Cancún heeft verse lucht nodig, geen gebakken lucht.

Cancún is voor enkele dagen het centrum van de groene wereld. België stuurt niet minder dan 4 excellenties om de ecologische voetafdruk op een redelijk niveau te houden. Maar daarom zullen de resultaten van de ecologische top niet noodzakelijk in verhouding zijn. De grote landen zijn nog minder dan in Kopenhagen bereid om zich te laten binden. Het Europees Parlement besliste op 23 november nog om steenkoolcentrales langer te blijven subsidiëren en in de VS is er een nieuwe republikeinse meerderheid in het huis die zeker niet akkoord zal gaan met verregaande engagementen. De milieuminister van het VK is al blij als de beloftes van in Kopenhagen zouden worden herhaald en het jaarlijks ritueel van klimaattoppen niet wordt verstoord. China opent twee nieuwe steenkoolcentrales per week. Concilies en hoogmissen zijn er voor de preken en de dogma’s, niet voor de oplossingen.

Recht om via economische ontwikkeling de armoede te ontgroeien.

De strijd tegen de huidige recessie is een strijd voor onze vooruitgang en geeft ons de kans om onze samenleving te veranderen. Twintig jaar geleden lag er in China nog geen kilometer autosnelweg, vandaag liggen er 50.000, en elk jaar komen er 5000 kilometers bij. Het land investeert elk jaar 20 procent meer in infrastructuur, met inbegrip van spoorwegen en luchthaven. India moet met haar infrastructuurrevolutie nog beginnen. Wat hier aan benzine uitgespaard wordt, zal daar worden opgestookt. Het Westen, met Europa en de klimaatalarmisten op kop, gedraagt zich bijzonder arrogant in de klimaat- en armoedediscussie. Ondanks de spectaculaire groei van de welvaartcijfers in India en China is het algemene nettogeluk van hun 2,3 miljard inwoners nog altijd beperkt. Anderhalf miljard mensen verdienen er volgens de Wereldbank nog altijd minder dan twee dollar per dag. Het economische en sociale groeipotentieel is er dus nog enorm groot. China, India, Brazilië en co eisen het recht op een leven dat wij de voorbije tweehonderd jaar geleefd hebben. Ze hebben een uitweg gevonden uit hun armoedige bestaan en industrialiseren om hun levensstandaard te verhogen. De conservatieve tegenstand van Europa, een museum van Bourgondiërs, zal daar niets aan veranderen. Voor de BRIC-landen is economie belangrijker dan gebakken CO2-lucht.

De emmissiehandel wordt de beurszeepbel van deze eeuw.

De emissiehandel is een zwendel in uitstootrechten en wordt de beurszeepbel van deze eeuw. Ontwikkelingslanden zullen immers nooit kunnen voldoen aan de limieten en normen die op grond van irrationeel milieubeleid aan de wereld worden opgelegd en ook niet aan de nieuwe technologische normen die de antibroeikaskerk verlangt. Dit zal de toegang van hun producten tot de wereldmarkt belemmeren, met als gevolg een nog bredere kloof tussen hen en de geïndustrialiseerde wereld.

België kiest voor hoge electriciteitsprijzen.

Er is wel een mondiale mentaliteitswijziging gekomen. Iedereen is milieubewust. We moeten duidelijker keuzes maken zodat we al ons vernuft kunnen inzetten voor de toekomst. Alleen economische groei kan de ecologische problemen oplossen, omdat dat zorgt voor technologische vooruitgang die er op zijn beurt voor zorgt dat we spaarzamer met de natuur omgaan. Een nieuwe kerncentrale in België bijvoorbeeld zodat we de unieke know-how die daaromtrent in ons land aanwezig is verder kunnen uitbouwen en we een wissel op de toekomst nemen. In China staan op dit moment 21 centrales in de steigers, naast 6 in Zuid-Korea en 5 in India. Ook de VS heeft begin dit jaar beslist om 8 miljard dollar vrij te maken voor een nieuwe centrale in Georgia. In Belgie kiest men voor groenestroomcertificaten voor windmolenparken, nooit rendabel in België, en voor een omgebouwde kolencentrale van Electrabel, de elektriciteitsboer die de Belgische consument al jaar en dag een te hoge prijs aanrekent. Daarnaast heeft Vlaanderen de aanbouw van zonnepanelen en biomassacentrales overgesubsidieerd.

Jean-Marie Dedecker

Vrijdag op de gemeenteraad werd het contract tussen Stad Oostende en Zeebrugse Visveiling bekrachtigd.

Jean Marie Dedecker pleit sinds 2004 voor het stopzetten van de zinloze concurrentie met de Zeebrugse vismijn. Een samenwerking tussen de twee vismijnen op een steenworp van elkaar verwijderd, was niet alleen economisch maar ook financieel een evidentie.
Schepen Mirior en de Oostendse meerderheid kozen er echter voor, om via wanbeleid, de vismijn Oostende naar het faillissement te voeren. Enkel een tussenkomst van de Vlaamse Overheid redde het verdwijnen van de visserij te Oostende.

Ook de megalome plannen van havenvoorzitter en koninklijk bemiddelaar Vande lanotte ivm het dempen van het visserijdok, bijten in het zand en verdwijnen aan de horizon.

