Bootvluchtelingen: " Het is niet onze schuld dat mensen op een gammele schuit het zeegat kiezen."

Met elke opgesleept vluchtelingenschip organiseren we mee de veerdienst voor de maffia en de meedogenloze mensensmokkelaars', vindt Jean-Marie Dedecker.

 Lees hier alle andere bijdragen van het Schaduwparlement van Knack.be

 'Duizenden drenkelingen in de slotgracht van Fort Europa.' 'Hoelang kijken we nog weg?' 'Massagraf voor de kust van Europa.' Grote tragedies baren dramatische verslaggeving. De enige oplossing die de Europese leiders kunnen bedenken is meer dweilen kopen, maar de kraan verder openzetten. Instant politiek van willekeur afgewisseld met medelijden en onmacht is een non-beleid dat op termijn de wetteloosheid beloont.

We hebben nochtans ervaring. Er zijn meer Tsjetsjenen als politiek vluchteling erkend in West-Europa dan er ooit inwoners waren in dat land vooraleer het conflict met Rusland uitbrak. Malafide Russen hebben eerst de Tsjetsjenen gedecimeerd en dan hun slachtofferstatus misbruikt als vals alibi om hier asiel te krijgen. Ons systeem van veiligheid en open toegang tot onze sociale zekerheid is een honingpot en een magneet van welstand. De vloedgolf die nu op de Europese kusten aanspoelt is een mengeling van echte oorlogsslachtoffers maar ook (en vooral) van gelukzoekers die de economische en sociale ellende in hun land trachten te ontvluchten.

We hebben geen taxshift nodig, we zijn tax geschift

De huidige inkomstenbelasting geeft aanleiding tot een antisociaal klassensysteem. In plaats dat men zich via arbeid progressief kan opwerken op de sociale ladder, worden bijkomende inspanningen gestraft. De vlaktaks daarentegen stimuleert de economie, is sociaal, motiveert om te werken en sluit frauderen uit', schrijft Jean-Marie Dedecker.

Lees ook de andere bijdragen van het Schaduwparlement.

Michel Maus is van plan om een nieuwe politieke partij op te richten, bestaande uit een roedel technocraten. Stamboekwijzen met een academische vorming die het land moeten besturen. Het idee van een technocratenkabinet is niet nieuw. Zo'n 2500 jaar geleden werd het al gepropageerd door de filosoof Plato in Griekenland, het land waar de democratie boven de doopvont werd gehouden. Plato vond dat het gepeupel het begrip rechtvaardigheid niet kende, en daarom het landsbestuur aan erudiete filosofen en technocraten moest overlaten.

Paul Van Zeeland leidde in ons land een zakenkabinet in de tijd dat Winston Churchill vond dat hij twee verschillende antwoorden kreeg als hij aan twee economen dezelfde vraag stelde; Tenzij John Maynard Keynes erbij was, dan kreeg hij er drie. Zelfs koning Boudewijn vroeg op 5 augustus 1960 het ontslag van de regering Eyskens om een zakenkabinet te installeren wegens de Congoperikelen. Democratie en monarchie zijn altijd in een gedwongen schijnhuwelijk verbonden geweest.

We hebben geen tax shift nodig, we zijn al tax geschift

Belastingaangifte is ware encyclopedie

Michel Maus is jurist, fiscalist, docent fiscaal recht, en zelfs gewezen adviseur van de socialistische tollenaars John Crombez en Johan Vande Lanotte. Hij adviseerde zijn baas over de voordelen van het naamloos kluwen met commanditaire vennootschappen, en hij gaf hen advies over de financieringswet waarin zelfs een kat haar jongen niet terugvindt. In vergelijking met de catalogus van 3Suisses is onze belastingaangifte een ware encyclopedie. Bijna 800 keuzevakjes, waarvan niet minder dan 108 over woonfiscaliteit. Terwijl men er beter aan zou doen om de woonbonus te laten uitdoven, omdat de intresten op hypothecaire leningen het vriespunt bereikt hebben. Drukkingsgroepen hebben met lobbyfiscaliteit het rechtvaardigheidsbeginsel van het huidig progressief stelsel uitgehold met allerlei aftrekposten, uitzonderingen, verminderingen en compensaties.
Om dit regelbos te kappen bestaat er een belastingvorm dat al in menig land toegepast wordt: de Vlaktaks. "The Flat Tax" heeft als theoretische vader Nobelprijswinnaar Milton Friedman en als praktiserende grootvader Andrew Melon. Deze Amerikaan met Schotse roots was de superrijke eigenaar van onder meer Gulf Oil en Alcoa. Tussen 1920 en 1929 was hij ook nog minister van financiën in Amerika.Hij verlaagde zes keer de belastingen en tot grote verbazing van zijn criticasters stegen de belastinginkomsten met 300 miljoen dollar, van 719 miljoen naar 1 miljard.
In 1981 stelden Robin Hall & Alvin Rabushka hun theorie voor om alle federale belastingen te vervangen door een uniform, laag en eenvoudig tarief van 19 procent op alle inkomsten met een belastingvrije som van 25.500 dollar. Het systeem was zo eenvoudig dat het "postcard tax return" genoemd werd. Een belastingaangifte op een postkaart.

