience-fiction,bedrog
en manipulatie van de cijfers. Men had bewust
de jongeren van de jobhuntingsessies uit de cijfers gehaald, onterecht want
deze waren nog werkzoekende en later bleek dat amper een klein percentage
daarvan uiteindelijk werk vond.
Maar
opnieuw werkten de leugens en het bedrog en won de sp.a de
gemeenteraadsverkiezingen van 2006.
Maar
de jobs bleven uit en de werklozen bleven werkloos.
Het economisch huis
Het
economisch huis vzw - de nieuwste marathonclub van Oostende - moet bedrijven
aantrekken en voor tewerkstelling zorgen in Oostende.
Het
Economisch huis kreeg in 2010 samen met AGSO (Autonoom Gemeentebedrijf
Stadsvernieuwing Oostende) 3,8 miljoen euro subsidie van Stad Oostende, maw van
de belastingbetaler. Van jobs creëren is er in elk geval niets in huis gekomen.
Maar al is de leugen nog zo
snel de waarheid achterhaalt hem wel.
De
cijfers duiden aan dat Oostende onder socialistisch beleid geen centimeter
vooruit ging, maar integendeel fors achteruit boerde. In 2000 had Oostende
volgens een onderzoek van SIF( Sociaal ImpulsFonds) op Kortrijk na de grootste
kansarmoede in West-Vlaanderen. In 2011 wijst de kansarmoedeatlas van de
provincie uit dat Oostende de grootste kansarmoede kent van West-Vlaanderen. In
2011 wonen 25% van alle kansarmen van West-Vlaanderen in Oostende. 41 % van
alle Oostendenaars of 28.284 inwoners leven onder de armoedegrens. Dit ondanks
miljoenen euro’s van het stedenfonds en van het SIF ( Oostende werd erkend als
SIF-plus gemeente en kreeg daardoor extra subsidies) Volgens de werkloosheidscijfers van de VDAB telde Oostende in
2000 3067 werklozen, in 2011 tikken we af op 3078 werklozen. De werkloosheidsdruk in
Oostende (10,3%) is dan ook de hoogste van West-Vlaanderen (gemiddeld 5,8%).Waar zijn die duizenden
beloofde jobs.
Daarenboven
is de stadsschuld te Oostende
verviervoudigd. De schuld bedroeg in
1997 ( het jaar dat Jean Vandecasteele sp.a burgemeester werd) per Oostendenaar
870,51 euro, in 2011 is de schuld per Oostendenaar 3446,01 euro.
Geld
verteren en door ramen en vensters gooien daarin zijn de socialisten onbetwist Olympisch
kampioen. Maar de werkloosheid en kansarmoede oplossen daar falen ze grandioos
in. Het lijkt hun zorg wel niet!
Oostende is een economisch kerkhof.
Economisch
leven we op een kerkhof. De cijfers van “West-Vlaanderen ontcijferd” spreken
boekdelen. Oostende
wordt gekenmerkt door een lage ondernemersgraad, een lage werkzaamheidsgraad en
hoge werkloosheidscijfers. Met 268 werknemers per 1000 inwoners, laat Oostende
zich enkel nog voorbijsteken door Diksmuide (233) als slechtste leerling van de
klas. Als centrumstad slaagt Oostende er overigens niet in om werknemers uit
andere gemeenten aan te trekken. Integendeel. Oostende kent netto een uitgaande
pendel van iets meer dan 10.000 loontrekkenden, waarmee in het arrondissement
het verschil tussen in- en uitgaande pendel het grootst is. Bovendien scoort
Oostende ook veel lager dan het West-Vlaams gemiddelde (90) met slechts 73
zelfstandigen per 1.000 inwoners. Het
Oostendse beleid werkt als een
omgekeerde magneet op de lokale economie. Het stoot eigen initiatief,
ondernemerschap, hoogopgeleiden en jonge gezinnen af. In de plaats daarvan is
het een aantrekkingspool voor kwetsbare doelgroepen met in hun kielzog een
steeds zwaarder wegende sociale problematiek.
Op
de luchthaven zijn de cijfers in dalende lijn. Alle economische activiteiten samen
daalden met 60% in vergelijking met 2005. De vismijn is failliet met een
verlies van om en bij de 30 miljoen euro. Het Kursaal is virtueel failliet en
noteer een verlies van 14,6 miljoen euro. De bankrekeningen van AGSO (Autonoom
Gemeentebedrijf Stadsvernieuwing Oostende) zijn al meer dan een jaar
geblokkeerd en door insolvabiliteit dreigt ook daar het faillissement. Het
winkelcentrum onder de basketbaltempel is failliet. Op de renbaan loopt al jaren
geen paard meer en de Kinepolis sluit binnenkort 4 zalen omdat het complex niet
rendeert.
