Archief

donderdag 29 december 2011

Eindejaarsmenu voor energieverbruiker wordt galgenmaal van taksen met een groen sausje



Als de overheid de accijnzen verhoogt op benzine, alcohol of tabak dan is het zogezegd om onze gezondheid te beschermen. Als de brouwers hun bierprijs verhogen zijn het zogezegd dieven.
Volgens LDD geldt hetzelfde voor de energieprijzen.

Jean-Marie Dedecker: “De elektriciteitsfactuur steeg met gemiddeld 34 % sedert 2007.
Negentig procent daarvan is op conto van de overheid te schrijven.
Meer dan de helft van de prijs aan de benzinepomp zijn belastingen.
Bij onze elektriciteitsfactuur gaat hooguit nog één derde naar de producent, Electrabel en co, de rest zijn taksen en distributienettarieven.
Deze netbeheerders zijn overheidsinstellingen ( intercommunales) en door de nieuwe elektriciteitswet kunnen ze nu zelf hun prijzen naar believen bepalen. Volgens de Creg hebben netbeheerders een zeer hoge ” pay-out ratio” d.w.z. dat Elia en de distributienetbeheerders 90% van hun winsten uitkeren aan hun aandeelhouders, de steden en gemeenten, en Fluxys 75%.De steden en gemeenten verloren miljoenen euro’s aan inkomsten door het debacle van de Gemeentelijke Holding en Dexia. Ze trachten dit te recupereren door de verhoging van de distributienettarieven.”
klant betaalt alles…

LDD wijst er op dat groenestroomcertificaten voor zonnepanelen, biomassa en windmolens doorgerekend worden aan de verbruiker, net als de “gratis” energie voor mensen met budgetproblemen.

Jean-Marie Dedecker: “Dankzij minister Vande Lanotte (sp.a) heeft de overheid zich nu al verbonden om de komende 20 jaar 14 miljard euro groenestroomcertificaten uit te keren voor de windmolenparken op zee.

Maar die worden integraal doorgerekend aan de verbruiker: hoe meer groene energie, hoe duurder de stroom. Ook de nucleaire taks wordt aan de klant doorgerekend en dient nu om het gat in de begroting te dichten. In Frankrijk komt die rechtstreeks ten goede van de verbruiker, die maar 13,37 eurocent per KWh betaalt, tegen 20,93 eurocent in Vlaanderen. In Nederland is dat 17,34 eurocent en in Groot-Brittannië 14,42 eurocent!”

Volgens LDD wordt door de schraapzucht van de overheid aan de Vlaamse verbruiker een eindejaarsmenu van taksen en lasten geserveerd:  “een galgenmaal met een groen sausje.”

Jean Marie Dedecker

woensdag 28 december 2011

Met zijn allen op de bus, de wijsheid van de doodgraver.



De Brusselse staatssecretaris voor immobiliteit Bruno De Lille wil enkel een milieuattest afleveren voor het megashoppingcenter “ Just Under The Sky ” als de helft van de bezoekers met het openbaar vervoer komen en dan nog hun ticket terugbetaald krijgen.
Deze groene randdebiel verplicht uitbaters voorlopig nog niet om de boodschappen gratis naar huis te brengen met een rollator of een vélocipède van wrakhout en ijzerdraad.
“Bruno De Brabbelaar”, opvolger van “Steve Stunt”.

Jean Marie Dedecker.

dinsdag 27 december 2011

Volkscafés uitgerookt!



Zo’n 2005 cafés uitgerookt en gesloten sedert het rookverbod van juli 2011.
Het dorpscafé, de troost van de volksmens wordt opgeofferd voor de belijders van het gezondheidsfascisme.Verzuurden gaan zelf niet op café. Ze zijn hoogstens heimelijke drinkers voor de beeldbuis, waar ze met hun vrouw en 2,4 kinderen wegkwijnen in hun citroencocon aan de open haard.
Straks komt de houtkachelpolitie en mogen ze verkleumen met de stoeprokers.
Boontje komt om zijn loontje.

Jean Marie Dedecker.

maandag 19 december 2011

Laat Joke Schauvliege schommelen voor haar schouw maar haal ze uit de ministerszetel.



Minister Schauvliege gaat een houtkachelpolitie instellen om de houtblokken in de open haarden te tellen.
In 2006 schreef Jean Marie Dedecker in zijn boek “ Rechts voor de raap”:

“Het groene idee om onze kolencentrales te vervangen door houtverbranding is gebakken lucht. Om het rendement te halen van onze kleinste kolencentrale moet men jaarlijks zeventienduizend hectare boskappen! Erger zelfs. Men begroot in ons landje 303 megawatthout-energiecentrales waarvoor men jaarlijks bijna 1.900.000 ton in de oven moet gooien. Dit is meer dan de hoeveelheid hout die onze toonaangevende spaanplaatindustrie ieder jaar nodig heeft (1.400.000 ton). Door de subsidiëring van groenestroom en de manier waarop emissierechten in de energiesector worden verdeeld, wordt onze spaanplaatindustrie uit de markt geprijsd. Unilin, Quickstep en consorten mogen de verhuiswagen bestellen. Of hoe de groene jongens hun huis opwarmen door hun ramen en deuren op te stoken. En dat er ook vele banen op het spel staan, wordt al helemaal vergeten. De toegevoegde waarde van hout in de industrie is bijna tienmaal zo groot als in de energiesector en de gemiddelde tewerkstelling in de industrie is het honderdvoudige van die in de energiesector. “

Electrabel, GDF Suez Groep en Ackermans & van Haaren hebben de steenkoolcentrale Rodenhuize in de haven van Gent omgebouwd tot een biocentrale voor verbranding van houtpellets. Jaarlijks worden uit de Verenigde Staten en Canada 700.000 tot 800.000 ton houtpellets aangevoerd om daar verbrand te worden.

De houtkachelpolitie moet de kleintjes beboeten en belasten terwijl Electrabel de bossen in Canada en de Verenigde Staten hier mag opbranden.

Jean Marie Dedecker

vrijdag 16 december 2011

Het afgunstsocialisme van de Rode Brigade.


John Crombez gaat de managementvennootschappen aanpakken. Het afgunstsocialisme heeft een aversie tegen de hardwerkende Vlaming en zijn bedrijfswagen. Er is nochtans dringender werk aan de winkel voor Rode Johnny. Wij citeren uit de mercuriale van Yves Liégeois, Procureur-Generaal bij het arbeidshof:

“In Gent wordt men stilaan wanhopig van de Turks-Bulgaarse carrousels waarbij onder dekking van vennootschapsstructuren mensenhandel en koppelbazerij welig tieren in de bouw, de tuinbouw, de horeca, het transport, de schoonmaak enz. Het frauduleus netwerk heeft tentakels in de andere Vlaamse provincies. De arbeidsauditeur te Gent is goed geplaatst wanneer hij zegt dat de Turkse fraudeurs, met medewerking van Gentse accountants, handig gebruik maken van slapende vennootschappen om de staatskas lichter te maken en Bulgaarse “knelpuntberoepers” te laten arbeiden tegen schandalig lage lonen of als zelfstandige in te schakelen, wat de koppelbazen “carte blanche” geeft om hun
gangen te gaan. De arbeidsauditeur van Gent zegt dat de pakkans erg klein is omdat het door het gebruik van het vennootschapsconcept een piece of cake is om de controle te verschalken.

Op internet bestaat zelfs een heuse handel in “lege” vennootschappen. Vennootschappen vormen de ideale dekmantel om georganiseerde misdaad, inzonderheid sociale fraude tijdelijk af te schermen.”

Rode Johnny, kersvers anti-fraude-minister heeft werk aan de winkel.

Jean Marie Dedecker

dinsdag 13 december 2011

Een Belgenmop



Nederland heeft ook haar Fortis- en Dexiacommissie; de parlementaire enquête-commissie Dewit.
Vorig week getuigde Wouter Bos, oud-minister van Financiën, over de Fortiszaak/ABN Amro zaak:

“Wij hadden het gevoel dat wij de Belgen steeds informatie gaven over de situatie in België.”

Tijdens de redding van Fortis wist de Belgische toezichthouder – volgens de Nederlandse partijen – amper wat zich bij de bank afspeelde.
Bos zei dat mensen van Financiën en medewerkers van DNB aan de Belgen moesten uitleggen hoe slecht de Belgische bank er voor stond.
Nee, echt soepel ging het niet met de Belgische collega’s, aldus Bos.

Krijgen diegenen die geapplaudisseerd hebben voor Yves Leterme nu klamme handjes?

Jean Marie Dedecker.

maandag 12 december 2011

Klimaatconcilie in Durban, van top tot flop.


De mislukking van het klimaatconcilie in Durban is een zegen voor de arme wereldbevolking.


“Wealthy countries want the Earth to be green, the underdeveloped countries want the Earth fed.”

 Anderhalf miljard mensen is nog niet aangesloten op het elektriciteitsnet. Wij hebben het recht niet om hen te beletten de lamp aan te steken, hun comfortniveau te verhogen en hun gezondheid veilig te stellen.

Volgens de Wereldbank sterven er jaarlijks 4 miljoen mensen, voornamelijk vrouwen en kinderen, aan longziekten en kanker door het inademen van verpeste lucht afkomstig van hun kool –en houtkachels, dus door de verbranding van biomassa. Ze ploeteren uren per dag in drassige grond om brandhout te sprokkelen, of ploeteren in het slijk dat doordrenkt is met dierlijke uitwerpselen en urine, om droge mest te verzamelen die ze nodig hebben om te koken en het licht te doen branden. Ze zouden beter op school zitten, zegt Barun Mitra, voorzitter van het Liberty Institute of Delhi, of zich bezighouden met meer bevredigende of productieve economische activiteiten. Koelkasten, televisies en computers, die ecologisten zo normaal beschouwen, zijn er niet voorhanden.

