donderdag 28 oktober 2010
De schaamte voorbij: Leterme vindt het plots schande dat asielzoekers op hotel zitten.
De grenzen van het politiek fatsoen zullen nooit worden bereikt, maar ontslagnemend premier Leterme is er deze week toch heel dichtbij geweest. Doodgemoedereerd doet de geitenkweker ui t Ieper in de nieuwsuitzendingen van de 2 grote zenders zijn beklag voor de kijker dat hij niet van plan is om met de belastingen –‘ook de mijne niet’ , voegde hij er ostentatief aan toe- nog langer de hotels te betalen voor asielzoekers die op hun erkenning wachten. Leterme ontdekt nu plots dat ‘de mensen’ dit schandalig vinden. Hij vermoedt nu zelfs dat deze praktijk een aantrekkingskracht heeft op asielzoekers in het buitenland. Hij die altijd ontkende dat het Belgisch wanbeleid als een magneet werkte op mensensmokkelaars of netwerken die migranten misbruiken of uitbuiten.
De journalisten die zo’n interview afnemen, hadden natuurlijk de de premier op zijn eigen verantwoordelijkheid kunnen wijzen voor dit wanbestuur. Maar het is niet de sterkste kant van tv- reporters om de gevestigde macht kritisch onder vuur te nemen. Alleen slaat Leterme de bal goed mis, als hij gelooft dat de kijkers niet door hebben wat voor onzin hij uit staat te kramen.
Paars maakte van België driesterrenhotel voor illegalen en vluchtelingen.
Het is onder de opeenvolgende regeringen van CD&V en Open VLD, en daarvoor van paars, dat het asielprobleem verworden is tot wat het is. Het is onder Leterme, Verhofstadt en H. Van Rompuy dat België zijn status als meest toegankelijke land ter wereld heeft verworven. Het is de regering Leterme die de asielprocedures volledig uit de hand heeft laten lopen, die een nieuw generaal pardon voor illegalen heeft afgekondigd, en die de straten van Brussel laat vollopen met gelukzoekers uit de gehele wereld. Tot in de uithoeken van Afrika zijn er nu al folders te vinden met de 3-sterrenbehandeling van illegalen, uitgeprocedeerde en zelfs veroordeelde criminelen in dit Eldorado van het westen.
Het is duidelijk dat het lot van de asielzoekers, de economische migranten, en daartussen ook enkele echte politieke vluchtelingen de speelbal was van perverse politieke spelletjes, waarin Open VLD en CD&V de meest laffe en nu ook de meest cynische rol hebben gespeeld en nog spelen.
Vlaamse ocmw’s kunnen de instroom van vreemdelingen niet meer aan.
Dat uitgerekend Open VLD nu uitpakt met wetsvoorstellen om de illegale migratie in toom te houden, dat ontslagnemend premier Leterme nu doet alsof het asielprobleem plots gênant is voor de belastingbetaler, zijn 2 voorbeelden van politiek boerenbedrog dat elke verbeelding tart. Natuurlijk is er een enorme tegenstelling tussen wat de Vlamingen en de Franstaligen in dit land met de migratie beogen. Natuurlijk dromen die Franstaligen van een België, waarin ze die vervelende meerderheid van Vlamingen kunnen breken, vooral electoraal, dat ze daarvoor bereid zijn de leefbaarheid van hun eigen hoofdstad Brussel, maar ook van vele Vlaamse steden en gemeenten in gevaar te brengen. Natuurlijk willen de Vlamingen selectiever omgaan met migratie, en voorkomen dat we systematisch de armoede, en de misdaad van de derde wereld invoeren. Maar het non- beleid dat door de federale regering is ‘georganiseerd’ heeft precies tot gevolg dat dit soort mensen wordt aangezogen. En dat gebeurt dan nog op het ogenblik dat alle omliggende landen de grenzen proberen af te sluiten voor illegale migranten. Frankrijk riskeert er zelfs een handgemeen met de Europese Unie voor. De Nederlandse en de Duitse regeringen doen er ook geen doekjes meer om, en noemen man en paard.
Maar Leterme heeft nu plots het licht gezien. Alleen verstopt hij zich handig achter zijn kabinet van lopende zaken, alsof hij niet verantwoordelijk was voor het beleid vòòr het in lopende zaken ging. Om misselijk van te worden.
Politieke recuperatie van Open VLD is wraakroepend.
Even wraakroepend zijn de pogingen van Open VLD om het migratiedossier te recupereren met ingrijpende voorstellen in het parlement, voorstellen die ze jarenlang niet durfden verdedigen. 11 jaar zijn de liberalen aan de macht geweest, en ze hebben geen enkele deugdzame maatregel genomen om de volksverhuizingen die in die periode op gang kwamen te begeleiden. Het is een linkse Open VLD die het eerste generaal pardon heeft afgekondigd. Het is een machteloze en zwakke Open VLD die het asiel- en migratiedossier dan heeft laten verloederen zelfs toen het departement in hun handen was. Het is een laffe Open VLD die alle bevoegdheden over migratie heeft laten schieten, en in de uitsluitende handen van PS- en cdH eminenties heeft overgeleverd. Dat leverde een 2de generaal pardon op, tentenkampen in het centrum van Brussel, en Vlaamse OCMW’s die de instroom van vreemdelingen niet meer aankunnen. Het geheugen van de politicus kan kort zijn, zeer kort. Maar daarom hoeven de kiezers nog niet zo kortzichtig te zijn.
