'Vlaanderen dreigt China
achterna te gaan, niet in economische performantie maar in pestgedrag,
reglementitis en controle-ijver', schrijft Jean-Marie Dedecker nu de discussie
over het rekeningrijden is gaan liggen.
De heisa afgelopen week over het
mogelijkse invoeren van een kilometerheffing op onze wegen heeft nog een andere
spijker onder onze wielen blootgelegd, namelijk de Orwelliaanse manier om
iedereen de financiële rekening te presenteren. Big Brother zou immers
meerijden op onze tolwegen. Een smarthone-applicatie om bij rekeningrijden te kijken waar
we rond tuffen op onze Vlaamse kasseien, en vooral om de hoogte van de factuur
te bepalen bij dit zondig gedrag, waren het jongste snufje om de werkende mens
te belasten bij zijn broodnodige verplaatsingen. Een stroomhalsband voor wie
daarbij de limiet van 70 km per uur zou overschrijden hoorde net niet bij dit
pakket, en gelukkig ook geen muilkorf. Bij gebrek aan draagvlak voor de
zoveelste aanslag op onze vrijheid ondergingen de staat en alle politieke
partijen de druk van de meerderheid, en de steekvlammen sloegen uit de pan van
de sociale media. Die korte opstoot van collectieve verontwaardiging leidde
vervolgens tot voortschrijdend inzicht bij onze tollenaars en onze regenten, en
we werden voorlopig van deze nieuwe leiband bevrijd. Rekeningrijden voorlopig terug naar af.
