Archief

donderdag 30 september 2010

Vervuild Spaans Stierenbloed.


De Spaanse Matador Alberto Contador heeft aan het snoepgoed van de stieren gezeten. Clenbuterol is een geneesmiddel voor dieren met ademhalingsproblemen. Kortom voor stieren met astma. Vandaag heeft Contador wel heel sterk op zijn adem getrapt. Het is overgens niet de eerste keer. De Spaanse tourwinnaar werd al vernoemd in het dossier “Operaçion Puerto”. Op document 3-36 van het dossier staat Alberto tussen het rijtje van het Liberty Seguros Team . (Geïnteresseerden kunnen het altijd bij mij komen verifiëren):

Darius BARANOWSKY, Igor GONZALES DE GALDEON, Luis Leon SANCHEZ, Joseba BELOKI, Roberto HERAS, Michele SCARPONI, Gianpaolo CARUSO, Jörg JAKSCHE, Marcos SERRANO, Alberto CONTADOR, Isidro NOZAL, Angel VICIOSO, Allan DAVIS, Sergio PAULINHO, Davis ETXEBERRIA, Nuno RIBEIRO

Dan hebben we het nog niet gehad over kleppers zoals Jan ULLRICH, Ivan BASSO, Alejandro VALVERDE & co die ook bij de Spaanse gynaecoloog kwamen om hun stierenbloed te verversen.
Het deksel op deze dopingbeerput van gifmenger Eufemiano Fuentes werd toen vakkundig op de pot gehouden door de Spaanse ministers van sport en justitie. De Spaanse sport stinkt meer dan een stierenarena.

Er is niets veranderd in het wielermilieu, behalve dat er wat meer journalisten opgeschoven zijn van het kamp van de believers naar de non-believers. Niemand spuugt graag op zijn eigen biefstuk. En in Vlaanderen is de discipline “wielrennen bekritiseren” zoveel als heiligschennis. De ontkenningsmolen draait er lustig op los. El Pistolero heeft vervuilde stierensteak achterover geslagen. Briek Schotte gebruikte vroeger een steak om in zijn koersbroek te steken, vandaag hebben ze een zeemvel. Contador weet dat nog niet.
Voedingsupplementen en juridische procedurefouten blijven de eeuwige alibi’s. Toch zitten de boswachters achter de stropers aan. Alhoewel niet overal in dezelfde mate. In Vlaanderen controleren Vlaamse dopingjagers meer dan 600 atleten op hun whereabouts en in Wallonië kunnen ze dat woord nog niet uitspreken. Dus dopingraad van Tante Kaat, ga onder de taalgrens wonen.
De EPO-opvolgers van CERA worden moeilijker detecteerbaar. Het groeihormoon blijft doorgroeien en doorwoekeren. De SARM’s ( Selective Androgen Receptor Modulatoren) blijven nog onopspoorbaar. De ingenomen dosissen worden ook kleiner om detecteerbaarheid in hoeveelheid en in tijd te vermijden (vandaar het woord picogram in het verontschuldigingdiscours van Contador)

Donderdag 30 september 2010, een dagje wielernieuws in de media. Gisteren op de sofa van “ De Laatste Show” zwoer een pedaalridder nog zijn onschuld op het hoofd van zijn kinderen. (Gelukkig leven die arme schaapjes vandaag nog) Iljo KEISSE staat voor de rechter. Ezequiel Mosquera ( tweede in de Vuelta) wordt betrapt op dopinggebruik.
Alberto Contador verklaart in Bild dat “doping verleden tijd is” en moet in eenzelfde vlaag van kortademigheid zijn koersbroek laten zakken voor 50 picogram Clenbuterol. Zelden zoveel schijnheiligheid op één fietszadel gezien. Davide Rebellin wordt geschorst tot april 2011.
Lance Armstrong op de beklaagdenbank en Floyd Landis in de biechtstoel van de Mormonen.
Tout va bien, Madame la Marquise. Is er één winnaar van de Tour de France die de dans ontspringt?
Wie in het wielrennen zit stopt blijkbaar alleen maar met dopinggebruik uit schrik om betrapt te worden, niet omdat hij het fout vindt dat hij de boel belazert.


Volgende zondag is het WK-wielrennen down under. Ik zal niet kijken. Ik hou het bij de RYDERS CUP, het prestigieuze golfduel tussen Amerika en de rest van de wereld. Snoepgoed bestaat daar hoogstens uit wat Beta-blokkers om het hartritme te verlagen. Viagra behoort er ook nog niet tot het verzorgingsassortiment van de caddy van Tiger Woods. Hoe kleiner de bal, hoe groter de kwal.


Jean Marie Dedecker.

‘Responsabilisering’ haalt niets uit bij Waalse ziekenhuizen


De Brusselse krant Le Soir opent vandaag met een ontluisterend verslag betreffende de overconsumptie in de Belgische ziekenhuizen. Sedert vorig jaar worden ziekenhuizen die buitenmatige uitgaven aanrekenen voor een aantal technische prestaties, zoals labtesten en radiografie, door het RIZIV beboet. Blijkt dat bijna de helft van de Waalse ziekenhuizen in de fout gaan, en dat het aantal in 2010 nog is toegenomen. Ook in Brussel wordt veel meer uitgegeven dan in Vlaanderen. Voor LDD is dit een veeg teken voor wat Franstaligen onder ‘responsabilisering’ verstaan. Een staatshervorming die deze misbruiken bevestigt, is een eeuwige molensteen rond de nek van Vlaanderen.

5,4 miljoen euro per jaar.

Jean-Marie Dedecker, Kamerlid LDD: “Als de Vlaamse onderhandelaars zich afvragen wat Di Rupo en consoorten verstaan onder ‘niemand mag verarmen’, moeten ze deze statistiek maar eens onder ogen zien. Er worden in 2010 32 ziekenhuizen gesanctioneerd, alles samen voor 5,4 miljoen euro. Daarvan liggen er in Wallonië 19 op een totaal van 45, dat zijn er nog 4 meer dan in 2009, in Brussel 6 op 16, dat zijn er 3 minder, en in Vlaanderen 7 op 64, dat zijn er nog 4 minder dan vorig jaar. Dat wil zeggen dat de Vlaamse en Brusselse ziekenhuizen minstens oren hebben naar de sancties van het RIZIV, maar dat de Waalse ziekenhuizen er nog een schepje bovenop doen. Nu gaat bijna de helft van de Waalse instellingen over de streep, tegen 10 procent in Vlaanderen. Het verspilfederalisme van de sociale zekerheid kan niet schrijnender worden geïllustreerd, want het spreekt vanzelf dat die jackpot van overbodige prestaties wordt ingezet om het wanbeheer in ziekenhuizen te compenseren.”

