Er is niets christelijks in de politiek, behalve het kruisigen van elkaar

'Door de voorzittersverkiezingen wordt de soep er heet gekookt, maar lauw opgediend', schrijft Jean-Marie Dedecker over partijhoofdkwartieren waar men zich opmaakt om een nieuwe voorzitter te kiezen.

De temperatuur loopt hoog op in de gaarkeukens van de politieke partijen. Door de voorzittersverkiezingen wordt de soep er heet gekookt, maar lauw opgediend.

Er zijn bijvoorbeeld zeven kandidaten ingeschreven voor de ratrace naar de voorzitterszetel van de CD&V. Velen worden geroepen, weinigen uitverkoren. In 1988 voelden er zich ook zeven dwergen geroepen om de voorzittershamer van de toenmalige CVP ter hand te nemen. Die zeven boskabouters werden door Martens en Dehaene van hun paddenstoel geplukt nog vooraleer ze er op zaten. Na een situatie die door Hugo de Ridder omschreven werd als 'Sneeuwwitje en de zeven dwergen', werd Herman Van Rompuy uit de studiedienst opgevist en drie dagen later op de troon geplaatst. De rest is geschiedenis. De CVP had toen nog 43 zetels in de Kamer, nu nog... 12. De rustige vastheid is vastgeroest.

In Spanje is Vrouwe Justitia een wraakgodin.

Mensen opsluiten omdat ze de mening van het volk verkondigen, zijn strafmaatregelen van een dictatuur, schrijft Jean-Marie Dedecker in zijn column van deze week. 'Hadden de hautaine Europese leiders in oktober 2017 aan de juiste kant van de geschiedenis gestaan, dan was het vandaag rustiger

Onlangs had ik de eer om te tafelen met de Catalaanse verbannen ex-premier Carles Puigdemont. Niet te lang. Hij moest dringend naar Zaventem om zijn vrouw en kroost op te halen die hem één keer om de maand komen opzoeken in zijn ballingsoord Waterloo.

Afgelopen week kreeg hij een Europees en internationaal aanhoudingsbevel in zijn bus om te gaan brommen in Madrid, omdat hij in oktober 2017 vreedzaam een referendum georganiseerd had over de Catalaanse onafhankelijkheid. Of het ooit zo ver komt, ligt nu in handen van de Belgische justitie, want de gewezen burgemeester van Girona beschikt hier inmiddels ook over een Belgische identiteitskaart. Hopelijk neemt hij nu niet de kersverse zelfverklaarde mensenrechtenadvocaat Johan Vande Lanotte onder de arm, want dan riskeert hij het om levenslang weg te rotten in de kerkers van El Dueso.

Jean-Marie Dedecker: ‘Ik wil geen generatie die gedeprimeerd is door de klimaatreligie’

Ik behoor niet tot de fossiele lobby die de toerekeningsvatbaarheid van de boodschapper tracht te ridiculiseren, ook als is het een stampvoetende tiener die met stoom uit de oren de massa bespeelt. Ik behoor wel tot een minderheid van grootvaders die een zwaar autistisch kind onder zijn nakomelingen heeft. Ik sluit me – bij uitzondering – aan bij de commentaar van de Russische autocraat Vladimir Poetin die ‘Greta Thunberg goed en oprecht vindt, maar dat volwassenen er alles moeten aan doen om kinderen en teeners niet in extreme situaties te brengen en dat we hen moeten beschermen tegen overmatige emoties die de persoonlijkheid van kinderen niet kunnen verdragen en vernietigen’.

'Ik heb het moeilijk met de afschaffing van de opkomstplicht, net omdat de vrijheid beschermd moet worden'

Jean-Marie Dedecker vindt het geen goed idee om partijen ter rechter en ter linkerzijde bij de verkiezingen te benadelen omdat ze succesvol zijn bij een gedemotiveerd en ontgoocheld kiespubliek. 'Ook in het liberalisme staan er plichten tegenover rechten.'

Net op de dag dat de mensen in Afghanistan thuis bleven bij de verkiezingen, uit angst om opgeblazen te worden door de Taliban, kwam onze nieuwe Regentenraad aan het Martelarenplein met de tijding dat de opkomstplicht bij de gemeenteraadsverkiezingen in de toekomst afgeschaft zal worden.

Is het grondwettelijk hof wel zo hoffelijk?

Jean-Marie Dedecker hekelt het Grondwettelijk Hof als asielcentrum voor uitgerangeerde politici. 'Een jarenlange trouwe partijvazaliteit en een parlement als knikkende stemmachine volstaat om iemand levenslang in de gerechtelijke politieke poppenkast te benoemen.'

Het is weer stoeltjesdans in de Wetstraat. Het gaat niet alleen om de wedloop op minsterpostjes bij de nieuwe regeringsvormingen, maar zelfs ons eerbiedwaardig Grondwettelijk Hof ontsnapt niet aan deze carrousel.

In een normale democratie worden wetten gemaakt in het parlement en vervolgens zien rechters erop toe dat ze correct worden toegepast, in alle onafhankelijkheid. Dat is het principe van de scheiding der machten, zoals het in de 18de eeuw uitgedokterd werd door Verlichtingsdenker Montesquieu, met een wetgevende, een uitvoerende en een rechterlijke macht. Lange tijd was daarom de gedachte aan een gerechtshof dat wetten kon vernietigen volkomen uit den boze. In ons Koninkrijkje duurde die periode van zuivere theoretische scheiding der machten liefst meer dan 150 jaar. Pas in 1989 besloot men om in ons land een volwaardig Grondwettelijk Hof op te richten (in opvolging van het Arbitragehof), dat het parlement op de vingers kon tikken indien het een wet stemde die zou indruisen tegen de Grondwet.

Open brief aan Jean-Claude Juncker: 'Ons van intolerantie beschuldigen is een grove leugen en een zware belediging'

Geachte Heer,

Niettegenstaande uw batterij aan titels neem ik de vrijheid om u vanaf hier te tutoyeren in plaats van te vousvoyeren. Ik ben immers zo hard op mijn ziel getrapt door de onzin die je verkocht hebt in de krant De Tijd van 14 september dat ik moeite heb om enige vorm van een hoofse beleefdheidsformule te handhaven.

Ik citeer: 'Het België van vandaag is evenwel niet meer dat van vroeger. Ik ga vaak naar de Belgische kust. Enkele dagen per jaar ben ik in Middelkerke. Ik stel er helaas vast dat de tolerantie afneemt. 30 jaar geleden kon ik bij de slager of de bakker gerust iets in het Frans bestellen. Vandaag wordt dat niet meer geaccepteerd, dus praat ik Duits. Dat kan blijkbaar wel. Ik vind dat schandalig belachelijk.'

Ruis op de lijn: wedden dat KPN volgend jaar een overnamebod doet op Proximus?

Dominique Leroy gaat in Nederland het dubbele verdienen, en is er verlost van politieke schoonmoeders en -vaders', schrijft Jean-Marie Dedecker over het vertrek van de Proximus-ceo naar KPN.

Veertig procent van de wereldeconomie wordt gedirigeerd door nauwelijks 500 multinationals. Aan het hoofd daarvan staan CEO's met jaarsalarissen waarmee je alle magen van de Zimbabwaanse hongerlijders voor de komende eeuw kunt vullen. Meestal bedingen ze dan ook nog een ontslagvergoeding waardoor hun nakomelingen tien generaties lang lustig op exotische stranden kunnen rondlummelen. Als we ons afgunst-gen uitschakelen is het eerste nog voor discussie vatbaar, maar het tweede is gelegaliseerde diefstal.