Archief

zondag 28 mei 2017

Ik ben woedend en het gaat niet meer over, ik voel me radicaliseren

 


         
Jean-Marie Dedecker over de aanslag in Manchester: 'Ik heb genoeg van deradicaliseringsriedels over teruggekeerde oorlogsmisdadigers en religieuze koppensnellers.'

De westerse wereld wordt met de regelmaat van de klok het slachtoffer van islamitisch geïnspireerd terrorisme. Dit jaar al voor de zoveelste keer.
Toch hebben onze leiders meer last van populismofobie dan van islamofobie. Ze vragen zich af waar die radeloze woede onder onze bevolking vandaan komt. Er is steeds meer energie nodig om de werkelijkheid weg te drukken.
We gaan op bedevaart naar Saoedi-Arabië om onze wapens te mogen slijten aan salafistische petroleumboeren die onze beschaving en ons waardenpatroon haten. We gedragen ons er als onderdanige witte kaffers die respect moeten veinzen voor vrome fanatiekelingen die vrouwen stenigen als ze overspel plegen of roede doen lopen als ze knipogen naar de kamelenhoeder. We sluiten zo ons moreel kompas voor lui die journalisten geselen, homo's kruisigen, dieven de handen afhakken en geloofsafvalligen publiek onthoofden op het dorpsplein.
 
De Amerikaanse president Donald Trump ging er afgelopen week voor 380 miljard dollar oorlogstuig slijten aan de financiers van het soennitisch wahabisme. America First. De sabeldans van een narcistische windhaan die nu zelf de kruisvaders tegen onze beschaving gaat bewapenen.
Trump doet het nog openlijk als een nukkig kind, onze Waalse PS-ers verkopen daarentegen het wapenarsenaal van FN Herstal met een lafhartig sausje.
Het wahabisme, een bikkelharde salafistische vorm van de islam, wordt door de Saoedi's geëxporteerd en door verbitterde, agressieve en haatdragende extremisten beleden, tot in Molenbeek toe. IS en Al Qaida zijn gezelligheidsverenigingen van die terroristische doctrine.
In de islamitische wereld staan de soennieten en de sjiieten elkaar al 1400 jaar naar het leven. Trump kiest nu partij voor de soennieten tegen het sjiitische Iran. Een explosieve cocktail.
De westerse leiders keken lafhartig weg onder de mom van de Arabische Lente.
Falen is eenvoudiger te verdragen als je er iemand anders de schuld van kan geven. De Amerikaanse invasie in Irak zorgde ervoor dat Saddam Hoesseins soldaten zich aansloten bij IS. Qatar en Saoedi-Arabië financierden de opstand van de soennieten in Syrië met een ongekend wrede burgeroorlog tot gevolg, en een vluchtelingenstroom die Europa ontregelde. Libië verzandde in stammenoorlogen en koesterde monsters als Salman Abedi uit Manchester.
 
De westerse leiders keken lafhartig weg onder de mom van de Arabische Lente alsof het een experiment was om de democratie in te voeren in landen waar burgers nog nooit een les in staatkunde hadden gekregen, en waar iedere vezel van de cultuur kijkt naar fysieke en religieuze macht. Het ontplofte in ons gezicht. Van een Arabische Lente naar een islamitische winter.
Alle religieuze psychopaten komen uit een gemeenschap van gelijkgezinden, en alle aanslagen zijn aangestuurd door een perverse duivelse ideologie van godsdienstfanatisme en dogmatische haat. Onze moskeeën zijn broeihaarden van vervreemding volgens jihadi-expert Montasser AlDe'emeh
. Vijfenveertig procent van de Nederlandse moslims van Turkse en Marokkaanse komaf is 'fundamentalistisch' volgens Ruud Koopmans, hoogleraar sociologie en migratie-onderzoek in Berlijn. Minstens vijftig miljoen moslims wereldwijd zijn volgens Koopmans bereid geweld te accepteren - ook tegen burgers - om de islam te verdedigen. 'Vrijheid van religie voor de islam mondt vroeg of laat uit in sharia en Jihad. Dat is nog nooit in de geschiedenis anders geweest, dus maak ik mij daar bijzonder veel zorgen over.' Aldus de Franse jurist Jean-Louis Harouel in zijn boek Les droits de l'homme contre le peuple.
 