LDD klaagt al jaren aan dat de overheid nauwelijks toezicht houdt op wat ze uitgeeft, en dat de geldstromen van noord naar zuid door talloze en dikwijls onzichtbare kanalen vloeien. Dit rapport kan de Vlamingen de ogen openen. In het zuiden wil men niet bezuinigen, en zal dat alleen gebeuren als ze daar zelf voor hun inkomsten moeten instaan.

Fait accompli

Lieve Van Ermen, arts en gewezen senator: “De Franstaligen hebben altijd de politiek van het ‘fait accompli’ gevoerd. Of het nu voor de ziekenhuizen is of voor de opleiding van artsen. Zo is In de Franstalige universiteiten het aantal studenten in het eerste bachelorjaar geneeskunde voor het tweede jaar op rij ontploft, met soms tot 40 % studenten meer. Die universiteiten weigeren een toegangsexamen in te richten, en passen de federale numerus clausus pas op het einde van de studies toe. Dat kost handenvol geld, maar wordt ondersteund door Minister van volksgezondheid Onkelinx (PS) die nu voorstelt om de numerus clausus af te schaffen. Als dat lukt zijn alvast duizend Franstaligen extra klaargestoomd, die alle aanspraak zullen maken op een RIZIV nummer, om de federale kas verder te stropen. In Vlaanderen worden ieder jaar honderden jongeren afgewezen, omdat ze aan de studies gewoon niet kunnen beginnen. Het spreekt vanzelf dat dit alleen op te lossen is met rijden voor eigen rekening, zeker in de geneeskunde en de gezondheidszorg.”

Jean Marie Dedecker
Lieve Van Ermen

maandag 27 september 2010

Bert den draaier doet het weer


Het was even schrikken vrijdag toen het voor de sterreporters van de krant De Standaard (24/09) plots nieuws leek dat de regering Leterme haar boekje te buiten ging door aan de FIFA ongehoorde fiscale voordelen te beloven voor de organisatie van de wereldbeker voetbal in de Benelux. Schrikken, omdat ik op 27 augustus al de schriftelijke vraag in de Kamer van Volksvertegenwoordigers heb ingediend, en op deze weblog het verslag publiceerde van de inspectie van Financiën evenals het verslag van de ministerraad, waarin dit ontegensprekelijk werd aangeklaagd.

Maar nog meer schrikken was het toen plots Bert Anciaux (sp.a) zich even plotseling weer ging roeren in het dossier. In het begin van de vakantie had den Bert al even zijn kop opgestoken, om samen met mij het fameuze bidbook voor de FIFA aan te vallen, of toch op zijn minst in vraag te stellen. Maar het Brusselse zinneke trok al even snel zijn kop weer in, omdat heel de sportcanaille zich op ons had gestort. Wij waren de grote nestbevuilers en spelbedervers, die de ‘eer’ van het land weer onderuit wilden halen. Moedige Bert trok zijn staart in, want hij had het allemaal zo goed niet verstaan. Toen ik eind augustus zwart op wit de bewijzen aanbracht uit het vernietigend rapport van de Inspectie van Financiën aan de federale regering, durfde geen enkele krant het nog aan het verslag te publiceren. Daarom plaatste ik het maar op mijn website.

Zeer curieus dus dat Bert Anciaux nu zelfs zijn partijgenoot, en voorzitter van de Senaatscommissie Frank Vandenbroucke kon overhalen om de Senaatscommissie Financiën zelfs vervroegd bijeen te roepen, en de ministers Leterme en Reynders wil ondervragen over de toezeggingen aan de FIFA. Bert heeft zowaar aanwijzingen dat ‘er zich ernstige onregelmatigheden hebben voorgedaan’ in dit dossier. Heeft Bert dan toch de weg naar mijn weblog gevonden?

Of het nu in de Senaat is of in de Kamer dat de regering klaarheid komt scheppen over dit stinkend verhaal, doet er niet toe, als de ware toedracht maar naar boven komt. Het gaat er niet alleen om dat het parlement moet gekend worden, en er niet zomaar fiscale faveurs kunnen worden toegestaan aan enkele internationale geldwolven die de populairste wereldsport misbruiken om hun eigen kas te spijzen. Maar het gaat vooral om de Belgische (en de Nederlandse?) belastingbetaler die dreigt de rekening te betalen. De journalisten, tenminste zij die niet uit de hand van voetbalbobo’s moeten eten, doen er goed aan het rapport va Financiën nog eens door te nemen. Dan kunnen ze vaststellen op welk los zand het Planbureau zijn ramingen baseert, om de kosten baten van het WK in te schatten.

At your service!

JM Dedecker 27 september 2010

zaterdag 25 september 2010

Opendeurdagen bij de Antwerpse VLD


Het enige wat open staat bij de VLD is de achterdeur.

Sedert de defenestratie van Coveliers, Dedecker & co heeft de geopende VLD alle verkiezingen verloren.

Toch zijn ze het masochisme nog niet verleerd.

Als een leerling tovenaar de botte bijl hanteert vallen er niet alleen spaanders maar hakt hij ook zijn eigen vingers af.

Jean Marie Dedecker

Waarom moet het deksel op het kursaalpotje blijven?


Voor de tweede maal in amper enkele maanden tijd weigert een Oostends schepen te antwoorden op de vragen van oppositielid Jean Marie Dedecker.

Op de agenda stond onder meer de bespreking van de jaarrekening van AGSO en de dochteronderneming EKO, kortom het kursaaldossier. Toen Jean Marie Dedecker vroeg waarom het verlies opgelopen is tot circa 12 miljoen euro, waarom de schulden door het dak van het Kursaal springen en de leningen niet kunnen afbetaald worden, (de Kursaal heeft bvb 4,2 miljoen euro openstaande facturen aan leveranciers) bleef Veulemans het antwoord schuldig. Ofwel kan ze niet ofwel wil ze niet. In het eerste geval is ze ombekwaam (de jaarrekening werd immers nog maar een goeie maand geleden door haar goedgekeurd),in het tweede geval fnuikt ze de democratie en/of heeft ze duidelijk iets te verbergen.

