|
'De voortzetting van deze restregering is therapeutische hardnekkigheid met een opgewarmd lijk', schrijft Jean-Marie Dedecker. 'Verkiezingen zijn het enige democratisch en grondwettelijk alternatief.'
Onze premier Charles Michel ging deze week naar Marrakesh 'om aan de juiste kant van de geschiedenis te staan'. Er zwerven duizenden illegalen door de straten van Brussel. De stations zijn er vuil en onveilig. Op onze snelwegen zijn benzinestations respectievelijk routes en vrijplaatsen voor mensensmokkel. We leveren wapens aan de Saoedi's om kinderen af te schieten in Jemen, maar we claimen een plaats aan de juiste kant van de geschiedenis in plaats van voor onze eigen deur te vegen.
De landen waar het grootste deel van de vluchtelingen in Europa van afkomstig zijn, zijn niet bepaald democratische rechtsstaten. Bij de landen van Verenigde Naties die het capitulatiepact van Marrakesh goedkeurden, zijn er ook -in meerdere of mindere mate- dictatoriale, despotische of totalitaire regimes, en hebben lak aan wetten en verdragen, laat staan aan Verklaringen. Letseladvocaten en activistische rechters daarentegen wringen zich in het Westen in juridische bochten om met supranationale dictaten, verklaringen en wetten onze eigen recht- en welvaartstaat uit te hollen.
Van soft law naar hard law, uitgedokterd door anonieme ongekozen kosmopolieten. Hoe zeer de absurde supranationale wetgeving onze welvaartstaat aan het afbreken is, hebben de wereldvreemde plucheklevers van het Europees Parlement afgelopen week met een ontwerpverordening nog maar eens bewezen. Zo zullen de Europese ministers van Werk onderhandelen over het voorstel van het parlement waarin een Roemeense nieuwkomer die hier ook nog maar één dag als werknemer zal ingeschreven zijn bij zijn oom in een Pita-bar, onmiddellijk van een werkloosheidsuitkering zal kunnen genieten. Desnoods een leven lang? Want stempelen kan hier nog onbeperkt in de tijd. De kolder in de kop.
'Het vluchtelingenvraagstuk is niet alleen een morele opdracht, maar ook een moreel dilemma', schrijft Jean-Marie Dedecker.
De ondertekening van De Verklaring van Marrakesh heeft - zoals elk debat over migratie - weerom een verbaal moddergevecht opgeleverd. Vandalisme met woorden in een arena van hevige emoties en symboolpolitiek. Op het parlementaire canvas was enerzijds de N-VA de boksbal, omdat ze twee jaar lang haar huiswerk niet gemaakt had, en anderzijds de premier omdat hij in september bij de Verenigde Naties voor zijn beurt gesproken had. Het ging niet meer over de inhoud van het capitulatiepact, maar over de kracht van de uppercuts, want hoe meer je bloedt, hoe harder er wordt geklopt.
'Klimaatactivisten die gevoelens van angst en urgentie oproepen met overdreven en ongefundeerde beweringen, verkwanselen hun geloofwaardigheid', vindt Jean-Marie Dedecker.
Met de verklaring van Marrakesh wordt een klimaatvluchteling voor het eerst officieel als een migrant erkend. Wie het te droog of te nat heeft kan dan asiel aanvragen op het westers continent. De klimaatverandering is volgens klimaatapologeten immers de schuld van het zondig CO2- gedrag van de westerling, en hij moet dan ook maar het boetekleed aantrekken, zijn beurs open trekken en zijn deur open zetten.
Sedert het ontstaan van de mensheid hebben er nochtans altijd al volksverhuizingen plaats gevonden ten gevolge van klimatologische omstandigheden. Droogtes en overstromingen hebben altijd regionale storingen veroorzaakt. Mensen hebben altijd hun voedselproductie en de biotoop waarin ze het gemakkelijkst gedijen achterna gelopen. Dieren ook, of het nu naar warmere of naar koudere streken was. Toen de aarde opwarmde op het einde van de laatste ijstijd, trokken de rendieren vanuit Zuid-Europa naar het koudere noorden. Zo niet waren ze uitgestorven. Door de klimaatverandering was het leven op de oostelijke steppen in de vijfde eeuw na Christus ondraaglijk geworden. Samen met de gesel van de meedogenloze Hunnen van Attila, die zich zelf gedroegen als dieren op twee poten, zette dit een volksverhuizing van ongekende omvang in gang van het Oosten naar het Westen. Klimatologische factoren hebben altijd al bijgedragen tot de opkomst en de ondergang van hele culturen. Ook het verdwijnen van de Maya's of de val van het Romeinse Rijk werden daar deels mee in verband gebracht.