Onder de miljoenen moslims die hun land ontvluchtten naar Europa bevinden zich volgens mij een pak mensen die eenmaal op het oude continent alles willen doen om het systeem dat ze ontvlucht zijn in Europa in te planten.Groot-Brittannië is vandaag een mekka van tolerantie. In Bristol vond vorig jaar op Saint George's Dayofficiële festiviteitplaats. Volgens de bestuurders worden er in Bristol wel '91 verschillende talen gesproken en zou het erg moeilijk zijn om officiële festiviteiten voor iedereen te organiseren.'In de hoofdstad Londen vinden we gesluierde politieagenten. Datzelfde Londen leverde de wereld onder andere Jihadi John, alias Mohammed Emwazi, de beul van IS.
Laten we even terug in de tijd gaan. Op 7 juli 2005 vielen er 52 doden bij aanslagen op de Londense metro en een dubbeldekbus. Op 22 mei 2013 werd soldaat Lee Rigby op straat afgeslacht met een kapmes. Op 22 maart werden er vijf onschuldige wandelaars van Westminster Bridge gereden. In Manchester werden er nu op monsterlijke wijze 23 jongeren vermoord en een veelvoud verminkt voor het leven.
 
De Mancunians zijn nochtans wat gewoon.
 
Levenslustige bakvissen die nog op de drempel stonden van hun volwassenheid. Een optreden van de Amerikaanse zangeres Ariana Grande is een veredeld schoolfeest voor tienermeisjes en hun chaperonnerende moeders. Op de uitgestorven tonen van One Last Time werd de achtjarige Saffie-Rose Roussos opgeblazen door een religiegek.
De Mancunians (inwoners van Manchester, nvdr.)zijn nochtans wat gewoon. Op 15 juni 1996 werd Arndale opgeblazen met de sterkste bom sedert WO II. Er vielen geen dodelijke slachtoffers. De terroristen van het IRA hadden de bevolking vooraf gewaarschuwd. Het monsterlijke kent nu religieuze gradaties.
Ik hoef geen stille tochten meer of kaarsjesprocessies, geen jeukwoorden en geen krabgedrag. Geen collectief tranendal of emotioneel exhibitionisme van gezagsdragers die over elkaar tuimelen op de treurbuis. Geen vlaggen halfstok en geen rookmachine met volzinnen zoals 'wij laten onze godsdienst door niemand kapen' of 'laat de terroristen niet winnen'.Ik hoef geen stille tochten meer of kaarsjesprocessies, geen jeukwoorden en geen krabgedrag. Geen collectief tranendal of emotioneel exhibitionisme van gezagsdragers die over elkaar tuimelen op de treurbuis. Geen vlaggen halfstok en geen rookmachine met volzinnen zoals 'wij laten onze godsdienst door niemand kapen' of 'laat de terroristen niet winnen'.
 
Ik heb genoeg van deradicaliseringsriedels over teruggekeerde oorlogsmisdadigers en religieuze koppensnellers. In het goddeloze Albanië worden ze minimaal vijftien jaar opgesloten. Hier krijgen ze een ontluizingsperiode, een reclasseringsambtenaar en een welzijnsknuffelaar. Ik walg van laffe suïcidale massamoordenaars.
 
'They are monsters, not moslims', zei de Britse toenmalige premier David Cameron in 2014 nog. 'Het zijn monsters én moslims', antwoordt de Iraanse vluchteling en professor Afshin Ellian op het wegkijkgedrag van de gewezen Britse premier op de blog van Elsevier.
Islam is voor mij een religie die uit verscheidene stukken bestaat. En het stuk dat onze beschaving naar het leven staat is verwerpelijk. De haat tegen het westen die als wraak gepredikt wordt door religiegekken - voor sommigen een stuk van hun islam - omdat ze zelf de losers van de beschaving zijn, is levensbedreigend voor onze samenleving. Dit stuk moet weggesneden en verboden worden.
Ik ben woedend en het gaat niet meer over. Ik voel me radicaliseren.
 