Jean Marie Dedecker: “Ik vrees vooral voor een nieuw vismijndebacle waarbij de Oostendenaar terug moet opdraaien voor de miljoenen euro’s die deze coalitie in zee gooit door haar wanbeleid. Op de volgende gemeenteraad beloof ik u een technisch hoogstaand debat die het Grieks drama, die de uitbating van EKO is, zal blootleggen.”

WORDT VERVOLGD! Veulemans mag nu haar huiswerk maken… als ze het kan!

Jean Marie Dedecker

vrijdag 24 september 2010

De wet van de sterkste


Nadat ze in Bangkok de harde wetten van het drugsmilieu leerde kennen, maakt Kim Geybels nu kennis met de wetten van de Belgische jungle, waar alleen de macht van de sterkste overheerst. De jonge senator kreeg van het bureau van de Senaat te horen dat haar ontslag uit de ‘Hoge Vergadering’ definitief was. Meer nog, het bureau vindt dat de plenaire vergadering, dat als enige is verkozen door het volk, zich niet hoeft uit te spreken over haar ontslag. Het bureau, dat een getrouwe afspiegeling is van de meerderheid, legt zelf de spelregels vast, en wie zich benadeeld voelt heeft pech. Niets meer, niets minder. Van het hoogste orgaan van de wetgevende macht, van de democratie, zou je een greintje meer zelfrespect verwachten.

Mensenrechten

De spoedarts uit Limburg, die zich in Thailand niet kon verdedigen omdat ze werd afgeperst en zich bedreigd voelde door een gecorrumpeerde politiedienst, krijgt van de Belgische Senaat zelfs de gelegenheid niet om haar standpunt te verdedigen. Haar aanklacht is anders niet min: ze zegt dat ze onder druk is gezet door haar N-VA collega Pieters, die dan nog wel de voorzitter van die senaat mag zijn, zeg maar machtsmisbruik. Aan het dossier zou de Liga van de Mensenrechten een kluif moeten hebben, maar wedden dat er geen klacht van komt?

Eigen ervaring.

De Senaat is met deze gore afhandeling van een vervelend dossier niet aan haar proefstuk toe. In 2007 droogden ze mijn toen nog nieuwbakken partij op een identieke manier af, om Lijst Dedecker de 2de Senaatszetel af te snoepen, waar we absoluut recht op hadden. Het ging om een gecoöpteerde zetel, waar LDD moest in aanmerking komen op basis van het aantal behaalde stemmen. Het was zo helder dat de juridische studiedienst van de Senaat zelfs moest toegeven dat LDD zelfs met minder stemmen recht had gehad op een 2de zetel. CD&V eminentie en rechtsprofessor Hugo Vandeberghe had ons zelfs al verzekerd dat het bureau dit niet kon weigeren. Maar de eminentie had zijn mond voorbij gepraat, en nadat de juridische dienst een zuivere jezuïetenredenering had uitgedacht om ons de zetel niet toe te wijzen, ging hij naar Open VLD. Ook wij werden toen niet gehoord. Ook wij keken aan tegen een dictatoriale uitspraak van de meerderheid. Wie klein is, of onervaren zal in dit soort gevecht de junglewetten ondergaan, of sterven.

Een sprankeltje hoop.

Net als nu Kim Geybels kan proberen, hebben we bij de rechtbank geprotesteerd. Om U gerust te stellen, de procedure bij de raad van State ‘loopt’. Nu al drie jaar, en de Senaat is in de tussentijd al ontbonden en weer samengesteld. Maar geen nood, als we gelijk krijgen mogen we aanspraak maken op een schadevergoeding. Alsof de schade van de halvering van onze aanwezigheid in de Senaat achteraf nog te vergoeden is. Politiek gaat over hier en nu, de rest is geschiedenis. De enige hoop die Kim nog kan koesteren is de uitspraak van het Europese Hof van de Rechten van de Mens in de zaak Grosaru, van maart van dit jaar. Het Hof heeft het Roemeens parlement terecht gewezen omdat er geen onafhankelijk beroep mogelijk is tegen haar beslissingen over haar eigen werking. Het ging toen over de inrichting van de verkiezingen, maar dat geldt even goed voor de procedures van benoeming.
Het kan niet zijn dat de juridische dienst van de Senaat in gezag van gewijsde kan oordelen over zo’n belangrijke procedurekwesties. De juridische dienst is net als het bureau een instrument van de meerderheid, en heeft geen enkele jurisprudentie op te bouwen. Die dienst is even onafhankelijk als de koffiedames die de heren en dames senatoren van dienst zijn tijdens de zitting. Als de senatoren zich niet meer verplicht voelen om de basisrechten van het volk dat hen zelf verkozen heeft te respecteren, plaatsen ze zich op dat niveau. Laat ze dus minstens opeisen dat er in plenaire, in het openbaar wordt beslist over de geldigheid van het ontslag van Kim Geybels. De macht van de meerderheid komt er niet door in gevaar. Maar dan zal het volk daar tenminste getuige van zijn.

Jean Marie Dedecker

woensdag 22 september 2010

Beter gekwetst door een waarheid dan getroost door een leugen


Sorry, pas terug van even weggeweest.

Voor al diegenen die “geen stap in de beschaving hebben overgeslaan” en hun mond wassen met zeep als ze praten over een pedofiele bisschop die zich “vergrepen” heeft aan een vijfjarige dreumes.
Voor de protestantse of katholieke bijbelexegeten,Matheus 18,6:

“ Maar als iemand een van deze kleinen die in mij geloven, van de rechte weg afbrengt – het zou beter voor hem zijn als hij met een molensteen om zijn nek verdronk in de diepste zee."

Voor de rest van de politiek correcte hoek, het relaas van een dokter op zending voor ontwikkelingshulp(Guy Declerck HLN 20 september2010):
Over de veel te lieve reactie van Senator Jean-Marie Dedecker,

Het wordt stilaan tijd dat enkele artsen en beter nog chirurgen, opstaan. Het kan daarom interessant zijn om mijn onderstaande en destijdse ervaring te publiceren:

"In een ver verleden en in kader van ontwikkelingshulp in Centraal Amerika had ik, als chirug op een ‘spoedgevallendienst’, ook een paar ervaringen met heelkundig ‘oplapwerk’ nadat pedofiele daders ‘bewerkt’ werden nadat ze jonge weerloze kinderen oraal en/of anaal en/of Vagina hadden gemolesteerd. Ik heb (nog) geen ervaring in de naverzorging na een sessie bakstenen. Wel diende ik ’s nachts op te staan voor de wegname van pedofielgerichte geslachtsdelen na eerdere verbranding ervan. Ik kan u garanderen, waarde heer Senator, dat er van verdorven ‘ hete geilheid’ geen sprake meer kon zijn."

