Electrawinds krijgt al jaren een voorkeursbehandeling door de overheid.

 

Illegale nachttransporten, het niet aanleggen van een kade voor milieuvriendelijk vervoer, het verbaast ons niet.

Al jaren krijgt Electrawinds een voorkeursbehandeling in Oostende. Ogen worden dichtgeknepen uitzonderingen worden toegestaan.

Zo kreeg de biomassacentrale van Electrawinds op 14 juni 2008 een afwijking op hun milieuvergunning. Electrawinds werd niet verplicht om continue metingen voor dioxines en furanen met tweewekelijkse analyses te voorzien. Ipv tweewekelijkse analyses zoals gebruikelijk voor dergelijke installaties werd het voor het bedrijf waarvan Johan Vande Lanotte toen voorzitter was, een tweejaarlijkse controle. (klik hier voor de milieuvergunning)

Electrawinds moet te Oostende ook geen belasting op drijfkracht betalen. Elke bakker moet hier wel betalen voor zijn oven.

Jean Marie Dedecker

De Kamer 13/02/2014: debat hervorming groenestroomcertificaten offshore windmolens.

De Kamer donderdag 6 februari 2014: Vergoeding CEO Belgacom

Open brief aan Lode Vereeck

 

Dag Lode,

Op het gevaar af dat deze brief als natrappen wordt beschouwd neem ik toch de pen even ter hand. Overal lees ik immers interviews met jou die eerder de waarheid over je overloperij geweld aan doen dan ze te verrechtvaardigen! Je was niet het slachtoffer van dit scenario maar de regisseur ervan. Vandaar deze korte rechtzetting. Ik heb er alle begrip voor dat je een lekkend schip verlaat, zelfs de ratten doen dit, maar heb dan tenminste de intellectuele eerlijkheid om de verantwoordelijkheid bij jezelf te leggen.

Even terug in de tijd. Je was inderdaad niet welkom bij de N-VA (wij ook niet), niet alleen op basis van je gedegen oppositiewerk tegen Muyters, maar de zaken lagen eerder op het persoonlijke vlak. It takes two to tango. Nochtans vond je dat de NV-A de beste vluchtheuvel was vermits de Vlaams Nationalisten - volgens je eigen zeggen - tachtig procent van ons liberaal programma gekopieerd hebben, tot het euro realistische Europese toe. Dat je nu een bocht van 180 graden maakt en plots het Open VLD programma als een zaligmakende mantra afdreunt, ligt in de pijnlijke lijn der verwachtingen. Nieuwe meesters, nieuwe wetten of wiens saus men eet, wiens taal men spreekt. En van zijn jas en zijn vest te draaien heeft nog niemand ooit koud gehad. Wat mij echter het meeste stoort, beste Lode, is je alibigedrag betreffende de LDD strategie om ons terug te trekken achter de IJzer. Een strategie die je uit je eigen faalangst mede uitgedokterd hebt. Ik schrijf dit briefje trouwens  met zicht op deze historische vlakte. Mijn thuis is tegenwoordig mijn loopgraaf. Je wordt er immers niet in de rug geschoten.

Een paar maanden terug betaalden we een dure opiniepeiling om de kiesintentie van de Limburgers voor jou en de partij te meten. Het resultaat was zo bedroevend dat je besloot om niet meer op te komen bij de verkiezingen. Je zou dan met opgeheven hoofd het politieke strijdtoneel verlaten en terugkeren naar je oude academische liefde, de universiteit. (Je nieuwe partij Open VLD klokte ook af op een schamele 8%, het wordt dus nog knokken als reservewiel van Patrick Dewael). Nu blijkt voor je militanten dat het een lafhartige vaandelvlucht was uit zelfbehoud.