Jean Marie Dedecker: “ na 6 jaar eenzame en consequente oppositie, een faillissement van 30 miljoen euro en een veroordeling van de Europese Commissie stellen wij met vreugde vast dat het “Gezond Verstand” overwonnen heeft. Sinds de Vlaamse overheid en de bestuurders van Zeebrugge zich over de visserij van Oostende ontfermden werden alle aanbevelingen die ik jarenlang bepleitte gevolgd en gerealiseerd. De visserij Oostende heeft nu terug een toekomst en het visserijdok wordt niet gedempt.”

De arrogantie, het wanbeleid en de verspilzucht van de Oostende meerderheid van SP.a, Open VLD en CD&v is echter nog niet van de baan en we stellen vast dat ze nog steeds aanwezig is in het Oostendse beleid. Het wanbeleid in AGSO en de uitbating van het Kursaal is daar een duidelijke illustratie ervan.

Misschien moet gans Oostende onder curatele terecht komen van de Vlaamse Overheid om zo de megalomanie, beleidsarrogantie en wanbeleid te laten plaats ruimen voor een beleid van “Gezond Verstand”.

Jean Marie Dedecker

Vakbondshouding over pesterij in Waalse fabriek is de schaamte voorbij

De schandalige afwikkeling van de reeks pesterijen door en met vakbondsverantwoordelijken in het bedrijf MACtac in Zinnik, in Henegouwen, is voor Kamerlid Jean-Marie Dedecker wraakroepend. De krokodillentranen van de top van de Christelijke Vakbond ACV maken de affaire alleen nog erger.

Jean-Marie Dedecker (LDD): “Dat de syndicale afgevaardigde Jadon Lucien met een gouden handdruk van vier jaar wedde of 250.000 euro op retraite kan naar Frankrijk met het bloedgeld van zijn pestgedrag, kon alleen gebeuren dank zij de medeplichtigheid van de vakbonden. De houding van ACV-topman Luc Cortebeeck is daarom op zijn minst hypocriet te noemen.”

Jadon werd niet alleen verdedigd door een advocaat van de christelijke vakbond CSC, maar het vonnis werd ook uitgesproken door de arbeidsrechtbank waarin een vakbondsafgevaardigde als rechter zetelt. De vakbond is hier dus nog rechter en partij. Voeg daarbij de politisering van de magistratuur in het travaillistische PS-bastion van Bergen, en Cortebeeck en co zouden beter een mea culpa slaan dan voor Pontius Pilatus spelen.

Jean Marie Dedecker

Van etnomarketing naar etnoverzuiling

Terwijl de mensen van Fedasil gaan staken omdat ze de instroom van gelukzoekers die zijn aangetrokken door de gulheid van onze welvaartstaat, niet meer kunnen verwerken, doet zich in alle stilte een nieuwe maatschappelijk fenomeen voor: economische segregatie door zelfredzaamheid.

Bankieren zonder rente te betalen.

In mei 2006 werd Bilaa-Riba Islamic Finance gelanceerd op de Nederlandse markt, de eerste islamitische financiële instelling in Nederland, gespecialiseerd in “halal” of “kosjer” bankieren. Er wordt voornamelijk gehandeld in halal beleggingen: de bank koopt het product aan dat de klant graag wil hebben en verkoopt het met een meerwaarde door aan de klant, die het in schijven afbetaalt. Volledig renteloos uiteraard. Bilaa-riba is immers Arabisch voor “zonder rente”. En aangezien de klant daarmee niet kan profiteren van de Nederlandse renteaftrek, lobbyen de islamitische sociale drukkingsgroepen nu op de Nederlandse beleidsmakers om hen daarvoor te compenseren.

Turks ziekenhuis uit onvrede met westerse gezondheidszorg.

Vorige maand opende in Amsterdam de eerste allochtonenkliniek haar deuren. Het is lang geleden dat zo’n multiculturele hoogmis nog zo stil voorbij gegaan is. Zou de Nederlandse ruk naar rechts daarvoor iets tussen zitten? Deze kliniek werd opgericht door een handjevol Nederlandse allochtonen van Turkse origine, naar aanleiding van de grote ontevredenheid bij de allochtone bevolking over de Nederlandse gezondheidszorg. Sterker nog, volgens de Nederlandse zorgverzekeraars trekken er jaarlijks zo’n 30.000 Turken naar hun thuisland om daar een medische ingreep te ondergaan. Op haar website verklaart het ziekenhuisbestuur dat er een vertrouwensprobleem bestaat tussen de blanke Nederlandse artsen en de allochtone patiënten. Vatan, want zo heet de allochtonenkliniek, wil daarom een betere communicatie voeren door rekening te houden met de culturele achtergrond en geloofsovertuiging van de patiënt. Bovendien wil het ziekenhuis de stroom van Turkse patiënten naar het thuisland afremmen, omdat de medische instellingen er meer en duurdere medicatie voorschrijven en vaak onnodige onderzoeken en operaties uitvoeren. Het gaat dan ook immers om Westerse, meer vermogende Turkse patiënten.

Turkse energieleverancier verovert Nederlandse markt.