'Accijnzen worden verkocht als een zondebelasting, terwijl het niet zelden een bijkomende last op arbeid is', schrijft Jean-Marie Dedecker naar aanleiding van de volkswoede die tot uiting kwam in het protest van de 'gele hesjes'.
Met Jacline Mouraud heeft Frankrijk een nieuwe Jeanne d'Arc. De Bretoense accordeoniste en hypnotherapeute gespecialiseerd in ectoplasmie slaagde erin om bijna één miljoen Zuiderburen te mobiliseren, waarvan er 250.000 onder hypnose "et en colère" de straat op gingen om te betogen tegen de verhoogde dieselprijzen.
Spontane volkswoede en een revolutie in zakformaat tegen de levensduurte en de afgenomen koopkracht in een land waar hun president Emmanuel Macron zich meer en meer gedraagt als een absolutistische vorst, vol van zichzelf en van vergane grandeur. Nochtans zijn het niet de Fransen die de hoogste prijs betalen voor hun diesel, met 1,61 euro per liter zijn wij ruimschoots Europees kampioen. Door het Cliquetsysteem waarbij de helft van een prijsdaling van diesel telkens omgezet wordt in een accijnsverhoging is de prijs hier al acht keer verhoogd in de loop van het afgelopen jaar 2018. Als de boeren hetzelfde zouden doen met de melk-,de graan- of de vleesprijs prijs dan waren ze schatrijk en wij graatmager. Tenminste als ze de opbrengst ervan zouden kunnen oogsten, want circa 60% van de benzineprijs bestaat uit btw, taksen en accijnzen.
Jean-Marie Dedecker vreest dat het veelbesproken VN-migratiepact van Marakkesh een modern paard van Troje wordt. 'Hopelijk houden Theo Francken en Jan Jambon hun pen in hun binnenzak en hun been stijf.'
'Je beloofde dat je zou opstappen als de uitslag in de steden zou tegenvallen. Welnu, het is zover', schrijft Jean-Marie Dedecker (LDD) aan SP.A-voorzitter John Crombez.
Wir haben es nicht gewusst? Onzin, zegt Jean-Marie Dedecker. Alle clubs draaien mee in het perfide wereldje van de mensenhandel in het voetbal. 'Voetballers zijn als bureaustoelen.'
'De jacht op rendement heeft van veel bankiers de aasgieren van het casinokapitalisme gemaakt', schrijft Jean-Marie Dedecker na de onthullingen in de CumEx Files, een grootschalig onderzoek naar gesjoemel met dividendbelastingen.
'Slachtofferschap is het favoriet instrument van identitaire verleiders', schrijft Jean-Marie Dedecker over het cordon sanitaire. 'Onze maatschappij heeft instrumenten genoeg om zich tegen extreme uitwassen te verdedigen.'
'Van bloot in een voorstelling ligt het theaterpubliek al 50 jaar niet meer wakker. Het moet echter altijd meer zijn', schrijft Jean-Marie Dedecker bij eerste verjaardag van #metoo
'Alle energieministers van laatste 18 jaar zouden vervolgd moeten worden wegens schuldig verzuim', schrijft Jean-Marie Dedecker. 'We betalen Scandinavische elektriciteitsprijzen voor Afrikaanse energietoestanden, en moeten ons nog behelpen met een dikke trui.'
'Vooraleer we met het rode potlood enkele dorpsvertegenwoordigers neerpoten op het gemeentelijke pluche, zou het goed zijn om even na te denken over het huidige democratisch deficit', schrijft Jean-Marie Dedecker.
Jean-Marie Dedecker over de reacties op de Pano-uitzending over Schild & Vrienden.
'In de Antwerpse riolen moet men stilaan een afkickprogramma voor de ratten overwegen', schrijft Jean-Marie Dedecker.
Jean-Marie Dedecker laat zijn licht schijnen over de asielproblematiek. 'De dubbelhartige compassie met bootvluchtelingen staat haaks op de clandestiene invoer van IS-terroristen met de veerdienst van de ngo's.'
'Vanaf 1 januari 2019 is het wettelijk verbod op onverdoofd slachten van kracht in alle reguliere slachthuizen in Vlaanderen. Nog eens negen maanden later treedt het ook in Wallonië in voege. Er komt dus eindelijk een eind aan dit jaarlijks terugkerend dierenleed.'
De prestaties van onze atleten op het voorbije EK zijn niet te danken aan de sportbobo's en dito politici, maar aan koppige trainers, talent- en karaktervolle atleten en de zelfopoffering van ouders en naasten, schrijft Jean-Marie Dedecker.