 Als China en India zichzelf de uitstootbeperkingen zouden opleggen die door de klimaatkerk voorgeschreven worden, dan zou hun bevolking minimum 200 jaar nodig hebben om het Europees welvaartpeil te bereiken. Daarom bouwen ze nu samen 56 nieuwe kerncentrales en 573 steenkoolcentrales.

Er is lucht en ademruimte genoeg om iedereen te laten ademen. Als je alle wereldbewoners één vierkante meter zou geven dan heb je zeven miljard vierkante meters nodig. Dan kun je de ganse wereldbevolking verzamelen op een grondgebied zo groot als West- en Oost – Vlaanderen samen.

Jean Marie Dedecker.

vrijdag 9 december 2011

Al loopt de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt ze wel



Volgens de kranten en de Oostendse politiekorpschef is het onveiligheidsgevoel van de Oostendenaar fictief. De criminaliteitscijfers van een eigen onderzoek van de hoogste korpsbal zouden dit bevestigen.

Er bestaan drie soorten leugens schreef de gewezen Britse premier Disraeli: Leugens, verdomde leugens en statistieken.”

Wie in Oostende met een gewone politieman praat weet dat de statistieken opgemaakt worden in functie van het gewenste resultaat.

Hieronder ter illustratie een e-mail die ik ontving:

Hallo,

Mijn neef is vorige week  in elkaar geslagen door een groepje (blanke)  gasten toen hij rond de kleine lac aan't lopen was. Op klaarlichte dag.
Eerste ronde deden ze niks,  in z'n tweede ronde hebben ze hem vanachter aangevallen, dan slag in zijn gezicht gegeven en toen hij viel beginnen schoppen.
Neef is uiteindelijk kunnen weglopen en naar Aral benzinestation gelopen en politie verwittigd
Politie heeft hem dan naar spoed gebracht.

Toen hij bij de spoed kwam zeiden ze daar dat het al de 3de loper was die in het bosje werd aangevallen die week.

“Het is alsof men aan de koeien zou vragen hun eigen stal uit te mesten.”



Francine Swiggers en Marc Tinant worden zelf vereffenaars van het ter ziele gegane ARCO. Ze moeten er over waken dat de gelden van de aandeelhouders van het A.C.W. vereffend worden door de belastingbetaler.
“Het is alsof men aan de koeien zou vragen hun eigen stal uit te mesten.”

woensdag 7 december 2011

Straks een openhaardtaks en een houtkachelcontrole?



Volgens de Vlaamse Milieu Maatschappij spuiten onze houtkacheltjes en open haarden evenveel fijnstof in de lucht als alle dieselwagens samen die op onze wegen rond hotsen.

In zijn boek “De aarde warmt op en de geesten verhitten (pp 148-149) schreef Jean-Marie Dedecker reeds in 2010:

“Om te weten wat het effect is van een milieumaatregel ivm fijnstof is het belangrijk te weten wie de grootste vervuiler is. Volgens Frans Fierens van Ircel komt 85 procent van de fijnstofvervuiling uit het buitenland en zijn de grootste vervuilers industrie, landbouw en verwarming en toch viseert hij het verkeer.

Volgens het Duitse Ministerie van Milieu (Umweltbundesamt-UBA) komt de stijging van fijnstof in de winterse periodes op rekening van het groter aantal houtkachels. Het UBA schat hun aantal in de Bondsrepubliek op 14 miljoen (2007) met sterk stijgende trend als gevolg van duurdere brandstofprijzen. Tot 90 procent van de uitstoot van een houtkachel bestaat uit fijnstof. In 2002 berekende het UBA de uitstoot uit houtkachels op 22,7 kiloton per jaar. Iets minder dan de totale uitstoot van het wegverkeer (25,4 kiloton). Bij de laatste meting in 2003 lag de uitstoot van houtkachels met 24,0 kiloton reeds hoger dan die van het wegverkeer ( 22,7). Sindsdien is door de stijgende brandstofprijzen de verkoop van houtkachels sterk gestegen. Hier moet wel rekening worden gehouden met het feit dat de uitstoot op rekening van houtkachels voor praktisch 100 procent tijdens de wintermaanden is geconcentreerd. Wat kan betekenen dat tijdens die periode de uitstoot op rekening van kachels dubbel zo hoog ligt dan die van het verkeer.”



De groene maatregelen van onze groene overheden viseren altijd de auto omdat deze hoestbui op vier wielen geld in het laatje brengt, maar ze verongelukken niet zelden in het ravijn van de naïviteit. Is het nu wachten op een openhaardtaks en houtkachelcontroleurs?

Jean-Marie Dedecker

zondag 4 december 2011

Open brief aan Keizer Karel De Gucht, Eurocommissaris en zoveel meer …



Weledelgestrenge Heer Karel De Gucht,

Dat u mij vandaag 4 december in het Nieuwsblad beschuldigt een hand te hebben in uw belastingperikelen is mij te veel eer aan doen. Als notoir parlementair backbencher heb ik geleerd dat er drie categorieën burgers zijn. Zij die onder de wet staan, (en die men laat betijen omdat ze niets bezitten) zij die binnen de wettelijke lijntjes kleuren (en braafjes de helft van hun loon doorstorten naar de Staat) en zij die boven de wet staan. U behoort volgens mijn bescheiden mening tot die laatste categorie. Lui die wetten maken voor een ander maar die denken dat ze er zelf niet aan onderworpen zijn. In de meeste gevallen komen ze er nog mee weg ook. In ons verzuilde landje hebben ze immers zelf de mensen benoemd die hun handel en wandel moeten controleren, van politie en fiscus tot justitie. Ik heb mijn lesje geleerd met de verkoop van het gerechtsgebouw te Veurne aan bvba Redeba. Naast het Veurnse justitiepaleis kocht dit bedrijfje met een kapitaaltje van amper 20.000 euro ook nog vijf andere overheidsgebouwen voor een totaal bedrag van 45 miljoen euro. Zeer lucratief want de overheid huurt alles terug met formidabele huurprijzen. Sale and lease back. Tot op vandaag weet niemand wie achter het schimmige Redeba zat. Het werd beheerd door een spookfirma (Banner Mobilfisc Ltd.) vanuit het fiscaal paradijs, Tipperary in Ierland.

Toen de Veurnse onderzoeksrechter Yves Vanmaele mij meedeelde dat uzelf samen met de immobiliën familie Jaspers achter Redeba zat ben ikzelf even op onderzoek uitgegaan. Ik citeer uit het Pro Justitia van 06.06.2009 van de heer Vanmaele “tijdens één van de vele meetings liet de heer Laurent Jaspers zich ontvallen dat zijn vader bevriend was met minister De Gucht en dat deze participeerde met zijn vader in aankopen van openbare gebouwen, waaronder het Administratief Centrum te Veurne”. In ieder beschaafd land zou er dan een juridisch onderzoek starten naar de handel en wandel van de betrokkenen, maar niet in dit bananenkoninkrijk van gerechtelijke vazallen.

De klokkenluider werd aan de schandpaal genageld door een incestueus spel van uw kompanen Dewael, Verhofstadt en Hilde Vautmans met de Staatsveiligheid en de media. Maar daarover later nog meer, de wet Franchimont verbiedt me voorlopig nog uit het dossier te klappen. Alhoewel ik wel moet zeggen dat ik van uw klacht wegens laster en eerroof vrijgesproken ben.

Eerlijkheidshalve moet ik u ook bekennen dat ik in de Kamercommissie van 12.11.2008 nogal tekeer ben gegaan tegen u over de handel in voorkennis bij  het Fortis – debacle. Op 3 oktober 2008 had uw familie  in het Fortis kantoor van Berlare nogal wat Fortis aandelen op de valreep van de hand gedaan vooraleer ze volledig waardeloos werden. Alhoewel u eerst ontkende dat uzelf op de bewuste 3 oktober met de Fortis kantoordirecteur gesproken had moest u achteraf door telefonieonderzoek deze leugen toegeven. In uw verklaring aan de Gentse Procureur – Generaal, F. Shins zegt u : “zich niets meer te herinneren.”

Het persoonlijk en vertrouwelijk verslag van Shins aan Kamervoorzitter Dewael van 16.03.2009 over deze zaak ligt ter inzage bij mij, indien u mij van enige vooringenomenheid zou verdenken.

Uw drie telefoontjes op dezelfde bewuste 3 oktober naar uw vriend Leo Debacker, voorzitter van de Raad van Bestuur van uw beleggingsfirma NV Merit Capital, werden door P.G. Shins geklasseerd als “de inhoud van dit gesprek kan evenwel niet achterhaald worden”. Nochtans had een medewerker van Merit Capital, die u doorverbonden heeft met uw boezemvriend Leo, verklaard dat u informeerde naar “ de toestand met Fortis”. Logevrienden steunen mekaar in goede en bange dagen. Honi soit qui mal y pense.