Vanaf april 2011 komt er een nieuw energiedistributiebedrijfje op de Belgische markt: Orro Energy, een Nederlands bedrijf van de allochtone self-made miljonair Celal Oruç, bijgenaamd de koning van de etnomarketing. Celal begon als zoon van een Turkse migrant een kleine telefoonwinkel en een bescheiden gsm-bedrijfje, gericht op Turkse klanten. Dat bedrijfje verkocht hij aan KPN. Met zijn vermogen van 71 miljoen euro prijkt hij nu op nummer 371 van de 500 rijkste Nederlanders. In Nederland is Orro Energy, het nieuwe project van Celal, een ongelooflijk succes. Door handig in te spelen op reclametrends in Turkije en door gebruik te maken van Turkse media in Nederland zoals Nederlandse edities van Turkse kranten is Orro Energy de sterkst groeiende speler op de markt van de energiedistributie. Binnenkort stort het bedrijf zich ook in de verzekeringen en de bankproducten.

Etnomarketing rascisme of vrije markt?

Wat vertelt de opmars van deze “etnomarketing” ons? In Nederland gebruikte paars zulke fenomenen voortdurend als multiculturele propaganda. Het ultieme bewijs dat de multicultuur werkte en goed functioneerde. Maar is dat werkelijk zo? Klein-links distantieerde zich in Nederland al vrij snel van deze propagandastoet. Etnomarketing is volgens hen het bewijs dat de vrije markt en het kapitalisme inherent racistisch zijn. Alles wat ons verdeelt (klasse, ras, inkomen), verzwakt ons (de gewone man), is een klassieke linkse slogan. Dus de verdeling die wordt gecreëerd door deze etnomarketing (inspelen op culturele en identitaire vervreemding), verzwakt ons en is dus in essentie niet links. Voor hen zijn culturele breuklijnen niet inherent aan de mens, maar worden ze gecreëerd door het kapitalisme, waar de allochtonen dan met open ogen inlopen en op die manier een nieuwe Apartheid bewerkstelligen.

Levert het fenomeen van de etnomarketing het bewijs van het succes of het falen van de multicultuur? Laat één ding duidelijk zijn: er bestaat wel degelijk een etnisch-culturele breuklijn in West-Europa tussen de allochtonen en autochtonen. Die is heel erg voelbaar en zichtbaar, dus het hoeft ons niet te verwonderen dat de markt daar gretig op inspeelt. Zeker in een communicatieve en persoonlijke sfeer als de dienstensector en de “zachte” sector vormen culturele en taalkundige breuklijnen een ernstige barrière in de dienstverlening. Bovendien is het vrij ondernemerschap een hoeksteen van onze westerse samenleving, dus is het onmogelijk om de etnomarketing moreel te veroordelen. Anderzijds moet hier wel de conclusie worden getrokken dat de markt de etnisch-culturele breuklijnen volgt en er dus geen gemeenschappelijke consumentenmarkt is in de multiculturele samenleving. Het kan niet onze bedoeling zijn om aan culturele en identitaire assimilatie te doen door een allochtoon zijn identiteitsbeleving, die zich manifesteert op de markt van goederen en diensten, te ontzeggen. En net doordat zo’n assimilatie niet aan de orde is en net omwille van ons vrij ondernemerschap dragen we bij aan deze nieuwe vorm van maatschappelijke verzuiling. Eén ding is zeker: deze tendens richting segregatie wordt niet opgedrongen door de overheid, maar beantwoordt aan de verzuchtingen van consumenten, autochtoon én allochtoon. Zoveel is duidelijk. Maar even zeker is dat deze tendens helemaal niet de bedoeling was van de architecten van de multiculturele samenleving. Moeten wij deze stille vorm van Apartheid met de loftrompet verwelkomen of demoniseren? Geen van beiden. Maar het fenomeen vaststellen is ook een politieke daad.

Economische segregatie als gevolg van open deurbeleid.

Het is vaststellen dat de multiculturele integratie is mislukt en dat de economische segregatie zich aan het voltrekken is. Maar ook vaststellen dat de Leitkultur wordt bepaald door de economisch sterkste groep. Vreedzaam samenleven is namelijk geen kwestie van hoeveel culturen er in een land, een streek, een land worden gedoogd, maar van hoe sterk die culturen in de samenleving staan. Met een hoofdstad die nu al 22 % moslims telt, is het struisvogelpolitiek om te blijven hopen dat deze vreemde cultuur zich zal inpassen in het moderne denken van onze Westers maatschappij. Dan moet het beleid er rekening mee houden dat etnomarketing zal leiden tot etnoverzuiling, met elk zijn eigen banken, geneeskunde, energie, communicatie, onderwijs, arbeidsmarkt, en waarom niet sociale zorg? Voor de stakende ambtenaren van Fedasil zal het een hart onder de riem zijn: hoe sneller en met hoe meer ze kunnen werken, des te sneller kan de etnoverzuiling zich voltrekken.

