Archief

donderdag 3 maart 2016

'Ingrid Lieten subsidieerde als minister al haar eigen uitloopbaantje'

Jean-Marie Dedecker heeft geen goed oog in de overstap van Ingrid Lieten van het Vlaams parlement naar het Limburgs bedrijfsleven. 'Lieten is gepokt en gemazeld in de zelfbedieningscultuur van de Vlaamse overheidsbedrijven, bastions van politiek cliëntelisme.'

Het is moeilijk terug parlementaire sterveling te zijn als je van de ministeriële macht hebt geproefd. Ingrid Lieten (SP.A) is uit de politiek gestapt. Amper nog een voetnoot in de pers, op de gebruikelijke lofzang in Het Belang van Limburg na. Het partijbelang loopt er immers recht evenredig met het provinciaal belang. De neerslag van haar erfenis als minister van Innovatie, Overheidsinvesteringen, Media en Armoedebestrijding kan op een bierkaartje neergepend worden.

In wezen stapt ze niet uit de politiek. Ze stapt over van de Vlaamse praatbarak naar een nieuw Vlaams verpolitiseerd instituut: LifeTech alley. Terug naar haar roots. Lieten is gepokt en gemazeld in de zelfbedieningscultuur van de Vlaamse overheidsbedrijven, bastions van politiek cliëntelisme. Met de door haar uitgeoefende bestuursmandaten kan je vlot een A4-tje vullen.

'Ingrid Lieten subsidieerde als minister al haar eigen uitloopbaantje'
Een kleine greep uit het ruime aanbod: De Scheepvaart NV, Vlaams Centrum voor Kwaliteitszorg VZW, Elia Asset NV, Elia System Operator NV, Lyncom NV, Instituut voor Bestuurders VZW, Lyninvest NV, Tunnel Liefkenshoek NV, Ciriec Section Belge ASBL, VZW Curieus, Germinal cultuuropbouw VZW, Samen Sterker cvba...enz. Ze bleef zelfs in de raad van bestuur van TV Limburg toen ze al minister van Media was.
Ze zetelde in de Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel (BAM) en de Gewestelijke Ontwikkelingsmaatschappij Limburg (GOM) en werd secretaris van de Limburgse Reconversiemaatschappij (LRM). Deze werd opgericht met het restant van de 2.5 miljard euro belastinggeld dat Limburg in 1986 kreeg van de Regering Martens VI voor de sluiting van de steenkoolmijnen. Een deel daarvan werd verkwanseld door Thyl Gheyselinck in megalomane constructies als Superclub-KS & Co.

'De rode dynastie heeft nooit aan bloedarmoede geleden, wel aan inteelt.'

Het stamboeksocialisme werd aan Lieten met de moedermelk doorgegeven. Haar moeder Lisette Croes was tien jaar lang de meest gecoöpteerde senator van Limburg, dankzij de vriend des huizes Willy Claes. Croes gaf haar parlementair zitje in 2001 dan ook gewillig door aan diens dochterlief Hilde Claes. De rode dynastie heeft nooit aan bloedarmoede geleden, wel aan inteelt.

Ingrid Lieten werd zo in 2002 directeur-generaal bij de Vlaamse vervoersmaatschappij de Lijn. Voor de slaafse uitvoering van het "gratis" busbeleid van Steve Stevaert werd ze in 2009 beloond met een ministerpost in de Vlaamse regering. Gecoöpteerd, niet verkozen, haar politieke ervaring was beperkt tot een tussenstop als gemeentesecretaris in Maasmechelen.

Kanarievogel in de koolmijn

Eénmaal moest ze zich electoraal bewijzen. Na een socialistische paleisrevolutie bij de lijstvorming ging ze in 2010 al als lijsttrekker de mist in, met 4.016 minder stemmen dan de tweede op de lijst, Peter Vanvelthoven. Als het kanarievogeltje in de kolenmijn een paar keer heeft gefloten, gaat het licht van de mijnlamp uit. Dan weet je dat je populariteit op de bodem van een mijnschacht ligt en dat het beter is een dik betaald uitloopbaantje te versieren.