De
haven van Oostende is in vrije val. Het jaaroverzicht van
de Vlaamse Havens opgemaakt door de Vlaamse Havencommissie en gepubliceerd door
SERV spreekt boekdelen. Het aantal
gepresteerde arbeidstaken daalde met 30,6 %. Terwijl er in
2004 nog 15.418 containers werden geladen en gelost is dat in 2009 nog 0,00000
containers, de roll-on-roll-off daalde tussen 2008 en 2009 met maar liefst
2.806.000 ton. Het aantal scheepsbewegingen in Oostende daalde van 6797 in 1980
tot 2952 in 2009. Dit is een historisch dieptepunt voor de haven van Oostende
nog nooit waren er zo weinig scheepsbewegingen in Oostende.
Het leugenpaleis stort in.
Het
leugenpaleis van waaruit de Oostendse socialisten hun wanbeleid en hun
pak-de-poen-show opvoeren stort ineen.
Het
stort in door harde cijfers van instanties die in volle onafhankelijkheid de
realiteit en de waarheid schetsen. De salonsocialisten lezen de cijfers, maar
storen zich er niet aan. De leugens en valse beloftes zorgden in het verleden
voor eclatante verkiezingsoverwinningen en de Oostendse bevolking zal zich nog
wel eens 6 jaar laten vangen, hoor ik hen denken. Dit besluit ik uit de
beloftes die Johan Vande Lanotte en Bart Bronders begin deze week maakten bij
het lanceren van Oostende @ work. Voor de derde verkiezingen op rij beloven ze
duizenden jobs aan de Oostendenaar. Jobs die er in het verleden niet kwamen.
Geachte
collega inwoners van Oostende: “ stoot u niet voor de derde maal aan dezelfde
steen en kies voor echte verandering en niet voor valse beloftes”
Jean
Marie Dedecker
De houding
van de “Groenen” in het metalodossier is minstens hypocriet te noemen. Toen in
2006 de hoogoven nummer 6 in Seraing heropstartte riepen de ecolo’s moord en
brand voor de vervuilende uitstoot van deze industriële archeologie. Maar het
gerinkel aan de kassa is altijd groter dan het geruis van het geweten. De emissierechten
voor de vervuilende co2-uitstoot werden naar Waalse gewoonte ten laste gelegd
van de belastingbetaler. Elke nieuwe arbeidsplaats kostte 716.253 euro aan
subsidies en Ecolo zweeg. De macht van de vakbonden en werk in de achtertuin
zijn belangrijker dan ideologie.
Het stond in
de sterren geschreven dat Acelormittal de ovens zou doven van zodra de subsidieruif
opgesoupeerd was. De versnippering van de sites en de inlandse ligging ( gebrek
aan zeehaven) maken de walserijen en gieterijen onrendabel.
De Waalse
politici hadden nochtans beter kunnen weten. Het is niet de eerste hold-up op
ons belastingsgeld, maar de P.S. ligt daar niet wakker van.
De patrimoniumopbouw
van de Karolingse dollarmiljardair Albert Frère vertoont veel gelijkenissen met
dit van Laksmi Mittal in het Luikse staalbekken. Alleen was die hold-up op de
Belgische schatkist beschaafder en beter verpakt. Dankzij minister van
economische zaken Willy Claes (SP), de Waalse socialist André Cools en de
toenmalige premier Paul Vanden Boeynants nam de staat in 1970 de waardeloze
staatsaandelen over van de holdings Frère-Bourgeois (Hainaut-Sambre) en
Generale Maatschappij (Cockerill). De zaak was georchestreerd door banken uit dezelfde holdings (BBL en
Generale Bank) die zware kredieten hadden openstaan, dit alles in samenspraak
met de FGTB, de vakbond van de Luikse metallo’s. Big Labour en Big Money. In
plaats van failliet werd Albert op slag schatrijk. Frère Bourgeois Commerciale
(FBC) kreeg van de Belgische belastingbetaler 735 miljoen Belgische frank voor
de verkoop van 49% van zijn waardeloze aandelen, een monopolie van 30 jaar op
de verkoop van Waals staal en werd blijvend gefinancierd met staatswaarborg. Il
faut le faire. In 1983 volgde nog 925 miljoen Belgische frank voor de overige
51% van FBC. Albert Frère stak zijn centen in zijn holdings Pargesa en GBL en
de rest is geschiedenis. Onze fenomenale staatsschuld is vooral ontstaan door
de financiering van de staalsector in de jaren zeventig, om het Franstalig
establishment te redden en de vakbonden te kalmeren.