Geloof het of niet, Weledelgestrenge Heer De Gucht, dit waren de twee enige keren dat ik tegen u van leer ben getrokken, niettegenstaande uw viscerale afkeer voor ondertekenaar. Met het oude onderzoek van 2004 bijvoorbeeld, door het parket van Dendermonde, waar uw echtgenote Mireille Schreurs - behalve vergissing mijnentwege - toch politierechter is, naar handel in voorkennis met Bricsnet-aandelen, had ik niets te maken. Het was Nasdaq Europe die toen een klacht had ingediend tegen u omdat u aandeelhouderbestuurder was van het failliete Bricsnet met verdachte beurstransacties. Zoals gebruikelijk bij zaken met voorkennis, kon het causaal verband niet bewezen worden en werd de zaak geseponeerd. Ik ga ook nooit in op geruchten behalve als ze van een beëdigd onderzoeksrechter komen. De geruchtenmolen over de betrokkenheid met de familie Jaspers bij de herinrichting van de “Diplomatenzaal” op de luchthaven van Zaventem of bij der verkoop van onze ambassade in Tokio is aan mij  niet besteed. Ook niet de verhuis van de permanente vertegenwoordiging bij de EU naar de Wetstraat 61/63. Ik klasseer dat bij de categorie “ geruchten” en zou dat zelfs niet durven indelen bij de categorie “waar er rook is, is er vuur”. Hetzelfde voor alle “links” naar uw logebroeder Jean Claude Deshamps, die u niet alleen kent van Merit-Capital en de Gimv maar ook als partner in de management vennootschap MGTP en de TEG (Trans European Grouwth Fund) met belangen in het technologiebedrijf Gnossis en Zincpower. De Gimv, de NIB en het Frans IDI stijfden het fonds dat al na drie participaties verdween bij gebrek aan succes. Was het Zincpower niet dat door de gebroeders Bleyen frauduleus leeggezogen werd en dan overging in de Galva Power Group NV waarin u als bestuurder zetelde samen met het Waalse Carmeuse? Dan werd het Vista NV met u als bestuurder  uiteindelijk opgekocht door het Britse Hill & Smith. Ik weet het, het is een kluwen waarin een kat haar jongen niet meer terugvindt. Volgens de krant De Standaard passeerde u aan de kassa voor 1,3 miljoen euro en waren het heel wat klachten tegen u die uitmondden in procedures tegen de Belgische Staat, die u overigens als VLD-kopstuk allemaal won. Is het dan toch niet verwonderlijk dat een onverlaat bij de fiscus het aandurft uw fiscale reilen en zeilen uit te pluizen? Eerlijk, ik heb er niets mee te maken. Wie tegen een soutane plast krijgt de spatten in zijn gezicht.

 Als donkerblauw liberaal (libertair) heb ik alle respect voor hardwerkende Vlamingen die naast hun schamele (belastingsvrije) overheidswedde en het hongerloon van een buitenhuis werkende vrouw nog wat bijklussen in allerhande ondernemingen. Niet alleen bij het ter ziele gegane Dexia of de Gemeentelijke Holding maar ook bij heuse privébedrijven. Of het nu Merit Capital NV, Immo Degus NV, of SS La Macinaia is, het zijn mijn zaken niet.

Aanvaard, Weledelgestrenge Heer De Gucht mijn gevoelens van innige deelneming in uw fiscale beslommeringen, en dat die vermaledijde klokkenluider bij de belastingen ook moge hangen (iets waar ik geenszins aan twijfel).


Sans rancune,

Uw nederige onderdaan,

Jean Marie Dedecker

PS : ik wens u alle rust toe aan de zijde van uw eega in Toscane.

donderdag 1 december 2011

Het ACW zou beter op bedevaart gaan dan te betogen



De sociale bewegingen, met de christelijke zuil op kop, komen vrijdag op straat tegen de regering, de besparingen en meer in het algemeen tegen de bankencrisis en het casinokapitalisme dat de oorzaak van alle kwaad is. Die christelijke zuil zou beter eerst voor eigen deur vegen en haar eigen leiders op het matje roepen voor wat de Arcogroep heeft uitgespookt met haar aandelen in Dexia. Op de hoorzitting van de Dexiacommissie in het Parlement heeft CEO Francine Swiggers van de Arcogroep met rode oortjes moeten bekennen dat ze met haar aandelen heeft gespeculeerd, met ‘put-opties’ en ‘stock lending’. Geleerde woorden voor risicovolle acties op de beurs, waar Arco trouwens ferm zijn broek heeft aan gescheurd, het verloor 128 miljoen euro! Door hun aandelen ter beschikking te stellen van ‘shorters’ werkte Arco dus zelf mee aan de neergang van het aandeel van Dexia. Blijkbaar was de ‘dolle pret’ om met het geld van de militanten zoveel mogelijk winst te maken niet nieuw in de ‘sociale’ christelijke holding. Als grootste aandeelhouder in Dexia zat Arco het dichtst bij de vetpotten, en streek het jaar na jaar miljoenen euro dividenden op. Alleen blijkt nu dat  de holding op drijfzand was gebouwd, in een vreemde constructie waarin Vlaamse spaarcenten systematisch moesten dienen om leningen in Frankrijk te financieren. De winsten uit het verleden zijn onder de organisaties uitgedeeld, maar nu het schip gezonken is weigert de ACW holding daar de gevolgen van te  dragen. Daarvoor moeten de trouwe CD&V ministers dan zorgen, en bekomen dat de Staat, wij allen dus, de vennoten van de Arcogroep hun inleg terugbetaalt.

Het klopt dat de coöperanten van Arco niets te zeggen hadden aan de verblindende winsthonger van hun bestuurders. Maar dat hadden de aandeelhouders van Fortis ook niet, en toch zijn die ‘goede huisvader’ al hun centen kwijt. Dat onrecht zal op de betoging in Brussel niet worden aangeklaagd. Maar de patroons, die ‘hun zakken vullen op kosten van de kleine werkman’ zullen als eerste onder vuur liggen. De ACV’ers kunnen beter even denken aan hun eigen ‘patroons’, en hun woede op hen wat koelen, in christelijke deemoed, zoals dat heet.
Jean Marie Dedecker

woensdag 30 november 2011

De Taliban van de Liga tegen Kanker.




De Sturmbannführers van het gezondheidsfascisme willen thuisroken verbieden. Het is een misdaad tegen de inwonende kinderen: kindermishandeling. Hoe dat verbod zal afgedwongen worden, daarrond wordt door de anti-rokersstasi nog een rookgordijn opgetrokken. Met een kliklijn? Of moeten kinderen zelf hun ouders verlinken bij de politie? Worden rokende koppels uit voorzorg gecastreerd en onvruchtbaar gemaakt?

Nazi-Duitsland was het eerste land dat antirookcampagnes voerde onder het motto: “ uw lichaam is van de natie  en van de Fürher, u hebt de plicht gezond te zijn. “  De gezondheidsfascisten kondigden onder leiding van Karel Aster een tabakverbod af voor leden van de nazipartij. Het streven naar een perfecte übermensch. De Hitlerjugend werd gebrainwasht om hun ouders te verklikken als ze afweken van de nazistische heilsleer.

Gezondheidsfacisme is de zoveelste afwijking van een totalitair regime.
Jean Marie Dedecker

maandag 28 november 2011

Pakken wat je pakken kan



Sinds de politie een percentage mag opstrijken van de boetes die ze uitschrijft is de heksenjacht op de portemonnee van de gewone burger die een beetje buiten de lijntjes kleurt, in een stroomversnelling gekomen. De automobilist is de melkkoe van dit systeem omdat hij het gemakkelijkst te controleren is. Sommige politiezones leggen hun agenten quota op,gekoppeld aan verlies van financiële voordelen als ze hun streefdoel niet halen.
Dat de lokale politie van Gent zijn agenten 'bonnenquota' oplegt is meer regel dan uitzondering. Verkeersveiligheid wordt het alibi om de kas te vullen.

Streefdoel is om tegen het jaareinde 532.000 snelheidsovertredingen en 43.000 zogenaamde 'onmiddellijke inningen' uit te schrijven voor foutparkeren of niet dragen van de gordel. Minder prioritair is blijkbaar de aanpak van de alsmaar blijvende stijging van het aantal misdrijven. Het ziet er naar uit dat Gent dit jaar de kaap van 44.000 (geregistreerde!) misdrijven 'vlotjes' zal 'binnen halen'! Maar voor de aanpak van de dagelijks meer dan honderd gevallen van diefstal, vandalisme, vernielingen, handtasdiefstal en zakkenrollen is er blijkbaar niet voldoende personeel ... want de Gentse politie investeert in 'verkeersveiligheid' (lees : 'inning van fondsen')

Hieronder de interne nota van de Politie Gent








dinsdag 22 november 2011

De Bokkenrijders van Brussel


We worden geregeerd door een bende bokkenrijders. De KBC staat onder druk omdat ze 27 miljard euro Belgisch overheidspapier in haar koffers heeft. De Franse banken staan op omvallen met 112 miljard euro tegoed van Spanje, 309 miljard van Italië en 41 miljard van Griekenland. Met Belgische staatspapier erbij is Dexia maar een dominosteen. Ondertussen gaan onze partijleiders bokken schieten bij Albert op het kasteel van Ciergnon.

Jean Marie Dedecker

woensdag 16 november 2011

Geen staatswaarborg voor de casinojetons van ARCO-beleggers



Voor LDD is het onbegrijpelijk dat de Belgischeoverheid in deze tijden van besparing nog geld vindt om de waanzinnige hebzuchtvan sociale organisaties te belonen. In de afgelopen jaren heeft ARCO-groep, definanciële koepel boven de Christelijke arbeidersbeweging, duizenden militantenen leden gemobiliseerd om geld op te brengen voor het riskante en zuiverspeculatieve casinobankieren van eerst BACOP, Artesia, dan samen met BPP, entenslotte Dexia. De coöperanten hebben daar jarenlang de riante winsten vanopgestreken. Maar nu de rekening moet worden betaald is het de belastingbetalerdie hun aandelen moet indekken.

Jean-Marie Dedecker: “Het is vooral hemeltergend dat 3 jaargeleden honderdduizenden ‘goede huisvaders’ die in Fortis hadden geïnvesteerdal hun centen zijn kwijtgespeeld. Maar nu de leiding van het ACW zijnspeculatieve vennootschappen naar de ondergang heeft gecoacht, worden hunleden in bescherming genomen. Als ze dan toch willen vergoed worden, kunnen zeook de winst terugstorten die ze al die jaren hebben gemaakt. Het wordtmeer en meer duidelijk dat Dexia in 2008 meer dan 6 miljard euro overheidsgeldkreeg om de grootaandeelhouders te beschermen, Gemeentelijke Holding, Ethias enArco. Premier Leterme (CD&V) zorgt voor zijn achterban. “

Zuiver cliëntelisme

LDD is al langer gedegouteerd door de manier waarop in ditland de klassieke politieke partijen misbruik maken van hun macht om kiezersaan zich te binden. Maar de truuk die CD&V, met in zijn zog een hele reeksministers, burgemeesters, schepenen tot zeer lokale politieke potentaten, nutoepast, slaat zelfs het cliëntelisme dat de Vlamingen gewoonlijk aan de DiRupo en Moureaux verwijten in hun Brusselse en Waalse PS-staten. .

