‘Kernenergie is eigenlijk onmisbaar’, schrijft Jean-Marie Dedecker na het akkoord dat de federale regering bereikte over de levensduurverlening van de jongste kernreactoren.
Oorlogsmisdadiger Vladimir Poetin heeft in ons land twee politieke levens gered, deze van Vivaldi en die van Vlaams minister van Welzijn Wouter Beke. De morele verontwaardiging en het medeleven van onze bevolking met de vluchtelingen van de oorlogsellende in Oekraïne verdrong het wansmakelijk crèchebeleid en het calimerogedrag van onze Welzijnsminister naar het tweede plan, en door de explosie van de gasprijzen konden de Vivaldisten zonder gezichtsverlies een bocht maken van 180 graden in het dossier van de kernuitstap.
Voor de Open Vld is bochtenwerk geen punt, want die partij heeft al meer ideologische U-turns gemaakt dan er haarspeldbochten liggen op de racecircuits van Francorchamp en Zolder samen. Premier Alexander De Croo is een politieke ballonvaarder die zoveel ballast overboord gekieperd heeft om hogerop te komen dat hij nu in ideologisch ijle lucht zweeft. De ecologisten lachen nu echter groen als een boer met kiespijn. Het was altijd een groene mantra van de sandaalpartij, gekoppeld aan de idee dat energie zo duur moest worden dat we er minder zouden gaan verbruiken, en zo van onze brandstofverslaving zouden afkicken.