Een ezel
stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. De Parti Socialiste heeft er haar
handelsmerk van gemaakt.
Veertig jaar
palliatieve zorgen veranderen niets aan de kroniek van een aangekondigde dood.
Jean-marie Dedecker
Het hoeft niet te verwonderen dat voorzitster Milquet van de
CDH ons Brussels ketje Toots Thielemans midden de nacht naar de Wetstraat wilde
tronen om met de Brabançonne het vlinderakkoord te bezegelen. Niet alleen
hadden de onderhandelaars de ban gebroken die België al 4 jaar onbestuurbaar
maakt, bovendien hadden de Verenigde Franstalige Partijen de slag om Brussel
glorierijk gewonnen, hadden ze onder de mom van de interpersoonlijke
solidariteit alle miljardentransfers van noord naar zuid bestendigd en
bovendien konden ze nog de indruk geven dat ze onnoemlijk veel toegevingen hadden
gedaan.
De lectuur van het vlinderakkoord maakt duidelijk dat de
zesde staatshervorming voor Vlaanderen nauwelijks meer macht oplevert, dat
Vlaanderen Brussel niet meer hoeft los te laten, dat wordt in dit akkoord al
een feit, en dat Vlamingen voor hun vermetelheid om het Belgisch establishment
zo lang te tarten nog decennia lang zwaar zullen dokken.
De politieke vernieuwing waar de meerderheid van de Vlaamse
kiezers naar verlangde komt er dus niet. De Vlamingen die hoopten om echt
bevoegd te worden voor hun economie, voor de arbeidsverhoudingen, hun
pensioenen, hun ziekenhuizen, de gezondheidszorg, het gerecht, het strafbeleid of
een deel van de belastingen, komen bedrogen uit. Het maximum dat ze uit dit
akkoord halen is dat een deel van de federale ambtenaren die op die vlakken
actief zijn naar de Vlaamse overheid verhuizen. Maar die ambtenaren blijven met
handen en voeten gebonden aan federale regels, die mee door PS en CDH worden
opgesteld, en vooral financieel blijven ze afhangen van federale fondsen,
waarbij Brussel en Wallonië vooraf aan de kassa mogen passeren. Dat de Senaat
wat wordt afgeslankt, en dus nog altijd niet wordt afgeschaft, is in dat licht een
magere troost.
Voor de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde
wordt een zeer zware prijs betaald. Vooreerst krijgen de 6 randgemeenten met
faciliteiten in feite een 2talig statuut,
waarbij de rechten van de Franstaligen in de Grondwet worden verankerd.
De hervorming, let wel, niet de splitsing, maar de ‘hervorming’ van het gerechtelijk
arrondissement Brussel, dat zelfs de naam van Brussel Halle Vilvoorde niet waardig wordt
bevonden, is op dezelfde leest geschoeid. De taalvoorrechten van Franstaligen
in alle gemeenten van Halle-Vilvoorde, van Asse tot Kortenberg, worden nu
expliciet in de wet geschreven, de procedures voor de verfransing worden
vereenvoudigd, en de middelen van de Vlaamse magistratuur worden herleid tot
een beschamende 20 procent, zonder dat er zelfs navraag is gedaan naar de reële
werklast. Erger nog, de tweetaligheidsvereiste van Brusselse magistraten wordt
ingeperkt. Zo wordt de natte droom van Maingain en consoorten werkelijkheid.
Brussel is geen tweetalige hoofdstad meer, zoals de Grondwet het bepaalt, maar wordt
een Franstalige stad, waar Vlamingen nog de faciliteiten hebben die de
Franstaligen in het Vlaamse hinterland zullen krijgen. In feite worden de tweetaligheid
van Hoofdstedelijk Brussels Gewest verder
uitgehold, en strekt het Franstalige wervingsgebied zich verder uit tot
Halle-Vilvoorde, en straks tot in Leuven, want de nieuwe ‘Hoofdstedelijke
Gemeenschap’ (sic) die de oude provincie Brabant omvat, is het nieuwe paard van
Troje waarmee de Franstaligen na een halve eeuw eindelijk wraak kunnen nemen
voor hun frustraties van ‘Leuven Vlaams’.