Ze werd daarom geparachuteerd tot baas van LifeTechValley, een platform waarin kennisinstellingen, zorgorganisaties en bedrijven samenwerken, opgericht in 2013 door haarzelf en minister van Welzijn en Volksgezondheid Jo Vandeurzen.
Door het verdwijnen van Ford kwam er weerom een nieuwe uier belastinggeld beschikbaar voor de Limburgse subsidie-economie. Deze moest gemolken worden. Het stikt er al jaren van gesubsidieerde actieplannen en proeftuinen. In 2006 werd bijvoorbeeld het Vlaams Instituut voor Mobiliteit (VIM) boven de doopvont gehouden, met als ondervoorzitter Rudi Wouters, echtgenoot van Ingrid Lieten.

De Inspectie van financiën maakte brandhout van dit vehikel met een resem slechte evaluaties. Toch kreeg het in 2012 terug 4,6 miljoen euro subsidies. In 2008 werd de NV Verkeers-en Mobiliteiteitseducatief centrum opgericht met als voorzitter Hilde Claes, ondervoorzitter Rudi Wouters en plaatsvervangend voorzitter Sven Lieten (broer van...) Toen Ingrid Lieten in 2009 minister werd, volgde haar echtgenoot Rudi Wouters haar ook op in de raad van bestuur van het Gemeenschapsonderwijs-scholengroep 16, waarvan Willy Claes voorzitter was.

Graaicultuur

De socialistische graaicultuur heeft familiale banden en die van Lieten en Claes lopen nagenoeg parallel. Wouters zetelde zelf en ook met zijn managementvennootschap Ipam BVBA in de raad van bestuur van het studiebureau Arcadis NV, hofleverancier van allerhande overheidsopdrachten. Ipam BVBA had in 2008 een negatief eigen vermogen van 126.776 euro en een over te dragen verlies van 175.767 euro. In 2014 had het een positief eigen vermogen van 243.409 euro en een over te dragen winst van 141.509 euro. De materiële vaste activa stegen in die periode van 107.573 euro naar 1.411.692 euro. Honi soit qui mal y pense.

'Lieten heeft haar trampoline goed voorbereid. In 2013 trok ze als minister al 23 miljoen euro uit de staatskas om het vehikel te spijzen waar ze nu zelf directeur van wordt.'

Lieten heeft haar trampoline goed voorbereid. In 2013 trok ze als minister al 23 miljoen euro uit de staatskas om het vehikel te spijzen waar ze nu zelf directeur van wordt. Daarvan ging 2.4 miljoen euro naar het Limburg Clinical Research Program (LCRP). Met de brains van enkele studenten en in samenwerking met bijvoorbeeld het Ziekenhuis Oost Limburg (ZOL) zouden er al verschillende applicaties ontworpen zijn. Maar wie eventjes googelt ontdekt snel dat diegene die het woord eco of innovatie gebruikt, zich al vlug kritiekloos mag laven aan het subsidie-infuus.

Zo was er de Cardimoni App dat beweert hartritmestoornissen te detecteren met de camera van de telefoon. Daarvan zijn er echter honderden gelijkaardige apps in de stores te vinden. Terwijl LCRP juichte voor de ontdekking van een toestelletje dat ECG's (hartfilms) doorstuurde van een lopende patiënt naar de PC op een golfkarretje, was er al een Amerikaans bedrijf (AliveCor) dat ECG's opvolgde met de iPhone voor 99$. En het Finse Mega bestaat ook al vijf jaar en kan het zonder golfkarretje.

Besparing bij de behandeling van chronisch zieken


Telegeneeskunde wordt in de toekomst heel belangrijk omdat het kostenbesparend is in de toepassing voor chronische ziekten. Recente wetenschappelijke studies toonden aan dat door de telegeneeskunde, waarbij chronisch zieke mensen thuis volledig automatisch kunnen gevolgd worden, er in ons land een besparing van 500 miljoen mogelijk is.