Jean Marie Dedecker

zondag 21 mei 2017

Moederdag ontheiligen klinkt als het krassen van een vingernagel op het schoolbord

 


Jean-Marie Dedecker over religie in onze maatschappij: 'Mensen moeten vrij kunnen zijn van religieuze dwang en geestelijke chantage, een grondrecht dat zeker ook voor kinderen geldt.'
'De tweede zondag in mei is de dag waarop we kokkinnen, serveersters, leraressen, werksters, psychologes, psychiaters, artsen en bankiersters eren, of, om hen bij de soortnaam te noemen: Moeders!'
 
Dat schreef Robert Orben, de man die ooit de speeches neerpende voor de Amerikaanse president Gerald Ford. Vaderdag daarentegen is eerder Moederdag met minder kosten en uitgaven.
Dominique Paquot, de schooldirecteur van Singelijn in Sint-Lambrechts-Woluwe heeft het zo niet begrepen. Hij schafte dit traditioneel creatief gebruik eenvoudigweg af. Er zijn teveel kinderen waarvan de ouders niet meer beantwoorden aan het traditioneel huwelijkspatroon volgens de schoolpraeses. Velen hebben bonuspapa's, plusmamma's, één ouder of holebi-ouders en dito gezinssamenstellingen.
 
Het geven van een cadeautje kwetst dan de kinderzieltjes die niet beantwoorden aan de klassieke samenlevingsvorm. We kunnen dan ook het sinterklaasfeest afschaffen omdat niet alle kinderen evenveel in hun schoentje vinden, of het grootouderfeest omdat er al veel oude besjes het eeuwige voor het aardse hebben ingeruild. Een stralend kindergezichtje dat zijn knullig knutselwerkje aan zijn moeder geeft is meer dan traditie, het is devotie.

De heisa rond de banbrief van Paquot omdat hij ook gezegd zou hebben dat er teveel kinderen van andere culturen op zijn schoolbankjes zitten die dat soort feesten niet vieren, heeft hij aan zichzelf te danken. Zijn kattenbelletje vermeldt namelijk letterlijk: 'à l'école Singelijn, nous sommes fiers d'avoir une grande diversité de familles et de cultures dans toutes leurs richesses et complexité...'
Op enkele extremistische zeloten na, die Moederdag haram en decadent vinden, kwam er geen enkele afkeurend geluid uit de moslimgemeenschap. Geforceerde neutraliteit leidt tot diversiteitsgekte.
De 250 Neanderthalers die met scheldproza en dreigmails Paqout naar de hel wensten hebben het IQ en het EQ van een sperzieboon, maar de collectieve verontwaardiging voor het bannen van volkse tradities, van Sinterklaas tot Pasen en Moederdag, uit naam van een of andere diversiteit, slaat telkens diepere maatschappelijke wonden dan het er heelt. Het afschaffen van Moederdag klinkt als het krassen van een vingernagel op een schoolbord.
'De verdoemden in de hel zijn beroofd van het onuitsprekelijk geluk God te aanschouwen, en worden gefolterd door de knaging van het geweten, door het onblusbaar vuur en door het vooruitzicht van een eeuwig lijden.'
Het is geen soera of slagzin uit de Koran of de Hadith. Het is vers 240 uit de zestiende les van de 'Catechismus ten gebruike van al de bisdommen van België' uit 1958. Striemende geboden en verboden die we als tienjarige met knikkende knieën uit het hoofd moesten leren, en die door de onderpastoor en de schoolmeester met harde hand in ons schuldbewustzijn werden geramd.
En wie er soms aan twijfelde wie de baas was in dit aards tussenstation hoefde er maar vers 281 op na te lezen: 'Het is verboden aan zijn ouders of aan andere oversten te gehoorzamen, wanneer zij iets bevelen dat strijdig is met de geboden van God of van de heilige Kerk.' De bijbel is met andere woorden belangrijker dan de Belgische wet en God staat boven het ouderlijk gezag. De priesters van toen waren even gedreven donderprekers als de imams van vandaag.
De priesters van toen waren even gedreven donderprekers als de imams van vandaag.