'Het voordeel van het "historisch" zomerakkoord is dat het bol staat van uitstelgedrag', schrijft Jean-Marie Dedecker nu federale en Vlaamse regering het zomerreces zijn ingegaan.
Trump is een mythomaan die 's middags al verloochent wat hij 's morgens gezegd heeft, merkte Jean-Marie Dedecker deze week op.
Jean-Marie Dedecker over de overval op een juwelier in de Gentse deelgemeente Oostakker, waarbij de juwelier de overvaller op straat in de rug doodschoot terwijl die probeerde te ontsnappen op een bromfiets: 'Oog om oog, tand om tand verblindt het verstand, maar recht op veiligheid is een mensenrecht.'
'Neen, vroeger was het niet beter en nostalgie is een slechte raadgever, maar mag het wat minder hijgerig, minder drammerig en wat minder alarmerend?, vraagt Jean-Marie Dedecker.
Eindelijk vakantie, kinderen mogen terug spelen in de zon in plaats van in de lommer van een speelkoer. Elke vrijdagnamiddag gingen de laatste maanden in tientallen lagere scholen de klaslokalen dicht, en renden peuters en kleuters de straat op om te protesteren tegen onze slechte luchtkwaliteit. Niet dat het plots zo'n vaart liep. Onze wettelijke NO²-norm is dezelfde als de Europese van 40µ/m³ en ligt even laag als deze van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO).
'Bejaarden en mannen worden jongens, en supporters worden chauvinistische carnavalisten in tricolore kleuren.' Jean-Marie Dedecker heeft het niet erg begrepen op het sportnationalisme.
Als je al een indigestie hebt van het oeverloos gejeremieer en geouwehoer van analisten en achterafverklaarders tussen twee voetbalmatchen door, druk dan op de deleteknop. Zo niet, lees verder.
'Als men Erdogan de wacht zou aanzeggen als lid van de NAVO zou er wel een einde komen aan zijn criminele activiteiten', schrijft Jean-Marie Dedecker naar aanleiding van de verkiezingen in Turkije.
Op 24 juni houdt Turkije verkiezingen en Erdogan kwam weerom in Europa campagne voeren. De EU knijpt de ogen en de billen dicht. De Turkse sultan Erdogan houdt de vluchtelingenstroom vanuit zijn land naar het Westen tegen, en als wederdienst mag hij zijn eigen land en zijn buren terroriseren. Hij kreeg er zes miljard euro voor toegestopt van de Europese Mandarijnen. Hij mag zijn aanhangers ophitsen en zelfs tegenstanders opjagen op het Europese continent zoals het ontvoeren van Gülenisten in Kosovo.
'Onze EU-politici dwepen met mensenrechten, maar sponsoren dictaturen van Turkije tot in Afrika om hun eigen onmacht over het migratieprobleem te verdoezelen', vindt Jean-Marie Dedecker.
'Als men hosanna begint te roepen en met palmtakken begint te zwaaien is het tijd dat je de stad verlaat, want ergens in zijn achtertuin is er iemand voor jou een kruis aan het timmeren.' Het zou een wijze raad zijn voor onze staatssecretaris van Asiel en Migratie Theo Francken kunnen zijn. Aan de top van de politieke pop poll is het eenzaam en bedreigend toeven. Icon toppling, een sociologisch fenomeen waarbij alle krachten zich op onverklaarbare wijze verzamelen om je van je troon te stoten, is dan je lot. Na de politieke knokpartijen in het parlement onder leiding van roeptoeter Patrick Dewael, die als minister van Binnenlandse zaken en asielbeleid zelf mislukte en compleet de mist inging, en na de oekaze van een klein dozijn universiteitsrectoren, was het de beurt aan 1042 op hun tenen getrapte academici om in een open brief Theo Francken de postmoderne levieten te lezen.
Donald Trump heeft een handelsoorlog uitgekozen voor een krachtmeting. Maar het land dat nog het meest schade zou kunnen ondervinden van zo'n handelsoorlog is de VS zelf, meent Jean-Marie Dedecker.
De Amerikaanse president Donald Trump schiet met woorden en wetten zoals een cowboy met zijn colt, los uit de heup. High Noon en O.K.Corral in Washington. De Amerikaanse president gaat nu 10 procent importtaksen heffen op aluminium en 25 procent op staal. Hij dreigt er mee de invoertaks op Europese wagens te verhogen terwijl het nu al 2,5 procent bedraagt op personenwagens en 25 procent op vrachtwagens. Eigen auto's eerst. Losse flodders van een economische nitwit?
'Het is niet de samenleving die de trekker overhaalde, niet in Bergen en niet in Luik', schrijft Jean-Marie Dedecker.