Jean-Marie Dedecker

De overheid kiest bewust voor filevorming

Het wegenvignet is een ordinaire belasting en de kilometerheffing is een verdoken taxatie. Behalve het gat in de staatskas vullen lossen beide heffingen niets op. Decennialange accijnsverhogingen op de brandstof en ongebreidelde taksen op “de melkkoe van de wetstraat” die jaarlijks 13 miljard euro opbrengen hebben nog geen auto van de weg gehaald. Om de eenvoudige reden dat acht op de tien van de weggebruikers hun hoestbui op vier wielen nodig hebben om op hun werk te geraken of brood op de plank te krijgen niettegenstaande we het dichtste spoorwegennet van de wereld hebben en we jaarlijks 5 miljard euro belastinggeld in bus en trein stoppen. We staan met zijn allen zogezegd negen miljoen uren per jaar in de file. Nattevingerpolitiek, het is een veelvoud. In Nederland komt men aan 147 miljoen uren. De ecologische en economische kostprijs is enorm. De gemiddelde snelheid van een vrachtwagen in ons land is amper 37 km/uur. Brussel is Europese filehoofdstad met dagelijkse vertragingen van bijna 40 procent. De stad kent de meeste files van heel Europa volgens een studie van het navigatiebedrijf TomTom, gebaseerd op 1,8 miljoen snelheidsmetingen. Na Brussel komt Warschau, op de negende plaats staat Parijs en de eerste Duitse stad München komt pas op de 28ste plaats. De overheid heeft bewust voor filevorming en capaciteitsvermindering van de wegen gekozen met veiligheid en openbaar vervoer als alibi.

Immobiliteitsbeleid

Reeds jaren wordt er een immobiliteitsbeleid gevoerd. Minder investeringen in infrastructuur, afschaffen van vier- en tweebaanswegen, verkeersdrempels, dichtschilderen van rijstroken, verkeershindernissen (van paaltjes tot bloembakken), onmogelijkheid tot inhalen, superboetes, antimobiele indoctrinatie met stigmatiseren en criminaliseren van de chauffeur, steeds hogere accijnzen en taksen, enz. Een afnamecapaciteit met drie procent zorgt in de spits voor een reistijdtoename van ongeveer dertig procent.

De toekomst is aan de dromers, de stilstand aan de kniezers. Als je in de telecommunicatie met een capaciteitsprobleem zit, ga je ook niet zomaar een dikkere kabel maken. Je legt een tweede die tegelijk als back-up dient. Er is een Belgische architect, Herman De Winter, die een prefab-meccanosysteem voor een doorgaande autoweg heeft ontworpen, een tijdelijke extra verdieping boven wegeniswerken om filevorming te vermijden.

Dubbeldeksnelwegen voorstellen is vloeken in de kerk.

Pechstroken op autosnelwegen moeten omgebouwd worden tot rijstroken met om de vijf tot tien kilometer een pechzone. Vrije busbanen op snelwegen zijn geld- en plaatsverspilling en zorgen voor een gesubsidieerde stadsvlucht. Ze veroorzaken files en jagen bestuurders naar sluipwegen. Een rijstrook heeft een capaciteit van 2200 wagens per uur, dat wil zeggen om de 1,63 seconden een auto. Dit betekent ook dat er ongeveer elke anderhalve minuut een volle bus van vijftig personen moet passeren om hetzelfde debiet te halen in de veronderstelling dat er in elke auto maar één persoon zit! De pendelaars naar Brussel vormen een wervelkolom van bumperklevers die elke dag gedurende twee uur de volledige capaciteit van alle autosnelwegen naar de hoofdstad bezetten. Tel daarbij nog het normale verkeer en het vrachtverkeer en je krijgt: congestie en constipatie. Files op autosnelwegen ontstaan vooral bij op- en afritten, bij de aansluiting van het onderliggende
wegennet op de snelwegen en daar waar de snelwegen de steden bereiken. Dit laatste is oplosbaar door parkeerplaatsen te combineren met opstappunten voor goed aansluitend openbaar vervoer, zoals metroverkeer tot aan de ring.

Doorvoer rond de hoofdstad zou kunnen op dubbeldekssnelwegen, maar dat is nog vloeken in de kerk. Ook het rondmaken van de Brusselse ring zou een oplossing kunnen zijn. Omdat het verkeer op het onderliggende wegennet dat aansluit op de autosnelwegen, met twintig procent vertraagd werd door allerhande infrastructuurmaatregelen vormen er zich nu ook files op de uitritten van de snelwegen. Dit leidt tot gevaarlijke situaties met stilstaande wagens op de rechterrijstrook aan de afritten van autosnelwegen.

De oplossing ligt ondergronds.

Willen we mobiel worden, dan moeten we inventief zijn. Zo niet botsen we op de grenzen van onze logistieke capaciteit. Massagoederentransport moeten we versassen naar de ondergrond. Logistieke systemen op basis van transport door buizen. Een netwerk van Pneumatic Capsule Pipelines of Underground Tubular Transport met computergestuurde transportbanden voor korte afstanden en spacetreinen in vacuüm buisleidingen voor langere afstanden, zijn de oplossing voor de toekomst. In het Chinese Guanghzou bestaat al een ondergronds afvaltransportsysteem en in Shanghai is
een ondergronds containertransportsysteem in aanbouw. In Zwitserland experimenteert men met het MagLev-project (Magnetic Levitation), in Rusland met Transprogress, in Amerika met Subtrans, in Groot-Brittannië met BHRA en ook Tokio blijft niet achter. In Antwerpen zeurt men al 14 jaar lang over de Oosterweelverbinding en heeft men al 100 miljoen euro in de Schelde gegooid voor consultancy-opdrachten. Er is nog geen paal in de grond gezet.