Jean-Marie Dedecker: ”Hoe kan de burger weer vertrouwenkrijgen in de politiek als de hold-ups op de gewone belastingbetaler nual op klaarlichte dag en zonder maskers mogen worden gepleegd. Het wordtstilaan duidelijk dat de Dexiaholding is kapot gegaan aan de buitenmatigehebzucht van bestuurders en aandeelhouders, die hun gouden melkkoe uiteindelijkhebben doodgemolken. Maar dat een regering in lopende zaken van CD&Ven Open VLD deze financiële vrijbuiters nog staatswaarborg belooft tart elkeverbeelding.”

Om deze reden eist LDD dat de staatswaarborg voor de‘slachtoffers’, van zowel ARCO, Ethias als om het even welke gepolitiseerdefinanciële groep wordt ingetrokken en dat alle beleggers in dit land op eengelijk manier worden behandeld. Indien Arco-beleggers/spaarders niet op dehoogte waren dat ze aan het beleggen waren i.p.v. sparen, dan ligt deverantwoordelijkheid in de eerste plaats bij de directie die hen heeft misleid.Dan is het management aansprakelijk, maar nog altijd niet de belastingbetaler.

Jean Marie Dedecker.

dinsdag 15 november 2011

Voor een kilowattuur betaalt een Belgische consument 21 eurocent, een Franse slechts 0,13 eurocent. In Frankrijk komt de nucleaire rente in de beurs van de consument terecht. In België vult men er het gat in de begroting mee!

Jean Marie Dedecker.

vrijdag 4 november 2011

Dexia: van jackpot naar doofpot?



De roep en hetgekrakeel voor een bijzondere commissie of voor een parlementaireonderzoekscommissie verdoezelen de zoektocht naar de verantwoordelijkheid en deaansprakelijkheid van de politieke tenoren in het Dexia-verhaal. Het is aandoenlijkhoe Patrick Janssens ( sp.a burgemeester van Antwerpen) een ballonnetje oplaatom zijn zitpenningen bij Dexia terug te storten. Penningen om te zitten isinderdaad het juiste woord. Plat populisme of gewetenswroeging? Berouw na de zonde,maar geen absolutie waard. Politieke horigheid gekoppeld aan incompetentie ismisdadig. Eigenlijk zou de ganse politieke nomenclatura die rijkelijk aan de Dexiatafelmocht aanschuiven haar vergoedingen moeten terugstorten. Niet aan de bank, maaraan de Brailleliga of aan FLEVADO , de federatie van Vlaamse dovenorganisaties.Hun toezicht op de bank was immers doof en blind. Meer bezigheidstherapie dancontrole. De Gemeentelijke Holding was een hefboomfonds die de boel belazerdemet dubieuze autofinanciering en het casinospel van put- en callopties.



De particratiedie uitloopbaantjes versiert voor verdienstelijke apparatsjiks, of zetelendemandatarissen sust met wat extra zakgeld, is een slopende kanker in onsverzuild politiek en economisch systeem. De metastase tast alle organen aan vanons bestel en beperkt zich niet tot Dexia-bestuurders als De Gucht, Di Rupo,Van Rompuy, Dehaene en andere Wivina Demeesters die niet alleen blind was alslid van de Raad van Bestuur van Dexia maar ook doof als voorzitter van hetauditcomité. Met de stomme van Portici is België begonnen en met dezelfdepartituur is Dexia geëindigd!



Daarnaast zijner ook mindere goden die in deze operette meegespeeld hebben. Bijvoorbeeld JeanVandecasteele sp.a. burgemeester van Oostende. Hij werd in 2001 bestuurslid vande Gemeentelijk Holding en tradnaderhand toe tot het Auditcomité. Dit comité wordt verondersteld deboekhouding te controleren. Voor een jaarvergoeding van 28.750 euro wordt erook nog verondersteld dat je een oogje in het zeil houdt. Toen de GemeentelijkeHolding in 2009 een piramidespel startte door aan de gemeenten 13% te belovengedurende 10 jaar voor wie op hun Dexia-kapitaalsverhoging inschreef, kochtOostende prompt 90.877 preferente A-aandelen voor 3.722.322 euro. De centen uitde gemeentekas werden daarvoor afgeroomd van een rekening –courant die de stadaanhield bij FINIWO, de financieringsintercommunale voor investeringen in Oost& West –Vlaanderen.

Pikant detail:De Oostendse burgervader staat ook op de loonlijst van FINIWO als lid van hetregionaal adviescomité. Vestzak-broekzakoperaties zijn het gevolg van politiekekruisbestuiving.

DeGemeentelijke Holding bezat ook een dikke 50 miljoen euro aan aandelen in ASTRIDN.V. het bedrijf dat de draadloze telecommunicatie beheert voor de politie, debrandweer en allerhande hulpdiensten. Ook daar zit Jean Vandecasteele al meerdan een decennium in de Raad van Bestuur.

Dat deGemeentelijke Holding ook nog investeerde in het Oostendse Electrawinds, toenJohan Vande Lanotte er voorzitter was, zal louter op toevalligheid berusten. Net zoals een klein kransje Vlerick-boys deRaden van Bestuur van het Vlaams bedrijfsleven frequenteert, worden onzeparastatale instellingen bevolkt met vertrouwelingen van de drie grote klassiekepolitieke families. Enige kennis van de materie is mooi meegenomen maar nietvereist. Het besmettingsgevaar voor incompetentie is groot.



Het cliëntelismeis een politieke carrousel van belangenvermenging, dat zichzelf blijft voedenmet de postjes- en graaicultuur. De Leuvense praeses Louis Tobback orakeldeletterlijk : “ dat mocht er een beleggingsadviseur aan mijn deur komenvertellen dat hij een belegging had waarop ik dertien procent kon verdienen, ikprompt de politie zou bellen wegens oplichting” Louis kocht in 2009 op contovan zijn Stad 50.874 preferente aandelen G.H. voor 2.083.799 euro. Houdt LouisTobback er een ander principe op na met eigen geld dan met de zuurverdiendecenten van de belastingbetaler? Luister naar mijn woorden maar kijk niet naarmijn daden. Het motto van Sint – Hypocritus.

Net zoalsPatrick Janssens die zijn Stad Antwerpen 20,4 miljoen euro lichter maakte voor497.851 aandelen. Hij mag wel zijn zitpenningen terugbetalen. Als boetedoening,ze branden in zijn broekzak. Madoff moest in de VS voor een analoog Ponzi-shemaals van Dexia, 150 jaar de cel in. Kameraad Daniel Termont, sp.a burgemeester van Gent stak geen geld in hetpiramidespel van de G.H., maar hij was wel bereid een achtergestelde lening toete staan met de centen van Publigas,waar hij zelf baas van is, tegen een rentevoet van 14,5 procent en enkelebestuurszetels. De schaamtegrens voorbij.



Het kan nogdriester. Minister Laurette Onkelinx (PS) en Isabelle Durant (Ecolo) keurden op9 september 2009 in de gemeenteraad van Schaarbeek de aankoop goed van 232.439preferente aandelen voor 9,52 miljoen euro. Daarvoor moest de gemeente 8,2miljoen euro extra lenen bij ...Dexia, met waarborg van de gewesten. DeGemeentelijke Holding en sommige gemeenten hebben geld geleend bij Dexia om aandelen te kopen vanDexia met als onderpand diezelfde aandelen van Dexia. Behalve in Absurdistan isdeze carrousel een vorm van oplichting met medeplichtigheid van onze politieketenoren. Als de bank in brand staat discussiëren ze over de kleur van hetbluswater en laten ze de belastingbetaler opdraaien voor de schade.



Parlementaireonderzoekscommissies waren in het verleden enkel succesvol als er geen politicirechtstreeks betrokken waren bij het te onderzoeken voorwerp. (Dutroux, Rwanda,operatie kelk) Bij Dexia is dit niet het geval. Integendeel. Een echteparlementaire onderzoekscommissie zou enig soelaas kunnen brengen op voorwaardedat alle parlementen hun krachten zouden bundelen voor een globale queeste naarde perikelen bij Dexia en de Gemeentelijke Holding. Maar dit komt er niet. Netzoals de Fortiscommissie dient ze om de vis te verdrinken. Dexia is geen kleinevis, maar een octopus. De enige weg omde waarheid en de verantwoordelijkheid van de grootste bankroof uit onze nationalegeschiedenis aan het licht te brengen is een gerechtelijk onderzoek met eenbeslagen onderzoeksrechter.



Het debaclevan Dexia in 2011 is een herhaling van 2008. In het juridisch jargon noemt mendit recidive. Als de voorzitter van de Gemeentelijke Holding, Francis Vermeiren(Open VLD) verklaart dat hij vandaag net hetzelfde zou doen , dan is hij zelfseen redecivist. Het politieke adagio “wir haben es nicht gewusst” van detientallen bestuurders die bij Dexia en de Gemeentelijke Holding aanschoven, geldthier niet meer. Medeplichtigheid is nog het minste wat je hier van kunt zeggen.



Jean-MarieDedecker

Voorzitter LDD


vrijdag 28 oktober 2011

Jean-Marie Dedecker dient persoonlijk klacht in tegen Gemeentelijke Holding



Jean-Marie Dedecker dient persoonlijk een klacht in met burgerlijke partijstelling tegen de Gemeentelijke Holding voor misbruik van vertrouwen, oplichting en valsheid in geschrifte. Wie een beleggingsproduct verkoopt met een beloofd superdividend van 13% gedurende 10 jaar en nadien failliet gaat zodat hun klanten al hun geld kwijt zijn, wordt steevast voor de rechter gedaagd.