Enkel in West Vlaanderen kwamen we volgens een peiling bij 2000 burgers, riant boven de kiesdrempel, en het was jouw idee -samen met onze andere volksvertegenwoordigers – om alle overlevingstroeven in de kustprovincie uit te spelen. Tot ontgoocheling van onze provinciale achterban. Het was zelfs jouw ingeving om met alle Vlaamse parlementairen, jijzelf incluis, daar op de lijst voor 25 mei te gaan staan als morele steun en blijk van waardering voor ondergetekende (sic). Een veertiental dagen geleden kwam je terug op dat idee, we weten nu waarom.  Erst das Fressen und dan die Moral. Eerst het postje ,dan de ideologie. Niettegenstaande je dure eed dat je niet zou overlopen naar een andere partij, had de haan al driemaal gekraaid en waren de 30 zilverlingen betaald. Je zocht alleen nog een alibi om overloperij als een volwaardig loopbaanalternatief te verkopen en de aanleiding bij de partij te leggen. Een gegeven woord in de politiek is even vluchtig en even giftig als chloroform, maar verraad moet een strikje krijgen om verteerbaar te worden.

Een uur vooraleer ik onze “IJzerstrategie” kond maakte op TV in “Reyers Laat” op woensdag 5 februari, belde ik je nog op. Je bevestigde mij je terugkeer naar de academische wereld. Twee uur later deed je de wereld en mezelf kond dat je de schaapstal van LDD verliet voor de slangenkuil van de Open VLD (je leugenachtige uitleg hou ik tot nader order voor mezelf, maar breek me de bek niet open).  Meer zelfs, je had al een interview gegeven aan ’t Belang van Limburg waarin je je thuiskomst in de Melsenstraat na vijf jaar omzwerving bejubelde. Van hypocrisie krijg je hoogstens gewetenswroeging. In een relatie is het altijd de partner zelf die het laatst weet dat hij bedrogen wordt. Waarheid heeft haar rechten, beste Lode. Vandaar dit schrijven.

Toch wens ik je alle succes toe, ook in de slangenkuil van Open VLD. Echt waar. Als libertair gun ik iedereen het recht zijn eigen carrière uit te tekenen. Je bent een kraan van een parlementair, van ministeriabel niveau, zeker in het Open bleekblauwe fabriekje waar de spoeling door de erfelijke familiecratie zo dun is dat het aan bloedarmoede lijdt . We hebben vijf jaar als twee handen op één buik samengewerkt zonder ook maar één twistpunt en in volle vertrouwen. Ik ben er je dankbaar voor en ook fier dat je dit dankzij LDD kon waarmaken. We belijden dezelfde ideologie, dezelfde remedies en dezelfde politieke toekomstvisie voor dit land. Ik hoop dat je onze beginselen trouw blijft en kan waarmaken alhoewel de eerste tekenen dit tegenspreken. Bij je eerste OVLD TV optreden was je al de buikspreker van hun beleid dat je vijf jaar verketterd en bestreden hebt ,behaagzieke kontdraaierij voor je nieuwe blauwe vrienden . Hou toch je rug recht, Beste Lode, ik heb in de politieke arena al teveel collega’s ontmoet met de ruggengraat van een braadworst. Zelfrespect is een te koesteren kostbaar goed.

Elke wonde heelt, sommige wonden laten een litteken. Er is meer verraad in de politiek dan in de verzamelde werken van Shakespeare. Het Brutusgehalte is nooit veraf, Tu quoque fili me. Succes is de kunst om van de ene ontgoocheling naar de andere te gaan zonder je enthousiasme te verliezen.

Ondertussen strijd ik achter de IJzer, tot de tsunami van de N-VA na de volgende verkiezingen zich terugtrekt. Na vloed komt eb. In de hoop niet te verdrinken, verblijf ik,

 

sans rancune,

 

Jean Marie Dedecker

Hoe homo’s kunnen protesteren in het olympische Sotchi.

 

Je kunt er je kalender op afstellen. Telkens de Olympische Spelen er aan komen voelt er zich één of andere belangen- of bevolkingsgroep gediscrimineerd en is de roep om een Olympische boycot nooit ver af. Kalenderverdriet op de rug en het zweet van de atleet.  Het Olympisch forum is het ideale podium voor het ventileren van collectieve verontwaardiging.

Sportboycots hebben in het verleden nooit iets opgeleverd, behalve gefrustreerde atleten en gesuste gewetens van enkele wereldleiders of politiek correcte wereldverbeteraars. Bloed aan de paal of bloed aan de Chinese muur.  Van zodra het Olympisch vuur gedoofd is, wordt de aandacht voor de gediscrimineerde verbannen naar het collectief geheugen en zoeken de tafelspringers van de boycotcultuur een ander podium. Vraag het maar aan de Tibetanen of, in een ver verleden, de Mexicanen. Op 2 oktober 1968, tien dagen voor de start van de Spelen, werden op de Plaza de las Tres Culturas 300 protesterende studenten doodgeschoten, het Tlatelolco Massacre. Ook Jacques Rogge zeilde toen voort.

