|
|
Het is hoog tijd dat Jan Jambon het Mechelse koekoeksjong
Bart Somers uit het Vlaamse nest duwt, vindt Jean-Marie Dedecker.
It takes two to tango. De bemiddelende koningskoppels,
Reynders-Vande Lanotte, Bourgeois-Demotte, Coens-Bouchez en Dewael-Laruelle
kwamen nooit verder dan een surplace, laat staan een pas-de-deux,
noch op de partituur van Vivaldi, noch op de noten van Zweedse boomzagen. De
federale restregering van aflopende zaken is een opgewarmd lijk maar niemand
durft het kadaver ten grave te dragen. De angst voor de hel van de verkiezingen
is groter dan de wil om voort te garen in het vagevuur. Het was wachten op de
volgende opiniepeiling voor de politieke partijen om uit de palliatieve zorgen
te komen of om naar het mortuarium gesleept te worden. Die is er nu (HLN/VTM):
28 procent voor het Vlaams Belang. De trado's SP.A, Open VLD en CD&V halen
samen nauwelijks zoveel. Als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Angst
voor de kiezer en de coronacrisis zijn nu een ideaal alibi om een noodregering
uit de grond te stampen.
'Pas als we een coronacoalitie krijgen
in de Wetstraat ga ik in quarantaine, begin ik te hamsteren en bestel ik een
gasmasker', schrijft Jean-Marie Dedecker.
Op 11 november 2009 schreef ik het volgende in mijn
logboek:
'Het is poppie-of papavertijd. Ons
rolluikvolkje, cocoonend wegens de vroege koude valavond, kruipt in de
loopgraven voor een nieuwe sluipmoordenaar: de Mexicaanse griep. Op de
treurbuis worden we onophoudend gewaarschuwd voor deze killer, de sniper van de
virale en bacteriële oorlog. Een gezondheidspolitie met aan het hoofd een heuse
griepcommissaris, professor viroloog dr. Marc Van Ranst, roffelt op de
oorlogstrom en blaast ten aanval. Het mosterdgas in de loopgraven van Ieper
zorgde in WOI voor minder paniek. De Wetstraat ligt nu in Langemark en
Poelkapelle. Minister van volksgezondheid Laurette Onkelinx, is opgewaardeerd
tot minister van oorlog. Er zijn al drie miljoen mondmaskertjes geleverd en de
echte gasmaskers zijn in bestelling. Bij farmareus GlaxoSmithKline (GSK) werden
zopas 12,7 miljoen dosissen griepvaccin besteld voor een slordige 100 miljoen
euro, meer dan er inwoners zijn in ons landje en zonder aanbesteding, want nood
breekt wet. GSK ligt in de kieskring van Laurette en de farmaboeren kennen de
duistere sluipwegen naar de schatkisten van de verzuilde ziekenfondsen. Oorlog
kent geen ethiek en zeker geen procedures. A la guerre, comme à la
guerre. Het aantal dosissen is te veel om ineens te leveren en er wordt een
inentingsplan opgesteld: eerst vrouwen en kinderen aan de spuit en dan, volgens
de risicogroep, de rest van het gepeupel.
'Het recht om met iets te lachen markeert de
scheidingslijn tussen een beschaafde en een barbaarse samenleving', schrijft
Jean-Marie Dedecker nu het stof gaan liggen is na Aalst Carnaval.
We hebben Zwarte Piet vermoord en hem vervangen door een roedel
bleekscheten met roetsmeren. Kerstmarkten werden winterfeesten, en in een
basisschool in het Nederlandse Zevenaar werd het woord carnaval nu ook
vervangen door "verkleedfeest", want het heidense carnaval is volgens
verbindende scherpsslijpers historisch gezien de christelijke hedonistische
uitlaatklep voor het begin van de vasten. 'Omdat carnaval van oudsher een
katholiek feest is, past de naam niet bij de openbare school', klinkt het.
'Abortus en euthanasie zijn in wezen beiden
kunstgrepen om de kwaliteit van het leven te verbeteren', schrijft Jean-Marie
Dedecker. 'Maar als het debat over dergelijke diepgaande kwesties over leven en
dood verpolitiseerd wordt, worden de moraal en de ethiek opgeofferd op het
altaar van de macht en van de luidste schreeuwers.'