Een waanzinnige achtervolging in Bergen op een busje van mensensmokkelaars dat een politiewagen in volle snelheid van de weg wilde rijden, eindigde in een tragedie waarbij een 2-jarige peuter door een kogel het leven liet. Een zoveelste moordende helletocht van een religiegek in de straten van Luik liep uit op de executie van twee agenten en een onschuldige voorbijganger voor de ogen van zijn moeder.
'Straks zijn er meer strijddagen dan kalenderdagen', schrijft Jean-Marie Dedecker na de Pride en de dag van de Diversiteit.
17 mei was de internationale Regenboogdag tegen de homofobie. Niet dat iedereen nu ging vlaggen. Twee gemeenten, Kraainem en Drogenbos hingen de regenboogvlag niet uit. 'Seksualiteit" behoort tot de privésfeer', zei de burgervader van de Brusselse faciliteitengemeente. Hij heeft een punt. 21 mei was dan weer de dag van de diversiteit. Straks zijn er meer strijddagen dan kalenderdagen. Niettegenstaande ons landje voor allerhande wetten over diversiteit niet alleen koploper, maar ook voorloper is, kondigt onze staatssecretaris van gelijke kansen Zuhal Demir 22 doelstellingen en 115 maatregelen aan om de discriminatie van onze homogemeenschap te lijf te gaan.
Schrijven of spreken over Israël was altijd al klompendansen op een tafel vol met eieren. Door de islamitische terreuraanslagen in het Westen wordt iedereen die nu ook maar opkomt voor de Palestijnse zaak in het Midden-Oosten aan de kant gezet als antisemiet of zelfs Hamashoer, aangepord door de zionistische vergoelijkingslobby.
Mijn twitteraccount zal terug uitpuilen van de verwijten. De onderdrukking van een volk wordt de wereld aangepraat als de strijd tegen het terrorisme. Dat is de sleutel van het onrecht. Israël appelleert te pas en te onpas aan het latente Westerse schuld- en schaamtegevoel voor de Jodenvervolging in WO II om haar eigen misdaden tegen de menselijkheid te vergoelijken. De Duitsers waren verantwoordelijk voor de Holocaust, maar de Palestijnen betaalden de schadeloosstelling en zijn de bultenaren van de historie.
'Joden zijn geen goden en Palestijnen zijn geen zwijnen. De waarheid ligt in het midden, maar het recht van de sterkste is het sterkste onrecht', schrijft Jean-Marie Dedecker naar aanleiding van de recente gebeurtenissen in Gaza.
De Palestijnen zijn de zwerfkatten van het Midden-Oosten, uitgespuwd en achtervolgd in eigen land, en nergens welkom, ook niet bij hun Arabische buren, waar ze in tal van vluchtelingenkampen een rechteloos bestaan leiden of liever... lijden. Palestijnen worden in eigen land gepest en geterroriseerd en als Untermenschen ontmenselijkt. Twee miljoen verpauperde Palestijnen zitten opgesloten in de zandbak van Gaza, zonder enig perspectief, afhankelijk van de bijstandscultuur, uitgehongerd en beroofd van valabele gezondheidszorg, huisvesting, onderwijs en waardigheid. Vluchtelingen in eigen land. Met de regelmaat van een klok richten de Zionisten er moordpartijen aan. In 2009 werden er 1.370 Palestijnen omgebracht, waarvan een vierde weerloze kinderen. In 2014 lieten 2.205 Palestijnen er nog het leven waaronder 1.473 burgers zoals 501 kinderen en 257 vrouwen.
De groene zelfkastijding en het gezondheidspaternalisme van onze westerse ecologisten tegenover de rest van de wereld wordt stilaan epidemisch, oordeelt Jean-Marie Dedecker.
Op 26 april laatstleden vierden de aanbidders van moeder aarde Earth Day. We kenden al de Tax Freedom Day. Dat is de dag in het jaar waarop we van de fiscus eindelijk voor onszelf mogen werken. Tot op die verlossende dag die in 2017 op 31 juli viel, hebben we al onze zuurverdiende centen doorgestort naar de overheid.
Jean-Marie Dedecker heeft het niet begrepen op het systeem van de zware beroepen en haalt uit naar de vakbonden. 'Vakbonden bouwen voorrechten op voor zichzelf ten koste van de werkenden zonder vertegenwoordiging.'
Eén mei is traditioneel de dag van de gebalde rode vuist, de loze strijdkreten en het geschreeuw van De Leeuw. Er volgt straks nog een groen bisnummer op Hemelvaartsdag met de herdenking van Rerum Novarum, de encycliek van de katholieke arbeiderszuil uit 1891. Even traditioneel gaan de toespraken over de sociale zekerheid. Gans onze sociale zekerheid is gebouwd op en gefinancierd door de solidariteit tussen de werkende mensen, door de inkomsten uit arbeid. Maar vakbonden propageren vandaag eerder het recht op luiheid dan het recht op arbeid en pleiten voor ongelijke sociale en onhoudbare privileges.