Jean-Marie Dedecker
maandag 25 oktober 2010
De Belgische nationalisten zetten de tegenaanval in.
Alles wijst er op dat het hoofdkwartier in Laken een heus Ardennenoffensief heeft ingezet om de PS- Staat België te redden. De timing klopt perfect, want tegen het einde van de winter zullen de kiezers, ook die in Vlaanderen, vergeten zijn wat ze op 13 juni 2010 in gedachten hadden toen ze 27 N-VA kandidaten tot Kamerlid bombardeerden. Tegen het einde van de winter zal de tijd dus rijp zijn om die onbehouwen nieuwkomers definitief achter de zijlijn te plaatsen. Het zal hen leren om Vorst en Vaderland te sarren en het feest van de francofonie te bederven.
De terugkeer van “Non”.
Vorig weekend bleek overduidelijk dat Maréchal Di Rupo en de Verenigde Troepen van PS, cdH en Ecolo niet opgezet waren met de nota De Wever, waarin de altijd vage beloften die ze aan Vlaanderen doen, plots zwart op wit te lezen stonden. De simpele burger, Vlaming of Waal, zou uit het document wel kunnen afleiden dat franstaligen echt iets hadden toegegeven. Daarom klonk het zoveelste ‘non’ tegen een eerlijker verdeling van de belastingen tussen noord en zuid, als een spontane krampscheut, bovendien nog mooi in koor, want zelfs de al maanden genegeerde en geplaagde MR deed mee.
De Belgicistische tegenaanval.
Wat de PS en haar lakeien in Laken achteraf echt verveelde was de even spontane reactie van de andere Vlaams partijen, CD&V, sp.a en zelfs Groen! Die hebben zich mooi laten vangen aan de nota van De Wever, want ook zij hadden zowaar de indruk dat zij de afgelopen maanden over een ernstige staatshervorming met de Walen hadden onderhandeld. Voor de Generale Staf van de Belgische nationalisten was dit het ultieme signaal om in de tegenaanval te gaan. De coördinatie van de acties staat nog niet helemaal op punt. Anders hadden de 200 ‘Vlaamse’ artiesten, journalisten en andere intellectualisten die hun gesubsidieerde inkomens of pensioenen bedreigd zagen, nog een paar dagen gewacht om hun Belgische kreet te slaken. Tenzij het een schijnmanoeuvre was dat in het scenario was vervat, en soort speldenprik. Veel betere uitvoering bij Rudi De Leeuw, - heeft die man trouwens pech met zijn naam - maar toch een betere timing van de ABVV kopman. Hij greep het eerste het beste congres van socialistische kameraden aan om frontaal in de aanval te gaan tegen de ‘separatistische agenda’ van de N-VA. Daarmee verwart de vakbondsbaas duidelijk de belangen van zijn betalende leden, met die van de socialistische topkaders die onze talloze regeringen, administraties en aanverwante overheidsdiensten bemannen. Het hangt er maar van af met wie je meest de rijke tafels deelt.
‘Comeback kid’ Vande Lanotte.
Een anti-Vlaamse oproep hier, een Belgicistische aanval daar, het Koninklijk Paleis moest nu wel uit de stelling komen. Urenlang overleg met opperbevelhebber Elio Di Rupo, en alleen met hem, leverde een naam en een missie op. De naam: Johan Vande Lanotte, de opdracht: N-VA uit de onderhandelingen wringen, en de weg vrijmaken voor een klassieke tripartite, met of zonder de groenen, dat doet er niet toe. Of het een regering wordt die voortbouwt op de huidige rammelkar van premier Leterme, of als hij een nieuw vehikel ineen knutselt, als het maar het ‘algemeen’ belang van de Franstaligen dient, en die vermaledijde Vlaamse opinie doet kantelen. De keuze van sp.a ‘comeback kid’ Vande Lanotte is in dat offensief zeer goed uitgekiend. De Vlaamse belangen laten hem ijskoud, en vooral, hij kan cijferen, al was het maar om de opbrengst van zijn talloze publieke en privémandaten en dito-belangen bij te houden. Bovendien kan hij ook luchtfietsen, wat voor de komende onderhandelingen essentieel kan zijn. Zoals hij als vice-premier ooit een Zilverfonds in het leven heeft geroepen, die vriend en vijand nu als een lege doos bestempelen, zo is hij ook in staat om een staatshervorming, een financieringswet en een begroting uit te werken, die de indruk geeft alle problemen op te lossen, maar waar achteraf van blijkt dat de komende generatie Vlamingen alle kosten zal van dragen. Wat dacht u van een Solidariteitsfonds, om iedereen weer te lijmen?
Het Ardennenoffensief.
Het zoveelste Belgisch offensief is dus ingezet. In de eerste veldslagen zal N-VA wellicht nog betrokken zijn, bij de volgende worden dat alleen sp.a, CD&V en Open VLD. De uitkomst wordt wellicht een draak van een staatshervorming, waarin Vlaamse politici weliswaar meer macht zullen krijgen, ook om zichzelf nog beter te kunnen bedienen, maar waarvoor de Vlaamse belastingbetaler blijft opdraaien, want noch Brussel, noch Wallonië mogen en zullen een cent toegeven.