De meesten van mijn klasgenoten zijn ongeschonden doorgegroeid en hebben zich bevrijd van de dwingelandij van een sprookjesboek. Mijn grootmoeder bad nog paternosters en brandde nog kaarsen opdat we moeiteloos onze schoolexamens zouden doorkomen en aan duivelse bekoringen zouden weerstaan. We moesten naar de zondagsmis en sommigen werden misdienaar, eerder om het verloren kerkuurtje creatief door te komen - beter dan je te vervelen op je kerkstoel, luisterend naar steeds dezelfde litanieën en donderpreken.
Mijn ouders hadden Voltaire al gelezen: 'Mensen die je ongerijmdheden kunt laten geloven, kun je ook gruweldaden laten begaan.' Voor onze eigen kinderen is de duivel hoogstens nog Darth Vader uit Star Wars of Voldemort die het leven van Harry Potter wat zuurder maakt. Anders is het voor de peuters en de pubers onder streng islamonderwijs. Een goede moslim zijn betekent voor die kinderen vooral bang zijn. Tienduizenden Belgische moslimjongeren zijn vandaag bang om te leven, zei Montasser AlDe'emeh in Knack vorige week.

De jihadexpert deed een rondgang in enkele Brusselse scholen. Als je bedenkt dat in het lager officieel hoofdstedelijk onderwijs 47,5% van de leerlingen islamlessen volgt en in het secundair 44,7%, dan is het niet te verwonderen dat de duivel er door het zwerk vliegt.
De intellectuele bevrijding van de geest wordt door de imams nog altijd gezien als een bedreiging. De angst voor de Antichrist en het schrikbeeld voor het laatste zorgt voor een denkpatroon dat thuishoort in de middeleeuwen. Godsdienst als misdaad tegen het kind in plaats van een kruk als troost. Terwijl onze westerse beschaving ondertussen van die achterlijkheid verlost is, wil het katholiek onderwijs die goddelijke demonen zelfs nog terug binnen laten via haar dialoogscholen. De prijs van de multiculturaliteit. Een oud systeem van vόόr het mathematische en relativistische denken van de twintigste eeuw wordt opgelegd aan kinderen die zich daar niet kunnen tegen verweren. Sociologen die onderzoek deden onder Britse kinderen kwamen tot de bevinding dat slechts één op twaalf kinderen zich losmaakt van de religieuze overtuigingen van de ouders (Richard Dawkins in God als misvatting p 116).
Een kind heeft drie ijkpunten: zijn ouders, de school en de televisie. Met heimwee-schotelantennes gericht op Mekka en het thuisland, met ouders die de navelstreng van hun land van herkomst en de moskee niet doorknippen, en met islamleerkrachten die met hellepreken en horrorverhalen het zondebesef cultiveren, blijft een groep kinderen in ons land nog altijd het kind van de rekening.
Mensen moeten vrij kunnen zijn van religieuze dwang en geestelijke chantage, een grondrecht dat zeker ook voor kinderen geldt. Religie besmet mensen, beweert de bioloog Richard Dawkins.
Wat Montasser AlDe'emeh beschrijft is een systematische indoctrinatie van jonge, weerloze en ongevormde geesten. Wat het martelaarschap van godvrezende gekken op weg naar het paradijs betekent, zou men in Brussel nochtans moeten weten. 'De mens die geleid wordt door angst en die doet wat goed is om te vermijden wat kwaad is, wordt niet geleid door de rede.' Een wijs man, die Spinoza.
Jean Marie Dedecker

zondag 14 mei 2017

Marcron wordt ijkpunt voor nieuwkomers, maar ook magneet voor gelukszoekers en misnoegden

 