Straks liggen er twee hete hangijzers als wetvoorstellen op de vermolmde
pupiters van het Federaal Parlement: eentje over abortus en eentje over
euthanasie. Abortus en euthanasie zijn in wezen beiden kunstgrepen om de
kwaliteit van het leven te verbeteren. Het eerste om een onvolmaakte vrucht te
beletten om te rijpen. Het tweede om het overrijpe verval van het leven
rigoureus af te breken. Maar als het debat over dergelijke diepgaande kwesties
over leven en dood verpolitiseerd wordt, worden de moraal en de ethiek
opgeofferd op het altaar van de macht en van de luidste schreeuwers.
Jean-Marie Dedecker gelooft niet dat de Belgische
voetbalwereld veel geleerd heeft van de recente schandalen. 'De voorgestelde
maatregelen zijn eerder een belediging dan een oplossing.'
Er zijn jaarlijks meer schandalen in het voetbal dan kwetsuren bij
Vincent Kompany. Toch leven de voetbalbobo's nog steeds onder een
ondoordringbare stolp, los gezongen van wetten en reglementen en vooral
doofstom voor moraal en ethiek. Zwartgeldcircuits, chantage, omkoping, fraude,
matchfixing, mensenhandel, omerta ... money talks, bullshit walks.
Los van wat cosmetische ingrepen en gammele gedragscodes neergepend op
boterbriefjes verandert er niets, want iedereen heeft boter op zijn hoofd, van
de bestuurders van de KBVB tot de bobo's van de Pro League en de clubs, een
incestueuze heemkundige kring van graaigedrag en eigenbelang.
Makelaarsvergoedingen mogen normaal 7 tot 10% van het transferbedrag bedragen,
maar voor zwarte parels gaat men er vlotjes boven en is 50% zelfs de norm.
'Onze politieagenten en cipiers, zelf geboeid en
gevangen', vindt Jean-Marie Dedecker.
Politiewaakhond Comité P wil mystery shoppers op pad sturen om
integriteitstesten uit te voeren bij haar eigen politiekorpsen. Het zal
bijvoorbeeld huiszoekingen ensceneren en vallen opzetten voor de agenten, zoals
portefeuilles verstoppen om te kijken of de pakkemannen poen pakken. Het doet
mij denken aan stasipraktijken en bijzondere onderzoeksmethodes van
sabelslepers die zichzelf boven hun eigen wetten plaatsen. Uitlokking is in
strafonderzoeken nochtans verboden en onderzoekers mogen het voornemen om een
misdrijf te plegen niet doen ontstaan, bevestigen of versterken.
Groter kan de vernedering niet zijn voor onze koddebeiers die trouw aan
de wet gezworen hebben, verondersteld worden zelf de wet na te leven en er
ethisch en moreel correct naar moeten handelen. Uit een deontologische code met
68 artikels is er immers vlug een stok gevonden om met een tuchtonderzoek te
slaan door de leden van het Comité P die zichzelf zuiverder en maagdelijker
achten dan hun eigen collega's.
'Gratis geld is echter een economische verslaving
die tot de afgrond leidt', schrijft Jean-Marie Dedecker over het monetair
beleid van de Europese Centrale Bank (ECB).
Vroeger gaf je je zuurverdiende spaarcenten aan een bank en kreeg je er
een vergoeding voor terug, rente of intrest genaamd. De bankier leende het door
aan iemand die geld nodig had en rekende daarvoor een hogere intrest aan. Het
verschil stak hij op zak. Vandaag bestaat het tweede nog, maar dreigt het
eerste te verdwijnen. Volgens de bankiers moeten we nu ook betalen om ons geld
aan hen in bewaring te geven en hen zo van werkingskapitaal te voorzien. De
omgekeerde wereld. Onze wet stelt dat de banken nog minimum 0,11% intrest
moeten betalen op een spaarboekje, maar de bankenlobby wil daar nu ook
vanaf.
|
|
|
