‘Belgisch paviljoen op wereldexpo lijkt wel een pronkstuk van Guust Flater’

‘Petit pays, petit esprit.‘ Jean-Marie Dedecker bezocht het Belgisch paviljoen op de Wereldtentoonstelling in Dubai, en is niet onder de indruk.

Ons vorstenpaar gaat straks naar de Wereldexpo in de Arabische Emiraten. Van de poppenkast in Laken naar de grot van Ali Baba in de zandbak van Dubai. Waarschijnlijk met eerst een ommetje via de sultan van Oman en dan pas naar sjeik Mahtoum (want gekroonde hoofden hebben ook hun jetset) om uiteindelijk een hoofs bezoekje te brengen aan het Belgisch paviljoen.

‘Vroeger was niet alles beter’

In de wintermaanden wordt Kamerlid en burgemeester Jean-Marie Dedecker niet zelden door nostalgie en valse weemoed overvallen.

Tijdens de donkerste en koudste periode van het jaar word ik altijd door nostalgie en valse weemoed overvallen. Ik ben immers een oude blanke (witte) heteroseksuele cisgender in de winter van zijn bestaan, en behoor stilaan tot een uitstervend niet-binair ras. Ik ben geboren in de jaren dat de arbeiders voor het eerst in de geschiedenis meer over hadden van hun wedde dan om voedsel en onderdak te kopen, en ben opgegroeid in een gezin van zeven kinderen. Elk jaar deed moeder een worp. Ze heette Maria, even vroom en heilig maar geen maagd. De pil bestond nog niet en mijn vader vond condoomgebruik hetzelfde als je voeten wassen met je sokken aan. ‘Voor het zingen de kerk uit’ was mijn ouwe ook niet gelovig genoeg. Elke dag zaten we met elf aan tafel, want we woonden in bij mijn grootouders aan moeders kant, in een polderhuisje, met een duiventil, wat legkippen op het erf en één varken op de mesthoop.

‘In het heikele kernenergiedossier is nog maar eens beslist om niet te beslissen wat in realiteit al beslist is’

Open brief aan Tinne Van der Straeten

Geachte minister van Energie,

Beste Tinne,

Sta me toe je te tutoyeren, net zoals we altijd met mekaar omgaan in de wandelgangen van de praatbarak. We hebben ook nog een gemeenschappelijk verleden als plucheklevers in het sterfhuis van de senaat. Tot daar de overeenkomsten, want tussen onze ideologieën gaapt er een hellediepe kloof. Toch moet ik je eigenlijk feliciteren voor de manier waarop je iedereen hebt belazerd en in de wind gezet. In het heikele kernenergiedossier is er voorlopig weerom beslist om niet te beslissen wat in realiteit al beslist is.

Het botte scalpel van de slankheidsslager

 

Jeff Hoeyberghs is een plastisch chirurg. Zijn medische biotoop is die van rijkeluiskakkers met aangewaaid geld. De Porsche van een dokter moet ook tanken. Dus ging Jeff snijden en zuigen, werd tietlifter en rimpelvuller van Latemse botoxteefjes die willen strakgetrokken worden zoals de hongermannequins op de catwalk. Beoefenaar van de vrijwillige besnijdenis in de betere kringen. Hun trillende creditkaarten produceren hogere tonen dan het ziekenhuistarief van een verminkte brandwondenpatiënt. Jeff de slankheidsslager geleidt zijn slachtoffers naar de slachtbank van zijn privékliniek, pakt zijn potloodje en begint op bloot vel te tekenen waar hij bijvullittekens kan maken om de boel op te pompen of van een aambei een hazenlip te maken. Hij luistert ondertussen naar hun gekakel over geldwolverigheid, over het dor en duf werk van de suffe echtgenoten in krijtpak, en over het gestrompel in een seksuele woestijn thuis. Een file van uitgebluste echtparen die het echtelijk bed uitsluitend nog testen om te slapen.