|
|
Stop het jeremieer en het geëxperimenteer en geef het
onderwijs terug aan de leerkrachten
De scholen zijn terug opgestart en de commentaren uit de
academische en politieke wereld bulkten de laatste weken van masochisme,
zelfkastijding, doemdenken en zwartepiet gedrag. Conner Rousseau voelde zich ook geroepen om rond te
bazuinen dat de schuld voor de neergang van het onderwijs te wijten is aan een
tekort aan leerkrachten. De echte oorzaak, de structurele nivellering
omlaag, is in werkelijkheid al drie decennia geleden ingezet, toen de
socialistische voorzitter nog zelf in de pampers lag. Rousseau moet eventjes
aan zelfreflectie en introspectie doen, en ootmoedig bekennen dat de SP.A (nu
Vooruit) in al die jaren de meeste ministers van onderwijs afleverde, met als
absoluut dieptepunt de Brusselaar Pascal Smet in 2009.
Voor zijn eerste column na de zomervakantie persifleert
Jean-Marie Dedecker de open brief – een publireportage – waarin premier
Alexander De Croo zich deze zomer verontschuldigde voor het geruzie en
gekissebis van de Belgische politici de voorbije maanden.
Beste Belgen, waarde landgenoten,
Toen mijn partij, de Open Vld, in 2019 van de kiezer een
zoveelste pandoering op rij had gekregen, en gedecimeerd werd tot ’s lands
zevende dwergenclub, verklaarde ik grootmoedig dat je dan de dweil van de
regering zou zijn als je alsnog premier zou willen worden. Maar mijn vader
Herman had in zijn vijftigjarige parlementaire loopbaan alle ministerpostjes
bekleed, behalve die van primus inter pares. Dit stak in onze blauwe
familiecratie. Mijn moeder was er ook van overtuigd dat het van kwaad naar
erger ging in den Belgiek sedert de telgen van bakkers en
beenhouwers ook naar de universiteit mochten om rechten te studeren. Vandaar
mijn sociaal engagement om het land te redden. Noblesse oblige. Eerst moest ik
mijn partijgenote Gwendolyn Rutten een hak zetten. Ze was door PS-voorzitter
Paul Magnette de Wetstraat 16 beloofd in ruil voor een links regeerprogramma.
Uit ijdele hoop om de eerste vrouwelijke premier van het land te worden had ze
zelfs een zekere ministerpost in de Vlaamse regentenregering aan haar neus
laten voorbijgaan. Maar macht dient tot niets als je ze niet durft te
misbruiken. Ik liet de federale regeringsformatie aanslepen tot mijn buddy
Egbert Lachaert zich met een rechts liberaal programma in de Open Vld op het
schild liet hijsen, en Rutten mocht terug naar Aarschot.
‘Terwijl Parijs brandde ontsnapte Brussel aan een
steekvlam’
De Franse steden en gemeenten likken weerom hun brandwonden.
Na de opstand van de Gele Hesjes en de Pensioenrevolutie stond de Lichtstad
terug in lichtelaaie. Relschoppers probeerden de bibliotheek van Marseille in brand
te steken, een van de zwembaden voor de Olympische Spelen in Parijs werd
gebrandschat, 5.000 voertuigen gingen in de vlammen op en 1.000 gebouwen
werden gevandaliseerd, waaronder 250 politiecommissariaten evenals de woning van Vincent Jeanbrun, burgemeester van
L’Haÿ-les-Roses. Eén derde van alle opgepakte amokmakers was minderjarig,
en het merendeel zelfs tussen 12 en 14 jaar oud.
In zijn boek “Leven aan de onderkant” wijdde filosoof
Theodore Dalrymple met “De barbaren aan de poorten van Parijs” in 2004 al
een hoofdstuk aan de criminele gevolgen van de massa-immigratie in de Franse
hoofdstad.
“De toestand van het land ziet er grimmig uit, tenzij het
erin slaagt deze miljoenen te assimileren. Maar in plaats daarvan heeft het de
immigranten en hun nakomelingen geografisch geïsoleerd in ontmenselijkende
getto’s; het heeft een economisch beleid gevoerd dat werkloosheid bevordert en
hen afhankelijk maakt, met alle psychologische consequenties vandien; het heeft
de weerzinwekkende en waardeloze cultuur die ze hebben ontwikkeld gevleid; en
het heeft hen de rechtsbescherming afgenomen, en hun toegestaan hun eigen
wetteloze orde te vestigen.”