Er is maar één troost voor de Vlamingen. Mochten wij ooit de eindeloze tranferten van noord naar zuid kunnen stoppen, moeten we ons geen zorgen meer maken over onze lieve landgenoten. PS coming man Paul Magnette is als een volleerde Eurostrateeg aan het lonken naar Duitsland om de ondersteunende rol van Vlaanderen over te nemen. ‘Omdat de Duitsers zo dicht bij de politieke cultuur van de Walen staan… of omdat er in dat armlastige Frankrijk niets te rapen valt?
The Battle of the Bulge is begonnen, of hoe Duitsland 65 jaar na datum toch de Ardennen verovert.
Jean Marie Dedecker.
dinsdag 19 oktober 2010
Vastbenoemde leiders van arrogante spoorvakbond delven hun eigen graf
Ik kan de woede begrijpen van de spoorpendelaars die naast de dagelijkse gebrekkige dienstverlening er op een blauwe maandag nog een staking bovenop kregen. Het is onwezenlijk dat een openbare dienst de hele economie ongestraft ineen houdgreep kan nemen, zonder dat de overheid daar tegen optreedt. De actie, die alleen van de socialistische vakbond uitging, is gericht op het eigen kleine profijt van haar leden, en daarom noch maatschappelijk noch sociaal verantwoord.
Als moet bewezen worden waarom het spoor niet in de exclusieve handen van een overheidsdienst mag liggen, levert de ACOD daarvoor de perfecte argumenten. Door hun vaste benoeming wanen de rode spoormannen zich onaantastbaar, en doen de vakbondsbonzen in feite hun eigen trein ontsporen. Bovendien voelen ze zich gesteund door de klassieke politieke partijen, die van oudsher de benoemingen en promoties in de NMBS monopoliseren en onder mekaar verdelen. Voor het wanbeheer in deze cruciale economische dienstverlening hoeven ze nergens verantwoording af te leggen. De enige inspanning die ze nog doen bij slecht nieuws, is proberen de Zwarte Piet naar mekaar toe te schuiven.
Toekomst wordt verkwanseld
De onderhandelingen over het verlieslatende B-Cargo waren zo goed als rond, maar toch draait de onverantwoordelijke socialistische vakbond er nog een stakingsdag bij, zodat tienduizenden pendelaars voor de zoveelste hun plan mogen trekken. Het is duidelijk dat alleen de privatisering van B- Cargo, en uiteindelijk van de hele NMBS het spoor weer rendabel en efficiënt kan maken.
Deze stakingsactie heeft Vlaanderen meer dan 100 miljoen euro gekost, maar alleen de privé draait op voor deze opstoot van slecht vakbondshumeur. Toppunt is dat diezelfde vakbonden ieder jaar 8 miljoen euro opstrijken om de sociale vrede af te kopen, maar daar nooit worden op afgerekend. Evenmin als de top van de NMBS die met een individuele jaarwedde van een half miljoen euro (€ 498.279,66) voor de gedelegeerd bestuurder er nog een extraatje bovenop heeft gekregen.
Alleen realiseren de gewone spoormannen en –vrouwen zich niet dat hun bazen al hun kansen voor de toekomst aan het verspelen zijn. In een modern en duurzaam transportbeleid zou het dichte spoorwegennet in Vlaanderen een troef moeten zijn om de autowegen van zwaar verkeer te ontlasten. Maar de conservatieve obsessies van de vakbonden en van hun politieke beschermheren en –dame, leggen een loodzware hypotheek op dit perspectief dat zowel sociaal als economisch winstgevend zou kunnen zijn.
Jean-Marie Dedecker
vrijdag 15 oktober 2010
LDD-voorstel van Kirchensteuer krijgt meer en meer bijval.
Op 12 september 2010 heeft LDD al een lans gebroken om iedere godsdienst zelf te laten betalen voor zijn eredienst. Aanleiding was toen de vloedgolf van klachten over kindermisbruik in de katholieke kerk. Toen was al duidelijk dat de erediensten niet meer met algemene middelen van de staat konden worden betaald. De uitlatingen van de leider van de Katholieke kerk in België over aids en over homoseksualiteit, doen blijkbaar andere partijen tot hetzelfde inzicht komen.
“Dat elk betaalt voor zijn eigen god. Een bisschop verdient zo’n 81.914 euro/jaar. De 7186 bedienaars van de “traditionele” erediensten krijgen samen zowat 86,944 miljoen euro aan salarissen van de belastingbetaler. Daarvan zijn er 179 leden van de Hogere geestelijkheid, dat zijn ondermeer aartsbisschop Léonard, en Vangheluwe, die ook verder wordt betaald, en 6987 van de Lagere geestelijkheid. Voor de vrijzinnigen is er in 2010 zo’n 12,416 miljoen euro voorzien en nog eens 3,635 voor de islamitische erediensten. De Boeddhisten moeten het stellen met 216.000 euro.”
LDD pleit al jaren voor het invoeren van een Kirchensteuer, zoals in Duitsland, waar iedereen op zijn belastingbrief een keuze kan maken voor welke godsdienst hij of zij wil betalen. Maar het kan ook zoals in Italië waar de mensen kunnen kiezen om 0,8 van de personenbelasting te besteden aan eredienst of aan humanitaire werken. Ook in Spanje wordt de keuze gelaten tussen de Kerk of het Rode Kruis.