         
'Hoe neem je de ergernis bij de slachtoffers van de globalisering weg terwijl ze eigenlijk gewoon bedoelen dat ze tegen migratie zijn', schrijft Jean-Marie Dedecker naar aanleiding van de overwinning van Emmanuel Macron in de Franse presidentsverkiezingen.
De echte baas van de Europese Unie is niet Jean-Claude Juncker uit de dwergstaat Luxemburg, maar wel zijn kabinetschef, Martin Semayr. De Duitse opperintrigant in het Europese spinnenweb twitterde na de Franse verkiezingen: " Aftrap: Felix Austria. Kwartfinale: stabiel Nederland. Halve finale: La France en marche". Een beroerde voetbalmetafoor van de Brusselse elite om de overwinning op de zogenaamde populisten te quoten. Eerder een zucht van verlichting dan een reden tot jubelen. Eventjes de laatste verkiezingsrondes op het Oude Continent doorlopen.
Junckers herdershond vergeet bijvoorbeeld te vermelden dat er in Oostenrijk een monstercoalitie en twee stemronden nodig waren voor de groene Alexander Van den Bellen om met een schamele 54% de rechtse Norbert Hofer van de macht te houden. In Nederland verloor Mark Rutte met zijn VVD een vijfde van zijn kiespubliek, kreeg Geert Wilders er een kwart bij, en ligt de PVDA met Europese topbobo's als Frans Timmermansen Jeroen Dijsselbloem op apegapen. In Italië is eurolover Matteo Renzi weggestemd en regeert de chaos. Spanje is een politieke puinhoop dat bestuurd wordt met een parlementaire minderheid na de doorstart van eurohaters als Podemos en andere indignados. Griekenland ligt met Syriza nog altijd in de palliatieve zorgen. Het blijft ademen dank zij de onophoudelijke geldstroom uit het Brussels infuus. Dat Syriza zelf een platte linkse populistische partij is deert de Eurocraten niet, als het maar de sirtaki danst naar de Brusselse pijpen. Zelfs Guy Verhofstadt ging de Italiaanse nar Beppe Grillo en zijn Vijfsterrenbeweging paaien om voorzitter van het Europees parlement te kunnen worden. Afgelopen week waren er lokale verkiezingen in Groot Brittannië. UKIP, de eurosceptische partij van de Brit Nigel Farage, die onze eigenste Europese president Herman Van Rompuy ooit "een natte dweil met het uitzicht van een bankbediende" noemde, is er weggestemd. Logisch, niet alleen omdat die one issue partij geen reden van bestaan meer heeft na de Brexit, maar vooral omdat Theresa May met haar Conservatives zijn anti-Europese standpunten eigen heeft gemaakt. Die stembusslag bleef onder de radar door het oorverdovend gedruis in Parijs, maar May won nagenoeg 600 zetels en de socialisten van Labour werden van de kaart geveegd. Het triomfalisme en de eurofiele euforie van de Duitse opperspin in het Brussels Berlaymontgebouw zijn dus volledig misplaatst.

Plaatsvervangende schaamte

Even gênant en ironisch is het enthousiasme van onze eigenste traditionele partijen bij de zegetocht van Emmanuel Macron. Hun ideologische evenknieën werden vernederd en gedecimeerd. De Parti Socialiste is geïmplodeerd en vecht voor haar voortbestaan. Het groene Ecolo is zo verschrompeld dat het zelfs geen presidentskandidaat kon leveren, en Les Républicains, de zusterpartij van onze MR en de Open VLD, werd gefileerd door François Fillon. Plaatsvervangende schaamte zou hun Belgische zusters beter passen dan valse juichkreten. Als er al iets is waarover ze zich zouden kunnen verheugen, dan is het de vaststelling dat extreem-links of uiterst rechts, de zogenaamde populisten, wel een gebrek aan perspectief op machtuitoefening hebben, alhoewel ze niet tegen het electorale glazen plafond stoten, integendeel. Dat is niet alleen te wijten aan een collectieve mobilisatie van de traditionele partijen tegen één gemeenschappelijke vijand, maar ook aan de ongeloofwaardigheid en de angst voor hun alternatief.
De fratsen van de machtsgeile kluns en blaaskaak Donald Trump, evenals de voorbeelden van illiberale populistische democratieën zoals deze van Beata Szydlo in Polen of van Viktor Orban in Hongarije, zijn eerder een rem op hun groei dan een duw op hun gaspedaal. Lui die aan de macht komen dankzij de liberale vrijheden maar dan alle macht aanwenden om minderheden te onderdrukken en de grondrechten te schenden schrikken de nuchtere Europese veranderingzoeker af.