Zo hoor je het ook eens van een ander.

Jean-Marie Dedecker

dinsdag 14 september 2010

Niet de Kerk, maar het gerecht moet onderzoek doen naar seksuele misbruiken


LDD begrijpt niet dat de katholieke kerk blijft volharden in haar pogingen om de seksuele misbruiken in haar midden te blijven onttrekken aan het gerecht en de maatschappij. Het voorstel om een nieuw centrum op te richten voor slachtoffers van pedofilie, en een meldpunt voor verjaarde misdrijven garandeert geen enkele openbaarheid of correcte opvolging van de dossiers.

Jean-Marie Dedecker, Kamerlid LDD: “Het gaat toch niet op dat de katholieke kerk een eigen behandeling krijgt voor pedofiele of andere misstappen van haar bedienaars. Het gerecht is voldoende uitgerust om dit soort seksuele misdrijven op te sporen en te vervolgen. Maar het probleem is precies dat de kerk dit altijd binnenskamers heeft proberen op te lossen, en dit leidt noodzakelijk tot een doofpotstrategie.

Dossiers natrekken, en parlementair onderzoek.

Voor LDD moet de Kamer dit huiveringwekkend dossier mee opvolgen, precies omdat justitie hier blijkbaar schromelijk heeft tekort geschoten. Een onderzoekscommissie is op haar plaats niet alleen om het verleden te onderzoeken, maar ook om de juiste lessen te trekken naar de toekomst. Zo moeten we weten hoeveel klachten en aangiften m.b.t. kindermisbruik in de Kerk er zijn geweest Wat gebeurde er met deze dossiers?Hoeveel werden er van geseponeerd en om welke reden gebeurde dit?Hoeveel maakten het voorwerp uit van een gerechtelijk onderzoek?Hoeveel werden er gevonnist?Welke uitvoering werd er aan die vonnissen gegeven?

Jean-Marie Dedecker: “Deze oplijsting moet per gerechtelijk arrondissement gebeuren. Dan kan blijken of er in sommige parketten of rechtbanken niet abnormaal veel onderzoeken naar pedofilie of seksuele misdrijven in de kiem zijn gesmoord, of zeer lankmoedig zijn behandeld. Het parlementair onderzoek moet hierover de verantwoordelijkheden achterhalen, want met de zwaar gepolitiseerde magistratuur die we in België kennen, is rechtvaardigheid in de behandeling van deze dossiers absoluut niet verzekerd.”

LDD zal deze vraag stellen aan de Minister van Justitie, die in de registers van de gerechtelijke arrondissementen alle gegevens kan opvragen. Voor deze aanpak hoeft de minister zelfs niet te wachten op een parlementaire commissie, en kan hij meteen zijn verantwoordelijkheid nemen.


Jean Marie Dedecker

zondag 12 september 2010

Elk betaalt voor zijn eigen God.


Bisschop Vangheluwe trekt zijn maandwedde van FOD Justitie. Het instituut dat hem in verzekerde bewaring zou moeten opsluiten zorgt voor zijn inkomen op zijn vluchtroute. Een bisschop verdient zo’n 81.914 euro/jaar. De 7186 bedienaars van de “traditionele” erediensten krijgen samen zowat 86,944 miljoen euro aan salarissen van de belastingbetaler. Daarvan zijn er 179 leden van de Hogere geestelijkheid (zoals Vangheluwe) en 6987 van de Lagere geestelijkheid. Voor de vrijzinnigen is er in 2010 zo’n 12,416 miljoen euro voorzien en nog eens 3,635 voor de islamitische erediensten. De Boeddhisten moeten het stellen met 216.000 euro. De begunstigden hebben allen de kwalificatie van statutair personeel. Daar houdt het niet op. Er is ook nog 35,5 miljoen extra voor gepensioneerde priesters. Imams worden ook vanuit de Islamlanden gefinancierd, bijvoorbeeld door Saudi-Arabië en Marokko. Zo staan er in ons land zelfs 64 imams op de loonlijst van Dyanet; het Turkse directoraat van Religieuze Zaken.

Let wel, dat bedrag van circa 105 miljoen euro betreft enkel de weddes. Voor onderhoud van kerken en de financiering van erediensten krijgen de kerkfabrieken nog eens een dikke 600 miljoen euro toegestopt en een aanzienlijk ongedefinieerd bedrag van Steden en Gemeenten. Zo telt Vlaanderen 1809 katholieke parochies op 308 gemeenten. Rijke kerkfabrieken moeten niet opdraaien voor de arme, ook niet in dezelfde gemeenten. Dat doet de belastingbetaler. Bisdommen, kerkfabrieken en kloosters bezitten duizenden hectaren landerijen en bouwgrond. Ze staan nummer één op de hitparade van grootgrondbezitters, meer dan de OCMW’s en private landeigenaars. De honger loert niet om de kerkdeur. De geldstromen zijn een biechtgeheim. In onze buurlanden moeten de kerken en godsdiensten zelfbedruipend zijn. In Frankrijk leeft driekwart van de imams van de bijstand en in Nederland onderhouden de parochianen de Kerk. Amper 7 tot 10 procent van de Belgische bevolking zijn nog kerkgangers. Ik heb geen zin om een religie te financieren die vindt dat ongelovigen moeten gedood worden of een kerk waar in elke congregatie wel een pedofiel schuilt en er misbruik werd gepleegd in alle internaten van ons land door priesters, paters en broeders, zoals de commissie Adriaenssens in haar rapport beweert. Mijn kelk is leeg.

Laten we het principe “Iedereen betaalt voor zijn eigen God” toepassen en de algemene financiering afschaffen. Een systeem analoog aan de Kirchensteuer in Duitsland of de achtpromilleregeling van het o zo katholiek Italië: 0,8 van de personenbelasting wordt er besteed aan erediensten of humanitaire werken. Zelfs de Spanjaarden mogen kiezen tussen de Katholieke Kerk of het Rode Kruis met een bijdrage van 0,5 procent. De belastingbetaler bepaalt er zelf waar zijn geld naar toe gaat. Zo moet het hier ook, al moeten we daarvoor de Grondwet wijzigen. De tijd van biechten en van vergiffenis vragen en absolutie schenken is voorbij. De incestueuze medeplichtigheid van de kerkelijke hiërarchie is hemeltergend. Mijn geestelijke offerblok is leeg. Wie niet horen wil moet voelen.