Ik verwijs graag naar mijn blog van 12 september hier op deze website
Jean Marie Dedecker
donderdag 14 oktober 2010
Rudy Blomme wordt OCMW-raadslid
Door de verhuis van mevr. Patti Van Laer (Open VLD) naar De Haan voldeed ze niet meer aan de verkiezingsvoorwaarden en nam ze ontslag als OCMW-raadslid in Oostende. Ze wordt opgevolgd door Rudy Blomme (Lijst Dedecker).
Johan Seynaeve: “Uiteraard was de Open VLD reeds geruime tijd op de hoogte van haar verhuis en dito ontslag, maar ze hielden het potje dicht en later zelfs de ontslagbrief in de schuif. “
We werden eigenlijk over het feit ook op de hoogte gebracht door de Open VLD zelf die een charmeoffensief startte naar Rudy Blomme toe. Voorzitter Ruben Pannecoucke probeerde tot tweemaal toe om Rudy Blomme te overtuigen terug een lidkaart van de Open VLD aan te schaffen of erger nog zijn mandaat af te tekenen.
Rudy Blomme: “ Ik denk er niet aan terug te keren naar de Open VLD. Lijst Dedecker is de enige partij die mijn ideologie perfect weergeeft. Bovendien is Jean Marie Dedecker een man van zijn woord, wat zeldzaam is in de politiek.
Het getuigt van plat opportunisme en disrespect ten aanzien van dhr. Blomme dat men hem schijnbaar pas nodig of nuttig acht wanneer hij een OCMW-mandaat in zicht heeft. LDD Oostende heeft nooit en zal nooit Open VLD bestuursleden of mandatarissen benaderen met de vraag tot overlopen, voor de Open VLD is dit kennelijk geen enkel bezwaar.
Rudy Blomme zal niet als een kamerplant in de OCMW-raad zetelen. Hij zal met zijn gekende gedrevenheid het beleid tot in de detail volgen. Hij zal een nuttige oppositie voeren. Steunen wat goed is voor de Oostendse burger en bestrijden wat pertinent verkeerd is. Hij zal voornamelijk strijden voor een terugkeer naar een OCMW die bij zijn kerntaken blijft.
Rudy Blomme: “ Het OCMW moet terug een centrum voor openbaar welzijn worden en geen openbaar centrum voor meer electorale winst”
vrijdag 8 oktober 2010
Dexia blokkeert rekening AGSO
Op de gemeenteraad van 24 september l.l. stond de bespreking op de agenda van de jaarrekeningen van het Autonoom Gemeentebedrijf Stadsontwikkeling Oostende(AGSO) en haar dochterbedrijf N.V. EKO, waaronder het Kursaal ressorteert. Op mijn vragen over de penibele financiële toestand van deze bedrijven aan de bevoegde schepen Hilde Veulemans wilde of kon ze niet antwoorden. De slaafse voorzitter van de gemeenteraad, Bart Tommelein, kwam haar ter hulp en voerde het punt af op de agenda. Nu blijkt waarom hij dit deed!
Op 16 september stond de DEXIA-zichtrekening van het AGSO 578.617,31 euro onder nul. Dit was/is geen nieuwe situatie, want AGSO kampt al enkele maanden met een financieel probleem. De bank blokkeerde de rekening en wil structurele maatregelen om de financiële toestand van het AGSO te verbeteren.
De brief van Dexia van 16 september was gericht aan de directie van het Autonoom Gemeentebedrijf Stadsvernieuwing (AGSO), maar ook het stadsbestuur ontving als borgsteller daarvan een kopie.
Dexia spreekt van een „ongeoorloofde debetstand van 578.617,31 euro die sinds 1 juni voortvloeit uit het niet naleven van de kredietcontracten, toegestaan onder de waarborg van de stad Oostende”. De bank legt beslag op 1.500.000 euro subsidies van het grootstedenbeleid onder meer bedoeld om VZW economisch huis te subsidiëren. Maar ook dat zal slechts tot eind oktober 2010 de nodige ademruimte bieden. DEXIA dringt aan op structurele maatregelen.
Oostende ei zo na failliet.
De bank deelt verder mee dat de zichtrekeningen van AGSO geblokkeerd blijven voor verdere debetverrichtingen. Bijgevolg kunnen de gelden voor de vzw Economisch Huis Oostende van 509.008 euro niet vrijgegeven worden zolang de debetstand niet aangezuiverd is. De 5 personeelsleden van het vzw economisch huis zullen hun monsterweddes deze maand hoogstwaarschijnlijk niet uitbetaald zien.
Iedereen in de schaduw om de schuld van het wanbeleid in te lossen.
AGSO heeft een schuldenlast van 85 miljoen euro, een over te dragen verlies van 5,7 miljoen euro en tekende vorig jaar een verlies van 1 miljoen euro op. EKO heeft een schuld van 11,5 miljoen euro en een over te dragen verlies van ongeveer hetzelfde bedrag. Jaarlijks komt daar +/- 1,5 miljoen euro schuld bovenop.