Dreigende rieken en brandende toortsen

Het leger van boze boeren en landarbeiders staat nog niet aan de poorten van de Franse lichtstad met dreigende rieken en brandende toortsen maar de vlam blijft smeulen. Zo'n 63% van de mensen die letterlijk hun handen uit de mouwen moeten steken om stokbrood op de plank te krijgen stemden voor de nationaalsocialistische Marine Le Pen. Een kwart van de Franse kiezers bleef thuis, een derde stemde op het Front National, tien procent stak een blanco- of ongeldige stembrief in de urne. Zo'n 43% van Macrons kiezers stemden eigenlijk niet voor hem maar tegen Marine Le Pen. Wat Emmanuel Macron gepresteerd heeft is echter wel du jamais vu. Hij geniet het voordeel van de twijfel en is Frankrijks hoop in bange dagen.
Al is zijn verkiezing revolutionair, zijn programma is het niet: links-rechtse flou artistiqueovergoten met een pro-Europees sausje. Messias of elitaire praatjesmaker? Macron pleegde een vadermoord op François Hollande, en is hij getrouwd met een vrouw die volgens de pulppers zijn moeder kan zijn. Brutus is nooit ver weg in de politiek, en er is ook meer verraad in het Elysée dan in de verzamelde werken van Shakespeare. De Rothschildbankier is eerder de emanatie van het establishment dan de bestrijder er van. Hij was eerst adjunct-secretaris van de president op het Elysée en daarna zijn socialistische minister van economie. Zijn echtgenote Brigitte Togneux woonde zelfs de kabinetsvergaderingen van haar man bij. Iets wat Le Pen de giftige uitspraak ontlokte dat Frankrijk geregeerd zal worden door een vrouw: Brigitte of Angela (Merkel). De nieuwe première dame is een telg uit het Togneux-imperium van Amiens, chocolatiers gespecialiseerd in macarons,zoetigheden die op tafel kwamen aan het Franse hof toen Catherina de Medici huwde met koning Henri II, Le Duc d' Orleans. Het presidentschap heeft nog altijd een vleugje parfum van de monarchie.
'Als Macron het niet waarmaakt wordt de Bastille terug bestormd met hooivorken, hamers en sikkels voor de populistische revolutie.'
Een nieuwe politieke partij oprichten en structureren is geen sinecure. De overwinning heeft duizend vaders en de nederlaag is een weeskind. Macron wordt naast een ijkpunt voor politieke nieuwkomers ook een magneet voor gelukzoekers, vleiers, misnoegden en vooral opportunistische overlopers belast met het odium van de socialistische verliezers. En marchevoor de lange mars. Wordt het voor de liberale socialist (of is het socialistische liberaal) een calvarietocht als een pinguïn door de woestijn, zoals de cineast François Ruffin het formuleerde, of een zegetocht naar de derde weg? De tegenstellingen op cultureel, economisch, sociaal en politiek vlak zijn enorm. Telkens er bijvoorbeeld iemand ook maar een komma verandert aan het 3.400 pagina's tellende Franse arbeidsrecht wordt het openbaar leven stilgelegd. Naast een verongelijkt en woedend extreemrechts ettert er ook een hysterisch overgesyndicaliseerd extreemlinks.
De hamvraag is hoe je de ergernis bij de slachtoffers van de globalisering wegneemt terwijl ze eigenlijk gewoon bedoelen dat ze tegen migratie zijn. Vijftien miljoen Fransen (de thuisblijvers en de blanco stemmers) staken hun middenvinger op naar de Vijfde Republiek. Als Macron het niet waarmaakt wordt de Bastille terug bestormd met hooivorken, hamers en sikkels voor de populistische revolutie. Als Brigitte dan de citoyens met haar macarons niet zal kunnen sussen zoals Marie-Antoinette er in 1793 niet in slaagde met haar brioches, dan wacht de guillotine.

Jean Marie Dedecker

zondag 7 mei 2017

Hoe onze rechtszekerheid opgestookt werd in een Hasselts crematorium

 


         
'De verstaatsing van het bedrijfsleven heeft op de Limburgse heide een nieuw diepte- of hoogtepunt bereikt', schrijft Jean-Marie Dedecker naar aanleiding van het conflict tussen de stad Hasselt en uitvaartbedrijf DELA.