Jean-Marie Dedecker: “De Gemeentelijke Holding en haar praeses Francis Vermeiren (Open VLD) hebben net hetzelfde gedaan en zouden naar eigen zeggen opnieuw hetzelfde doen. Die man is staatsgevaarlijk voor de schatkist. Het is niet omdat de holding wordt bestuurd door politici en door de traditionele partijen worden beschermd dat zij zich niet moeten verantwoorden voor eventuele criminele feiten. Het gerecht moet onafhankelijk recht spreken en de burgers beschermen tegen oplichters van elk allooi, zelfs al zijn het wolven in schapenvacht met een pseudo-democratische legitimiteit. “

 Oostende

De burgemeester van Oostende Jean Vandecasteele (sp.a) zat niet alleen in de raad van bestuur van de Gemeentelijke Holding, hij zat zelfs in het auditcomité dat de getrouwheid van de handelingen ervan moest controleren. In 2009 werkte hij ook mee aan het piramidespel van de holding waar zelfs Charles Ponzi en Bernard Madoff van zouden blozen.

Jean-Marie Dedecker: “Stad Oostende kocht in 2009 voor 3,7 miljoen euro aandelen, die maar één jaar dividend  hebben opgeleverd. In totaal verloor de Oostendse stadskas 12,4 miljoen euro aan dit wanbeleid. Iedere individuele Oostendenaar verliest 180,0 euro aan deze oplichting.”


Individuele klacht


Art 194 van het Vlaams gemeentedecreet voorziet in een procedure die een inwoner het recht geeft in naam van zijn stad of gemeente in rechte  op te treden als die dat verzuimt te doen, op voorwaarde dat hij daar zelf de : kosten voor draagt.


Jean-Marie Dedecker: “ De wet moet gelden voor iedereen, en het kan niet dat politici met ons zuur verdiende belastinggeld op de roulette gaan spelen in het Dexia- casino en daar geen verantwoording voor hoeven af te leggen. Het kan niet dat politici met onze  belastingen piramidespelen organiseren, en als het geld verdampt is  hun verantwoordelijkheid ontlopen. Kapitaalsverhogingen gefinancierd met leningen van Dexia en met als onderpand de eigen aandelen zijn dubieuze constructies van autofinainciering. Door het feit dat de overheid deze lening nog eens waarborgt verliest de belastingbetaler tweemaal en moet hij nog eens 835 miljoen euro ophoesten.


Er hebben 246 van de 308 Vlaamse gemeenten in 2009 aandelen bijgekocht bij de Gemeentelijke Holding, alles samen voor 91.311.186 euro. Als de gemeentebesturen niet naar de rechter stappen om ons geld te beschermen of terug te eisen, dan moeten wij dat zelf doen.

Jean-Marie Dedecker: “Ik roep alle inwoners van deze gemeenten op om mijn voorbeeld te volgen".

Wie wil aansluiten bij de Oostendse klacht of wie in zijn stad of gemeente zelf een klacht wenst in te dienen kan voor alle info terecht op het e-mailadres jm@jmdedecker.com .


Het leugenpaleis van Johan “Pinokkio” Vande Lanotte stort in.




 Johan Vande Lanotte begon zijn carrière te Oostende met het opdoeken van de RMT die een verlies van 1375 jobs met zich meebracht. Sindsdien en gedurende een 15 tal jaren belooft hij de Oostendenaars jobs die er nooit gekomen zijn. Telkens voor de gemeenteraadsverkiezingen komt Johan “Pinokkio” Vande Lanotte met beloftes voor grote tewerkstelling te Oostende, maar nooit komt er netto ook maar 1 job bij, wel integendeel.


De valse belofte carrousel
In maart 2000 amper 7 maanden voor de gemeenteraadsverkiezingen kondigt Johan “Pinnokio” Vande Lanotte samen met de socialistische vakbond ABVV in pers aan dat hij tegen 2003, 2500 jobs zal creëren. De sp.a won de verkiezingen maar de jobs kwamen er nooit.

In februari 2005 klonk Johan “Pinokkio” Vande Lanotte nog euforischer of loog hij nog harder (aan u de keuze van invulling) en kondigde hij 3000 jobs aan voor Oostende tegen eind 2011. We zijn inmiddels eind 2011. Waar zijn die jobs?

 Sterker nog in 2006 manipuleert hij met hulp van de VDAB de jeugdwerkloosheidscijfers. Triomfantelijk kondigde hij aan dat in Oostende  ‘s lands grootste daling van jeugdwerkloosheid (-25 jarigen) had plaatsgevonden. Dit was sience-fiction,bedrog  en manipulatie van de cijfers. Men had bewust de jongeren van de jobhuntingsessies uit de cijfers gehaald, onterecht want deze waren nog werkzoekende en later bleek dat amper een klein percentage daarvan uiteindelijk werk vond.


Maar opnieuw werkten de leugens en het bedrog en won de sp.a de gemeenteraadsverkiezingen van 2006.

Maar de jobs bleven uit en de werklozen bleven werkloos.

Het economisch huis
Het economisch huis vzw - de nieuwste marathonclub van Oostende - moet bedrijven aantrekken en voor tewerkstelling zorgen in Oostende. 

Het Economisch huis kreeg in 2010 samen met AGSO (Autonoom Gemeentebedrijf Stadsvernieuwing Oostende) 3,8 miljoen euro subsidie van Stad Oostende, maw van de belastingbetaler. Van jobs creëren is er in elk geval niets in huis gekomen.

Maar al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt hem wel.
De cijfers duiden aan dat Oostende onder socialistisch beleid geen centimeter vooruit ging, maar integendeel fors achteruit boerde. In 2000 had Oostende volgens een onderzoek van SIF( Sociaal ImpulsFonds) op Kortrijk na de grootste kansarmoede in West-Vlaanderen. In 2011 wijst de kansarmoedeatlas van de provincie uit dat Oostende de grootste kansarmoede kent van West-Vlaanderen. In 2011 wonen 25% van alle kansarmen van West-Vlaanderen in Oostende. 41 % van alle Oostendenaars of 28.284 inwoners leven onder de armoedegrens. Dit ondanks miljoenen euro’s van het stedenfonds en van het SIF ( Oostende werd erkend als SIF-plus gemeente en kreeg daardoor extra subsidies) Volgens de werkloosheidscijfers van de VDAB telde Oostende in 2000 3067 werklozen, in 2011 tikken we af op 3078 werklozen. De werkloosheidsdruk in Oostende (10,3%) is dan ook de hoogste van West-Vlaanderen (gemiddeld 5,8%).Waar zijn die duizenden beloofde jobs.

Daarenboven  is de stadsschuld te Oostende verviervoudigd. De schuld bedroeg in 1997 ( het jaar dat Jean Vandecasteele sp.a burgemeester werd) per Oostendenaar 870,51 euro, in 2011 is de schuld per Oostendenaar 3446,01 euro.

Geld verteren en door ramen en vensters gooien daarin zijn de socialisten onbetwist Olympisch kampioen. Maar de werkloosheid en kansarmoede oplossen daar falen ze grandioos in. Het lijkt hun zorg wel niet!


Oostende is een economisch kerkhof.
Economisch leven we op een kerkhof. De cijfers van “West-Vlaanderen ontcijferd” spreken boekdelen. Oostende wordt gekenmerkt door een lage ondernemersgraad, een lage werkzaamheidsgraad en hoge werkloosheidscijfers. Met 268 werknemers per 1000 inwoners, laat Oostende zich enkel nog voorbijsteken door Diksmuide (233) als slechtste leerling van de klas. Als centrumstad slaagt Oostende er overigens niet in om werknemers uit andere gemeenten aan te trekken. Integendeel. Oostende kent netto een uitgaande pendel van iets meer dan 10.000 loontrekkenden, waarmee in het arrondissement het verschil tussen in- en uitgaande pendel het grootst is. Bovendien scoort Oostende ook veel lager dan het West-Vlaams gemiddelde (90) met slechts 73 zelfstandigen per 1.000 inwoners. Het Oostendse beleid werkt  als een omgekeerde magneet op de lokale economie. Het stoot eigen initiatief, ondernemerschap, hoogopgeleiden en jonge gezinnen af. In de plaats daarvan is het een aantrekkingspool voor kwetsbare doelgroepen met in hun kielzog een steeds zwaarder wegende sociale problematiek.

 Op de luchthaven zijn de cijfers in dalende lijn. Alle economische activiteiten samen daalden met 60% in vergelijking met 2005. De vismijn is failliet met een verlies van om en bij de 30 miljoen euro. Het Kursaal is virtueel failliet en noteer een verlies van 14,6 miljoen euro. De bankrekeningen van AGSO (Autonoom Gemeentebedrijf Stadsvernieuwing Oostende) zijn al meer dan een jaar geblokkeerd en door insolvabiliteit dreigt ook daar het faillissement. Het winkelcentrum onder de basketbaltempel is failliet. Op de renbaan loopt al jaren geen paard meer en de Kinepolis sluit binnenkort 4 zalen omdat het complex niet rendeert.

De haven van Oostende is in vrije val. Het jaaroverzicht van de Vlaamse Havens opgemaakt door de Vlaamse Havencommissie en gepubliceerd door SERV spreekt boekdelen. Het aantal gepresteerde arbeidstaken daalde met 30,6 %. Terwijl er in 2004 nog 15.418 containers werden geladen en gelost is dat in 2009 nog 0,00000 containers, de roll-on-roll-off daalde tussen 2008 en 2009 met maar liefst 2.806.000 ton. Het aantal scheepsbewegingen in Oostende daalde van 6797 in 1980 tot 2952 in 2009. Dit is een historisch dieptepunt voor de haven van Oostende nog nooit waren er zo weinig scheepsbewegingen in Oostende.