De Vlaamse Brusselaars worden kompleet losgelaten omdat alle
bevoegdheden die de Vlaamse Gemeenschap nog als ‘stille steun’ in de hoofdstad
had , en dat waren er vele, van onder de Vlaamse paraplu worden uitgehaald.
Alles gaat naar de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GCC) een weliswaar
paritair maar zuiver Brussels orgaan, waarin de Vlaamse Gemeenschapscommissie straks
moet optornen tegen een Franstalige Cocof, die ieder jaar zal uitpakken met
honderden miljoenen euro extra uit de federale kas, dus weer van de dwaze
Vlamingen. De Vlaamse regering kan zijn
minister voor Brusselse zaken naar huis sturen. De Vlaamse Brusselse politici kunnen
zich daar wellicht in vinden, maar hoe de Vlaamse scholen, bejaarden, zieken en
jonge ouders in Brussel zich daar bij voelen moet nog blijken. Wie vertrouwd is met Brussel weet dat de
pletrol van de verfransing niet word gestopt, tenzij met aparte structuren waar
Franstaligen NIETS aan te zeggen hebben.
Maar het Brussels gewest is al de scholen aan het inpalmen, en krijgt er
nu de sportinfrastructuur en het toerisme bij, tot het dierenwelzijn toe.
En dan is er de financieringswet, die de magische responsabilisering
invoert. De omgekeerde responsabilisering die in de huidige financieringswet
steekt, en slechte resultaten feitelijk beloont, wordt omgebogen. Oef, maar het
valt wel op dat er twee extra mechanismen tot responsabilisering worden
ingevoerd, naast de objectieve fiscale verdeling en verdeling volgens
bevolkingsbehoeften. Het gaat om responsabilisering inzake pensioenen , en
inzake klimaat. Geen toeval dat deze twee extra normen vooral Vlaanderen
duperen, met zijn oudere bevolking en meer industrie. Oorspronkelijk was er
sprake van een extra responsabilisering rond werkzaamheidsgraad, en kosten in de
gezondheidszorg, maar die kwamen de dames Onkelinx en Milquet minder goed uit,
en prompt geschrapt.
Maar het voornaamste bezwaar tegen de financieringswet blijft
dat de hele fiscale administratie, met zijn opgelegde progressiviteit, zijn
grondslag, zijn tarieven en zijn inning in federale handen blijft. Vlaanderen
zal zoals de gemeenten wat kunnen spelen met
opcentiemen. Maar fundamentele
fiscale hervormingen zoals een meer vlakkere taks, een lagere
vennootschapsbelasting of een verschuiven van belastingen op arbeid naar andere inkomensstromen blijven
noodzakelijk afhangen van het fiat van Franstalig België, wat wil zeggen dat ze
ondenkbaar blijven. Het links-conservatieve België haalt bijgevolg zijn slag
helemaal thuis. De frisse wind die de federale verkiezingen van 2007 en 2010 in
Vlaanderen had doen opfleuren is in de unitaire airconditioning van het
vlinderakkoord volledig opgezogen. Hoe lang zal dit land nog moeten wachten op
hervormingen die er echt toe doen, en die ons wapenen tegen de aanhoudende
crises in Europa en de wereld. Voor die hervormingen valt dit weliswaar zeer
sluwe vlinderakkoord veel te licht uit.
Piet Deslé,
Het gezaghebbend kantoor Claeys en Engels stelt voor de
ontslagvergoeding van werknemers te plafoneren op één jaar loon maar vrij van
belastingen en sociale bijdragen.
In 2006 schreef Jean Marie Dedecker in zijn boek “Rechts
voor de raap”:
“Een eenheidsstatuut
creëren is een prachtige uitdaging voorde sociale partners om arbeid een nieuw
elan te geven. In plaats van vast te klitten aan oude concepten zou men bijvoorbeeld
een ontslagvergoeding als een morele schadevergoeding kunnen beschouwen voor
het verlies van de dienstbetrekking. Op deze vergoeding dient dan geen sociale
zekerheid, noch inkomstenbelasting te worden betaald. Door er nettovergoedingen
van te maken, wordt de kost voor de werkgever verlaagd en de opbrengst voor de
werknemer verhoogd. Zo kan men ook de ontslagtermijnen voor arbeiders op een
valabele termijn en niveau brengen en winnen alle partijen. Het is toch
immoreel dat de overheid nog poen moet pakken op de ellende van een ontslag!