De ondergrond is de oplossing voor het mobiliteitsprobleem. Johan Van Wassenhove, topman van Bouwbedrijf Denys, ontwierp in 1998 al het Tube Cargo Express-project. Een soort glijmetro in een koker van 2,5 meter diameter, analoog aan de metro tussen Heathrow en London, om onze steden ondergronds te verbinden voor passagiersvervoer. Te futuristisch volgens de politiek gestuurde, oubollige NMBS. Samen met professor Willy Winkelmans ontwierp Van Wassenhove de underground container mover (UCM), een ondergrondse buizenpost voor containers op een elektromechanisch gestuurde transportketting. Er kan 75 kilometer buizensysteem worden aangelegd voor 2,1 miljard euro. In plaats van de natuur te vernietigen voor de verbreding van het Schipdonkkanaal, kan Zeebrugge voor dit bedrag rechtstreeks met Antwerpen verbonden worden. Met de opbrengst van de verkeersboetes van één jaar, 335 miljoen euro, kunnen we een underground container mover aanleggen van het nieuwe Deurganckdok naar de overkant van de Schelde. Zo wordt verhinderd dat 70 procent van de containers door de Liefkenshoek- en Kennedytunnel moet.

Het wordt dringend tijd taboes overboord te gooien en met een evenwichtige mix aan maatregelen eindelijk structurele oplossingen te vinden voor het congestieprobleem. Zonder vooroordelen en niet politiek gekleurd. Veiligheid is primordiaal, maar mobiliteit is ook de sleutel van onze welvaart.

Jean-Marie Dedecker,

De ronde tafels van de interculturaliteit.

Tweeëntwintig zelfverklaarde interculturele experts hebben rond de tafel gezeten. Ze stellen voor om het katholieke Pasen en Pinksteren te vervangen door het islamitische Suiker- en offerfeest, en Allerheiligen te supprimeren voor de aanbidding van 72 paradijselijke maagden. Wie beide religiën aanhangt heeft dus recht op een half jaar extra verlofdagen en dubbel vakantiegeld.

Sinterklaas en de Kerstman mogen hun lucratieve bezigheden voortzetten, maar de Heilige Maagd Maria moet op 15 augustus zonder supporters ten hemel varen. Geen verlof meer op Moederdag.

Verder moet het hoofddoek toegelaten worden in het secundair onderwijs en moet het varken uit het schoolmenu.

Vergeleken met deze grafdelvers van de westerse cultuur is kardinaal Léonard een reactionaire koorknaap die ronddoolt in vrouwenkleren.

Van zoveel ontsluierde culturaliteit zakt niet alleen mijn hoofddoek maar ook mijn broek af.

Jean Marie Dedecker

Driekoningen komt er aan, met z’n dertigduizend.

Het wanstaltig omgaan met asielzoekers in ons land heeft weer een toppunt bereikt met een regering die nu al ruzie maakt over de plaats waar ze hun aangelokte illegalen, economische migranten en af en toe een echte asielzoeker met de Kerst te slapen moeten leggen.

Waar moeten de openpoort-asielzoekers nu logeren?

Ontslagnemend premier Leterme (CD&V) was ‘zwaar ontgoocheld’ omdat zijn 2 trouwe furies en vice-premières Onkelinx (PS) en Milquet (cdH) krijsend over de grond rolden omdat een deel van de asielzoekers ‘zonder overleg’ waren toegewezen waren aan 5 gemeenten ,en dat daar zowaar de Ardennenstad Bastenaken bij was. Nu is Bastenaken niet alleen de inzet geweest van de Battle of the Bulge, eind 1944, en moeten er bij die herdenking blijkbaar geen 500 ‘vreemde luizen’ worden verwelkomd, maar Bastogne is vooral de pleisterplek van toekomstig voorzitter van de cdH, Waals minister Lutgen, zeg maar de nummer 2 van de cdH, voor zover een nummer 2 na Milquet ook maar iets te zeggen heeft bij de cdH. ‘Nuts’ zei burgemeester Collard (MR), en waande zich generaal McAuliffe, toen hij in een heroïsche bui zijn Willys MB van Ford besteeg, de jeep die generaal Patton hem persoonlijk had toevertrouwd om zijn territorium te verdedigen.

NIMBY-effect

Burgemeester Collard (MR) noemt het een slag in het gezicht dat hij zomaar wordt opgezadeld met 500 nieuwe genodigden van het nu al drie jaar oude kabinet van Leterme, Van Hengel, Onkelinx en Milquet. Collard lijdt onder het NIMBY-effect (Not in My Back Yard) . We keuren het politiek correcte denken omtrent het asielbeleid oogluikend goed, zolang het maar niet in mijn achtertuin is. Hoe hypocrisie en politiek samengaan. Trouwens in Bastenaken hebben ze blijkbaar niet door dat de twee laatstgenoemde dames al 3 jaar via willekeurige immigratie, eindeloze gezinshereniging en een nieuw generaal pardon hun electoraat aan het aandikken zijn. Ze doen dat voornamelijk door hun eigen hoofdstad Brussel onleefbaar te maken, maar de rest van hun ‘humanitair beleid’ schuiven ze zoveel mogelijk af op de grote Vlaamse steden Antwerpen, Gent en Mechelen. Maar nu burgemeester Somers (Open VLD) van Mechelen door heeft dat er toch misschien stemmen te rapen zijn door het onrecht van zijn eigen asiel-wan-beleid aan te klagen, kan zijn regering in lopende zaken Wallonië niet langer ontzien? Dus worden er ook in de verlaten kazernes van Bastenaken 500 volgers van de befaamde België-route voor migratie gelogeerd.

