Als iedereen zijn eigen bord afveegt wordt de klas properder

Stop het jeremieer en het geëxperimenteer en geef het onderwijs terug aan de leerkrachten

De scholen zijn terug opgestart en de commentaren uit de academische en politieke wereld bulkten de laatste weken van masochisme, zelfkastijding, doemdenken en zwartepiet gedrag. Conner Rousseau voelde zich ook geroepen om rond te bazuinen dat de schuld voor de neergang van het onderwijs te wijten is aan een tekort aan leerkrachten. De echte oorzaak, de structurele nivellering omlaag, is in werkelijkheid al drie decennia geleden ingezet, toen de socialistische voorzitter nog zelf in de pampers lag. Rousseau moet eventjes aan zelfreflectie en introspectie doen, en ootmoedig bekennen dat de SP.A (nu Vooruit) in al die jaren de meeste ministers van onderwijs afleverde, met als absoluut dieptepunt de Brusselaar Pascal Smet in 2009.

Je kunt als dwerg op de schouders van een reus gaan staan, maar daarmee word je zelf niet groter

 

Voor zijn eerste column na de zomervakantie persifleert Jean-Marie Dedecker de open brief – een publireportage – waarin premier Alexander De Croo zich deze zomer verontschuldigde voor het geruzie en gekissebis van de Belgische politici de voorbije maanden.

Beste Belgen, waarde landgenoten,

Toen mijn partij, de Open Vld, in 2019 van de kiezer een zoveelste pandoering op rij had gekregen, en gedecimeerd werd tot ’s lands zevende dwergenclub, verklaarde ik grootmoedig dat je dan de dweil van de regering zou zijn als je alsnog premier zou willen worden. Maar mijn vader Herman had in zijn vijftigjarige parlementaire loopbaan alle ministerpostjes bekleed, behalve die van primus inter pares. Dit stak in onze blauwe familiecratie. Mijn moeder was er ook van overtuigd dat het van kwaad naar erger ging in den Belgiek sedert de telgen van bakkers en beenhouwers ook naar de universiteit mochten om rechten te studeren. Vandaar mijn sociaal engagement om het land te redden. Noblesse oblige. Eerst moest ik mijn partijgenote Gwendolyn Rutten een hak zetten. Ze was door PS-voorzitter Paul Magnette de Wetstraat 16 beloofd in ruil voor een links regeerprogramma. Uit ijdele hoop om de eerste vrouwelijke premier van het land te worden had ze zelfs een zekere ministerpost in de Vlaamse regentenregering aan haar neus laten voorbijgaan. Maar macht dient tot niets als je ze niet durft te misbruiken. Ik liet de federale regeringsformatie aanslepen tot mijn buddy Egbert Lachaert zich met een rechts liberaal programma in de Open Vld op het schild liet hijsen, en Rutten mocht terug naar Aarschot.