‘Dat Frank Vandenbroucke over de rooie gegaan is, is voor de
buitenwereld eerder verrassend, maar voor de inner circle is
het an accident waiting to happen‘ Zal de minister van Sociale
Zaken de nieuwe deontologische code voor ministerraden van premier De Croo naleven.
De Wetstraat 16 is een Leugenpaleis, en de federale
regeringsploeg hangt met spuug en paktouw aaneen. Premier Alexander De Croo
schreef daarom een nieuwe deontologische code voor de ordehandhaving in zijn
diverse ministerraden. Maar in dit nieuw protocol ontbreken er een paar
hoofdstukken. De zwijgplicht is bijvoorbeeld niet sluitend genoeg uitgewerkt,
het is zelfs zo lek als een zeef, en er mankeren ook een hoop richtlijnen over
fysiek geweld tijdens de theekransjes van het kernkabinet.
Met in de rode hoek minister van Sociale Zaken Frank
Vandenbroucke en in de blauwe hoek Vincent Van Quickenborne rolden er onlangs
twee kemphanen vechtend op hun eigen mesthoop. Een gebruik dat eerder tot de
parlementaire traditie van Albanië, Georgië of Tadzjikistan behoort… Maar
tijden veranderen en politieke zeden verwilderen. Of onze ministeriële
pugilisten geïnspireerd zijn door twitterbaas Elon Musk
of smoelenboekeigenaar Mark Zuckerberg is niet geweten. Beide
nerds hebben elkaar recentelijk uitgedaagd tot een kooigevecht.
‘Stiekem ben ik fier op ons derde Kuifje in de ruimte.’
‘Maar de burger heeft recht op enige pecuniaire transparantie in dit dossier.’
“U kunt mij Filip noemen, in de ruimte is geen
protocol…Dirk, wat ziet gij door het raam?…” Dit zijn enkele zinnen uit de
“wetenschappelijke” conversatie die toenmalig Prins Filip in 1992 voerde met
Dirk Frimout in zijn ruimteveer ST-45. Bij thuiskomst werd Dirk prompt tot
burggraaf geridderd. En ook de Vlaming Frank De Winne, die in 2002 en 2009 naar
het ruimtestation ISS vloog, kreeg het hoogste adellijke lintje.
De taal van Molière bekt beter in de adellijke salons dan op
de theekransjes in Bachten de Kupe. Het communautair ruimtelijk adellijk
evenwicht moest dringend hersteld worden en dat mag wat kosten. Noblesse
oblige. De Namurois Raphaël Liégeois is de nieuwe
uitverkorene. Tintin mag straks, tussen 2026 en 2030, met het
Europees Ruimtevaartagentschap ESA (European Space Agency) de ruimte in. Het lobbywerk van onze ruimtefanaat Koning Filip bij de
Oostenrijker Josep Aschbacher, directeur-generaal van ESA, hielp naar
verluidt ook mee om Raphaël als primus inter pares uit een selectie van 22.500
kandidaten los te wrikken.
‘Telkens met een rechts liberaal programma naar de kiezer
trekken en dan elke keer weer een links socialistisch programma uitvoeren
resulteerde in chronisch kiezersbedrog.'
Politieke partijen zijn als de dood voor peilingen door de
media naar de stemintenties van de bevolking. Ze adverteren extra op sociale
media als ze vermoeden dat er gepeild wordt, en ze verdringen dan mekaar om aan
de deugtafels van de kletsprogramma’s op tv aan te schuiven. Het socialistische
Vooruit, dat bestaat uit marketing en personencultus, verplaatste zelfs haar
congres naar december 2022 om in een peilingsperiode te vallen. Peilingen zijn
de koortsthermometers van het politiek bedrijf en partijleiders kijken naar hun
score in de politieke poppoll als een zanger naar de hitlijsten. CD&V-voorzitter Joachim Coens gooide zelfs in paniek zijn
kap over de haag na een desastreuze peiling. We leven immers in een
land dat bestuurd wordt door de grillen van de publieke opinie, en waar de
politieke beleidsvisies op lange termijn niet verder reiken dan de
levensverwachting van een ééndagsvlieg.