AGSO kreunt onder een leningslast van 70 miljoen euro of te wel +/- 2,8 miljard oude Belgische franken. Een hoge leningslast met dito patrimonium tegenover is voor een bedrijf niet noodzakelijk een probleem. Enkel moet je wel winsten genereren om je leningen af te betalen en dit is hier niet het geval. Bart Bronders, alias Bart De Bouwer, wil voortbouwen. Hij wil het sterk afgeslankt patrimonium van Oostende volledig opsouperen om onze koningin der badsteden vol te bouwen met appartementen. De bouw wordt telkens toegewezen aan hetzelfde viertal bouwpromotoren. Hij wil deze appartementen bovendien zo hoog mogelijk bouwen. Iedereen in de schaduw om de schuld van het wanbeleid in te lossen. De middelen van het grootstedenbeleid moeten nu aangewend worden voor de bouwwoede van het AGSO.
Schepen Bronders gooide 9 miljoen euro in de zee.
Waar bouwpromotoren zonder enige problemen massale winsten halen uit bouwprojecten stellen we vast dat schepen Bronders en AGSO dit niet kunnen. Zo waren het Helmontproject, en het project van het feestpaleis beiden nuloperaties. Het New Helmond, in de volksmond “ het gevang” genoemd, werd onlangs nog uitgeroepen tot één van de tien lelijkste gebouwen van het land. Waarom AGSO uit dergelijke bouwprojecten geen winst haalt waar anderen miljoenen winst genereren kan enkel toegewezen worden aan wanbeleid. Tenzij men mij het tegendeel kan bewijzen.
Begin dit jaar besliste AGSO om het bouwproject Oosteroever toe te wijzen aan CFE/Versluys en niet aan nv. Sleuyter. Nochtans wou laatstgenoemde 9 miljoen euro meer geven voor het project. Waarom men een bod aanvaardde van 9 miljoen euro minder terwijl het water hen aan de lippen stond zo erg zelfs dat DEXIA nu de geldkraan dichtdraait, blijft een raadsel.
Een nieuw vismijnverhaal.
Ter compensatie mag de n.v. Sleuyter nu het mediacenter met appartementen volbouwen
Dit bewijst het wanbeleid van dit stadsbestuur. Het verklaart ook waarom ik op de jongste gemeenteraad geen antwoord kreeg op mijn vragen over AGSO en EKO (Exploitatie Kursaal Oostende). Want alles hangt aan elkaar vast hé. Dit is een nieuw vismijnverhaal aan het worden vrees ik. Ik vraag me af waar al het geld van de AGSO-projecten naartoe is, als ze nu zelfs hun schulden niet meer kunnen afbetalen. Voor Dexia zoiets doet, moet de toestand toch al heel ernstig zijn. Het is zeker al een paar jaar zo bezig.
Jean Marie Dedecker
donderdag 7 oktober 2010
Brakke gronden brengen zure druiven voort.
Op een politiek debat in een overvolle aula aan de Gentse universiteit op 6 oktober 2010 liet Siegfried Bracke eindelijk het achterste van zijn tong zien. De NV-A denkt er volgens Siegfried Bracke aan om een vermogensbelasting in te voeren om het gat in de begroting te dichten. Vier maanden aan tafel met de socialisten en de groenen en de NV-A is al besmet met het belastingsvirus. Het Stockholmsyndroom slaat toe bij de Wever & Co .
NV-A vraagt vermogenbelasting
Bedrijven laten ons land links liggen wegens te hoge reglementitis en een te hoge belastingsdruk. Met 33,99% zijn we na Malta Europees kampioen in vennootschapsbelasting. Voor de rest verwijzen we eventjes naar de Leuvense professor Frans Vaninstendael die een analyse gemaakt heeft van onze belastingstoestand. Even resumeren: België staat op plaats nummer drie van de wereldranglijst belastingsdruk.
44,3 procent van ons bbp gaat op in belastingen en sociale zekerheidsbijdragen. Onze impliciete belastingvoet op arbeid is met 42,3 procent ook de derde in de wereld, na Zweden en Italië. Het zijn niet alleen de rijken die betalen, maar ook de kleine man. De fiscale wig - dit is het verschil tussen de totale loonkost voor de werkgever en wat de werknemer netto mee naar huis neemt - voor een werknemer die slechts twee derde van het gemiddelde loon verdient, is met 49,6 procent met vlag en wimpel de hoogste ter wereld. We moeten ons ervan bewust zijn dat maatregelen inzake pensioensparen en dienstencheques vooral de werkende bevolking treffen.
De impliciete belastingvoet op kapitaal bedraagt in België ook al 31,3 procent, meer dan het Europese gemiddelde van 28,7 procent. De belasting op kapitaal en inkomen uit kapitaal bedraagt 6,3 procent van het bbp. Zo hoor je het ook eens van een ander Siegfried. Moet Vlaanderen in alles kampioen zijn?
Na de bedrijvenvlucht en de outsourcing van arbeid wil NV-A nu ook nog een kapitaalvlucht.
Van deze boer geen eieren!