 Het leugenpaleis stort in.
Het leugenpaleis van waaruit de Oostendse socialisten hun wanbeleid en hun pak-de-poen-show opvoeren stort ineen.

Het stort in door harde cijfers van instanties die in volle onafhankelijkheid de realiteit en de waarheid schetsen. De salonsocialisten lezen de cijfers, maar storen zich er niet aan. De leugens en valse beloftes zorgden in het verleden voor eclatante verkiezingsoverwinningen en de Oostendse bevolking zal zich nog wel eens 6 jaar laten vangen, hoor ik hen denken. Dit besluit ik uit de beloftes die Johan Vande Lanotte en Bart Bronders begin deze week maakten bij het lanceren van Oostende @ work. Voor de derde verkiezingen op rij beloven ze duizenden jobs aan de Oostendenaar. Jobs die er in het verleden niet kwamen.


Geachte collega inwoners van Oostende: “ stoot u niet voor de derde maal aan dezelfde steen en kies voor echte verandering en niet voor valse beloftes”


Jean Marie Dedecker


vrijdag 14 oktober 2011

Waalse hoogovens sluiten: Vloek of zegen?


De houding van de “Groenen” in het metalodossier is minstens hypocriet te noemen. Toen in 2006 de hoogoven nummer 6 in Seraing heropstartte riepen de ecolo’s moord en brand voor de vervuilende uitstoot van deze industriële archeologie. Maar het gerinkel aan de kassa is altijd groter dan het geruis van het geweten. De emissierechten voor de vervuilende co2-uitstoot werden naar Waalse gewoonte ten laste gelegd van de belastingbetaler. Elke nieuwe arbeidsplaats kostte 716.253 euro aan subsidies en Ecolo zweeg. De macht van de vakbonden en werk in de achtertuin zijn belangrijker dan ideologie.

Het stond in de sterren geschreven dat Acelormittal de ovens zou doven van zodra de subsidieruif opgesoupeerd was. De versnippering van de sites en de inlandse ligging ( gebrek aan zeehaven) maken de walserijen en gieterijen onrendabel.

De Waalse politici hadden nochtans beter kunnen weten. Het is niet de eerste hold-up op ons belastingsgeld, maar de P.S. ligt daar niet wakker van.

De patrimoniumopbouw van de Karolingse dollarmiljardair Albert Frère vertoont veel gelijkenissen met dit van Laksmi Mittal in het Luikse staalbekken. Alleen was die hold-up op de Belgische schatkist beschaafder en beter verpakt. Dankzij minister van economische zaken Willy Claes (SP), de Waalse socialist André Cools en de toenmalige premier Paul Vanden Boeynants nam de staat in 1970 de waardeloze staatsaandelen over van de holdings Frère-Bourgeois (Hainaut-Sambre) en Generale Maatschappij (Cockerill). De zaak was georchestreerd  door banken uit dezelfde holdings (BBL en Generale Bank) die zware kredieten hadden openstaan, dit alles in samenspraak met de FGTB, de vakbond van de Luikse metallo’s. Big Labour en Big Money. In plaats van failliet werd Albert op slag schatrijk. Frère Bourgeois Commerciale (FBC) kreeg van de Belgische belastingbetaler 735 miljoen Belgische frank voor de verkoop van 49% van zijn waardeloze aandelen, een monopolie van 30 jaar op de verkoop van Waals staal en werd blijvend gefinancierd met staatswaarborg. Il faut le faire. In 1983 volgde nog 925 miljoen Belgische frank voor de overige 51% van FBC. Albert Frère stak zijn centen in zijn holdings Pargesa en GBL en de rest is geschiedenis. Onze fenomenale staatsschuld is vooral ontstaan door de financiering van de staalsector in de jaren zeventig, om het Franstalig establishment te redden en de vakbonden te kalmeren.
Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. De Parti Socialiste heeft er haar handelsmerk van gemaakt.
Veertig jaar palliatieve zorgen veranderen niets aan de kroniek van een aangekondigde dood.

Jean-marie Dedecker

woensdag 12 oktober 2011

Het vlinderakkoord zet Vlaanderen schaakmat.

Het hoeft niet te verwonderen dat voorzitster Milquet van de CDH ons Brussels ketje Toots Thielemans midden de nacht naar de Wetstraat wilde tronen om met de Brabançonne het vlinderakkoord te bezegelen. Niet alleen hadden de onderhandelaars de ban gebroken die België al 4 jaar onbestuurbaar maakt, bovendien hadden de Verenigde Franstalige Partijen de slag om Brussel glorierijk gewonnen, hadden ze onder de mom van de interpersoonlijke solidariteit alle miljardentransfers van noord naar zuid bestendigd en bovendien konden ze nog de indruk geven dat ze onnoemlijk veel toegevingen hadden gedaan.

De lectuur van het vlinderakkoord maakt duidelijk dat de zesde staatshervorming voor Vlaanderen nauwelijks meer macht oplevert, dat Vlaanderen Brussel niet meer hoeft los te laten, dat wordt in dit akkoord al een feit, en dat Vlamingen voor hun vermetelheid om het Belgisch establishment zo lang te tarten nog decennia lang zwaar zullen dokken.

De politieke vernieuwing waar de meerderheid van de Vlaamse kiezers naar verlangde komt er dus niet. De Vlamingen die hoopten om echt bevoegd te worden voor hun economie, voor de arbeidsverhoudingen, hun pensioenen, hun ziekenhuizen, de gezondheidszorg, het gerecht, het strafbeleid of een deel van de belastingen, komen bedrogen uit. Het maximum dat ze uit dit akkoord halen is dat een deel van de federale ambtenaren die op die vlakken actief zijn naar de Vlaamse overheid verhuizen. Maar die ambtenaren blijven met handen en voeten gebonden aan federale regels, die mee door PS en CDH worden opgesteld, en vooral financieel blijven ze afhangen van federale fondsen, waarbij Brussel en Wallonië vooraf aan de kassa mogen passeren. Dat de Senaat wat wordt afgeslankt, en dus nog altijd niet wordt afgeschaft, is in dat licht een magere troost.

Voor de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde wordt een zeer zware prijs betaald. Vooreerst krijgen de 6 randgemeenten met faciliteiten in feite een 2talig statuut,  waarbij de rechten van de Franstaligen in de Grondwet worden verankerd. De hervorming, let wel, niet de splitsing, maar de ‘hervorming’ van het gerechtelijk arrondissement Brussel, dat zelfs de naam van  Brussel Halle Vilvoorde niet waardig wordt bevonden, is op dezelfde leest geschoeid. De taalvoorrechten van Franstaligen in alle gemeenten van Halle-Vilvoorde, van Asse tot Kortenberg, worden nu expliciet in de wet geschreven, de procedures voor de verfransing worden vereenvoudigd, en de middelen van de Vlaamse magistratuur worden herleid tot een beschamende 20 procent, zonder dat er zelfs navraag is gedaan naar de reële werklast. Erger nog, de tweetaligheidsvereiste van Brusselse magistraten wordt ingeperkt. Zo wordt de natte droom van Maingain en consoorten werkelijkheid. Brussel is geen tweetalige hoofdstad meer, zoals de Grondwet het bepaalt, maar wordt een Franstalige stad, waar Vlamingen nog de faciliteiten hebben die de Franstaligen in het Vlaamse hinterland zullen krijgen. In feite worden de tweetaligheid van  Hoofdstedelijk Brussels Gewest verder uitgehold, en strekt het Franstalige wervingsgebied zich verder uit tot Halle-Vilvoorde, en straks tot in Leuven, want de nieuwe ‘Hoofdstedelijke Gemeenschap’ (sic) die de oude provincie Brabant omvat, is het nieuwe paard van Troje waarmee de Franstaligen na een halve eeuw eindelijk wraak kunnen nemen voor hun frustraties van ‘Leuven Vlaams’.

De Vlaamse Brusselaars worden kompleet losgelaten omdat alle bevoegdheden die de Vlaamse Gemeenschap nog als ‘stille steun’ in de hoofdstad had , en dat waren er vele, van onder de Vlaamse paraplu worden uitgehaald. Alles gaat naar de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GCC) een weliswaar paritair maar zuiver Brussels orgaan, waarin de Vlaamse Gemeenschapscommissie straks moet optornen tegen een Franstalige Cocof, die ieder jaar zal uitpakken met honderden miljoenen euro extra uit de federale kas, dus weer van de dwaze Vlamingen. De Vlaamse regering kan  zijn minister voor Brusselse zaken naar huis sturen. De Vlaamse Brusselse politici kunnen zich daar wellicht in vinden, maar hoe de Vlaamse scholen, bejaarden, zieken en jonge ouders in Brussel zich daar bij voelen moet nog blijken.  Wie vertrouwd is met Brussel weet dat de pletrol van de verfransing niet word gestopt, tenzij met aparte structuren waar Franstaligen NIETS aan te zeggen hebben.   Maar het Brussels gewest is al de scholen aan het inpalmen, en krijgt er nu de sportinfrastructuur en het toerisme bij, tot het dierenwelzijn toe.

En dan is er de financieringswet, die de magische responsabilisering invoert. De omgekeerde responsabilisering die in de huidige financieringswet steekt, en slechte resultaten feitelijk beloont, wordt omgebogen. Oef, maar het valt wel op dat er twee extra mechanismen tot responsabilisering worden ingevoerd, naast de objectieve fiscale verdeling en verdeling volgens bevolkingsbehoeften. Het gaat om responsabilisering inzake pensioenen , en inzake klimaat. Geen toeval dat deze twee extra normen vooral Vlaanderen duperen, met zijn oudere bevolking en meer industrie. Oorspronkelijk was er sprake van een extra responsabilisering rond werkzaamheidsgraad, en kosten in de gezondheidszorg, maar die kwamen de dames Onkelinx en Milquet minder goed uit, en prompt geschrapt.