Jean-Marie Dedecker

vrijdag 10 september 2010

Flitsmania


Minister Crevits wil nog 74 flitspalen bijplaatsen langs de Vlaamse gewestwegen. Zelfs de politie vindt het nu al te gortig en vindt dat het meer met graaicultuur te maken heeft dan met verkeersveiligheid. Nochtans is het amper berouw na de zonde.

Een studie van de KU Leuven in het vakblad “Verkeersspecialist” van mei 2008 beweert dat verkeersboetes geen effect hebben op het rijgedrag. Meer controles verhogen alleen maar de extreme druk om verkeersregels na te leven. Pas als we de verkeersregels persoonlijk belangrijk vinden en als rechtvaardig ervaren worden ze gerespecteerd. Verkeersgedrag is opvoeding. Er wordt niet anders gereden in Vlaanderen dan in Wallonië, niettegenstaande een woud van flitspalen in het Noorden van het land en een verweesd exemplaar in het Zuiden. Deze jackpotten zorgen alleen voor een nieuwe transfer van Vlaams boetegeld naar het zuiden. In de Vlaamse lokale politiezones werd er tussen 2006 en 2009 vijf keer meer beboet voor overdreven snelheid dan in Wallonië. Vlaanderen draagt meer dan tachtig procent bij in het boetefonds, en van de opbrengst gaat nagenoeg de helft naar Brussel en Wallonië. Swindon, in het zuidoosten van Engeland, heeft beslist de flitspalen terug te verwijderen omdat ze geen invloed hebben op het rijgedrag. Ze hebben onderzocht dat slechts zes procent van de ongevallen veroorzaakt wordt door overdreven snelheid. De Britse staatsman Benjamin Disraeli zei een eeuw geleden al :”There are lies, dammed lies and statistics”. Het hangt er alleen vanaf wat men wil bewijzen.

Flitspalen zijn kippen met gouden eieren.

Negentig procent van de 1400 agenten van het politiekorps Rotterdam-Rijnmond vinden ook dat hogere verkeersboetes niet tot hogere veiligheid leiden. Onder de Moerdijk, vindt men dat niet, om de eenvoudige reden dat een percentage van de boeteopbrengst terugvloeit naar het politiekorps dat de boetes uitschrijft. Op een totaal bedrag van 335 miljoen euro in 2008 kon er een snoepje af voor het plaatselijk boetefonds. Elke auto bracht in dat jaar gemiddeld 2454 euro op voor de overheid, boetes incluis. De melkkoe van de Wetstraat heeft nu ook een uier in elk politiekantoor. Sommige korpsen krijgen hun centen niet op. Volgens de politievakbond VSOA wordt het geld zelfs vermorst met het uitdelen van gadgets, knuffels, win-for-life krasloten, en luxewagens voor de commissarissen. De Dilbeekse politie patrouilleerde met drie peperdure Audi’s Q7. In Oostende, de koningin der badsteden, heeft men met dit Sinterklaasfonds een kampeerauto gekocht. Jawel een campingcar. Dit scheelt een slok op het huisvestingsbudget met secretaressedag en de jongens zitten er nu warmpjes bij om controles uit te voeren. Flitspalen zijn kippen met gouden eieren. In de Reyerstunnel in Brussel, werd er ééntje getest die gemiddeld 42.000 keer per week ons leibandvolkje op de bon zwiert. De achtervolgingswaanzin op de chauffeur is er omgekeerd evenredig met de jacht op de draaideurcriminelen. In P Magazine van 18/11/08 getuigt een politie-inspecteur :”Ik ben een flik die het crapuul wil aanpakken in plaats van brave burgers te pesten. Maar dat wordt niet geapprecieerd door onze oversten. Pleeg 60 sackjackings en je loopt ’s avonds weer vrij. Maar rijdt tien km/uur te hard en je krijgt een boete”.
Brussel wil nu overal een snelheidsbeperking van 30 km per uur invoeren. Dit heeft niets met veiligheid te maken, maar met achtervolgingswaanzin op de portemonnee van de automobilist.

We staan met z’n allen stil om te betalen.

Al jaren wordt er een immobiliteitsbeleid gevoerd. Minder investeringen in infrastructuur, het afschaffen van vier- en tweebaanswegen, de verkeersdrempels, het dichtschilderen
van rijstroken, allerlei verkeershindernissen (van paaltjes tot bloembakken), de onmogelijkheid tot inhalen, de superboetes, de antimobiele indoctrinatie met het stigmatiseren en criminaliseren van de chauffeur, steeds hogere accijnzen en taksen...
De oplossing vandaag: een rood-groen politiek opbod om het openbaar vervoer te promoten.
De automobilist staat in de file. Als hij beweegt wordt hij beboet. Als hij parkeert moet hij betalen.

Jean-Marie Dedecker.

donderdag 9 september 2010

Sarkozy heeft gelijk!


In Straatsburg is dinsdag weer een hoogmis opgedragen voor het ‘correcte politieke denken’, met andermaal het falende migratiebeleid van de Europese Unie en haar lidstaten als inzet. Niet dat de Europese Voorzitter Barroso of de liberale fractieleider in het EP, Guy Verhofstadt een oplossing zoeken voor de volksverhuizingen die sedert enkele decennia in West-Europa zijn op gang gekomen. Ze verkiezen te waarschuwen voor de ‘de spoken uit het Europese verleden’, of verwijten sommige landen dat ze met populisme, xenofobie en racisme, de gevolgen van de financiële crisis proberen te verdoezelen.

Honderden Roma terug richting Boekarest.

Aanleiding voor deze hoog verheven uitspraken is de aanpak van illegale Romazigeuners in Frankrijk, die de gammele Europese migratiewetten bewust en hardnekkig blijven overtreden, en de Europese vrijheid van verkeer interpreteren als een automatische verblijfsvergunning, waar, en zolang als ze dat willen. Voor president Sarkozy, zelf een immigrant, gingen de Roma te ver toen ze in een vredig Frans dorpje gingen terroriseren, nadat een jonge delinquent door de politie was neergeschoten. Sarkozy, en blijkbaar ook de Franse bevolking, had er genoeg van en rolde van de zomer een 50 tal illegale kampen op, waarop honderden Roma op een vliegtuig zijn gezet naar Boekarest, met elk 300 euro zakgeld erbij.