Poetin heeft het nu verkorven. En terecht. Zijn middeleeuwse afkeer van homoseksualiteit en een Russische wettendiarree tegen de Griekse liefde werpen een schaduw over de komende Olympische Spelen in Sotchi aan de Zwarte Zee. Poetin bakt het bruin. Ouders kunnen bijvoorbeeld hun kinderen afgenomen worden als ze betrapt worden op “non-traditional sexual relations”, want volgens de Grote Russische Roerganger sterft Europa uit door de homohuwelijken omdat homo’s geen kinderen voortbrengen. Wie als homo in de gevangenis belandt heeft een hondenleven. Hij moet op de grond onder zijn bed slapen en bescherming afkopen van bewakers en medegevangenen.  Homoseksualiteit is zo oud als de mens. Op de Griekse Antieke Spelen, vanaf 776 voor Christus, mochten vrouwen zelfs niet komen kijken naar de bronstige mannenlijven, laat staan dat ze mochten deelnemen. Wie zich daaraan bezondigde werd van de rotsen van de berg Typaion gegooid. Homofobie ontstond later, met de opkomst van de woestijngodsdiensten (jodendom, christendom en islam). “Gaat en vermenigvuldigt u” is een goddelijk bevel. Voortplanting is een heilige plicht en homoseksualiteit is een miskenning van deze plicht. Sodomie als misdaad tegen God en de natuur. IVF bestond nog niet en het is pas in 1989 dat de neuroloog Dick Swaab aantoonde dat de hersenen van homo’s en hetero’s verschillend zijn en dat homoseksualiteit dus aangeboren is.

Tweeduizend jaar homohaat zing je niet weg met een Olympische hymne. Toch is de verontwaardiging voor Sotchi redelijk selectief. In Italië, waar Silvio Berlusconi van zijn seksleven een Bruto Nationaal Product heeft gemaakt, kreeg Cristian Friscina in 2011 geen rijbewijs omdat hij als homo uit de kast gekomen was. Een andere Siciliaanse homo kreeg er wel eentje maar dan een gehandicapten rijbewijs. Hij mag naar Poetins normen deelnemen aan de Paralympics. Niet gelachen. Poetin nam het trouwens op voor zijn macho-buddy Silvio op de Valdai International Discussion Club in Moskou op 19 september afgelopen jaar en zei: “He’s being judged for living with a woman. If he had been gay, nobody would have touched him.” Het is pas sedert 1990 dat homoseksualiteit geschrapt werd van de lijst van geestesziekten van de wereldgezondheidsorganisatie. In het land van Marianne en de vrije liefde staan de Fransen elkaar nu nog altijd naar het leven voor het inzegenen van het homohuwelijk, en in Nederland schreeuwde Imam El-Moumnu nog even van de moskee-kansel dat homo’s varkens zijn en dat je ze van vier hoog omlaag moet gooien. Zijn collega Abdullah Haselhoef predikt de doodstraf voor belijders van de Griekse liefde. God is een concurrent van de mensenrechten.

Nederland is vandaag het mekka voor de homoseksuelen. Gay Pride en Canal Pride zijn vaste ingrediënten in de poldercultuur. Gelukkiglijk kon het verkeren. In 1730 was de ruïne van de Utrechtse Domkerk de vaste ontmoetingsplaats van de Hollandse homoseksuelen. Er waren nog geen gedoogparkings naast de autosnelwegen. Nood breekt wet. Er brak een paalwormepidemie uit die de dijken bedreigde. Dit werd gezien als een goddelijke straf voor de homoseksuele zedeloosheid. Na de gebruikelijke martelingen om bekentenissen af te dwingen voor sodomie werden in Utrecht achttien godslasteraars gewurgd en in Zuidhorn nog eens vierentwintig. Wurgseks avant-la-lettre. In feite moesten ze naar de goede katholieke gewoonte op de brandstapel eindigen. Dit had het concilie van Nabloes al in 1120 uitgevaardigd. Wurgen was een toegift.