'De regering-Michel is op begrotingsvlak een maat voor niets', schrijft Jean-Marie Dedecker. 'De politieke logica wint het altijd van de economische.'
We worden plat geklopt met zegebulletins over de economische heropleving, maar als je achteraan bengelt in het peloton, moet je eerder een tandje bijsteken dan je armen in de lucht. Als we een ommetje maken bij onze noorderburen moeten we ons economisch tuinkabouterschap al erkennen. Onze economie groeit aan 1,7 procent. Dat is lager dan het Europees gemiddelde van 2,5 procent. De Nederlandse economie groeit op jaarbasis bijvoorbeeld met 3,3 procent. Dit levert boven de Moerdijk een begrotingsoverschot op van 4,4 miljard euro, en volgend jaar zelfs 6,9 miljard. De economische groei zorgt er voor dat er minder uitgegeven wordt aan uitkeringen en dat er meer belastingen binnen komen. De Nederlandse Staatsschuld is 423 miljard euro, amper 59,6% van het BBP. Onze handelsbalans staat nog altijd in het rood en we hebben een overheidsschuld van meer dan 100%. Het Internationaal Monetair Fonds berekende dat de overheidsschuld in werkelijkheid 200% bedraagt, als we rekening houden met onze toekomstige pensioenverplichtingen en met de uitgaven in de gezondheidszorg. Van zodra de rente stijgt wendt er een catastrofe, en dat gevaar is niet denkbeeldig. Van zodra de Europese Centrale Bank stopt met het inkopen van overheidspapier - momenteel is dit nog 30 miljard euro per maand - zou onze langetermijnrente onmiddellijk verdubbelen.
'Telkens als het leger grote aankopen doet schiet ze zichzelf in de voet, en struikelt er een minister van Defensie over leugens en halve waarheden', weet Jean-Marie Dedecker.
Achttien april was D-day voor onze minister van Landsverdediging Steven Vandeput. Hij werd niet afgeschoten met een schietstoel maar kreeg een zachte landing met een parachute van een bedsprei. De legertop sloot de rangen. Onze defensiekneus leefde een paar maanden in politieke blessuretijd, nadat hij onder zijn duiven geschoten was door zijn eigen legertop voor het achterhouden van een rapport over de leefbaarheid van de oude F-16's. Niets nieuws onder de zon. Telkens als het leger grote aankopen doet schiet ze zichzelf in de voet, en struikelt er een minister van Defensie over leugens en halve waarheden.
'Politieke partijen zijn voor vrije meningsuiting, vooral als het over henzelf gaat. Van zodra het om afwijkende meningen gaat zou men ze het liefst verbieden', schrijft Jean-Marie Dedecker naar aanleiding van de commotie over de partij ISLAM.
Bij nakende verkiezingen gaan partijen telkens op zoek naar een Ali-alibi, een excuus-Truus of een retro-rabbijn om de kieslijsten te vullen, ongeacht hun standpunten over homo- , vrouwen- of dierenrechten. Hopeloos hengelend naar steun van religieuze gemeenschappen worden principes dan onverdoofd geslacht op het altaar van de zieltjeswinst. Moslims, Joden, Turken, Marokkanen en allerhande niche-groepen worden krampachtig naar de mond gepraat, en er volgt een knieval voor elke andersgelovige stem.
Ook Jean-Marie Dedecker is geen liefhebber van de pas ingevoerde zomertijd. 'Hoog tijd dat de EU wakker wordt en de wijzers van onze klokken het hele jaar door gelijk zet', vindt hij
Servië en Kosovo lagen onlangs in de clinch en pestten mekaar door niet genoeg stroom te leveren aan het elektriciteitsnetwerk, met als gevolg dat de frequentie waarmee de wisselstroom uit het stopcontact komt daalde. Alle digitale klokken die aangesloten zijn op het Europese stroomnetwerk en voor hun uurregeling afhankelijk zijn van de hartslag van het Europese hoogspanningsnet liepen plotseling vijf minuten achter. Onze braadkip in de oven werd te laat gaar en onze koters kwamen te laat op school. Door de godsdiensthaat tussen Servische Christenen en Islamitische Kosovaren wordt hun beschaving al jaren op achterstand geplaatst, en nu onze digitale klok ook nog op minuten.