Sarkozy weet ook wel dat zijn aanpak geen echte resultaten oplevert, en dat de illegale caravans en bidonvilles in het beste geval maar enkele maanden uit zijn land verdwijnen. Maar hij heeft tenminste het debat scherp gesteld, en de hypocrisie van de hele linkse Kerk,van het Europees parlement tot de burgemeester van Gent, weer aangewakkerd om vooral te doen alsof er geen enkel probleem is met de Roma, of met illegalen in het algemeen.

Europees sociaal beleid leidde tot niks.

Mijn eigen ervaring met Roma-zigeuners dateert van een bedrijfsbezoekje in het Slovaakse Lipany een paar jaren terug. Een Belgische vriend stelde er een paar honderd mensen te werk in zijn kunststoffenbedrijfje. Op enkele honderden meters van de fabriek woonde een aanzienlijke Roma-gemeenschap. De Europese Unie had voor hen een sociale woningblok uit de grond gestampt en gefinancierd. Het was tot een ruïne herleid. Ramen en deuren waren opgestookt en het regende evenveel binnen als buiten. De fabriek was als een vesting ommuurd en bewaakt, en er is nooit één Roma-zigeuner een baantje komen vragen.

België wordt weldra overspoeld!

Het is geen toeval dat er hele colonnes met caravans uit het zuiden de grens aan het oversteken zijn naar België. Waar is het makkelijker om asiel te krijgen, waar is de sociale opvang en de toegang tot uitkeringen, gratis openbaar vervoer en luxueuze gezondheidszorg guller dan in ons land? Waar krijgen uitgeprocedeerde asielzoekers 500 euro per dag toegewezen van een wereldvreemde rechter om in een hotel te gaan logeren? De lokale overheden zijn zich nu al aan het uitsloven om terreinen te vinden voor de duizenden zigeuners die het Kerstjournaal weer met schrijnende beelden zullen vullen, van bedelende kindjes op alle hoeken van onze steden, en armzalige kampen van karton en dekens, waarop de premier de mensen dan kan oproepen ‘om hun hart te laten spreken’.

Maar de grond van het probleem wordt zelfs niet aangekaart, niet in Gent, niet in Brussel, niet in Europa. Wat doe je in deze ontwikkelde Westerse maatschappij met groepen mensen die weigeren aan die ontwikkeling mee te doen? Onderwijs is verplicht, maar wat is die regel waard voor mensen die om de 3 maand verhuizen, of die vinden dat hun scholen er anders uit moeten zien? Hoe breng je solidariteit op voor mensen die het storten van een bijdrage als afpersing of dwaze verspilling zien? Het is dit soort vragen waar Europa voor een nomadenvolk als de Roma antwoorden moet vinden. Net als op de nood van integratie van alle niet-Westerse culturen. Het ‘laisser faire, laisser passer’ dat het enige credo lijkt van de machteloze macht, breekt de nog machtelozer bevolking nu al zuur op. Maar als de Europese leiders blijven weigeren de problemen ook maar te benoemen, zal de schade niet meer te herstellen zijn. De zwarte bladzijden van de westerse geschiedenis kunnen zich dan als vanzelf weer openen, met de lafheid van onze leiders als enige oorzaak.

Als Verhofstadt toch zo bevlogen is , kan hij zijn woorden in daden omzetten. Hij heeft nog een optrekje in Toscanië. Voor de olijven- en de druivenpluk is er nog ruim plaats voor een caravanneke in zijn Hof van Eden.

Jean Marie Dedecker

woensdag 8 september 2010

Onze welvaart staat in de uitverkoop.

Onze industrie kwijnt weg en de buitenlandse investeerders lopen ons landje voorbij. Deze vaststelling behoort tot de discipline open deuren intrappen. UNIZO had beter haar geld voor deze studie, besteld bij huiseconoom Geert Noels, in Antwerpen in de schelde gegooid en in Vlissingen gewacht om het terug op te vissen. De oorzaken zijn ook bekend als een mantra: overheidsreglementitis, hoge loonkost, kampioen in belastingen heffen enz.
Eigenaardig genoeg zijn onze belangenorganisaties ( VOKA, UNIZO,VBO) meer en meer gaan afglijden naar het niveau van klagende tantes dan van ondernemende oompjes. De bazen van UNIZO en VOKA zijn zelf opgeklommen tot Ministers in de Vlaamse regering.

UNIZO ministers falen

Phillippe Muyters ( ex VOKA-directeur nu N-VA) werd minister van werk. Zijn daden zijn omgekeerd evenredig met de woorden als VOKA-Praeses. Een voorbeeld: samen met ex-UNIZO-baas Kris Peeters zouden ze Opel Antwerpen redden. Dit werd alvast gepropageerd vóór de verkiezingen. Vandaag staat er een bordje te koop en werden de arbeiders op 50-jarige leeftijd met brugpensioen gestuurd met een gouden handdruk van gemiddeld 153.000 euro. Vijftig kilometer verder zoekt VOLVO werknemers. Een stichtend voorbeeld voor buitenlandse investeerders.
Philippe is ook minster van Ruimtelijke Ordening. In Vlaanderen duurt het gemiddeld zes maanden om een industriegebouw op te trekken en zes jaar om de nodige vergunningen te krijgen. Waarin een klein land groot kan zijn en vooral aanstekelijk voor investeerders. De Traagheid der Dingen tot norm verheven. Het was aandoenlijk hoe Kris Peeters gisteren een bezoekje bracht aan onze biotechnologiebedrijven onder het tsjevenmotto “luister naar mijn woorden maar kijk niet naar mijn daden”.

Bedrijven worden weggejaagd.