Leterme: " Stuur ze naar Oostende"

Onvoorstelbaar hoe de Vlaamse minderheidspremier Leterme de boze burgemeester van Bastenaken naar de mond spreekt. ‘We kunnen ze misschien beter naar Oostende sturen, monsieur Collard, dat is zeer, zeer ver van Bastogne, tres tres loins, tenzij U er aan dacht om de Kerst aan zee door te brengen, want dan komt U ze misschien weer tegen… ‘
De hypocrisie van deze non-regering kent geen grenzen, en de manier waarop CD&V en Open VLD zich op alle terreinen laten in de doeken doen, inspireren weinig vertrouwen in de toekomst. Ondanks het verzet van Bastenaken zal België de magneet blijven voor alle mensen uit Oost-Europa, Azië of Afrika die durven geloven dat er in Europa zo’n gek land bestaat dat een uitkering van 500 euro per dag uitkeert als de overheid voor hen geen logies vindt. “Met hoe meer we gaan, hoe groter de kans dat we de jackpot binnen halen, dus allen daarheen!” zal het marsorder nu al zijn. Wacht maar tot Driekoningen, want ze kwamen uit het Oosten, de Dertigkoningen, Driehonderdkoningen, Drieduizendkoningen, Dertgiduizendkoningen….

Jean-Marie Dedecker

Cowboykapitalisme of cowboysyndicalisme?

Brink’s legt de boeken neer.
Cowboykapitalisme als reactie op cowboysyndicalisme.

Op de Rerum Novarumviering van 1960 zei toenmalig premier Theo Lefevre dat het onderscheid tussen arbeiders en bedienden verouderd en voorbijgestreefd was.

Een halve eeuw later is België het enige Europese land dat nog geen eenheidsstatuut heeft.

Cortebeeckx (ACV) en De Leeuw (ABVV), fossielen van een achterhaalde klassenstrijd.
Straks kunnen beide syndicale sheriffs nog duelleren om een lege huifkar.

Jean Marie Dedecker

Flitspalen

Uit een studie besteld door minister van Mobiliteit Hilde Crevits blijkt dat waar er een onbemande camera staat, het aantal letselongevallen en het aantal verkeersdoden aanzienlijk daalt.

Logisch! Er worden toch ook geen overvallen gepleegd waar een politieagent voor de deur staat?

We gaan samen barre tijden tegemoet, ook in Vlaanderen.

De federale regering in lopende zaken zorgt er alvast voor dat we geen nieuwe belastingen te slikken krijgen, en zorgt voor een soort fiscale en ‘regelingsrust’, die iedereen nog ten goede komt. Dat de duidelijk mismeesterde dossiers als asiel en pensioenen verder etteren, is dan weer de uitsluitende verdienste van CD&V en Open VLD, van premier Leterme en zijn ‘vice’ Vanhengel. Maar aan de Vlaamse horizon pakken er wel nieuwe onweerswolken samen, en dreigt de regeldrift weer toe te slaan, zowel in de café’s als op straat.

Nederland als voorbeeld.

Toen onze noorderburen steevast in de greep waren van centrumlinkse coalities kregen de Vlaamse ‘progressieve’ politici nooit genoeg van de weldaden van de democratie van boven de Moerdijk. Maar nu er eindelijk rekening wordt gehouden met de echte meerderheid in het land, en er een regering is gevormd waar zelfs de door links uitgespuwde Geert Wilders aan meewerkt, is de weerklank van het Nederlandse ‘voorbeeld’ verdacht snel verdwenen in Vlaanderen. Zo hebben de Vlaamse partijen geen oog voor de oersociale regeling die Nederland in zijn kleine cafés aan het invoeren is. Het algemene rookverbod wordt er teruggeschroefd, om de eigenaars van de cafés toe te staan in hun eigen zaak weer te roken. Er mag dan wel geen personeel in dienst zijn, en treft het automatisch alleen de kleinere zaken. Maar het duidt wel op een fundamenteel respect voor de zelfstandige Nederlandse cafébaas, die ‘baas in eigen zaak’ wil blijven. De versoepeling staat in fel contrast met onze Vlaamse betweters van CD&V, N-VA, Groen en Open VLD die het rookverbod zo snel mogelijk veralgemeend willen zien. Het is een strijd die LDD weer helemaal alleen zal moeten voeren.