Jean Marie Dedecker
Lopende (asiel)zaken lopen uit de hand
De afgelopen dagen heeft de ontslagnemende Belgische regering enkele merkwaardige acties ondernomen, om het meest genereuze migratiebeleid van West-Europa nog een beetje aantrekkelijker te maken. Zo kon niet uitblijven dat Minister Milquet van Gelijke Kansen (cdH) haar ‘verantwoordelijkheid’ nam en zich het lot van de Roma zigeuners moest aantrekken. Nu de Franse president Sarkozy een streng lik op stuk beleid voert tegen illegale vreemdelingen, nu Nederland naar een duidelijk uitwijsbeleid voor criminele migranten overstapt, moet de regering Leterme (CD&V en Open VLD) natuurlijk weer het omgekeerde signaal uitsturen. De bijeenkomst van Milquet en de vertegenwoordigers van de Roma verliep ‘hartelijk’ en ‘erg concreet’. “Er werd een agenda afgesproken om de meest adequate en concrete beleidsmaatregelen uit te werken voor de verdediging van de waardigheid en de rechten van de woonwagenbewoners en de Roma.” besluit het communiqué bemoedigend.
Roma slaan alle records
Al weten alle straathoekwerkers in Vlaanderen, maar ook in Brussel dat de veiligheids- en opvoedingsproblemen met Romazigeuners in geen jaren zijn op te lossen, geeft Milquet het startsein voor een nieuwe migratiegolf naar onze contreien. In Kosovo hebben ze het bericht alvast zonder ruis ontvangen. Afgelopen maand waren de Roma uit de voormalige Servische provincie die in Brussel hun heil kwamen zoeken, meteen naar nummer één gesprongen op de ranglijst van asielzoekers, met 196 aanvragen. Eén op 5 van de asielzoekers komen nu uit de Balkan, want ook de etnische Albanezen uit Servië (129-) en Macedonië (82) zijn de ontradingsmissie van premier Leterme van begin dit jaar al weer vergeten. Ongetwijfeld zijn de lokale reisbureaus België weer voluit aan het promoten, met een gegarandeerde opvang, als het even meezit op hotel, en met een beetje rondlopen een maandelijkse uitkering die het vier, vijfvoudige is van het gemiddelde maandloon in hun eigen land. Het Commisariaat-Generaal van de Vluchtelingen ziet met lede ogen hoe sinds mei de aanvragen weer zijn toegenomen, met september als bekroning en 1.905 nieuwe asieldossiers. Het VGVC verwacht dit jaar uiteindelijk meer dan 20.000 dossiers, en elk dossier staan niet voor één man of vrouw, maar dikwijls voor hele gezinnen. Vorig jaar waren er 17.186, en dat was al een piek die door het generaal pardon van de slechtste regering die we ooit kenden, rechtstreeks werd uitgelokt
Wathelet doet schepje bovenop.
Dat alles tot groot jolijt van PS, cdH en Ecolo, die hun ‘progressief beleid’ verder zien bloeien, en nu zelf voorspellen dat er tegen de winter voor 25.000 mensen opvang nodig zal zijn. Minister Wathelet heeft er bovendien nog een toetje op geplaatst, in lopende zaken dan nog. Hij vond het nodig om het koninklijk besluit over de gezinshereniging van migranten weer te versoepelen. Tot nu toe konden steden en gemeenten het overbrengen van familie weigeren als bleek dat de uitnodigende gezinsleden geen gedegen huisvesting konden garanderen voor de nieuwkomers. Wathelet (cdH) heeft dit besluit nu uitgehold, en vindt die gemeentelijke controle van een echt, bewoonbaar logies niet meer nodig. Voor de gastfamilie volstaat het voortaan een huurcontract of een eigendomsbewijs voor te leggen. Op die manier heeft iedereen wel een kamer voor iedereen. In het achterhoofd van Wathelet speelt natuurlijk mee dat de lijfelijke controles in de Brusselse en Waalse gemeenten toch niet werden uitgevoerd. Maar in Vlaanderen werden daar wel herenigingen mee voorkomen. Zelfs Monica De Coninck (sp.a) van het OCMW van Antwerpen stelt vast dat ze weer een wapen minder heeft om het misbruik van onze wetgeving tegen te gaan. Weer het verhaal van de krekel en de mier, maar CD&V en Open VLD hebben het hele asiel- en migratiedossier dan ook zelf uit handen gegeven.
Zelfs in ‘lopende zaken’ werkt het kabinet Leterme mee om de Belgische wetgeving verder uit te hollen, en de eindeloze migrantenstroom uit alle arme landen van de wereld aan te moedigen. Terwijl het eigenlijk een ‘lopende zaak’ moeten zijn om de talloze misbruiken krachtdadig tegen te gaan. Als de Vlaamse pers eindelijk een dossier bovenspit dat er in Gent vennootschapjes met 150 Bulgaren gedijen, die alleen tot doel hebben een verblijfsvergunning en de regularisatie te versieren van illegale vrienden en familie, zou Leterme deze schande als een lopende zaak aanpakken.
