Een paar maanden terug zat er tussen de inflatie aan jaaroverzichten, die per definitie verslagen zijn van hoop en wanhoop, van droefheid en opluchting, en van weemoed en tristesse, ook een verhaal van een kerstekindje. Een negenjarig jongetje werd eind vorig jaar door Child Focus teruggehaald uit het gevangenkamp Roj in Noordoost-Syrië. Hij was in 2014 door zijn geradicaliseerde moeder "ontvoerd" naar Raqqa in de Islamitische Staat. De kersverse Jihadbruid ging daar nog een tweede religieus huwelijk aan met de broer van haar vriendin, huwde nog een derde keer met een Zwitsers jihadmonster en zette nog twee bloedjes op de wereld. De islamitische heilstaat wordt immers opgebouwd via de baarmoeder. Als dit niet volstaat, zoals in de Afrikaanse Sahel, specialiseren Islamitische gezelligheidsverenigingen zoals Boko Haram en Al Shabaab zich ook nog in ontvoeringen en verkrachtingen van schoolmeisjes.
maandag 29 maart 2021
maandag 22 maart 2021
Het mccarthyisme van de discriminatiecultuur wordt niet alleen lachwekkend maar ook verontrustend
De maand maart is officieel Black History Month (BHM). Waarom weet ik niet. Waarschijnlijk overgewaaid uit Amerika, net als het heidense Halloween en Black Friday. Dit is de dag na Thanksgiving waarop de winkels vreedzaam geplunderd worden op zoek naar sterk afgeprijsde koopjes.
De officieuze feestdag van Black History Month werd in ons land op 13 maart met een knal gevierd. Een anarchistische boevenbende schopte in Luik 36 politieagenten het ziekenhuis in, en plunderde winkels en straatmeubilair na een Black Lives Matter-betoging (BLM).
maandag 15 maart 2021
Ik smul van de ontmaskering van klaplopers uit de poppenkasten van valse schijn
Eerst de Britse serie The Crown op Netflix en dan Harry en Meghan op de schoot van Oprah Winfrey. Als bonte troonknaagkever heb ik er met volle teugen van genoten en de ballen uit mijn broek gelachen. Mijn verdoken guilty pleasure is immers het gespeelde leed van onze monarchieën, relieken uit de oertijd, toen men het koningschap erfelijk maakte om te vermijden dat bij het overlijden van de vorst de ruziënde stammen elkaar telkens de kop insloegen. Vandaag is de enige verdienste van dergelijk gekroond hoofd nog geboren worden in de juiste adellijke moederschoot. Harry heeft die wedstrijd der spermatozoïden verloren tegen William en hij blijft dus eeuwige tweede. De Prins Laurent van de Windsors. Dat lijkt vooral te steken bij Meghan, Harry's bijslaap, want haar zoontje Archie erft bijvoorbeeld bij wet zelfs de prinsentitel niet.