Mensen met hypertensie (hoge bloeddruk), astma, COPD (chronisch obstructief longlijden) of diabetes, zouden er wel bij varen en de uitgaven van de sociale zekerheid sterk doen dalen. De mutualiteiten liggen echter dwars. De ene beweert dat ze voor de opvolging thuisverpleegsters in dienst heeft en de andere vreest een vermindering van de kasstroom met 500 miljoen. In België hebben enkele private KMO's de voorbije jaren heel wat geïnvesteerd in de ontwikkeling van telegeneeskundige toepassingen, zoals Cubig, IXSys, LindaCare, Macx, PacsOnWeb, Remedus en Vitalsys.



In plaats van de verzuilde ideologische mutualiteiten te overtuigen gaat Lieten nu ook nog dergelijke bedrijven met overheidsgeld beconcurreren.
Lieten gaf daarom uit haar Life Tech-pot van 23 miljoen 17 miljoen voor Digital Health Innovation (DHI) aan het onderzoekcentrum iMinds om een elektronisch patiëntendossier te ontwikkelen. Dit niettegenstaande ongunstig advies van de Inspectie van financiën. Er bestaan immers al 17 erkende vormen van elektronische medische dossiers die toegeleverd worden door bedrijven die enorm hebben geïnvesteerd om een erkenningslabel te krijgen. Spelleider in het kluwen van e-government, e-Health en ICT is de VZW Smals.

Een verpolitiseerde VZW met een kleine 200 miljoen euro omzet en 1.700 mensen op de loonlijst. Aan het roer staan machtige ambtenaren zoals Frank Robben van de privacycommissie en ontwerper van de Kruispuntbank van de Sociale Zekerheid. De Belgische Big Brother met een computer die afgekoeld moet worden met het water van de Brusselse Zenne.

De VZW Smals kan overheidsopdrachten toewijzen zonder de aanbestedingsprocedures te moeten volgen. Naar verluidt zou deze instelling er voor ijveren om nog één patiëntendossier over te houden. Er is zelfs een medisch dossier beschikbaar in de cloud, Careconnect, ontwikkeld door Robbens vriend Jos Vranken van de firma HealthConnect uit de Corilus groep. Zolang we in ons koninkrijkje nog socialistisch, liberaal of katholiek ziek kunnen zijn, wordt de strijd om het monopolie op kosten van de patiënt en op de rug van de belastingbetaler uitgevochten.


We hadden al Flanders Language Valley in Ieper (Lernout & Hauspie) onder de auspiciën van wijlen Jean-Luc Dehaene. Nu hebben we Medicon Valley in Diepenbeek gepatroneerd door Ingrid Lieten. Als dit maar goed afloopt. Ik krijg er al koorts van.

Jean Marie Dedecker

'De sociale verkiezingen zijn een ondergesneeuwde schijndemocratie van de traditionele vakbonden'


'Het is hoog tijd dat de vakbonden, net zoals elke burger en elke organisatie, onderworpen worden aan rechtspersoonlijkheid', vindt Jean-Marie Dedecker.

Krokus is skivakantie. Per definitie. Met zijn allen de hort op naar de kaalgekapte alpenweiden. Door carnavallend Duitsland naar jodelend Oostenrijk. De files zijn langer dan het land zelf. De winterse colonne Hollandse nummerplaten, die 's zomers de onvermijdelijke overladen sleurhutten trekken, hebben nu skiboxen op hun bagagedrager en doen je vermoeden dat er geen Kees meer in Amsterdam aan de grachten zit. Het kleine saldo thuisblijvers staat dan nog op een wak in Leeuwarden met de schaatsen ondergebonden, hopeloos dromend van de Elfstedentocht. We schuiven mee aan tot een mondain skioord vol financiële uitkleedhotels. Dikke mannen in dikke Duitse auto's hopend hun zittende kantoorlijven in een weekje strak en stram te skiën. Ik ben er één van.
De kostprijs is er even vettig als de voeding. Voor een familiale skipas, de huur van het materiaal en skilessen ben je een klein fortuin kwijt. Crisis? Mijn vrouw skiet niet meer, het scheelt een slok op de financiële borrel. Elk nadeel heb zijn voordeel... Een paar jaar terug brak ze haar heup op een klomp ijs en kreeg een bijkomende helikoptervlucht naar het ziekenhuis van Kufstein er bovenop. Zeven maanden ellende, gezeur en revalidatiezweet. Zolang moest ik zelf aan de vaat en de stofzuiger. Dubbele ellende. Op gevaar van een vechtscheiding is de skipiste voor haar nu verboden terrein. Ze nipt nu bibberend aan een cappuccino op een zonneterrasje wachtend op haar puberende stief-kroost. Bonus-oma tussen bazelende tienermoeders en kakeldeskundigen van kappersbladen.

