Vrije meningsuiting komt steeds meer onder druk door geleidelijk opgelegde nieuwe beperkingen

Deugdzaamheid is vervallen tot een hypocriete kwestie van imago, niet van innerlijke overtuiging

“Het gaat beter met hem”, kopte Het Laatste Nieuws op 17 mei op de frontpagina. Het was de gelukkige mare van de echtgenote van Bart De Pauw, de televisiemaker die drie maanden geleden nog een poging had ondernomen om uit het leven te stappen. Tijd voor een media-catharsis, zou je denken: oef, gelukkig geen zelfmoord na de karaktermoord. Bart De Pauw zette de toon voor het halsrecht en de mediatieke achtervolgingswaanzin voor grensoverschrijdend gedrag dat geen grenzen meer kent. De Schalkse Ruiter werd van zijn paard gebliksemd. Zijn sms’en werden door elke pretletterbrigade afgedrukt met bloed en sperma. Maar de gazetten van de Persgroep hadden zelf last van een grensoverschrijdende stilte toen hun directeur Jaak Smeets doorgestuurd werd voor grensoverschrijdend gedrag.

We oogsten vandaag wat gisteren zonder nadenken gezaaid werd

 

Generatie X moest welvaart creëren om te overleven. Dat Generatie Z dat vanuit de welvaartsbril in vraag stelt en wijst op de overbelasting van de planeet is een goede zaak, maar het beschuldigende vingertje is daarbij niet nodig.

We zijn te vaak Epimetheus. Lui die “eerst doen en dan denken” en te weinig “eerst denken en dan doen” zoals zijn Griekse mythologische broer Prometheus filosofeerde, schreef Vlaams milieuminister Zuhal Demir vorige maand in een opiniestuk in De Tijd. Te veel Achilles Van Acker ‘d’Abord agir et puis réfléchir’ of te veel Jean-Luc Dehaene en de neiging om “de problemen pas op te lossen wanneer ze zich voordoen.” 

We oogsten vandaag wat gisteren zonder nadenken gezaaid werd. Voorbeelden legio. In 2000 beloofden de groten der aarde, van de Amerikaanse president G.W. Bush tot de Britse premier Tony Blair en de Duitse bondskanselier Gerhard Schröder om de armoede uit de wereld te helpen tegen 2015. Die staatleiders zijn verdwenen, maar de honger niet. Om Agalev in zijn paarsgroene regering te halen liet de verdwaalde Guy Verhofstadt in 2003 de kernuitstap stemmen. Om de groene oververhitte dogmatici af te koelen met de kernuitstap gaan we nu de aarde opwarmen met gas en kolen. Twintig jaar later zitten we verdwaasd en verweesd op de groene radioactieve blaren. Vandaag hebben de groene sandalen besloten dat we tegen 2035 alleen nog met elektrische wagens zullen mogen rijden. Wie vooruitziend is zou best nu al een bakfiets bestellen. De Vlaamse regelneven hebben een betonstop afgekondigd tegen 2040. Begin dus nu maar te bouwen.

Detachering is een hypocriete epidemie onder cabinetards

In het Bpostdossier hebben alle traditionele partijen tonnen boter op het hoofd, maar er zijn zoveel partijkopstukken bij betrokken dat er geen koppen zullen rollen.

Open brief aan de minister van Ambtenarenzaken, Petra De Sutter,

Geachte mevrouw,

Laat mij toe dat ik de vrijheid neem om u te tutoyeren, mevrouw de minister. Het bekt beter en het schrijft vlotter. In de coulissen van de praatbarak aan het Natiënplein heb ik je immers leren kennen als een minzame vrouw, zonder kapsones. Maar zachtmoedigheid wordt in het leugenpaleis eerder weggezet als naïviteit, en je kunt dat niet blijven gebruiken als excuus.

Als voogdijminister van overheidsbedrijven interpelleerde ik je zo’n jaartje geleden in het parlementair halfrond over de verkoop van zo’n 170 Press shops door Bpost aan het gokbedrijf Golden Palace. Als lid van Groen, die zo puriteins en dogmatisch in de leer is tegen gokken (behalve als het over de Lotto gaat) waste je verbaasd je handen in onschuld, als een volwaardige Pontius Pilatus. Ik had toen nog met je te doen.

De paradox van het groene gedachtegoed: we hebben de fietser heilig verklaard, maar ook vogelvrij

 

Een automobilist is geen monster en de zwakke weggebruiker is geen heilige.

Ons landje is fietsdronken. Elke eerste zondag van april vlagt Vlaanderen massaal op haar échte Vlaams-nationale feestdag. (11 juli is surrogaat voor historici). Dan wordt de Ronde van Vlaanderen verreden, het sluitstuk van een resem jaarlijkse wielerbedevaarten, in weer en wind, over berg en dal. Met gulden sporen en stalen rossen hossen ze over de Koppenberg, de Paterberg, de Wolvenberg, de Eikenberg, de Valkenberg, de Berg ten Houte, de Kanarieberg, de Oude Kwaremont, de Molenberg, de Kruisberg, de Kemmelberg, de Taeyenberg… Het Vlaamse Lourdes ligt bovenop de Muur van Geraardsbergen.