Met een concept uit de twintigste eeuw win je niet in de21ste. Je kunt niet
concurreren in een internationale context als je gebonden bent door een
puristische dorpsethiek.”
Is dit ideologish plagiaat of vergat men te vermelden van wie het idee oorspronkelijk kwam!
De
overheid treedt steeds driester en repressiever op bij ons “gezondheidsgedrag”.
Haar alibi is dat in onze verzorgingsstaat de gezonde mensen verplicht mee te betalen
voor ongezonde mensen. Dat is het solidariteitsprincipe. Ongezonde mensen jagen
de gezonde op de kosten, dus wordt het zogenaamd een plicht om gezond te leven.
Dit is even absurd als beweren dat iedereen de plicht heeft om rijk te worden,
want rijken betalen mee voor de armen. Zwaarlijvigheid en roken worden nu
beschouwd als een beschavingsdeficit. Wie er tegen zondigt wordt opgezadeld met
een schuldgevoel en terechtgewezen door drukkingsgroepen die zich gedragen als
rookmelders en calorieflikken: van Snickers krijg je last aan je tikker, van
Mars krijg je Sars . In de staat Missippi (VS) werd in 2008 door de republikein John Read een wetsvoorstel ingediend om een
restaurantverbod in te voeren voor
mensen met obesitas. Gelukkig haalden de gezondheidsfascisten hier hun slag
niet thuis. Anders was ook dit een nieuwe trend geweest die net als het rookverbod vanuit de VS als modeverschijnsel van
politieke correctheid naar Europa overwaait. De Amerikaanse staat New York
werkt aan een wet die restaurants verbiedt om nog zout bij de bereiding van hun
maaltijden te gebruiken. Het wetsvoorstel van de democraat Filix Ortiz houdt in
dat klanten zelf zout moeten kunnen toevoegen aan de maaltijden die ze
bestellen, zonder dat de chef op voorhand al heeft beslist om bij de bereiding
een dosis zout te gebruiken. Inpekelen, die Felix!. Van verkleutering naar
kneuterigheid.
Willen
de gezondheidsfanatici dat iedereen gezond wordt of leiden ze zelf aan een
ziekelijke onverdraagzaamheid voor ieder die er andere gewoonten op nahoudt dan
zijzelf? Een subtiele vorm van gezondheidsbetutteling. De medicalisering van
normen en waarden. De medische bezorgdheid is verworden tot een moreel oordeel
over de zondige levenswijze van de burger met alle gevolgen van dien.
Nu
de accijnzen op tabak in vrije val dreigen te gaan, wordt de vetbelasting
ingevoerd. Obesitas, de nieuwe vetpot voor de fiscus.
Jean Marie Dedecker
Volgens mijn verouderde, bescheiden mening moeten ouders
voor hun kinderen zorgen en redders voor de baders.
Moeten strandredders
nu ook een diploma kinderverzorging voorleggen en een cursus pamperen volgen?
Alle kwallen zwemmen blijkbaar toch niet in zee.
Jean Marie Dedecker.
John Crombez wil Jean Luc Dehaene naar het Vlaams Parlement
roepen om uitleg te geven bij het debacle rond Dexia.
We vragen John Crombez om meteen ook zijn rode broeder
Patrick Janssens, burgemeester van Antwerpen, en bestuurder van Dexia samen met
burgemeester Jean Vandecasteele, burgemeester van Oostende en bestuurder van de
Gemeentelijke Holding nv(hoofdaandeelhouder van Dexia) ter orde te roepen.
Jean Marie Dedecker: “John Crombez - de Castro van Oostende -
speelt een politiek spelletje. De sp.a. en zijn fractie zijn perfect op de
hoogte van het reilen en zeilen binnen Dexia en de Gemeentelijke Holding, meer
nog hun sp.a. – bestuurders zijn medeverantwoordelijk voor de huidige problemen
in Dexia en de Gemeentelijke Holding.”
Jean Luc Dehaene liet gesteund door Van Rompuy weten niet in
te gaan op het verzoek. Ik ben benieuwd of John Crombez nu Patrick Janssens en Jean Vandecasteele zal convoceren in het
Vlaams Parlement voor verdere uitleg.
Jean Marie Dedecker: “De sp.a moet niet blauw van woede hoog
van de toren blazen, maar rood van schaamte in eigen boezem kijken.”