'De sociale verkiezingen zijn een ondergesneeuwde schijndemocratie van de traditionele vakbonden'   

Na een dag fileleed aan de skiliften masseert ze 's avonds mijn spierkater weg en bevrijdt ze me uit mijn geharnaste skibotten. Deze middeleeuwse foltertuigen zijn wielklemmen voor het scheen- en kuitbeen. Je krijgt een teenorgasme bij de bevrijding uit die marteltuigen. Mochten het klemmende arbeidsschoenen zijn dan stapte je zo naar de vakbond, maar voor het skigenot ligt de pijndrempel op masochistisch niveau.
De kick van het afroetsjen van de besneeuwde heuvels is even geestverruimend als de drug van de snelheid: 60 km per uur op twee latten van 10 cm breed, gehelmd, gelaarsd en verstand op nul. Diep in de wortels van de hersenen van ons dierenrijk ligt immers het limbische systeem.
Een slakachtig, slijmerig ding dat onze instincten regelt. Als we iets gevaarlijks doen, spuit het een lading dopamine waardoor we euforisch en alert worden, net zoals bij cocaïne. Je raakt verslaafd aan het euforisch gevoel en je wil er meer van. Je hoeft je neus niet vol te stoppen met wit poeder, maar je bindt de latten onder in het witte circus. Je wordt er geen relnicht van, hoogstens een ski-junk. Het gewatteerd nylonvolkje is blank, witter dan de sneeuw. Multicul beperkt zich tot lawaaierige lallende Russen, en hun langbenig gezelschap gehuld in capuchons waarin de halve nertspopulatie van Siberië is verwerkt, en met een snerthondje in een Burberry bontjasje, in een draagmandje van Louis Vuitton. Een parade van maffiageld in een voorgebakken modevakantie. Meer roebels dan tafelmanieren.
Net zoals zomerse vakantiegangers in Zuid-Frankrijk geïncubeerd geraken door het stokbroodvirus, de pétanque en de pastis worden skilopers aangestoken door de après-ski, de Obstler en de Vogelbeerschnaps. Een stampende hormonenkermis die er duchtig op los jodelt. Zoutloos gezever geproduceerd door alpenjenever in boerenhutten die omgetoverd zijn tot financiële uitkleedtenten en vreethutten. Anton in Tirol. Ik ben naar huis getuft ... in file, stijf als een hark en financieel gecastreerd. Volgens jaar kom ik terug. Dopamine is sterker dan gezond verstand.

Bakkeleien over het stakingsrecht

Geen wonder dat de Mogols van onze planeet hun jaarlijks koffiekransje, het economisch forum, organiseren in Davos, hoog in de bergen van het koekoeksland. Voor de prijs van een koffiepauze organiseer je hier te lande een huwelijksfeest, maar je bent er beter bewaakt dan de goudvoorraad van de Zwitserse HSBC bank. Onze bobo's van het proletariaat en het patronaat houden het bescheidener. Ze staken afgelopen maanden hun koppen bijeen achter de nederige coulissen van de Wetstraat. Ze bakkeleiden over het stakingsrecht. De mislukking van de onderhandelingen stond in de sterren geschreven. Binnen een paar maanden zijn er immers sociale verkiezingen. Dan laat de verkiezingsretoriek geen duimbreed maneuvreerruimte toe. De discipline" syndicale spierballen" rollen is dan belangrijker dan het resultaat.