Kampioen in belasting betalen

De grenzen van de schraapzucht van de overheid op het inkomen van Jan Modaal zijn al lang overschreden. De hoge marginale aanslagvoeten in de personenbelasting hebben een ontmoedigend effect op de economische activiteit en zijn onrechtvaardig. Door de lasten op arbeid wordt arbeid een last. We zijn nagenoeg olympisch kampioen in de discipline "belasting betalen". Een overheidsbeslag van 54 procent is gelegaliseerde diefstal. In Amerika is belastingontduiking een misdaad, hier een daad van wettige zelfverdediging.
Een vlaktaks is het heffen van één uniform belastingtarief, het afschaffen van aftrekposten en het invoeren van een belastingvrije schijf ter grootte van het bestaansminimum (bijvoorbeeld 12.500euro). Het gaat dus asociale toestanden tegen. De vlaktaks doorbreekt de tweespalt tussen de formele belastingvoet, die zeer hoog is en de reële belastingvoet, die voor sommigen veel lager is gezien de fiscale spitstechnologie (of in het jargon optimalisatie genoemd) en het selectief geheugenverlies (of amnesie) van de belastingbetaler Doordat bij een vlaktaks allerhande aftrekken wegvallen, ingewikkelde achterpoortjes gesloten worden en er enkel een belastingvrije som overblijft is de formele belastingvoet gelijk aan de reële belastingvoet. Het is en blijft een progressief systeem, omdat hoe meer men verdient, hoe meer men moet betalen.

Dubbele discriminatie

Ons huidig systeem is een interventionistisch systeem. Men mag van zijn inkomen bedragen aftrekken als men aan bepaalde voorwaarden voldoet. De voorwaarden op zichzelf zijn een vorm van dubbele discriminatie. Waarom zou eenzelfde inkomen (meestal bekomen door arbeid) anders belast moeten worden naargelang de sociale status. En waarom zou iemand meer belasting op zijn inkomen moeten betalen om daar mee de aftrekposten van een andere medeburger te financieren? Een tweede reden is dat veel van deze aftrekposten eerst een uitgave veronderstellen. Lage inkomens vallen dus uit de boot, omdat hun inkomen te laag is om die uitgaven te verrichten. Meestal zijn de aftrekmogelijkheden ook beperkt in de andere zin. Als het inkomen een bepaald niveau overschrijdt, komt men niet meer in aanmerking.

In het huidige systeem is mobiliteit tussen inkomensklassen zeer moeilijk gemaakt. Wie arm is, blijft armt. Wie rijk is, blijft rijk. Maar wie werkt moet blijven werken of hij wordt arm.

Met andere woorden, de huidige inkomstenbelasting geeft aanleiding tot een behoorlijk antisociaal klassensysteem. In plaats dat men zich via arbeid progressief kan opwerken op de sociale ladder, worden bijkomende inspanningen gestraft, waardoor men "gevangen" blijft in zijn sociale inkomensklasse. In het huidige systeem is mobiliteit tussen de inkomensklassen zeer moeilijk gemaakt. Het wordt ons verkocht omdat het socialer zou zijn, maar in werkelijkheid bereikt men net het omgekeerde. Het leidt (of lijdt) tot de grassprietmaatschappij: aftoppen wat groeit. Wie arm is, blijft arm. Wie rijk is, blijft rijk, maar wie werkt, moet blijven werken of hij wordt arm. En werkt hij hard, dan houdt hij soms minder over dan voordien. De vlaktaks daarentegen stimuleert de economie, is sociaal, motiveert om te werken en sluit frauderen uit.

Stevaerts Herverdelingspolitiek met ecologisch sausje was politieke marketingstunt zonder weerga

 

 Je kunt pas een in memoriam schrijven als de afgestorvene "over aarde ligt" zei mijn vader zaliger. Tot dan zijn afscheidspreken kritiekloze eloges. Pas als het wierookvat is uitgedoofd en het wijwatervat uitgesprengeld, begint de werking van het collectieve geheugen. De upgrading ebt dan langzaam weg, achterhaald door de realiteit. Zondigen is een menselijke daad. Zondigen verrechtvaardigen is een duivelse daad, schreef Leo Tolstoi anderhalve eeuw geleden.

Het energie-atol voor de kust van De Haan: alleen de meeuwen en de baggeraars worden er beter van.

Minister van de Noordzee Bart Tommelein liegt er op los als hij beweert dat het 'iLand' de burger niets zal kosten, zegt Jean-marie Dedecker in zijn nieuwe bijdrage voor het Schaduwparlement.

De groene winddruïdes willen een nieuw altaar bouwen. Een atol. Een kunstmatig eiland eigenlijk, een opgespoten zandbak met een zeewaterreservoir van 2,8 km lang, 1,2 km breed en 10 meter hoog op amper roeiafstand van onze kust, ter hoogte van De Haan op de Wenduinebank. De duurzame energie (wind - en zonne-energie) heeft immers een probleem, het heet - met een geleerd woord - intermittentie. De energieproductie is niet constant, er zitten grote verschillen tussen dal- en piekuren. Zonnepanelen hebben uiteraard 's nachts daluren, en windmolens pieken dan weer bij storm of vallen uit bij windstilte. Zo gaat er veel energie verloren die de energiebedrijven niet kunnen verkopen, en er dus ook geen subsidies of groenestroomcertificaten voor krijgen. De productie is wispelturig, afhankelijk van de natuurelementen en niet zelden omgekeerd evenredig met de vraag, het elektriciteitsverbruik.