Deur dicht, raam gaat open
Om het intrieste verhaal van het wanbeheer in dit onbestuurbaar land af te ronden, wippen we nog even binnen in de Brusselse gemeente Schaarbeek. Al jaren heeft de gemeente de kwalijke reputatie om het hoogste aantal schijnhuwelijken, de zogenoemde ‘Mariages blancs’, toe te staan van heel het land. Het gaat om gefabriceerde huwelijken met illegalen, welke alleen dienen om de echtgenoot/echtgenote de Belgische nationaliteit te bezorgen. De Schaarbeekse Schepen van burgerlijke stand Guillaume (MR) kon maandag fier aankondigen dat het aantal ‘witte huwelijken’ was teruggelopen van 40% van alle trouwpartijen in 2004, tot ‘maar’ 31 % in 2009. Het resultaat van zijn ‘efficiënte’ actie tegen de misbruiken van de burgerlijke stand! Alleen moest de liberale sukkelaar er meteen aan toevoegen dat in dezelfde periode het aantal contracten voor wettelijk samenwonen in zijn gemeente spectaculair is toegenomen, verviervoudigd zelfs. Hij wijst er dan nog op dat die contracten aan een vreemde partner precies dezelfde voordelen opleveren als een huwelijk, en geloof het of niet: meer dan een derde van die samenwooncontracten worden afgesloten met een illegale partner. Wat wordt tegengehouden aan de deur, komt langs het raam weer binnen. Als dat geen inlopende zaken zijn….
Jean Marie Dedecker
dinsdag 5 oktober 2010
Waarom is Vlaanderen niet meer bij de Hanzesteden?
In het Vlaamse parlement zitten regering en oppositie mekaar met ranglijsten te bestoken, om te bewijzen dat Vlaanderen/België in de Europese of wereldrangorde vooruit of achteruit is gegaan, om met het plaatsje min of meer het Vlaamse beleid te bewieroken of vervloeken. Dit hanengevecht wordt zeer broos en ijdel als je de nieuwe economische rangorde van de wereld inkijkt , die Newsweek (oct.4, 2010) van de week heeft uitgebracht. Voor Newsweek wordt die wereldorde steeds meer bepaald door de banden onder de volkeren, eerder dan door landsgrenzen, zoals die toevallig zijn vastgelegd. Ras, taal en godsdienst spelen daarbij een hoofdrol en hebben meer en meer invloed op de handelsrelaties en dus op de welvaart en ontwikkeling van een land. De plaats die België door die neutrale waarnemer wordt toegewezen spreekt daarom boekdelen, en zou zelfs voor de onderhandelaars die hopeloos een oplossing zoeken voor de hervorming van België een leidraad mogen zijn.
New Hansa
In Europa steekt er namelijk één economische grootmacht bovenuit, de zogenoemde ‘New Hansa’ naar het Middeleeuws handelsverbond dat strekte van de Russische en Scandinavische kusten tot in Londen. Het nieuwe handelsver bond omvat volgens het blad nu Nederland, Duitsland, Denemarken, Noorwegen, Zweden en Finland. Landen die steunen op Germaanse culturele waarden en hun niche hebben gevonden in het verkopen van hoogwaardige goederen, zowel aan de rijke landen als aan ontluikende markten in Rusland, China en India. Ze worden algemeen geroemd voor hun zorg en welzijnsysteem, en de meeste hebben hun economie in de afgelopen jaren geliberaliseerd. Ze staan hoog bovenaan in de ranglijsten van welvaart en rijkdom, en scoren het hoogst voor spaarquota, werkgelegenheidsgraad, opvoeding en technologische innovatie.
België behoort tot de "Border areas"
Tot spijt van onze Vlaamse Minister - President Peeters prijken in die ‘Nieuwe Hanze’ geen steden meer zoals Brugge, Gent of Antwerpen, die ooit het bruggenhoofd vormden van de Hanze naar Londen en de Britse eilanden. Het Verenigd Koninkrijk valt trouwens zelf ook buiten de New Hansa. Zowel Londen als België missen volgens Newsweek de punch en grondslag om mee te dingen naar de toplaag van Europa. Het zijn zogenoemde ‘Border areas’, samen met Ierland en IJsland, en de voormalige Oostbloklanden Tsjechië, Slovenië, Hongarije, Roemenië, Polen en de Baltische Staten.Het zijn ‘grensgebieden’ die hun plaats in de nieuwe wereld niet vinden, omdat ze zoals Roemenië en België een ‘culturele mishmash’ zijn, of omdat ze aan het vechten zijn voor hun autonomie, tegen de verschillende invloedszones die hen bedreigen.
België is minder kredietwaardig dan Mexico en Brazilië.
Het is ooit anders geweest. De Vlaamse steden hebben ooit aan de top van de Europese beschaving gestreden voor handelsvrijheid, en voor vrijheid tout court. Hun handelswaarde was zo groot dat vreemde mogendheden er altijd hebben voor gevochten. Maar het is zonder nostalgie dat we vandaag de juiste analyse moeten maken over het hoe en waarom Vlaanderen niet meer bij die dynamische groep wordt gerekend, en of dat tij nog te keren is. België is op de internationale geldmarkten al minder kredietwaardig dan Mexico en Brazilië en raakt de aansluiting met sterke landen als Duitsland kwijt (DS 30.09.10). Dat heeft te maken met de overheidsschuld die toeneemt, met besparingen op de overheid die uitblijven, met een regering die lam ligt door communautair tegengestelde visies over hoe het verder moet. De commerciële geest van de Hanze is bij de Vlaming nog niet verloren, maar de verplichte paringsdans met politieke partijen zoals PS, cdH of Ecolo, die bij het collectivisme van vorige eeuw blijven zweren, hakken onze leiders ieder keer opnieuw de handen af. Daarom moeten de Vlaamse onderhandelaars de macht van het federale België tot een minimum herleiden, en mogen ze geen vrede nemen met een vergrendelde fiscale autonomie, of een onwrikbare sociale zekerheid die onder de valse naam van ‘interpersonele solidariteit’ het huidige onrechtvaardige status quo in stand houdt. De geloofwaardigheid van Vlaanderen en zijn kredietwaardigheid hangt namelijk niet af van het vertrouwen in, of de stabiliteit van het België van nu. Het tegendeel is waar, en hoe sneller het onwerkbare federale gedrocht is opgeruimd of tot zijn werkelijk nu is herleid, hoe sneller het vertrouwen van de internationale gemeenschap zal herstellen. En wat dan met die Europese hoofdstad Brussel? Het mag een troost zijn dat Brussel nooit een Hanzestad is geweest, en het wellicht nooit zal worden, het culturele profiel van die stad is daarvoor te diffuus. Maar ook in de Middeleeuwen was alleen Dinant als Waalse stad verbonden met de Hansa, en de economische wereld van toen. Dinant for capital, daar hebben ze in het zuiden nog niet aan gedacht.