‘De kiesdrempel wenkt voor de partij van Alexander De
Croo en de verkiezingskoorts stijgt’
Premier Alexander De Croo is op viste geweest bij de Franse
president Emmanuel Macron. Onze Alex was niet alleen op zoek
naar steun van Manu om de miljardenfactuur voor het openhouden
van een paar kerncentrales door Engie te bepleiten. Onze Alex solliciteerde
ook nog voor een internationaal uitloopbaantje na juni 2024. Dan is een
bedeltocht en een knieval in het Parijse Elyseé een noodzakelijke demarche voor
een “petit Belge”. In opdracht van Manu drukte hij bij
thuiskomst van de weeromstuit plots op de pauzeknop voor de invoer van de
rigide Natuurherstelwet van de klimaatdolle EU-commissaris Timmermans en zijn
eurocraten.
Macron is immers onlangs van zijn paard gebliksemd
door een alarmerend rapport van de Franse econoom Jean Pisani-Ferry
en Selma Mahfouz, lid van het Franse Rekenhof, over de gevolgen en de
betaalbaarheid van de oververhitte Europese klimaatdoelstellingen. Volgens
dat rapport zal de klimaattransitie onze Zuiderburen het komende decennium zo’n
66 miljard euro per jaar kosten, banenverlies opleveren, de laagste inkomens en
de laagste middenklasse sterk verarmen, de ongelijkheid verhogen en zware
sociale onrust creëren. 1789 revisited. Het Europees klimaatbeleid
is immers stilaan economisch masochisme aan het worden. Het komt er telkens op
neer dat productie, consumptie, mobiliteit en import nog zwaarder belast
worden, met als gevolg dat inflatie, verarming en de-industrialisatie toenemen.
Deugdzaamheid is vervallen tot een hypocriete kwestie
van imago, niet van innerlijke overtuiging
“Het gaat beter met hem”, kopte Het Laatste Nieuws op
17 mei op de frontpagina. Het was de gelukkige mare van de echtgenote van Bart
De Pauw, de televisiemaker die drie maanden geleden nog een poging had
ondernomen om uit het leven te stappen. Tijd voor een media-catharsis, zou je
denken: oef, gelukkig geen zelfmoord na de karaktermoord. Bart De Pauw zette de
toon voor het halsrecht en de mediatieke achtervolgingswaanzin voor
grensoverschrijdend gedrag dat geen grenzen meer kent. De Schalkse Ruiter werd
van zijn paard gebliksemd. Zijn sms’en werden door elke pretletterbrigade
afgedrukt met bloed en sperma. Maar de gazetten van de Persgroep hadden zelf
last van een grensoverschrijdende stilte toen hun directeur Jaak Smeets doorgestuurd werd voor
grensoverschrijdend gedrag.
Generatie X moest welvaart creëren om te overleven. Dat
Generatie Z dat vanuit de welvaartsbril in vraag stelt en wijst op de
overbelasting van de planeet is een goede zaak, maar het beschuldigende
vingertje is daarbij niet nodig.
We zijn te vaak Epimetheus. Lui die “eerst doen en dan
denken” en te weinig “eerst denken en dan doen” zoals zijn Griekse
mythologische broer Prometheus filosofeerde, schreef Vlaams milieuminister Zuhal Demir vorige maand in een
opiniestuk in De Tijd. Te veel Achilles Van Acker ‘d’Abord
agir et puis réfléchir’ of te veel Jean-Luc Dehaene en de neiging om
“de problemen pas op te lossen wanneer ze zich voordoen.”
We oogsten vandaag wat gisteren zonder nadenken gezaaid
werd. Voorbeelden legio. In 2000 beloofden de groten der aarde, van de
Amerikaanse president G.W. Bush tot de Britse premier Tony Blair en de Duitse
bondskanselier Gerhard Schröder om de armoede uit de wereld te helpen tegen
2015. Die staatleiders zijn verdwenen, maar de honger niet. Om Agalev in zijn
paarsgroene regering te halen liet de verdwaalde Guy Verhofstadt in 2003 de
kernuitstap stemmen. Om de groene oververhitte dogmatici af te koelen met de kernuitstap
gaan we nu de aarde opwarmen met gas en kolen. Twintig jaar later zitten we
verdwaasd en verweesd op de groene radioactieve blaren. Vandaag hebben de
groene sandalen besloten dat we tegen 2035 alleen nog met elektrische wagens
zullen mogen rijden. Wie vooruitziend is zou best nu al een bakfiets bestellen.