Gent stond met de professoren Marc Van Montagu,Walter Fiers en Jef Schell aan de wieg van de ggo’s en plantenbiotechbedrijven als Devgen, CropDesign, Innogenetics en Plant Genetic Systems (nu Bayer BioScience). Wereldwijd waren er in 2007 al 110 miljoen hectaren beplant met
gewassen waarin hun technologie vervat zit. Door de kortzichtigheid van de politieke wereld zijn duizenden potentiële jobs verloren gegaan, omdat bedrijven voor tests en productie naar andere oorden zijn vertrokken. Het Belgische parlement keurde in december 2008 een wet goed die het gebruik van menselijke cellen en weefsels regelt. Deze wet is veel strenger dan de Europese richtlijn. De Vlaamse regering geeft massa’s subsidie voor biotechnologisch onderzoek, maar eenmaal ze een doorbraak realiseren, worden bedrijven gedwongen naar het buitenland te emigreren wegens de strengheid van de Belgische wetgeving. TiGenix mag van Europa het kraakbeenmiddel Chondro-Celect commercialiseren, maar moet daarvoor naar Nederland verhuizen, want biomedische bedrijven mogen in ons land enkel cellen van de patiënten zelf gebruiken om op te kweken tot nieuw kraakbeen. De toekomst ligt in het opkweken van stamcellen van andere personen tot kraakbeen. Dat mag in ons landje niet!
De technologieën van morgen zijn onder meer die van de genetica, nanotechnologie en robotica. Maar op Genzyme na zijn alle biotechbedrijven al aan onze neus voorbijgegaan. In Amerika zijn er 200, vooral in de San Diego Biotech Triangle. Amgen, het grootste Amerikaanse biotechbedrijf ter wereld, investeerde een miljard dollar in Ierland. Affymetrix, wereldleider in biosensoren, vestigde zich in Amsterdam. Eén hoogwaardige job in de kenniseconomie creëert drie andere banen. Ontwikkeling, design en marketing zorgen voor hoge toegevoegde waarde. Een iPod ‘made in China’ levert 7 dollar op voor de Chinezen en de rest gaat naar Silicon Valley. In 2007 boekte Intel 42 miljard dollar omzet en stak 6 miljard in onderzoek en ontwikkeling, zeven keer meer dan heel Vlaanderen samen.

De Vikings…

Kenniseconomie gaat altijd samen met kennisregio’s. Silicon Valley, Route 128 in Boston of de North Carolina Research Triangle in de VS, Bangalore in India, Oulou en Tampere in Finland, Sophia, Antipolis en de as Grenoble-Lyon in Frankrijk, Pudong bij Shanghai en Oxbridge in Groot-Brittanië. Ook op andere wetenschappelijke onderzoeksgebieden hebben we door wetten en ethische bezwaren de commercialisering gemist. Ons land was voorloper op het vlak van kunstmatige zwangerschappen. In 2007 werd er een wet uitgevaardigd waardoor donorsperma maximaal voor zes vrouwen gebruikt mag worden, met het gevolg dat één op twee kunstmatige zwangerschappen nu gebeurt met Deens donorsperma van Cryos International. De Vikings komen terug, want de grootste commerciële spermabank ter wereld betaalt haar donoren goed, en die luisteren niet naar de directieven van het Vaticaan. Wij vinden uit, de anderen commercialiseren. Zo kunnen we nog een tijdje doorgaan. Onze Vlaamse regering is een subsidieregering. Zodra de blatende stropers van de belangenorganisaties politieke boswachters worden, worden het economisch tamme schapen.

Wat we zelf doen, doen we beter. Geert Noels is huiseconoom van Trends, huisvriend op de VRT en raadgever van Prins Filip. Wedden dat hij straks minister wordt!

Jean Marie Dedecker

maandag 6 september 2010

LDD vraagt referendum

De preformatie is in de palliatieve zorgen beland. Alleen de koning weigert uit lijfsbehoud de stekker uit het beademingstoestel te trekken. Een bemiddelingsopdracht van het olijke duo Bollie en Billie, de conciërges van de Kamer en Senaat, heeft enkel tot doel de stervensbegeleiding te rekken op een kerkhof van wantrouwen en valse beloftes. De onderhandelaars kunnen niet, willen niet of durven niet. Hun retoriek is enkel nog gericht op het verdoezelen van hun eigen falen. Het einddoel van de N-VA is een onafhankelijke Vlaamse staat. Art 1.1 van hun statuten luidt: “In haar streven naar een beter bestuur en meer democratie kiest N-VA logischerwijs voor de onafhankelijke republiek Vlaanderen.”

Om het Vlaamse kind te baren zal het water moeten gebroken worden. Bart De Wever krijgt blijkbaar meer en meer last van koudwatervrees. Een maagd heeft echter zelden een kind op de wereld gezet, een uitzondering 2000 jaar geleden niet te na gesproken. Nu enkele PS-coryfeeën ( Onkelinx, Moureaux en Demotte) hun verlatingsangst overwonnen hebben en zelf het idee opperen van een splitsingsscenario is het tijd de bevolking te bevragen. Niet via verkiezingen, dit zijn enkel alibi’s geworden voor niet-werkzame coalities, maar met een directe bevraging van de burgers: Een referendum.

Vechtscheiding of propere verdeling?

Met een bindende volksraadpleging kent men onmiddellijk de wil van elke burger over onze toekomst. Wil de bevolking al dan niet een einde maken aan het communautaire verstandshuwelijk tussen Vlaanderen en Wallonië, dat verwaterd is tot een scheiding van tafel en bed in een sfeer van culturele en economische minachting? Wil men overgaan tot een definitieve boedelscheiding? Geen vechtscheiding maar een propere verdeling van tafel en bed. Laat ons het rechtstreeks aan de burger vragen. Onze leiders, die op 13 juni nochtans het vertrouwen kregen van de kiezer, zijn immers de lijders geworden van hun eigen gedachtegoed. De directe stem van de bevolking biedt hier de enige rechtvaardige uitkomst.
11 november zou bijvoorbeeld een geschikte datum voor een volksraadpleging zijn. Het is de dag van “The Last Post” en de Wapenstilstand.

Jean-Marie Dedecker
Volksvertegenwoordiger LDD.

Op 6 september 2007 schreef ik een column over de politieke situatie in ons land met als titel “Absurdistan”, vandaag 3 jaar later, is deze nog steeds actueel. (zie hieronder)

Absurdistan 06-09-2007 / Jean-Marie Dedecker

Als er één les te trekken is uit de verkiezingen van 10 juni jl. dan is het dat de Vlamingen méér Vlaanderen willen. Om de kwarteeuw is er een historisch momentum voor een doorgedreven staatshervorming en dat momentum is er nú. Met staatshervorming bedoelen we dat alle bevoegdheden opgesplitst moeten worden en dan moet er gekeken worden op welke domeinen er eventueel nog kan worden samengewerkt. Een staat die zijn eigen belastingen niet kan heffen en herverdelen is een vazallenstaat. Elke bewuste Vlaming beseft nu dat de communautaire problematiek geen kwestie is van vendelzwaaien, maar een sociaaleconomische noodzaak om onze eigen welvaart te verzekeren. 177 jaar leven we al gescheiden van tafel en bed in een sfeer van culturele en economische minachting. De FDF’er Maingain vindt dat de Vlamingen blaffen in plaats van praten, en de van corruptie beschuldigde PS’er Jean-Claude Van Cauwenberghe vindt dat ‘de Franse cultuur onvergelijkbaar superieur is aan de Nederlandse’. Zeker de graaicultuur.

