Resultaten Kamerverkiezingen 2019

Ik ben al dertig jaar tegen het cordon sanitair

Jean-Marie Dedecker liet zich als onafhankelijke op de N-VA-lijst niet muilkorven en spreekt ook nu klare taal . "Ik zeg al dertig jaar dat het cordon sanitaire niet deugt. We moeten praten met Vlaams Belang." Dedecker scoort ontzettend goed als lijstduwer.

DEDECKER PAKT KAMERZETEL ALS ONAFHANKELIJK LIJSTDUWER

Dat ik als lijstduwer zo hoog scoor, is uniek. Ik ga me amuseren in het parlement

Dedecker leefde rustig naar de verkiezingen toe. 's Ochtends ging hij met zijn vrouw Christine Dehaemers stemmen in deelgemeente Slijpe, daarna volgde nog een inspectieronde bij de verschillende kiesbureaus. En 's middags reed de Middelkerkse burgemeester op z'n dooie gemak het gras af en keek hij naar het wielrennen."Het was een rustige campagne. De gemeenteraadsverkiezingen waren erop of eronder, maar naar de federale verkiezingen leefde ik ontspannen toe."

Veel kalmer
Christine knikt bevestigend. "Jean-Marie was veel kalmer dan in oktober." Toch schrikt Dedecker niet van de sterke score van Vlaams Belang. "De uitslag is een gezamenlijke middenvinger van de kiezer. Tegen de doorgedreven reglementitis bijvoorbeeld. Ik spreek me trouwens al dertig jaar uit tegen het cordon sanitaire. Dat werd me toen bij Vld niet in dank afgenomen. Maar als je een partij laat deelnemen aan de verkiezingen en de kiezer heeft duidelijk gesproken, dan met je dat een kans geven. Voor diezelfde reden ben ik tegen de kiesdrempel. Kijk, ik vind Vlaams Belang sociaal-economisch te links, bijvoorbeeld, maar je moet naar de kiezer luisteren. Bij de stemtest kwam ik voor 83 procent bij N-VA uit en ik blijf die partij ook steunen. De klassieke partijen zullen zich allicht wentelen in allerlei excuses: 'we blijven al bij al stabiel' of 'onze score is niet zo slecht als voorspeld in de peilingen'. Wat nu nodig is, is een goed rechts beleid."

"Ik ga me smijten"

Dedecker stevent af op een Kamerzetel: even voor 23 uur haalde hij rond de 30.000 voorkeurstemmen, drie keer zoveel als de tweede op de West-Vlaamse N-VA-lijst Yngvuld Ingels en amper 2.000 stemmen minder dan lijsttrekker Sander Loones. Dedecker liet tijdens de verkiezingsdag al weten dat een goed resultaat niet noodzakelijk gelijk moet staan aan een zetel, al lijkt hij er toch in te slagen. Er dus nog altijd sprake van een Dedecker-effect. "Ik ben een man van het volk. Ik had voorspeld dat Vlaams Belang minstens 17 procent zou halen, net omdat ik tussen de mensen sta. En dat ik als lijstduwer zo hoog scoor, is uniek. Ik ben in principe verkozen - nog niet alle stemmen zijn geteld - en ga me amuseren in het federaal parlement. Het is de taak van een parlementariër om de macht te controleren en iedereen weet dat ik me op veel thema's ga smijten, zoals fiscaliteit en migratie. Het is ook belangrijk dat ik in Brussel contacten kan onderhouden voor Middelkerke."

Dedecker wordt in juni 67 jaar. "We gaan ons nog een paar jaar amuseren in het parlement, maar het waren wel mijn laatste federale verkiezingen. Ik blijf intussen burgemeester van Middelkerke - een absolute droomjob."

 

Politieke conférence Brugge

Europa stoot aan haar buitengrenzen op haar eigen grenzen.

'Naar een bokaal goudvissen kijken is spannender dan een tv-debat van Europese leiders', schrijft Jean-Marie Dedecker.

Je zou het bijna vergeten, maar op 26 mei zijn er ook Europese verkiezingen. De kieslijsten worden overal steevast aangevoerd door nationaal afgeserveerde politici, van Kris Peeters tot Guy Verhofstadt en Geert Bourgeois. Uit een Eurobarometer-peiling bleek dat eind februari maar een derde van de Europeanen wist dat er verkiezingen zaten aan te komen, en slechts 5 procent kende de exacte datum. Op het Vrijthof in Maastricht, waar André Rieu jaarlijks dirigeert voor tienduizenden melomanen, hielden de Europese Spitzenkandidaten hun eerste verkiezingsdebat. Het publiek bestond amper uit een paar honderd keurige witte jongeren, allemaal dromend van een vette job aan het Schumanplein. Topfavoriet Manfred Weber gaf zelfs verstek vanwege een verjaardagspartijtje. Te zegezeker, want de opperste EU-Mandarijn wordt door een coalitie van partijen op het schild gehesen, niet door het volk.

Wie straffeloosheid zaait, oogst criminaliteit.

'De moord op Julie Van Espen legt opnieuw de pijnpunten van een falende justitie bloot', schrijft Jean-Marie Dedecker.

Met de regelmaat van een klok worden we geconfronteerd met de wereldvreemdheid van justitie. Van het bevel tot afbraak van een zwembad door een verzuurde klagende buur, tot een invalide man die na 16 jaar procederen nog een toegekende schadevergoeding van 2,5 miljoen euro misliep, omdat een verkeerde rechter zijn handtekening onder het vonnis zette. Pas als de waanzin ons in ons diepste wezen raakt, zoals de gruwelijke moord op een onschuldige jonge vrouw, die je dochter of zuster kan zijn, wordt de collectieve verontwaardiging nog opgeschrikt.

Meteen na de verkiezingen is men al vergeten wat men ervoor beloofd heeft

'Wie zei ook weer dat verkiezingen al lang afgeschaft waren moesten ze iets veranderen?' vraagt Jean-Marie Dedecker zich af in aanloop naar de verkiezingen. 'Na 26 mei lachen we terug groen en betalen we ons blauw.'

Je komt ze terug overal tegen langs Vlaamse wegen. Politici lachen hun witte tanden bloot op plakborden in strategische weilanden en achter de ramen van ideologisch gelijkgestemden. Het laat de passanten even onverschillig als de grazende koeien. Raamprostitutie met affiches is al lang voorbijgestoken door de toogpraatkuil op sociale media. Maar nood breekt wet. Opvallen is de boodschap voor wie het ellebogenwerk bij de lijstvorming gewonnen heeft en nu veroordeeld is tot een naamloze rit in de buik van het kandidatenpeloton. De papborstel wordt gebruikt als steekwapen en borden staan vol slappe slogans.