Volgens de Belgian-American Chamber of commerce is rechtszekerheid één van de voornaamste voorwaarden om in een land te investeren. Ons federale overheid loopt de wereld plat om ons tochtgat aan de Noordzee, de Maas en de Schelde voor 99 "fenomenale redenen" aan te prijzen met een hippe campagne. Ze vervalt echter steevast in kneuterigheid en administratief verstikkend staatsdirigisme als er een schop in de grond gestoken moet worden, een vergunning afgeleverd of een definitieve handtekening geplaatst. Het Chinees contract met Eandis werd geëlektrocuteerd toen de overeenkomsten al onderhandeld waren. Een Brussels stadionproject struikelt over een kerkwegel. Uplace kreeg 12 jaar geleden toezeggingen van ministers van alle Vlaamse partijen om een winkelcentrum uit de grond te stampen op de vervuilde Brownfield-site van Renault Vilvoorde. De belastingbetaler schoot er zelf miljoenen bij in om het stukje industriële archeologie te saneren, en Uplace gaf al 85 miljoen euro uit om het futuristisch belevingsproject met duizenden banen te realiseren. Het zag onlangs haar milieuvergunning geschorst omdat haar cijfers van de overlast van een paar jaar terug dateerden, terwijl het nu net de overheid is die alles op de lange baan schuift. Cynisme en machtsmisbruik op het ritme van een communistische heilstaat.
'Hoe onze rechtszekerheid opgestookt werd in een Hasselts crematorium'
Het kan nog driester. De verstaatsing van het bedrijfsleven heeft op de Limburgse heide een nieuw diepte- of hoogtepunt bereikt. Even zag het ernaar uit dat er vanaf 1 mei, de hoogdag van het socialisme, in het Hasselts crematorium geen uitvaartceremonieën en dito koffietafels meer aangeboden worden door DELA. Rouwstaking op een bidprentje. De Stad ligt er overhoop met de uitvaartspecialist, een grote speler met 850 medewerkers die hier -in haar drie crematoria - twee op de tien Belgen tot in de urne verast. In 1989 sloot ze een erfpachtovereenkomst met de jeneverstad om een crematorium te bouwen en te exploiteren tot 2088. In de tijd dat de kerk nog van de kansel opriep dat de overledenen onder de grond stoppen beter was voor de latere verrijzenis dan tot asse te vergaan in het hellevuur, was dit toen nog een bedrijfsrisico.
De uitvaartdiensten gebeurden tot ieders tevredenheid. Crematoria, gerund als privéonderneming, zijn goedkoper dan deze die uitgebaat worden door de overheid. In 2003 wijzigde Vlaanderen haar wetgeving zodat crematoria enkel nog mogen uitgebaat worden in samenwerking met intercommunales en gemeenten. DELA sloot een terbeschikkingsstellingsovereenkomst met de Stad Hasselt, dat een paar stokers leverde voor de oven en tegen een lucratieve commissie de uitvaartfacturen mocht innen. Alles schroeide op een zacht vuurtje tot de Hasseltse jeneverstokers in 2013 hun doden zelf wilden opstoken.
Een lucratieve business, zo redeneerden de lijkenpikkers, want sterven moeten we allemaal, en doden klagen niet. Er werd een volgens DELA volkomen onwettige onteigeningsprocedure opgestart om aan de contractuele verplichtingen te kunnen ontsnappen.
Maar ik heb zelf al aan den lijve mogen ondervinden dat je in het Hasseltse justitiepaleis niet altijd weet of er onder de zwarte toga een politicus of een rechter zit. Dat resulteerde voor DELA in een Europese primeur. Een goed draaiende onderneming werd onteigend en een onroerend goed waarin de staat precies dezelfde activiteit wilt voortzetten als de private partner. De situatie doet zo denken aan rechtspraktijken van totalitaire regimes. Mugabe, de satraap van Zimbabwe, onteigent op deze wijze nog de blanke boeren, maar zelfs in het corrupte Oekraïne behoren dergelijke hold-ups op het privébezit nu stilaan tot het collectief geheugen.
De stad Hasselt weigert sedert 2013 al hun achterstallige facturen aan DELA te betalen die al opgelopen zijn tot 7.966.833 euro. DELA betekent "Draag Elkanders Lasten". Voor de Hasseltse regenten betekent dit dat de andere de lasten draagt, en zijzelf de lusten innen. Offerblokgeld van politieke doodgravers en een mokerslag voor de rechtszekerheid. De zaak wordt verder uitgevochten voor de vrederechter.