Oven en hoogoven

Jarenlang hebben de francofone wetgevers geteerd op de Vlaamse nijveraars. Professor Juul Hannes doceert economische geschiedenis en ontdekte dat de transfers van Vlaanderen naar Wallonië al sinds het ontstaan van België bestaan. Zo kwam de bedrijfsbelasting op het gebruik van een oven in die tijd op 85 frank. Maar houd u vast, de Vlaamse bakkers betaalden die belasting al vanaf 1819, terwijl de Waalse hoogovens in 1914 op dezelfde belachelijke basis werden belast. 85 frank per oven. Terwijl in Vlaanderen ramen en deuren werden belast, de marktkramer en de scharesliep werden achtervolgd door de fiscus, betaalde een industriële nv in het begin van deze eeuw een belasting van twee procent (!) ... Arm ruraal Vlaanderen, dat nog met hongersnood had te kampen, betaalde meer aan de Belgische schatkist dan de opkomende Waalse staal- en steenkoolindustrie.

Eerste Marshallplan

Na de teloorgang van de Waalse industrie is het zo mogelijk nog erger geworden. Bij het eerste, het echte Marshallplan zijn miljarden oude Belgisch franken in kolen en staal gepompt, en dan kwam Europa met nog eens miljarden om de reconversie te betalen. Van de 50 Waalse ondernemingen die tussen 1996 en 1999 subsidies kregen uit het Europees Regionaal Fonds, bestaat er nu nog één. En dat het Waalse gewest nu nog niet helemaal in armoede verteert heeft het te “danken” aan de perverse collectivistische reflex die de PS de burgers heeft ingepompt op de rug van Vlaanderen. Wallonië moet beseffen dat decennialang PS-cliëntelisme geleid heeft tot een economisch immobilisme en een hulpverslaving gekoppeld aan een uitzichtloze bijstandscultuur. De Staat als zelfbedieningszaak.

Laatste Marshallplan

Het laatste Marshallplan van Di Rupo is weerom een ouderwets socialistisch, dirigistisch model, gefinancierd met transfers uit Vlaanderen. De drie rijkste Walen, met Albert Frère op kop, investeren geen euro in hun eigen regio. Als Vlaanderen afscheidt van Wallonië daalt de levensstandaard van de gemiddelde Waal met 20%. Wallonië en het belgicistische establishment weten dat. Vandaar dat hun verlatingsangst op kookpunt staat en elke Vlaamse eis georkestreerde en benepen reacties oproept. De overacting op het gedegen Warande-manifest is daar maar een voorbeeld van.

Afbouw

We moeten onze ontwikkelingshulp aan Wallonië jaarlijks afbouwen en laten doodbloeden op maximum vijf jaar. We moeten ze tevens onderwerpen aan strikte, doorzichtige (Maastricht)-normen. Het is in het belang van Wallonië, want onvoorwaardelijke hulp kweekt gewenning die de economische groei vernietigt en de ontvangers ervan infantiliseert. De onverwijlde splitsing van de kieskring B-H-V is een “walk in the park”, een paar minuten politieke moed en het is beklonken. Een borrelhapje dat zonder bijkomende voorwaarden moet worden doorgeslikt.

Brussel

Brussel is vandaag een splijtzwam. Het alibi voor het status-quo en wisselgeld bij elke communautaire verandering, altijd door Vlaanderen te betalen. Voor Vlaamse fictieve en afgekochte bevoegdheden in Brussel kon de verfransing in de randgemeenten ongebreideld doorgaan. Hun Vlaamse dirigenten kloppen zich op de borst met een nutteloze schepenzetel en een machteloze ministerpost, verworven met een paar duizend stemmen, want het Vlaamse kiezerskorps telt nog amper 50 000 leden in de hoofdstad. Op elke hoek een wijkagent. In elke straat een burgemeester, in elke wijk een parlementslid en in elke gemeente een minister. De job van Vlaams minister in Brussel is door het cordon rond het Vlaams Belang een levensverzekering voor het geslacht Anciaux, en lui als Chabert, Vanhengel & co, die baat hebben bij een status-quo. Ondertussen wordt in Brussel meer Arabisch gesproken dan Nederlands. Het aandeel van de Nederlandstalige belastingsaangiften bedraagt amper 8,5%. 95% van de werklozen is ééntalig in de landstalen en één op drie Brusselse jongeren is werkloos. Het unilinguisme leidt door een gebrekkig onderwijs tot illetrisme en één op de zeven kinderen heeft nog nooit zijn ouders, noch zijn grootouders zien werken. Er zijn zogenaamde Vlaamse scholen met bijna 90% anderstaligen. Enkel de schooldirectie spreekt Nederlands. Het zwartwerk tiert er welig door gebrek aan controle en door een federale wetgeving die eerder de bijstandscultuur propageert dan de verplichting om tienduizenden vacatures te gaan opvullen in de Brusselse rand. Door een overwicht van politiek links met een scheut islamo-socialisme wordt de multicultuur er beleden als optisch bedrog voor politieke macht, verworven door een electorale pamperpolitiek en een crimineel gedoogbeleid.
Maak van Brussel een condominium onder gemeenschappelijke tutele. Een Washington DC door de fusie van de 19 gemeenten, waarvan de ordonnanties ondergeschikt zijn aan de federale wetten en de regionale decreten, want het gebrek aan hiërarchie in de wetgeving blokkeert de besluitvorming, Zaventem indachtig. Als Vlaanderen aan de Brusselse Vlamingen één tiende geeft van wat het afdraagt aan dat hele hoofdstedelijke gewest, dan leven ze daar als prinsen, met echte Vlaamse scholen en met ziekenhuizen die echt begaan zijn met hun Vlaamse patiënten.
Laat ons scheiden, Waalse broeders. Geen vechtscheiding, maar een propere verdeling van tafel en bed. De Saksen-Coburgs kunnen migreren naar Wallonië of politiek asiel vragen in Vlaanderen.

Jean-Marie Dedecker
Volksvertegenwoordiger