Eenzame strijd

Het is dezelfde eenzame strijd die de partij zal moeten voeren tegen het rekeningrijden, nog een hype waar alle regeringsklare Vlaamse partijen zich hebben aan vast geklikt. Het gonst weer van geruchten, tussen de flitspalen en de trajectcontroles door, om nu echt werk te maken van het rekeningrijden. De vrachtwagens zouden er al jaren moeten aan geloven, en de personenwagens zullen volgen. Alleen heeft Nederland het rekeningrijden blijkbaar niet in zijn regeerprogramma staan, en zullen de Vlamingen weer de spits afbijten, desnoods zonder Nederland. Maar als zelfs de zuinige en zo berekende Nederlanders van het rekeningrijden geen pap meer lusten, zou dit de Vlaamse politieke leiders toch ook aan het denken kunnen zetten, en misschien rekening kunnen houden met de enorme weerstand van de automobilisten tegen die nieuwe belasting op het autorijden. Maar neen, de illusie van het Vlaamse front van vooruitstrevendheid mag niet gebroken worden, dus zullen we samen boeten.

Jacht op de burger is open.

Van boeten gesproken, de lokale politie zal binnenkort ook haar steentje bijdragen om uw jaarlijkse ‘boetenpalmares’ op peil te houden. Zo zullen agenten die in Lier hun jaarlijkse quota van processen verbaal niet halen, dat merken in hun carrière, en in de opslag die ze kunnen mislopen. Burgemeester Marleen Vanderpoorten (Open VLD) heeft er geen moeite mee dat de jacht op de burger wordt geopend. Ook dat wordt de inzet van een eenzame politieke strijd in het parlement, want Vlaanderen heeft zijn politieke rentmeesters voor jaren ver gekozen. Uitzweten dus.

Donderdagmorgen l.l. werd ik in Oostende om 9u. ’s morgens tegengehouden door 4 politieagenten voor …..een alcoholcontrole! Mijn yoghurt en fruitsap hebben geen positieve blaastest opgeleverd. Meer blauw op straat om de statistieken op te smukken heeft niets met preventie te maken, maar met pestgedrag.

Jean-Marie Dedecker

Wanneer de Smetvrees werkelijkheid wordt.

Vlaams minister voor Onderwijs Pascal Smet heeft van gelijke onderwijskansen zijn persoonlijke kruistocht gemaakt. Over de zin en onzin van de democratisering (lees: nivellering naar beneden) van ons onderwijs is al veel geschreven en gezegd, maar het is misschien geen slecht idee om het beleid af te rekenen op haar directe en indirecte gevolgen. De nefaste gevolgen van de maximumfactuur worden nu met de dag al zichtbaarder. Ruim 82 % van de Vlaamse kleuterscholen moet snoeien in haar activiteiten, vooral in de sport en de cultuur. Nog amper 3 op de 10 scholen organiseren nog zwemlessen, vroeger was dat 7 op 10.. Busvervoer is op de helft teruggevallen enz. Maar er is meer aan de hand. Ook inhoudelijk neemt de smetdoctrine besmettelijke vormen aan.
De reactie blijft niet uit!

Pamperpedagogen.

Om de eindtermen van het 6de leerjaar te halen volstaat het een Franse tekst foutloos te kunnen overschrijven. Dictee is te moeilijk volgens de pamperpedagogen van de smetdoctrine. Spieken tot norm verheven of de opkomst van het papegaaienonderwijs. Zelfs huiswerk is voor hen uit den boze. Ouders die begaan zijn met het lot van hun kinderen helpen hun pubers met hun huistaken. Omdat dit de ongelijkheid tussen de kinderen zou bevorderen wil de kinderrechtencommissaris Bruno Vanobbergen het huiswerk in de scholen afschaffen. Stamtijden mogen leraars Latijn niet meer opvragen. Het volstaat dat de leerlingen ze herkennen. De rij is eindeloos. Onderwijs op maat van de zwaksten.
Maar er is niets onrechtvaardiger dan ongelijken gelijk te behandelen, wist Aristoteles al toen het onderwijs nog in zijn kinderschoenen stond. Zorgen dat elkeen kansen krijgt en daardoor gelijk is, impliceert niet dat we moeten afstappen van de diversiteit van behandeling naar de noden en begaafdheden van leerlingen.

Bijlessen worden Big Business.

De goegemeente reageert omgekeerd op het collectivisme van de besmettelijke Smetadepten die sterke en zwakte leerlingen zolang mogelijk in dezelfde klassen wil laten zitten, namelijk tot hun 16 jaar. Ouders zoeken uit smetvrees in stilte een oplossing.
Bijlessen zijn big business geworden. Commerciële gespecialiseerde bijscholingsbureaus bestonden al langer in het hoger onderwijs, maar lijken ook de weg gevonden te hebben naar onze middelbare scholen. Langs alle kanten klinken reclamespotjes en vallen er folders in de bus. Best wel een markante evolutie. Commerciële bedrijfjes – dus buiten het staatsgeleide onderwijs om - lijken te reageren op een vraagsurplus naar extra onderwijsondersteuning. Een faling van de huidige onderwijspolitiek, of zit er meer achter?

De nivellering van het Vlaamse onderwijs naar beneden gaat de ouders niet onopgemerkt voorbij. Iedere ouder wil natuurlijk dat zijn kind het beste onderwijs naar de capaciteiten van het kind krijgt, dat is logisch. Wanneer de overheid de kwaliteit van haar dienstverlening (in casu onderwijs) drastisch wil herzien, gaan ouders zich uiteraard zo goed mogelijk proberen in te dekken tegen een devaluatie van de onderwijskwaliteit en de gevolgen die dat zal hebben voor de ontwikkeling van hun kind. Het is op die angst en onzekerheid dat commerciële bedrijfjes natuurlijk gretig inspelen.