'Niemand twijfelt eraan dat er nieuwe aanslagen komen, de vraag is alleen wanneer', schrijft Jean-Marie Dedecker na de herdenking van de terroristische aanslagen van 22 maart.
Op 22 maart, precies twee jaar na de bloedige terreuraanslagen in Zaventem en Maalbeek, werd ons terroristisch kalenderverdriet herdacht. "Veel media hebben het vandaag over de aanslagen en de terroristen zonder het te hebben over de oorsprong ervan. Is dit al een politiek-correcte herschrijving van de geschiedenis waar het woord islamitisch terrorisme taboe is?" twitterde columnist Luckas Vander Taelen terecht. De jeukspeeches over 'vergeven en nooit vergeten' werden deze week overstemd door de klachten van slachtofferorganisaties over gebrek aan opvang, slechte financiële regelingen en politieke desinteresse.
'Ik leef door de verhalen van anderen, door uit het venster te kijken. Dat is een manier om verder te leven '" zei de Belgisch-Amerikaanse Karen Nortschield op de VRT vanuit haar ziekenhuisbed "Geen mens van de overheid, geen politicus heeft mij uit vrije wil een bezoek gebracht. De premier is gekomen, maar pas nadat ik hem heb uitgenodigd. En ik heb er spijt van want hij zei dat hij voor mij niets kon doen.". Ik kreeg last van plaatsvervangende schaamte.
'Er zullen altijd criminelen zijn die de stal bevuilen, het is de taak van het FAVV om de stal uit te mesten', schrijft Jean-Marie Dedecker over de vleesfraude die recent aan het licht kwam.
There is something rotten in Bastogne. In 1999 werd er transformatorolie uit oude machines gedumpt in het gemeentelijk afvaldepot. De olie kwam terecht bij het Waalse bedrijf Fogra en uiteindelijk bij vetmester Verkest. De dioxinecrisis was ontkipt. Verbist draaide in de Ardeense stad rot vlees in zijn gehakt, fraudeerde met de vervaldagen van zijn etiketten, en verkocht 'gewoon vlees' als biovlees. Dat er vandaag nog runderkarkassen in de diepvries van Louis Verbist hangen uit 2001 is niet verwonderlijk.
'Het M-decreet is een zoveelste miskleun uit de denktank van de onderwijsegalitairen, theoretisch verdedigbaar, praktisch een draak', schrijft Jean-Marie Dedecker. 'Het is een miskleun voor onze mindervaliden en minderbegaafden.'
Koukleumende ouders kamperen dagenlang aan de schoolpoorten om hun koters in te schrijven. Sedert verpolitiseerde zoetwaterpedagogen het leer-en onderrichttraject ondergeschikt maakten aan diversiteit, multiculturalisme en herverdeling, liep het verkeerd in ons onderwijs. Allerhande studies zoals deze van PISA, PIRLS en Thomas More, evenals LVS-toetsen bewijzen dat onze jeugd zowel in leesvaardigheid als in wiskunde banken achteruitgegaan is. Het systeem van outputfinanciering holt zelfs de universitaire diploma's uit. Op een paar decennia tijd zijn we er in geslaagd om één van de beste onderwijssystemen ter wereld onderuit te halen tot een middelmatig niveau.
'De schandpaalethiek, waarbij carrières en levens eenzijdig onthoofd worden door een mediatieke guillotine, werkt echter stilaan contraproductief, en ondermijnt de eigen geloofwaardigheid', schrijft Jean-Marie Dedecker aan de vooravond van de Oscars.
Vandaag worden de Oscars uitgereikt. Het podium van het Dolby Theatre in los Angeles zal steevast ook gebruikt worden voor voorgekauwde verontwaardiging over allerhande culturele en natuurlijke ongelijkheden, met haarbal Trump als kop van jut op kop. #MeTootjes paradeerden al op de catwalk van de Golden Globes en van de Bafta's, de Engelse Oscars. Ze waren als pauwen vol van morele verontwaardiging in het ravenzwart gekleed, uit protest tegen de mannelijke predatoren, maar met een decolleté in weinig verhullende stof tot aan de navel. Een doorkijkrouwstoet van Hollywood-babes en -actrices die eerder beroep deden op mijn seksuele onderbuikgevoelens dan op mijn herseninhoud, wat dat laatste ook moge betekenen.
Belgische internationale transportbedrijven worden de laatste maanden als criminelen behandeld, schrijft Jean-Marie Dedecker. 'Duidelijke richtlijnen en een gelijke interpretatie van geharmoniseerde regels in alle Europese landen is de oplossing in plaats van een mediatieke heksenjacht op de eigen mensen.'