Jean Marie Dedecker
vrijdag 1 oktober 2010
130 per uur, de norm.
Nederland, kampioen van de verkeersveiligheid zal de maximumsnelheid op de autowegen verhogen van 120 tot 130 km/uur, net als in Frankrijk. Bij onze Duitse oosterburen is de snelheid vrij zodat ons landje als enige, geprangd tussen haar buurlanden, achterblijft met het ouderwets concept van 120 km/uur. Deze grens werd arbitrair ingevoerd met de oliecrisis in 1974. Niet om de veiligheid te verhogen, maar om het benzineverbruik te verminderen. Ondertussen is de infrastructuur veranderd en vooral de kwaliteit van de auto’s verbeterd. Een Mercedes uit 1974 zou de veiligheidsnormen van een Lada uit 2010 niet eens benaderen.
Slecht Mobiliteitsbeleid
Nauwelijks tien procent van de dodelijke verkeersongevallen gebeurt op de autosnelwegen. Bij nagenoeg de helft is vrachtverkeer de oorzaak. Kop- staartbotsingen door filevorming, riskant rijgedrag of een cocktail van alcohol, drugs en vermoeidheid. Het enige antwoord van de overheid is 40 extra flitspalen op de autowegen die overigens geen invloed hebben op de vaart van vrachtwagens want deze zijn begrensd tot 90 km per uur. Een rapport van de Verenigde Naties hekelt het mobiliteitsbeleid in ons land : zeventig procent van de bevolking is aangewezen op de wagen. Verzadiging wordt in de hand gewerkt door de omvang van het land, de bevolkingsdichtheid, de dichtheid van het wegennet en de complexiteit van het politiek systeem. Drie decennia lang werd ons wegennet verwaarloosd. Overmatige regelneverij, een doorgeschoten milieubewustzijn en een afrekencultuur door belangenorganisaties houden een slappe overheid al jaren in een verstikkende wurggreep. Een objectief is in de politiek wat je eigen objectieven dient. Laat ons boven de Moerdijk kijken en ook de snelheidslimiet verhogen tot 130 km/uur op de autosnelwegen.
Nederlands politiek gezond verstand
De “ergernissen-topdrie” van automobilisten op onze autosnelwegen zijn linksplakkers, bumperklevers en zachtrijders. Alleen mag het niet hardop gezegd worden want het stigma van verkeershooligan loert over de middenberm. In het polderland van Beatrix waren de PVDA en CDA, sociaaldemocraten en halfbakken christenen, voorstander van dynamische snelheden, zoals ‘s nachts harder rijden dan overdag, maar zelfbenoemde verkeersexperten en milieu waren daar niet van gediend. Verkeersregels op basis van tijd, plaats en omstandigheden passen niet in de versteende mal van het politiek correcte verkeersdenken. Met de komst van Wilders (PVV) en Rutten (VVD) is daar nu verandering in gekomen. We moeten nog verder durven doordenken. Het is toch absurd om in de maand augustus ’s avonds om elf uur een school voorbij te schuiven met een snelheid van 30km/uur. De leerlingen zijn op vakantie. Niemand vraagt zich blijkbaar af waarom de Belgen midden in de nacht geduldig op een groen licht staan te wachten, terwijl er in geen velden of wegen een auto te bekennen is. Wie stopt er nu voor een rood licht in de woestijn? Een Kemel? Verkeersregels worden pas gerespecteerd als ze logisch en rechtvaardig ervaren worden. Het BIVV peilde in een gedragsmeting naar de snelheid van de chauffeurs in verschillende zones. Zone -90 wordt disciplinair gerespecteerd, de gemiddelde snelheid ligt er zelfs lager, op 86 km/uur. In de zones -50 en -70 wordt de grens met gemiddeld 5 km/uur overschreden. In de zone-30 rijdt 96 procent van de chauffeurs te snel. Als amper 4 op honderd de wet respecteren, schort er iets aan de wetgeving. Maar met de flitspaalcultuur die als een jackpot gebruikt wordt voor nieuwe belastingen zie ik daar niet vlug verandering in komen. Automobilisten aller landen, verenig u!
Jean Marie Dedecker
Abonneren op:
Posts (Atom)