De socialistische geest van Steve Stevaert doolt en dolt nog altijd rond in Limburg. De baxter-economie, ontstaan met de miljardenstroom aan subsidies ter compensatie van de sluiting van de steenkoolmijnen, wordt er nog altijd rijkelijk gevoed en gevoerd door de traditionele politieke partijen. Ingrid Lieten (S.PA) en minister Jo Vandeurzen (CD&V) verdelen er bijvoorbeeld nog altijd de subsidiekoek voor initiatieven zoals LRM, Life Tech Valley, ZOL, Happy Aging & dito sidekicks. Zijn het wetenschappelijke façades voor politieke zelfbediening, want de vlag van het containerbegrip "innovatie" lijkt er kritiekloos elke lading te dekken. Ze heersen naar believen en naar hun eigen verzuilde politieke kleur.
'Op het beconcurreren van onze privébedrijven met subsidies, en op het intercommunaliseren van onze economie heeft niet alleen Limburg een patent.'
Ze richten met overheidsmanna constant parallelle bedrijvencircuits op, die eerder concurrentieel zijn voor private ondernemingen dan aanvullend. Zo ontwikkelden bedrijven als het Hasseltse IXSYS, LindaCare, Macx, PacsOnWeb, Remedus en Vitalsys jaren geleden al platformen voor telegeneeskunde die honderden miljoenen euro besparing zouden kunnen opleveren voor het RIZIV-budget. Deze Vlaamse systemen zijn overigens al operationeel in heel wat landen wereldwijd. De politieke bobo's willen er echter niet van weten, ze subsidiëren liever de eigen initiatieven die eerder de zuilenorganisaties dienen dan de bevolking. Wat we zelf doen, doen we beter (sic).
Op het beconcurreren van onze privébedrijven met subsidies, en op het intercommunaliseren van onze economie heeft niet alleen Limburg een patent. Zo kreeg de Leuvense Innovatiehub IMEC miljoenen euro's subsidies om te ontwikkelen wat Melexis met eigen centen al jaren presteert. Niettegenstaande onze intercommunales onder vuur liggen voor hun ongebreidelde graaizucht en incompetentie, breiden ze hun macht steeds verder uit en belemmeren ze zelfs de vrije marktwerking.

Amazon van de gemeenten

De karavaan van Publifin is al voorbij getrokken, de honden hebben geblaft, en het stof is weerom gewoon gaan liggen. De intercommunale FARYS (TMVW) roept volgende maand haar 389 politieke bestuurders samen om haar statuten te wijzigen. Haar kernopdracht als watermaatschappij is al verschrompeld tot een derde van haar activiteit. Naast waterleverancier, bankier en verzekeringsmakelaar wordt het nu ook het Zalando of het Amazon van de gemeenten, met een nieuw zusterbedrijf TMVS. Een greep uit de stock van het staatsgrootwarenhuis: kantoorbenodigdheden, onderhoudsproducten, brandstoffen, bedrijfskledij, elektrisch materiaal, koffie- en waterautomaten, drukwerk, onderhoud van voetbalterreinen en liften, voeding, meubilair, plat linnen, gereedschappen...enz. Gemeenten bestellen gretig in de overheidssouk. Ze sluiten raamakkoorden af met het waterbedrijf voor dergelijke vestzak-broekzakaankopen en ontsnappen zo aan de aanbestedingsprocedures. Het lijkt op communisme dat door de waterkraan komt, terwijl de waterfactuur voor de burger door het plafond spuit.
Hopelijk duurt het nog een tijdje vooraleer ikzelf met mijn voeten vooruit de oven in ga. Ik wil sterven voor mijn ideeën, maar zo langzaam mogelijk. De bidprentjes mogen dan door de watermaatschappij niet geleverd worden, zelfs geen wijwater. Ik heb het per testament bepaald.
Jean Marie Dedecker