De Vlaamse regelneven hebben een betonstop afgekondigd tegen 2040. Begin dus nu
maar te bouwen.
In het Bpostdossier hebben alle traditionele partijen
tonnen boter op het hoofd, maar er zijn zoveel partijkopstukken bij betrokken
dat er geen koppen zullen rollen.
Open brief aan de minister van Ambtenarenzaken, Petra De
Sutter,
Geachte mevrouw,
Laat mij toe dat ik de vrijheid neem om u te tutoyeren,
mevrouw de minister. Het bekt beter en het schrijft vlotter. In de coulissen
van de praatbarak aan het Natiënplein heb ik je immers leren kennen als een
minzame vrouw, zonder kapsones. Maar zachtmoedigheid wordt in het leugenpaleis
eerder weggezet als naïviteit, en je kunt dat niet blijven gebruiken als
excuus.
Als voogdijminister van overheidsbedrijven interpelleerde ik
je zo’n jaartje geleden in het parlementair halfrond over de verkoop van zo’n 170 Press
shops door Bpost aan het gokbedrijf Golden Palace. Als lid van Groen,
die zo puriteins en dogmatisch in de leer is tegen gokken (behalve als het over
de Lotto gaat) waste je verbaasd je handen in onschuld, als een volwaardige
Pontius Pilatus. Ik had toen nog met je te doen.
Een automobilist is geen monster en de zwakke
weggebruiker is geen heilige.
Ons landje is fietsdronken. Elke eerste zondag van april
vlagt Vlaanderen massaal op haar échte Vlaams-nationale
feestdag. (11 juli is surrogaat voor historici). Dan wordt de Ronde van
Vlaanderen verreden, het sluitstuk van een resem jaarlijkse wielerbedevaarten,
in weer en wind, over berg en dal. Met gulden sporen en stalen rossen hossen ze
over de Koppenberg, de Paterberg, de Wolvenberg, de Eikenberg, de Valkenberg,
de Berg ten Houte, de Kanarieberg, de Oude Kwaremont, de Molenberg, de
Kruisberg, de Kemmelberg, de Taeyenberg… Het Vlaamse Lourdes ligt bovenop de
Muur van Geraardsbergen.
‘Nooit had ik mijn privé-loopbaan opgegeven voor een onzeker parlementair baantje, afhankelijk van het spreeuwengedrag van de kiezer, voor 3.000 euro per maand, zoals jij het nu ordonneert’, schrijft Kamerlid Jean-Marie Dedecker aan Jos D’Haese, fractieleider voor PVDA in het Vlaams parlement. ‘Een salaris is niet alleen een verloning voor arbeid, maar ook voor respect, inzet, risico en marktconformiteit’ Open Brief aan marxist en Vlaams parlementslid Jos D’Haese Beste kameraad Jos, Eigenlijk was ik niet van plan om nog verder te jeremiëren over je aanval op de parlementaire verloningen. Maar een tweetje aan mijn adres van een halvezool, een zekere Henry Du Brabant, verhoogde mijn rode bloeddruk: “Quand je regarde sa tronche il n’a pas l’air d’un communiste mais plus tôt fachiste de NAZI”. Als je vandaag als (centrum)rechts politicus nog niet als nazi weggezet bent, ben je eigenlijk onbestaande. Als het fascisme terugkeert zal het onder de vorm van antifascisme zijn. Ik heb ondertussen een hekel gekregen aan woorden die eindigen op -isme, van kapitalisme tot fascisme en communisme. De gretigheid en de wellust waarmee je het debat voert over de zogezegde graaicultuur van je collega’s parlementsleden, kameraad Jos, is niet alleen leugenachtig en pervers maar ook gevaarlijk en opruiend. De journalistieke pretletterbrigade verkneukelt zich dan ook telkens in zoveel plat populistisch opportunisme, iets wat duidelijk je bedoeling is. De media volgen immers de dominante emoties die de politiek de wereld instuurt.