Jean Marie Dedecker
Frost heeft al zijn moordonderzoeken op Canvas
op zaterdagavond al twee keer opgelost, en verhuist nu voor de derde serie
herhalingen naar Eén op vrijdagavond. Lewis zuivert op zaterdagavond Oxford
voor de tweede maal van criminele professoren en in Silent Witness mogen ze
daarna ook dezelfde lijken voor de tweede keer opensnijden. Het is spannend op
de VRT om naar dergelijke kwaliteitsvolle crimi’s te kijken. Ofwel nemen ze de
kijker voor een randdebiel ofwel denken ze dat de modale Vlaming aan
geheugenverlies lijdt. Voor Witse is het nog straffer. Als je de trailer van de
aflevering gezien hebt ken je de dader al.
Waarom heeft de VRT een derde zender
nodig als ze er nog niet één kunnen vullen?
Jean-Marie Dedecker: “Het schaakspel rond BHV is op remise
geëindigd. Eindelijk. Maar zoals gebruikelijk bij een ezelsdracht van 46O dagen
heeft het een kreupel veulen gebaard. Het is nog even wachten op de werkelijke
prijs van de bevalling, namelijk de financiering van Brussel. Maar nu het
deelakkoord er is moet het echte politieke spel nog beginnen, en dat gaat om
centen, de macht om de bevolking lasten op te leggen, de maatregelen om de
overheidsuitgaven in te dijken en het land te saneren.
Mijnheer de Voorzitter, premier,
collega’s
Over Griekenland zou ik zeer kort kunnen zijn door te verwijzen naar
mijn verklaring in deze Kamer, in mei van vorig jaar, toen ik met mijn fractie
de bijkomende leningen aan de Helleens Republiek het verworpen. Maar omdat het
geheugen zo kort is, en mijn voorspellingen zo zijn uitgekomen, is het nuttig
er even op terug te komen.
Toen zei ik al, en ik citeer:
“Als we naar het verleden van Griekenland kijken en als het gezegde fraus
omnia corrumpit van toepassing zou zijn, dan zou Griekenland geen halve
euro mogen krijgen. Het land is tot de eurozone toegetreden op basis van valse
begrotingen. Griekenland heeft dat tien jaar lang kunnen volhouden zonder dat
Eurostat dat kon controleren. Nu moeten andere landen die zelf
begrotingstekorten hebben, miljarden euro’s aan Griekenland lenen. Terwijl
overal in Europa gesproken wordt over het optrekken van de pensioenleeftijd,
heeft Griekenland de laagste pensioenleeftijd van Europa. Een op twee mensen in
Griekenland werkt voor de overheid. “
En ik voeg er nu aan toe dat sommige ambtenaren zelfs een 16de
maand krijgen uitbetaald.
Ik zei toen ook dat het land een van de grootste zwarte economieën van
Europa kent en dat belastingontduiking er een nationale sport is.
Bij ons is het meer een daad van wettige zelfverdediging, maar in 2009
gaf het gemiddelde Griekse gezin 1.355 euro uit aan corruptie.
Al in mei van 2010 zei ik dat Griekenland virtueel failliet was en
zijn schulden niet meer kon afbetalen, en dat België met zijn bijkomende
leningen die schuldenberg nog zou verhogen. Het land moest toen 27 procent van
zijn uitgaven schrappen om het tekort weg te werken en een overheidsschuld van
273 miljard euro tegen een rente van 10 procent terugbetalen. En wij gingen
toen die overheidsschuld nog verhogen met ongeveer 110 à 130 miljard euro. Ik
vroeg mij toen af of we dat land een dienst bewezen door het nog meer schulden
te bezorgen? Toen zie ik dat we Griekenland eerder moesten helpen door het uit
de eurozone te zetten, zodat de Griekse munt gedevalueerd kan worden. België zou
toen in totaal 3 miljard euro aan Griekenland lenen, maar Griekenland was, en is
nog altijd een markt van rommelkredieten. De enige remedie daartegen is om het
land uit de eurozone te zetten om verdere besmetting te voorkomen. Als
solidariteit domheid wordt, dan wordt ook het slachtoffer uiteindelijk
beschadigd.
Door altijd maar meer te moeten geven aan dergelijke hulpverslaafde
landen, voorspelde ik dat we zelf in moeilijkheden zouden komen. Daarom hebben
het wetsontwerp niet goedgekeurd, omdat het niet goed was, niet voor ons land,
niet voor Europa, niet voor de euro en zeker niet voor Griekenland.