Maar het voornaamste bezwaar tegen de financieringswet blijft dat de hele fiscale administratie, met zijn opgelegde progressiviteit, zijn grondslag, zijn tarieven en zijn inning in federale handen blijft. Vlaanderen zal zoals de gemeenten wat kunnen spelen met  opcentiemen. Maar  fundamentele fiscale hervormingen zoals een meer vlakkere taks, een lagere vennootschapsbelasting of een verschuiven van belastingen op  arbeid naar andere inkomensstromen blijven noodzakelijk afhangen van het fiat van Franstalig België, wat wil zeggen dat ze ondenkbaar blijven. Het links-conservatieve België haalt bijgevolg zijn slag helemaal thuis. De frisse wind die de federale verkiezingen van 2007 en 2010 in Vlaanderen had doen opfleuren is in de unitaire airconditioning van het vlinderakkoord volledig opgezogen. Hoe lang zal dit land nog moeten wachten op hervormingen die er echt toe doen, en die ons wapenen tegen de aanhoudende crises in Europa en de wereld. Voor die hervormingen valt dit weliswaar zeer sluwe vlinderakkoord veel te licht uit.

Piet Deslé,

dinsdag 11 oktober 2011

Ontslagvergoedingen plafoneren op één jaar loon.



Het gezaghebbend kantoor Claeys en Engels stelt voor de ontslagvergoeding van werknemers te plafoneren op één jaar loon maar vrij van belastingen en sociale bijdragen.

In 2006 schreef Jean Marie Dedecker in zijn boek “Rechts voor de raap”:

“Een eenheidsstatuut creëren is een prachtige uitdaging voorde sociale partners om arbeid een nieuw elan te geven. In plaats van vast te klitten aan oude concepten zou men bijvoorbeeld een ontslagvergoeding als een morele schadevergoeding kunnen beschouwen voor het verlies van de dienstbetrekking. Op deze vergoeding dient dan geen sociale zekerheid, noch inkomstenbelasting te worden betaald. Door er nettovergoedingen van te maken, wordt de kost voor de werkgever verlaagd en de opbrengst voor de werknemer verhoogd. Zo kan men ook de ontslagtermijnen voor arbeiders op een valabele termijn en niveau brengen en winnen alle partijen. Het is toch immoreel dat de overheid nog poen moet pakken op de ellende van een ontslag! Met een concept uit de twintigste eeuw win je niet in de21ste. Je kunt niet concurreren in een internationale context als je gebonden bent door een puristische dorpsethiek.”
Is dit ideologish plagiaat of vergat men te vermelden van wie het idee oorspronkelijk kwam!

maandag 3 oktober 2011

Een vetbelasting in Denemarken.




De overheid treedt steeds driester en repressiever op bij ons “gezondheidsgedrag”. Haar alibi is dat in onze verzorgingsstaat de gezonde mensen verplicht mee te betalen voor ongezonde mensen. Dat is het solidariteitsprincipe. Ongezonde mensen jagen de gezonde op de kosten, dus wordt het zogenaamd een plicht om gezond te leven. Dit is even absurd als beweren dat iedereen de plicht heeft om rijk te worden, want rijken betalen mee voor de armen. Zwaarlijvigheid en roken worden nu beschouwd als een beschavingsdeficit. Wie er tegen zondigt wordt opgezadeld met een schuldgevoel en terechtgewezen door drukkingsgroepen die zich gedragen als rookmelders en calorieflikken: van Snickers krijg je last aan je tikker, van Mars krijg je Sars . In de staat Missippi (VS) werd in 2008 door de republikein John Read  een wetsvoorstel ingediend om een restaurantverbod in te voeren  voor mensen met obesitas. Gelukkig haalden de gezondheidsfascisten hier hun slag niet thuis. Anders was ook dit een nieuwe trend geweest die net als het  rookverbod  vanuit de VS als modeverschijnsel van politieke correctheid naar Europa overwaait. De Amerikaanse staat New York werkt aan een wet die restaurants verbiedt om nog zout bij de bereiding van hun maaltijden te gebruiken. Het wetsvoorstel van de democraat Filix Ortiz houdt in dat klanten zelf zout moeten kunnen toevoegen aan de maaltijden die ze bestellen, zonder dat de chef op voorhand al heeft beslist om bij de bereiding een dosis zout te gebruiken. Inpekelen, die Felix!. Van verkleutering naar kneuterigheid.


Willen de gezondheidsfanatici dat iedereen gezond wordt of leiden ze zelf aan een ziekelijke onverdraagzaamheid voor ieder die er andere gewoonten op nahoudt dan zijzelf? Een subtiele vorm van gezondheidsbetutteling. De medicalisering van normen en waarden. De medische bezorgdheid is verworden tot een moreel oordeel over de zondige levenswijze van de burger met alle gevolgen van dien.


Nu de accijnzen op tabak in vrije val dreigen te gaan, wordt de vetbelasting ingevoerd. Obesitas, de nieuwe vetpot voor de fiscus.

Jean Marie Dedecker

Negen verdwaalde kindjes, maar geen redders.



Volgens mijn verouderde, bescheiden mening moeten ouders voor hun kinderen zorgen en redders voor de baders.
 Moeten strandredders nu ook een diploma kinderverzorging voorleggen en een cursus pamperen volgen?

Alle kwallen zwemmen blijkbaar toch niet in zee.
Jean Marie Dedecker.

vrijdag 30 september 2011

John Crombez en zijn rode broeders moeten hand in eigen boezem steken



John Crombez wil Jean Luc Dehaene naar het Vlaams Parlement roepen om uitleg te geven bij het debacle rond Dexia.

We vragen John Crombez om meteen ook zijn rode broeder Patrick Janssens, burgemeester van Antwerpen, en bestuurder van Dexia samen met burgemeester Jean Vandecasteele, burgemeester van Oostende en bestuurder van de Gemeentelijke Holding nv(hoofdaandeelhouder van Dexia) ter orde te roepen.

Jean Marie Dedecker: “John Crombez - de Castro van Oostende - speelt een politiek spelletje. De sp.a. en zijn fractie zijn perfect op de hoogte van het reilen en zeilen binnen Dexia en de Gemeentelijke Holding, meer nog hun sp.a. – bestuurders zijn medeverantwoordelijk voor de huidige problemen in Dexia en de Gemeentelijke Holding.”

Jean Luc Dehaene liet gesteund door Van Rompuy weten niet in te gaan op het verzoek. Ik ben benieuwd of John Crombez nu Patrick Janssens  en Jean Vandecasteele zal convoceren in het Vlaams Parlement voor verdere uitleg.

Jean Marie Dedecker: “De sp.a moet niet blauw van woede hoog van de toren blazen, maar rood van schaamte in eigen boezem kijken.”
Jean Marie Dedecker

maandag 19 september 2011

Het helpt om aan de ziekte van Alzheimer te lijden als je op de VRT politieseries wil bekijken.




Frost heeft al zijn moordonderzoeken op Canvas op zaterdagavond al twee keer opgelost, en verhuist nu voor de derde serie herhalingen naar Eén op vrijdagavond. Lewis zuivert op zaterdagavond Oxford voor de tweede maal van criminele professoren en in Silent Witness mogen ze daarna ook dezelfde lijken voor de tweede keer opensnijden. Het is spannend op de VRT om naar dergelijke kwaliteitsvolle crimi’s te kijken. Ofwel nemen ze de kijker voor een randdebiel ofwel denken ze dat de modale Vlaming aan geheugenverlies lijdt. Voor Witse is het nog straffer. Als je de trailer van de aflevering gezien hebt ken je de dader al.
Waarom heeft de VRT een derde zender nodig als ze er nog niet één kunnen vullen?

donderdag 15 september 2011

Het schaakspel rond BHV is op remise geëindigd.




Jean-Marie Dedecker: “Het schaakspel rond BHV is op remise geëindigd. Eindelijk. Maar zoals gebruikelijk bij een ezelsdracht van 46O dagen heeft het een kreupel veulen gebaard. Het is nog even wachten op de werkelijke prijs van de bevalling, namelijk de financiering van Brussel. Maar nu het deelakkoord er is moet het echte politieke spel nog beginnen, en dat gaat om centen, de macht om de bevolking lasten op te leggen, de maatregelen om de overheidsuitgaven in te dijken en het land te saneren.


dinsdag 13 september 2011

Europa heeft cariës toegestaan, en zit nu met een rot gebit



Mijnheer de Voorzitter, premier, collega’s

Over Griekenland zou  ik zeer kort kunnen zijn door te verwijzen naar mijn verklaring in deze Kamer, in mei van vorig jaar, toen ik met mijn fractie de bijkomende leningen aan de Helleens Republiek het verworpen. Maar omdat het geheugen zo kort is, en mijn voorspellingen zo zijn uitgekomen, is het nuttig er  even op terug te komen.
Toen zei ik al, en ik citeer:  

“Als we naar het verleden van Griekenland kijken en als het gezegde fraus omnia corrumpit van toepassing zou zijn, dan zou Griekenland geen halve euro mogen krijgen. Het land is tot de eurozone toegetreden op basis van valse begrotingen. Griekenland heeft dat tien jaar lang kunnen volhouden zonder dat Eurostat dat kon controleren. Nu moeten andere landen die zelf begrotingstekorten hebben, miljarden euro’s aan Griekenland lenen. Terwijl overal in Europa gesproken wordt over het optrekken van de pensioenleeftijd, heeft Griekenland de laagste pensioenleeftijd van Europa. Een op twee mensen in Griekenland werkt voor de overheid. “

En ik voeg er nu aan toe dat sommige ambtenaren zelfs een 16de maand krijgen uitbetaald.  
Ik zei toen ook dat het land een van de grootste zwarte economieën van Europa kent en dat belastingontduiking er een nationale sport is.

Bij ons is het meer een daad van wettige zelfverdediging, maar in 2009 gaf het gemiddelde Griekse gezin 1.355 euro uit aan corruptie.  