Smetdoctrine vergroot de kloof tussen arm en rijk.

In dit land zijn het onderwijspersoneel en de leerstof volkomen genationaliseerd. Wanneer een ouder op dat moment wordt geconfronteerd met een kind dat problemen ervaart met wiskunde, is die blijkbaar geneigd om naar oplossingen te zoeken buiten de sfeer van het staatsgeleide onderwijs om, vaak via bijklussende leraars, maar ook meer en meer via een officieel circuit van “privaat” onderwijs. Wanneer de minister en de media daarenboven nog eens signaleren dat de onderwijskwaliteit moet genivelleerd worden naar beneden om iedereen gelijke onderwijskansen te geven, wordt de vraag naar zulke private verzekeraars tegen slechte punten groter en stijgt de prijs.
Deze bedrijfjes maken voor 75 euro een “leeranalyse” van uw kind en onderwijzen aan 25 tot 30 euro per uur. Een doorsnee leerling zou 10 uren bijles volgen. Dat betekent dat een private indekking tegen de devaluatie van de onderwijskwaliteit in Vlaanderen al vlug kan oplopen tot 325 euro. De kloof tussen arm en rijk, die Smet net wil bestrijden, zal dus niet verdwijnen, maar verplaatst worden van de school naar thuis. En deze trend is nu al bezig. Kinderen uit de middenklasse kunnen zich vrij makkelijk indekken via private bijlessen, kinderen uit gezinnen in moeilijke financiële situaties hoegenaamd niet. De kruistocht van minister Smet moet zo snel mogelijk de aftocht blazen. Zijn messiaanse voornemens zullen de kloof tussen arm en rijk enkel vergroten.

De hervorming van het onderwijs mag niet ingegeven zijn door een egalitaire obsessie, zegt professor Boudewijn Bouckaert, dit leidt alleen maar tot een nivellering naar beneden. Volkomen gelijk heeft hij, onze prof.

Jean Marie Dedecker

Halloween op Allerheiligen

Eventjes de kranten doorgenomen op dinsdag 2 november. De dodenwake van Allerheiligen staat er afgedrukt met bloeddoordrenkte inkt. Een greep uit het aanbod. Vijftig christenen gedood in een kerk in Bagdad door islamfundi’s. De priester werd aan zijn altaar afgemaakt met een nekschot. Iraniër Kianoush Doraiam snijdt zijn Vlaamse vriendin de keel over op een rotonde in Sint-Truiden. De familie van de Turkse broers Ugur en Suleyman, die in Meulebeke op straat door een andere Turkse man neergeschoten werden krijgen geen toestemming van de onderzoeksrechter om de lichamen naar Turkeye over te brengen. Chirojongens in Zelzate in ware commandostijl overvallen met ijzeren staven, baseballknuppels, messen en flessen door een bende allochtonen. Senioren gemarteld in Wondelgem voor 50 euro…

Links asielbeleid als alibi.

Gisteren,1 november had ik op boekenbeurs een debat met Selahattin Koçak (sp.a) en Kathleen Van Brempt(sp.a) over de toetreding van Turkije tot de Europese Unie. Dat amper 5 % van het Turkse grondgebied in Europa ligt en de rest in Azië. Dat het gemiddelde inkomen er op 20% ligt van dat van de EU. Dat 60 miljard euro landbouwsubsidies niet zullen volstaan om ook de Turkse boeren erbij te nemen. Dat Koerden en andere minderheden er gediscrimineerd worden. Daar ligt de burger hier niet wakker van. Wat hen wel verontrust is het “Probleem waaraan iedereen denkt, maar niemand over spreekt.” Men heeft de achterdeur van Fort Europa opengezet waardoor kanslozen vanuit alle hoeken van de wereld toestromen, waardoor enorme maatschappelijke spanningen ontstaan en waardoor extreem geweld onze samenleving binnensijpelt. Negen op de tien asielzoekers komt Europa binnen via de Turkse grens met Griekenland. Politieke correctheid en multiculturalisme veroorzaken een sociale apartheid waarin achterstand wordt bestendigd en jeugdbendes de baas zijn op straat. De instroom van armoede en criminaliteit met als alibi de asielprocedure die in stand wordt gehouden door linkse sinterklazen en schijnliberalen met de medewerking van wereldvreemde rechters . De burger wil dan ook zijn voordeur gesloten houden. Van zoveel multiculturaliteit kookt de tolerantiegrens over.

Nederlands Gezond-verstandakkoord.

Gelukkig lees ik ook wat Nederlandse kranten. De Telegraaf kopte dit weekend op zijn voorpagina: “ Het roer gaat om”. Waarvan ik u volgende quote niet wil onthouden: ‘VVD, CDA en PVV hebben een gezond-verstandakkoord gesloten. Terug naar de basis, weg met de linkse hobby's, de burger weer centraal, hakken in subsidies, het mes in de publieke omroep, meer veiligheid, meer ruimte voor ondernemerschap, een stop op immigratie en eigen verantwoordelijkheid voor integratie.
Zoveel moed hebben onze BHV-onderhandelaars nog niet. Ze spinnen liever garen in hun eigen communautaire kattenbak.

Jean Marie Dedecker