De vlucht van Elon Musk: boete van 5.000 euro is zakgeld voor een miljardair, maar nefast voor ons imago

Jean-Marie Dedecker blikt terug op een recent bezoek van Elon Musk in ons land, dat niet over rozen liep.

Jobs, jobs,jobs. Het weerklinkt als een mantra bij elke regeringsvorming. Ze worden altijd met toeters en bellen aangekondigd maar verdwijnen niet zelden met stille trom. Elon Musk, miljardair, uitvinder, autofabrikant, rocketman, futuroloog...en zoveel meer (en niet noodzakelijk in die volgorde) passeert nu en dan eens in ons tochtgat aan de Noordzee, al dan niet incognito.

Hij was hier al een keer gepasseerd in 2015, een passage die gepaard ging met heel wat media-aandacht. De topman van Tesla werd toen door knipmessende politici en een roedel zwaaivolk van de Rotary ontvangen op het Antwerpse Schoon Verdiep, en achteraf ook nog door strak getrokken lakeien rondgeleid in de Lakense poppenkast voor een bakje koffie bij koning Philip. Als je zo rijk bent dat je in je eentje het gat en de begroting kan vullen, en als je een pak dollars in je achterzak hebt om een batterijfabriek te bouwen, wordt de rode loper overal ter wereld voor je uitgerold.

Zijn bezoek een paar maanden geleden was iets kleinschaliger van opzet. De flamboyantste paradijsvogel in het saaie kippenhok van autobouwers wilde er zich nu op 8 februari van dit jaar persoonlijk van vergewissen of zijn elektrische Tesla's in de haven van Zeebrugge met zachte handschoenen zouden ontscheept worden vooraleer ze uitrijden naar alle Europese uithoeken. Een jobplatform voor 150 havenarbeiders. Elon was met zijn privéjet, een Gulfstream G650ER van zo'n slordige 70 miljoen euro in Los Angeles , opgestegen om te landen op de luchthaven van Oostende, in het pilotenjargon Ostend Bruges Flanders International Airport genaamd.

Dit is een historisch gemiste kans om een einde te maken aan een kwarteeuw zwarte zondagen'

Jean-Marie Dedecker heeft opnieuw de pen ter hand genomen en laat zijn licht schijnen over de Vlaamse formatie. 'De kiezers van N-VA zijn in het kruis getrapt.'

Iemand vroeg mij waarom mensen zo weinig in politiek geïnteresseerd zijn. Het antwoord is nochtans simpel: omdat de politiek niet in de mensen geïnteresseerd is. De Amerikaans-Duitse novellist Charles Bukowski zei ooit dat het verschil tussen een democratie en een dictatuur er in bestaat dat je in een democratie eerst stemt en pas daarna de bevelen moet slikken. In een dictatuur verdoet men zijn tijd en geld niet met het organiseren van een stembusgang. In onze particratie geldt nu blijkbaar dezelfde stelregel.