Ze werden ook nog op hun wenken bediend door een stokebrandje : Accent Jobs. Als de onderdanen van dit uitzendkantoor zich niet inschrijven voor de syndicale verkiezingen krijgen ze een smartphone en een extra vakantiedagje cadeau. Peanuts. Een weekje sneeuwvakantie zou het zeker doen. Het collectieve chantagemiddel dat door het uitzendkantoor gebruikt wordt is even pervers als het stakingswapen dat soms door de vakbonden misbruikt wordt. Recht op deelname aan verkiezingen is even essentieel als recht op arbeid voor werkwilligen.
Toch is de houding van het uitzendkantoor enigszins begrijpelijk. De doorgeschoten bescherming van syndicale délégués weegt niet zelden als lood op meerdere ondernemingen. In sommige bedrijven geniet de helft van de personeelsleden ontslagbescherming, zelfs tot vier jaar. Ook de niet- verkozen kandidaten genieten die bescherming, zodat voor een deel van de 130.000 kandidaten in zo'n 6.000 ondernemingen de kieslijsten eerder een toevluchtsoord zijn om de eigen positie veilig te stellen dan om de belangen van hun collega's te verdedigen. Vele verkozenen degraderen dan nog tot vergadertijgers die vervreemden van de werkvloer. Hun bedrijvigheid beperkt zich tot het volgen van cursussen en seminaries als sociale bezigheidstherapie. Reglementitis en bemoeizucht als gevolg van de onderlinge syndicale concurrentiestrijd.

'Syndicaten laten zich sponsoren met syndicale premies en beconcurreren mekaar in een syndicaal opbod waardoor de sociale vrede niet zelden eerder verstoord wordt dan bewaard.'

Ze zijn eerder luidsprekers van de querulanten en kwekers van ongenoegen dan vertegenwoordigers van de zwijgende werknemersmeerderheid. In het Zedelgemse metaalbedrijf Case New Holland Belgium NV lieten de vakbonden bijvoorbeeld dagenlang het werk neerleggen om een werknemer te beschermen die pertinent weigerde zijn veiligheidsbril op te zetten. Voorbeelden legio, het moet niet altijd de NMBS zijn. Syndicaten laten zich sponsoren met syndicale premies en beconcurreren mekaar in een syndicaal opbod waardoor de sociale vrede niet zelden eerder verstoord wordt dan bewaard. Zieltjeswinst op de rug van de bereidwillige gegijzelde werknemers met stakingshooliganisme als doorgeschoten machtsmisbruik.

De drie trado's (socialisten, liberalen en christelijken) met hun patronerende zuilen, mutualiteiten en politieke partijen hebben hun oligopolie als een triumviraat gebetonneerd. De uitkeringsfabriek van de sociale zekerheid is hun handelsfonds. Sociale verkiezingen zijn een schijndemocratie waaraan enkel de gevestigde vakbonden mogen deelnemen. De vakbondstop, een unitair politbureau dat bij handgeklap en achterkamerpolitiek naar communistisch model niet verkozen maar gecoöpteerd wordt, eist van privéondernemingen wat ze verguist voor zichzelf en verhindert bij de overheid. Sedert 1959 werden er bij de "Staat" geen sociale verkiezingen meer gehouden. Zo'n 900.000 ambtenaren worden vertegenwoordigd door bastions van platte verzuilde benoemingspolitiek.

Rechtspersoonlijkheid

Als vakbonden niet zouden bestaan dan zouden we ze moeten uitvinden, doceert UGent Professor arbeidsrecht Marc Devos. Terecht, en staken is een recht. Anders baart het patronaat terug Charles Woestes en John Cockerills.
De werknemers moeten op een efficiënte democratische manier vertegenwoordigd en verdedigd worden. Dit is de basis van ons sociaal overlegmodel. Het is echter hoog tijd dat de vakbonden, net zoals elke burger en elke organisatie, onderworpen worden aan rechtspersoonlijkheid.

Hun bobo's kunnen ondertussen op sneeuwklas gestuurd worden om zich de elementaire regels van democratische verkiezingen eigen te maken. De CM en het ACW (Beweging.net) hebben van oudsher enkele riante vakantiedomeinen in de Alpen, waar naar hartenlust gestoeid en gebrainstormd kan worden. Of zijn die verkocht om de put van de ARCO-oplichters te dempen ? Dopamine verruimt de geesten.

Jean Marie Dedecker