Al in mei van 2010 zei ik dat Griekenland virtueel failliet was en zijn schulden niet meer kon afbetalen, en dat België met zijn bijkomende leningen die schuldenberg nog zou verhogen. Het land moest toen 27 procent van zijn uitgaven schrappen om het tekort weg te werken en een overheidsschuld van 273 miljard euro tegen een rente van 10 procent terugbetalen. En wij gingen toen die overheidsschuld nog verhogen met ongeveer 110 à 130 miljard euro. Ik vroeg mij toen af of we dat land een dienst bewezen door het nog meer schulden te bezorgen? Toen zie ik dat we Griekenland eerder moesten helpen door het uit de eurozone te zetten, zodat de Griekse munt gedevalueerd kan worden. België zou toen in totaal 3 miljard euro aan Griekenland lenen, maar Griekenland was, en is nog altijd een markt van rommelkredieten. De enige remedie daartegen is om het land uit de eurozone te zetten om verdere besmetting te voorkomen. Als solidariteit domheid wordt, dan wordt ook het slachtoffer uiteindelijk beschadigd.

Door altijd maar meer te moeten geven aan dergelijke hulpverslaafde landen, voorspelde ik dat we zelf in moeilijkheden zouden komen. Daarom hebben het wetsontwerp niet goedgekeurd, omdat het niet goed was, niet voor ons land, niet voor Europa, niet voor de euro en zeker niet voor Griekenland.

We zijn nu anderhalf jaar later en het enige verschil met toen is dat de schuld van Griekenland geen 273 miljard euro meer is, maar 350 miljard; ik zat er niet ver naast.  
In alle lidstaten van de eurozone liggen gelijkaardige wetsontwerpen op tafel en moeten volksvertegenwoordigers beslissen of ze het tijdelijk Europees Noodfonds al dan niet willen uitbreiden. We moeten goed beseffen dat een stem voor dit wetsontwerp ook een stem is voor de huidige aanpak van de eurocrisis. Ik zal tegen stemmen.
De laatste maanden werd steeds duidelijker dat de aanpak van de eurocrisis geen vruchten heeft afgeworpen. Albert Einstein definieerde krankzinnigheid ooit als hetzelfde blijven doen en betere resultaten blijven verwachten. Het valt op dat de aanpak van de eurocrisis op zijn minst consistent was. Europese leiders verklaarden telkens plechtig dat ze alles zouden doen wat nodig was om de markten te kalmeren. In ruil voor beloftes van toekomstige besparingen kregen begrotingszondaars een zak geld. Het noodfonds is een soort bancontact voor lui die niet kredietwaardig zijn.  Onzekerheid verspreidde zich, via de banken, over de perifere eurolanden, naar de kapitaalkrachtige eurolanden, en weer helemaal terug.
Banken die in ons land geld geven aan insolvabele personen of aan schuldherschikking doen voor zulke mensen of bedrijven kunnen door de Bankcommissie worden gestraft. Als het om Europa gaat zijn wij zelfs blind en mag alles. Keynes: Als je de bank een pond schuldig bent heb je een probleem. Als je een miljoen pond schuldig bent heeft de bank een probleem.

Een faillissement van een EU lidstaat is geen klein bier en de gevolgen ervan zouden drastisch zijn. De methode die de Europese leiders volgden was misschien wel het proberen waard, maar is mislukt. Als we terugkijken op de voorbije 18 maanden, moeten we ons bewust durven zijn van de pijnlijke realiteit waarin Europa zich vandaag bevindt.

Griekenland was de eerste EU lidstaat die een beroep deed op noodleningen (zij het niet via het EFSF), en is er niet in geslaagd om de economische groei te genereren die noodzakelijk is om de overheidsschuld weg te werken. Het land is er zelfs niet in geslaagd om te voldoen aan de leningsvoorwaarden die gesteld werden door de zgn. trojka  van het IMF, de ECB en de Europese Commissie (geen vooruitgang op twee derde van het overeengekomen to do lijstje).  De weg uit het dal is ver weg. Het Grieks parlement geeft nu openlijk toe dat de controle over de dynamiek van de overheidsschuld volledig zoek is. Om een faillissement af te wenden is een nieuw hulppakket noodzakelijk. Een mens vraagt zich dan af: is Athene met onze voeten aan het spelen?

Ook in economisch gunstige tijden zoals in het begin van deze eeuw bleef de Griekse staatschuld stijgen.
Elk land dat een overheidsschuld torst van anderhalf keer het BBP zou moeilijkheden ondervinden om economische groei te realiseren. Daar komt nog bij dat Griekenland opgezadeld zit met een overgewaardeerde munt en een ondermaatse internationale concurrentiepositie. In een dergelijke situatie is een devaluatie van de munt aangewezen, maar dat is gezien de muntunie onmogelijk. Het logische alternatief, een interne devaluatie met drastische loonmatiging en prijsdalingen, botst op begrijpelijke weerstand van het Griekse electoraat. Besparingen lijken onmogelijk binnen het tijdsbestek waarin ze noodzakelijk zijn. De meeste perifere eurolanden bevinden zich in een gelijkaardige situatie, met schamele of negatieve economische groei, stijgende werkloosheid en het vooruitzicht op nog meer besparingsrondes.

We zijn allemaal in hetzelfde bedje ziek. Een schuldencrisis door
-          kolossen van publieke sectoren
-          verspilling van overheidsmiddelen
-          en een aantasting van de ondernemingsgeest.

De situatie in Portugal is niet veel beter dan in Griekenland. Ierland lijkt aan de beterhand, al gaat het nog steeds gebukt onder de gevolgen van zijn bankencrisis. Besmettingsgolven van de eurocrisis bereikten intussen ook de kusten van Italië en Spanje.

De club mediterranée wordt steeds afhankelijker van het geldinfuus van eurolanden die in het verleden wél een orthodoxe begrotingspolitiek volgden. De geldstroom verloopt deels via het tijdelijke euro reddingsfonds (EFSF) en deels via de ECB die junkbonds koopt van noodlijdende landen. De “meer van hetzelfde” strategie die Europa volgt, leidt vanzelf tot een monetair piramidespel.  Een Ponzischema zakt in de private sector in elkaar zodra het vertrouwen weg is. In de publieke sector draait het om belastinggeld en duurt het tot overheden weigeren te betalen. In de huidige crisis draait het daarbij om de sterkste geldschieter: Duitsland.

Het eindspel komt steeds duidelijker in zicht. Bundespresident Christian Wulff vroeg zich verleden week met een uitzonderlijke publieke démarche terecht af wie de redders zal redden. Jurgen Starck, de Duitse hoofdeconoom en feitelijke nummer twee van de ECB, kondigde vrijdag onverwacht zijn vertrek aan omdat hij de hervatte aankoop van obligaties door de ECB onaanvaardbaar vindt. Verleden week benadrukte het Duitse Grondwettelijk Hof dat ook nog Duitsland enkel mag bijdragen aan het tweede Griekse reddingsplan mits er parlementair toezicht komt op de Europese plannen van de Duitse regering. De stemming over een eventuele betalingsweigering volgt vermoedelijk op 29 September in de Bundestag. Wij kunnen vandaag alvast het goede voorbeeld geven  in dit halfrond.

De beslissingen van de Europese top van 21 juli 2011 zorgden niet voor een fundamentele breuk met de mislukte aanpak van het verleden. Ze gaan integendeel verder op de eerder begane paden. Meer middelen vrijmaken voor het reddingsfonds is geen structurele oplossing: hoe meer de deelnemende landen zich garant stellen, hoe meer hun overheidsbudgetten onder druk komen te staan. Ook het EFSF kan in het vizier komen van ratingbureaus zoals Standard & Poor's. Eurobonds zouden volgens deze buro’s ook een CC – kwotering krijgen.

Een fiscale transferunie dan? Met een geldstroom van Noord naar Zuid, zij het via een Europees ministerie van financiën of via eurobonds, dan wordt Europa België in het groot. Dat de onderhandelaars in ons land er al meer dan 450 dagen niet in slagen om een regering te vormen, is een teken aan de wand dat de 'Verenigde Staten van Europa' een luchtkasteel is.

Een muntunie werkt in de Verenigde Staten omdat ze samenvalt met een natie, zegt Paul Krugman. Een natie met een centrale overheid, een gedeelde cultuur en een gemeenschappelijke taal. In België is dat al een ramp. Laat staan in Europa.  

We moeten het huidige beleid in vraag stellen. Kiezers in heel Europa verdienen een koerswijziging. Ik beweer niet dat er een magische oplossing bestaat voor het probleem: het beëindigen van de crisis zal ongetwijfeld pijnlijk zijn. De Griekse tragedie eindigt altijd in tranen, of met traangas. Maar insolvente landen en instellingen blijven opzadelen met schulden is niet duurzaam.

Een zwevende munt kan heilzaam zijn voor een land.  Wie zijn munt opgeeft, geeft eigenlijk zijn economische flexibiliteit op. Met een eigen munt kan het de rente en de geldhoeveelheid verlagen om recessies te voorkomen. De munt kan dan ook devalueren, wat automatisch leidt tot loonkorting en toenemende concurrentiekracht. Europa kan de looptijd van de uitstaande obligaties verlengen en de rente verlagen met een éénmalige drastische schuldherschikking.


Met het noodfonds dat  nu voorligt, blijft het de kreupele die de lamme overeind houdt.
Daar werk ik niet aan mee, ik stem daar tegen.

Collega’s, ik kom van de kust. Veel van het vissersvolk heeft een heel gezond oordeel en nogal wel gezond verstand. Wat wij hier vandaag doen, zou ik met een soort visserslatijn willen duiden, om af te ronden. Als men geld geeft aan dergelijke noodlijdende landen, dan kan me net zo goed zijn geld in Oostende in de Noordzee gooien, en wachten in Nieuwpoort tot het eruit komt.


Jean-Marie Dedecker

 voorzitter LDD