We zijn nu anderhalf jaar later en het enige verschil met toen is dat
de schuld van Griekenland geen 273 miljard euro meer is, maar 350 miljard; ik
zat er niet ver naast.
In alle lidstaten van de eurozone
liggen gelijkaardige wetsontwerpen op tafel en moeten volksvertegenwoordigers
beslissen of ze het tijdelijk Europees Noodfonds al dan niet willen uitbreiden.
We moeten goed beseffen dat een stem voor dit wetsontwerp ook een stem is voor
de huidige aanpak van de eurocrisis. Ik zal tegen stemmen.
De laatste maanden werd steeds
duidelijker dat de aanpak van de eurocrisis geen vruchten heeft afgeworpen.
Albert Einstein definieerde krankzinnigheid ooit als hetzelfde blijven doen en
betere resultaten blijven verwachten. Het valt op dat de aanpak van de
eurocrisis op zijn minst consistent was. Europese leiders verklaarden telkens
plechtig dat ze alles zouden doen wat nodig was om de markten te kalmeren. In
ruil voor beloftes van toekomstige besparingen kregen begrotingszondaars een
zak geld. Het noodfonds is een soort bancontact voor lui die niet kredietwaardig
zijn. Onzekerheid verspreidde zich, via
de banken, over de perifere eurolanden, naar de kapitaalkrachtige eurolanden,
en weer helemaal terug.
Banken die in ons land geld geven
aan insolvabele personen of aan schuldherschikking doen voor zulke mensen of
bedrijven kunnen door de Bankcommissie worden gestraft. Als het om Europa gaat
zijn wij zelfs blind en mag alles. Keynes: Als je de bank een pond schuldig
bent heb je een probleem. Als je een miljoen pond schuldig bent heeft de bank
een probleem.
Een faillissement van een EU
lidstaat is geen klein bier en de gevolgen ervan zouden drastisch zijn. De
methode die de Europese leiders volgden was misschien wel het proberen waard,
maar is mislukt. Als we terugkijken op de voorbije 18 maanden, moeten we ons bewust
durven zijn van de pijnlijke realiteit waarin Europa zich vandaag bevindt.
Griekenland was de eerste EU
lidstaat die een beroep deed op noodleningen (zij het niet via het EFSF), en is
er niet in geslaagd om de economische groei te genereren die noodzakelijk is om
de overheidsschuld weg te werken. Het land is er zelfs niet in geslaagd om te
voldoen aan de leningsvoorwaarden die gesteld werden door de zgn. trojka van het IMF, de ECB en de Europese Commissie
(geen vooruitgang op twee derde van het overeengekomen to do lijstje). De weg uit
het dal is ver weg. Het Grieks parlement geeft nu openlijk toe dat de controle
over de dynamiek van de overheidsschuld volledig zoek is. Om een faillissement
af te wenden is een nieuw hulppakket noodzakelijk. Een mens vraagt zich dan af:
is Athene met onze voeten aan het spelen?
Ook in economisch gunstige tijden
zoals in het begin van deze eeuw bleef de Griekse staatschuld stijgen.
Elk land dat een overheidsschuld
torst van anderhalf keer het BBP zou moeilijkheden ondervinden om economische
groei te realiseren. Daar komt nog bij dat Griekenland opgezadeld zit met een
overgewaardeerde munt en een ondermaatse internationale concurrentiepositie. In
een dergelijke situatie is een devaluatie van de munt aangewezen, maar dat is
gezien de muntunie onmogelijk. Het logische alternatief, een interne devaluatie
met drastische loonmatiging en prijsdalingen, botst op begrijpelijke weerstand
van het Griekse electoraat. Besparingen lijken onmogelijk binnen het
tijdsbestek waarin ze noodzakelijk zijn. De meeste perifere eurolanden bevinden
zich in een gelijkaardige situatie, met schamele of negatieve economische
groei, stijgende werkloosheid en het vooruitzicht op nog meer besparingsrondes.
We zijn allemaal in hetzelfde
bedje ziek. Een schuldencrisis door
-
kolossen van publieke sectoren
-
verspilling van overheidsmiddelen
-
en een aantasting van de ondernemingsgeest.
De situatie in Portugal is niet
veel beter dan in Griekenland. Ierland lijkt aan de beterhand, al gaat het nog
steeds gebukt onder de gevolgen van zijn bankencrisis. Besmettingsgolven van de
eurocrisis bereikten intussen ook de kusten van Italië en Spanje.