‘Kunst met grote K moet volgens de cultuurpausen shockeren, behalve als het over de moslims gaat, dan moet het pamperen, sublimeren en paternalistisch zijn’, schrijft Jean-Marie Dedecker over het ‘Ramadan Friendly’-label waarmee Brusselse cultuurhuizen voorstellingen toegankelijker willen maken voor moslims. Afgelopen vrijdag was het Suikerfeest, het einde van de ramadan. De vrome moslims mogen terug eten, drinken, roken en seksen van zonsopgang tot zonsondergang. Bij de christenen blijft het eerbiedigen van hun 40 dagen durend zuiveringsritueel meestal beperkt tot de carnavalsvieringen op Vastenavond. Voor de vastenviering van de islam moeten we nu echter buigen. In Nederland werden voetbalwedstrijden na zonsondergang eventjes stilgelegd zodat de islamitische sjotters van een ramadanpauze konden genieten. Het is te lastig om te sjotten met een droge mond en een lege maag.
‘Elke regering roeptoetert dat onze werkzaamheidsgraad omhoog moet naar 80% om de pensioenen en ons sociaal zekerheidssysteem betaalbaar te houden, maar men blijft Kurieren am symptom’, schrijft Kamerlid Jean-Marie Dedecker. Malaise bij Delhaize. Wie werkt bij één van de 128 verlieslatende winkels “in eigen beheer” van Delhaize mag er bij omvorming in een franchisewinkel – onbeperkt in de tijd met behoud van wedde en arbeidsvoorwaarden – aan de slag blijven. Dat geldt voor zo’n 9.200 personen op een totaal van 32.000 Delhaize-werknemers in België en Luxemburg samen. De 636 franchisewinkels van Delhaize zijn immers winstgevend. Deze in eigen beheer lijden markt- en winstverlies.
Kamerlid Jean-Marie Dedecker heeft geen goed oog in de migratiedeal die de federale regering recent bereikte. ‘Er zit zelfs een pervers addertje in het nieuwe paarsgroene wetgevend gras.’ Niet minder dan 36.871 gelukzoekers dienden vorig jaar een asielaanvraag in. Volgens het Belgisch Statistiekbureau kregen 47.561 buitenlanders vorig jaar ook nog de Belgische nationaliteit, hoofdzakelijk Marokkanen en zelfs honderden Russen. Terwijl men afgelopen weken binnen de Vlaamse Regering een boerenkrijg voerde, triomfeerden onze Federale Regenten met een nieuw akkoord om de tsunami aan asiel- en gelukzoekers in te dammen. Dezen stonden te drummen aan de dranghekken van Fedasil en overnachtten in een tentenkamp aan het kanaal van Sint- Jans-Molenbeek of in een kraakpand. Het grootste deel daarvan zijn jonge alleenstaande mannen. Het nieuwe akkoord beperkt zich tot het blazen valse Vivaldinoten in de zoveelste treurmars.
‘Ik heb geen enkel probleem met een reclameverbod op gokken, maar dan moet het gelden voor iedereen’, schrijft Kamerlid Jean-Marie Dedecker. Op onze eigenste Nationale Loterij na, mogen de private kansspeloperatoren geen publiciteit meer maken vanaf 1 juli 2023. Rien ne va plus. Quasi uniek in de wereld. Met een bezoekersaantal van 40 miljoen gokkers per jaar is casinostad Las Vegas bijvoorbeeld een groter bedevaartsoord dan Mekka, en als je in Macau rondkijkt zou je haast denken dat bij de Aziaten het gokken in hun DNA zit. In Groot-Brittannië kun je zelfs wedden op het geslacht van een ongeboren Windsor-baby. Hier leurt keizer-koster Stefaan Van Hecke al jaren met zijn verbodswet en vond in justitieminister Vincent Van Quickenborne de nuttige collaborateur om zijn discriminerende wet door het parlement te jagen. In 2022 ging er nog 61 miljoen euro aan reclamegeld naar de media, waarvan 44% betaald werd door de Lotto. Het totaalbedrag van 9,2 miljoen euro voor radioreclame werd zelfs exclusief betaald door de Nationale Loterij. Geen wonder dat alle overkoepelende mediaorganisaties ((La Presse.be, de Vlaamse Nieuws- en Audiovisuele media…) nu protesteren tegen het wegvallen de overige 66% aan reclame-inkomsten.
|
|
|