In eigen land heeft Antwerpen de Gay Games georganiseerd. Een anachronisme. Sportmanifestaties op basis van een seksuele voorkeur zijn op zich al discriminerend. Maar het woord jeanettespelen in de mond nemen levert je al een reprimande op van de gedachtenpolitie van het centrum van gelijkheid van kansen. De slinger is hier naar de andere kant doorgeslagen. Iets waarmee je niet mag lachen is nochtans niet waard om serieus genomen te worden.

Op de Olympische bobo’s hoeven de homo’s niet te rekenen. Hun morele ruggengraat is soepeler dan een braadworst. Jacques Rogges voorganger, de Belgische graaf Henri de Baillet Latour bracht in 1936 in Berlijn nog de Hitlergroet en Avery Brundage haalde toen twee joodse atleten uit zijn Amerikaanse ploeg om de Führer niet te schofferen. De antisemiet Brundage werd in 1952 IOC-voorzitter en gooide zijn landgenoot Ernest Lee Jahncke uit het IOC omdat hij 16 jaar eerder had opgeroepen tot een boycot van de Spelen in Berlijn. Huidig IOC voorzitter Thomas Bach zal Poetin ook geen strobreed in de weg leggen, hij werd immers tot sportpaus verkozen met Russische steun en steunpenningen.

Op steun van de Russische staatsmedia hoeven de homo’s ook niet te rekenen. Mediabaas Dimitri Kiseljov vindt dat het doneren van hun bloed en sperma moet verboden worden en dat hun harten in geval van een ongeluk  verbrand moeten worden zodat ze niet kunnen verder leven in een ander lichaam. Sovjet-Inquisitie.

De oproep van Europese leiders om de openingsceremonie te boycotten is een leeg gebaar. Wie mist nu dergelijke sporteunuchen op de hoogmis van de wintersport? Bij de Franse president Hollande denk je spontaan aan petanque of jeu de boules en daar hoort pastis bij en geen wodka. De Britse premier David Cameron symboliseert cricket. De sport is zo saai dat je het gras ziet groeien tijdens het spel. Politici stelden al hetzelfde cosmetica-gebaar op de openingsceremonie van het EK voetbal in Kiev in de Oekraïne. Geen sporthaan die er toen over kraaide.

Als je als atleet in Sotchi toch een statement wilt maken zorg dan dat je op het Olympisch podium komt anders wordt je protest een storm in een glas wodka. Doe zoals de Amerikaanse sprinters Tommy Smith en John Carlos, respectievelijk goud en brons op de Spelen van Mexico ’68. Ze maakten een vuist, een zwarte vuist in een zwarte handschoen. Black power tegen de rassendiscriminatie in hun land, niet hun land van Oom Tom, maar het land van Uncle Sam. Voor dergelijke mannen met ballen heb ik bewondering. Ze werden levenslang geschorst. Volgens art. 50 van het Olympisch Charter mogen de Spelen niet gebruikt worden voor demonstraties van politieke religieuze of raciale aard.

Eerst presteren, dan protesteren, anders wordt je protest gedegradeerd tot een schreeuw om aandacht. Draai op het podium een tong met een andere gemedailleerde. Hij of zij is zeker van hetzelfde geslacht. Muil met een IOC-bobo die het eremetaal om je hals hangt. Poetin verslikt zich in zijn wodka en homo’s, lesbo’s, biseksuelen en transgenders komen klaar voor de beeldbuis. Doen. Openlijke homoseksuele affectie schokt nog altijd de wereld. Zelfs 45 procent van de Nederlanders vindt zoenende mannen vandaag nog altijd aanstootgevend. Van de 10.568 atleten op de Olympische Spelen in Londen 2012 hebben er zich amper 24 ge-out waaronder vier Nederlandse hockeyspeelsters. Homofobie en niet homotolerantie is jammer genoeg de historische standaard.

Met een exhibitionistisch feestje als de Gay Pride werk je eerder op de lachspieren dan op emancipatiegevoelens. Met een Olympische lauwerkrans verover je de wereld.

 

Jean-Marie Dedecker