De club mediterranée wordt steeds afhankelijker van het geldinfuus van
eurolanden die in het verleden wél een orthodoxe begrotingspolitiek volgden. De
geldstroom verloopt deels via het tijdelijke euro reddingsfonds (EFSF) en deels
via de ECB die junkbonds koopt van noodlijdende landen. De “meer van hetzelfde”
strategie die Europa volgt, leidt vanzelf tot een monetair piramidespel. Een Ponzischema zakt in de private sector in
elkaar zodra het vertrouwen weg is. In de publieke sector draait het om
belastinggeld en duurt het tot overheden weigeren te betalen. In de huidige
crisis draait het daarbij om de sterkste geldschieter: Duitsland.
Het eindspel komt steeds
duidelijker in zicht. Bundespresident
Christian Wulff vroeg zich verleden week met een uitzonderlijke publieke démarche terecht af wie de redders zal
redden. Jurgen Starck, de Duitse hoofdeconoom en feitelijke nummer twee van de
ECB, kondigde vrijdag onverwacht zijn vertrek aan omdat hij de hervatte aankoop
van obligaties door de ECB onaanvaardbaar vindt. Verleden week benadrukte het
Duitse Grondwettelijk Hof dat ook nog Duitsland enkel mag bijdragen aan het
tweede Griekse reddingsplan mits er parlementair toezicht komt op de Europese
plannen van de Duitse regering. De stemming over een eventuele
betalingsweigering volgt vermoedelijk op 29 September in de Bundestag. Wij kunnen vandaag alvast het
goede voorbeeld geven in dit halfrond.
De beslissingen van de Europese
top van 21 juli 2011 zorgden niet voor een fundamentele breuk met de mislukte
aanpak van het verleden. Ze gaan integendeel verder op de eerder begane paden.
Meer middelen vrijmaken voor het reddingsfonds is geen structurele oplossing:
hoe meer de deelnemende landen zich garant stellen, hoe meer hun
overheidsbudgetten onder druk komen te staan. Ook het EFSF kan in het vizier
komen van ratingbureaus zoals Standard & Poor's. Eurobonds zouden volgens
deze buro’s ook een CC – kwotering krijgen.
Een fiscale transferunie dan? Met
een geldstroom van Noord naar Zuid, zij het via een Europees ministerie van
financiën of via eurobonds, dan wordt Europa België in het groot. Dat de
onderhandelaars in ons land er al meer dan 450 dagen niet in slagen om een
regering te vormen, is een teken aan de wand dat de 'Verenigde Staten van
Europa' een luchtkasteel is.
Een muntunie werkt in de
Verenigde Staten omdat ze samenvalt met een natie, zegt Paul Krugman. Een natie
met een centrale overheid, een gedeelde cultuur en een gemeenschappelijke taal.
In België is dat al een ramp. Laat staan in Europa.
We moeten het huidige beleid in
vraag stellen. Kiezers in heel Europa verdienen een koerswijziging. Ik beweer
niet dat er een magische oplossing bestaat voor het probleem: het beëindigen
van de crisis zal ongetwijfeld pijnlijk zijn. De Griekse tragedie eindigt
altijd in tranen, of met traangas. Maar insolvente landen en instellingen
blijven opzadelen met schulden is niet duurzaam.
Een zwevende munt kan heilzaam
zijn voor een land. Wie zijn munt
opgeeft, geeft eigenlijk zijn economische flexibiliteit op. Met een eigen munt
kan het de rente en de geldhoeveelheid verlagen om recessies te voorkomen. De
munt kan dan ook devalueren, wat automatisch leidt tot loonkorting en
toenemende concurrentiekracht. Europa kan de looptijd van de uitstaande
obligaties verlengen en de rente verlagen met een éénmalige drastische
schuldherschikking.
Met het noodfonds dat nu voorligt, blijft het de
kreupele die de lamme overeind houdt.
Daar werk ik niet aan mee, ik stem daar tegen.
Collega’s, ik kom van de kust. Veel van het
vissersvolk heeft een heel gezond oordeel en nogal wel gezond verstand. Wat wij
hier vandaag doen, zou ik met een soort visserslatijn willen duiden, om af te
ronden. Als men geld geeft aan dergelijke noodlijdende landen, dan kan me net
zo goed zijn geld in Oostende in de Noordzee gooien, en wachten in Nieuwpoort
tot het eruit komt.
Jean-Marie Dedecker
voorzitter LDD
|
|
|