Elke dag staan we gemiddeld 134.462 uur in de file. In 2010 was het nog 75.710 uur. De economische, menselijke en ecologische kostprijs daarvan is enorm. Ochtendspitsen van meer dan 400 kilometer worden meer regel dan uitzondering. De economie trekt aan en het wagenpark groeit. In 2017 werden 80.000 nieuwe bestelwagens ingeschreven, hoofdzakelijk voor de pakjesdienst van de e-commerce (dat door gebrek aan arbeidsflexibiliteit naar Nederland verhuisde). Bol.com ontving de laatste twee maanden 17 bestellingen per seconde en PostNL leverde tijdens de kerstvakantie 32,9 miljoen pakjes af. De bestelwagens worden nu ook gebruikt voor palettenvervoer om aan de kilometerheffing en aan de rij- en rusttijden voor camions te ontsnappen. In de Antwerpse haven worden jaarlijks 10 miljoen twintigvoetcontainers aangevoerd, die grotendeels stuk per stuk over de weg moeten getransporteerd worden, en ze kunnen niet weggebracht worden met de belbus.
Jean-Marie Dedecker blikt terug op het Sudan-rapport en de uitspraak van Jan Jambon over Sven Mary. 'We lijden aan multiculturele obesitas die stilaan de fundamenten van onze rechtstaat aantast.'
Het was een leuke week aan de balie. Volgens strafrechter op rust
Walter De Smedt dreigt onze rechtstaat af te glijden naar een schurkenstaat, en volgens strafpleiter Saskia Kerkhofs draait Montesquieu, de vader van de Scheiding der Machten, zich om in zijn graf.
Eventjes alles op een rijtje. Koert Debeuf, een zelfverklaarde Midden-Oosten-kenner van een duister gesubsidieerde denktank, het Tahrir Institute, mocht een paar maanden terug aan de deugtafel van elk praatprogramma gretig aanschuiven om onze staatssecretaris van Asiel en Migratie Theo Francken van medeplichtigheid aan foltering te beschuldigen. Bloed aan de schandpaal. Zijn Sudanese uitgeprocedeerde illegale vrienden werden naar Khartoem teruggestuurd en naar eigen zeggen bij aankomst gemarteld. Een ideale aangelegenheid om Francken te doen hangen wegens aangehouden verwaandheid en Twitter-triomfalisme. De regering daverde op haar grondvesten en de oppositie voelde vlees tussen haar tanden.
Onlangs vroeg paus Franciscus vergiffenis voor het kindermisbruik door de Katholieke Kerk. Voor Jean-Marie Dedecker is dit nog maar eens een bewijs dat priesters dringend verlost moeten worden van het kruis van het celibaat. 'Het heeft geen nut iemand levenslang te frustreren.'
'Ik kan er niet omheen om de pijn en schaamte tot uitdrukking te brengen over de onherstelbare schade die kinderen is toegebracht door geestelijken van de katholieke kerk. We moeten er alles aan doen, opdat dit niet meer gebeurt.'
Jean-Marie Dedecker over migratie en Bart De Wever: 'Als het zelfvoldane activistische clubje van het grote humanitaire gelijk Jan modaal zou begrijpen, dan zou de Grote Roerganger geen wind in de zeilen meer hebben.'
Het aantal artikels in onze zeven nationale kranten waarin de naam van Bart De Wever valt, is groter dan de som van alle artikels waarin andere Vlaamse partijvoorzitters worden genoemd. Geen wonder. Als de Grote Roerganger een windje laat, steken zijn ideologische tegenvoeters vlug hun neuzen in de lucht om een poepje te mogen ruiken.
Een provocatief opiniestukje in een krant waarin hij waarschuwt voor de uitholling van onze sociale zekerheid door de migratiedruk doet onmiddellijk de linkse pennen scherp slijpen. Op elk van zijn zinnen wordt dan een snuifje kritiek gelegd en wordt het betoog ad absurdum uiteengereten, zoals het feit dat de gratis medische kosten voor mensen zonder verblijfsrecht amper 0,0002 % van ons bbp zouden bedragen (cero, cero cero cero dos). De vergoelijkingslobby draait dan overuren tot groot jolijt van de Grote Roerganger, die de electorale kassa hoort rinkelen en zijn zegeningen telt met zijn veiligheids- en migrantiestandpunten.
'Buffalo 's, verblind door idolatrie voor de kunststukjes van een klein dozijn huurlingen op het veld, hebben lak aan kritisch inzicht', schrijft Jean-Marie Dedecker. 'De hele Ghelamco Arena walmt als een beerput.'
Er is een boek verschenen over voetbal: 'De illegale Ghelamco Arena". Geen zoveelste hagiografie over een succesvolle sjotter opgetekend door een bijklussende sportjournalist, maar een onderzoek naar de totstandkoming van een voetbalstadion. De inhoud is blijkbaar zo explosief dat de betonboeren en de voetbalbobo's tacklen met de twee voeten vooruit, een doodschop incluis. Zonder verpinken loog de bouwheer de meute zelfs voor dat hij gechanteerd werd door de uitgever en de auteur voor 15.000 euro. Blijkbaar zijn alle middelen goed om de aandacht af te leiden van de kern van de zaak.
'Overheidsjobs blijven misbruikt worden om interne politieke partijproblemen op te lossen', schrijft Jean-Marie Dedecker na de poltieke benoeming van Annemie Turtelboom bij de Europese Rekenkamer en Fientje Moerman bij het Grondwettelijk Hof.
Tom Meeuws zat in de koekenstad met zijn handen in de snoeppot. Samen uit, alleen thuis. Wie het celibaat predikt moet zelf maagd zijn. SPA- voorzitter John Crombez trappelt als een kikker in een kom melk in de hoop dat het boter wordt, maar voor zijn operatie propere handen krijgt hij maar geen vaste grond onder de voeten. Dan schiet hij maar op de boodschappers, van Antwerpen tot in Gent.
'Als de CD&V verschillende trappen wil stijgen op de ladder van geloofwaardigheid dan moet zij zelf een echte oplossing uitwerken voor de 800.000 Arco-gedupeerden', schrijft Jean-Marie Dedecker.
Soedangate blijft wegen op de start van het nieuwe politieke jaar, op enkele schreeuwen om aandacht na. Yoleen Van Camp, een jong besje van de N-VA vindt dat oude besjes geen knieprotheses meer mogen krijgen. Af en toe een stel nieuwe bandjes op hun rollator moet ruim voldoende zijn voor de knie-zwengelende Yoleen. Misschien kan ze ook voorstellen om de protheses na overlijden te recupereren vooraleer ze de put of de oven ingaan, net zoals de gouden tanden van een rijke afgestorvene in de 19° eeuw. De Limburgse socialist Rob Beenders vindt op zijn beurt dat hondjes op het kerkhof samen zouden mogen begraven worden met hun baasjes. Over katjes, hamsters en parkieten voorlopig geen woord. Vermits elk hondenbaasje gemiddeld drie viervoetertjes verslijt vooraleer hijzelf onder aarde gaat, worden onze begraafplaatsen dan eerder hondenkerkhoven. Jongdementie is blijkbaar erger dan ouderdomsdementie, of is het de ondraaglijke lichtheid van het parlementair bestaan dat blijkbaar zwaar weegt in deze donkere tijd van het jaar.
Jean-Marie Dedecker over #MeToo, Boef, en de multiculturele samenleving. 'Ik ben man en wil niet dat vrouwen gediscrimineerd of gedwarsboomd worden door billenknijpers, gluurders en frustraten, maar ik wil ook niet aangeklaagd worden voor wat eigenlijk biologie is.'
Knack en Time Magazine kozen #MeToo als persoonlijkheden van 2017. Voor mij is de vrouw van het jaar 2017 een eenvoudige huismoeder uit Bosnië. In de genocide van 1995 verloor moslima Munire Subasic, het boegbeeld van de slachtofferorganisatie Moeders van Srebrenica twintig familieleden, waaronder haar man, vader, kinderen en broers. Door haar onverdroten ijver en getuigenis bracht ze gruwelijke oorlogsmisdadigers als Ratko Mladic, Radovan Karadzic en Slobodan Milosovic voor het Joegoslaviëtribunaal in Den Haag, waar Slobodan Praljak de gifbeker dronk. Dankzij dit tribunaal is seksueel geweld als oorlogswapen nu erkend als misdaad tegen de menselijkheid. Eeuwig respect.
Jean-Marie Dedecker springt in de bres voor Theo Francken, die al meer dan een week in het oog van de storm staat. 'De Soedanenquête wordt uitgespeeld als de achilleshiel van Francken, maar het zou wel eens een pyrrhusoverwinning kunnen worden voor zijn belagers.'
Het kerstverhaal over de uitwijzing van Kristina naar Armenië is de tragiek van een jarenlang gedoogbeleid van pappen en nat houden. Het is veiliger in Jerevan dan in Molenbeek. Armeniërs worden nagenoeg per definitie teruggestuurd. Dat doet pijn, en kindertranen vertederen. Velen zijn christenen en zijn hier perfect geïntegreerd met hun kinderrijke en leerrijke gezinnen. Het zijn diegenen die de Nederlandse cursussen bevolken, hun kinderen naar de Chiro of de scouts sturen en nooit ontbreken op een ouderavond op school.
|
|
|