Archief

zondag 30 april 2017

Schieten uit de heup en dan nog met losse flodders, is het handelsmerk van het blauw fabriekje

 


         
Jean-Marie Dedecker heeft geen goed oog in het voorstel van Bart Tommelein (Open VLD) om de regels voor woonleningen te versoepelen. 'Geschiedenis is geen tijdverdrijf voor achteromkijkers en kamergeleerden. Het kan ook een waarschuwing inhouden voor het heden.'
De N-VA bepaalt met een populistisch ellebooggevoel de politieke agenda, tot grote frustratie van haar coalitiepartners Open VLD en CD&V, die zich tevreden moeten stellen met de kruimels in het debat. Telkens in de verdediging, zelden in de aanval. Op elk van elkaars slakken wordt dan ook maar een kilo zout gelegd.
Onze Vlaamse minister van Financiën en Energie, Bart Tommelein, staat 's morgens op en groet de dingen. Meer marketeer dan minister, meedeinend op de waan van de dag, met steekvlampolitiek huilend met de windrichting. In de voormiddag pleiten voor een 100% woonlening en 's avonds de energielening op de schop.
 
'Schieten uit de heup, en dan nog met losse flodders, is het handelsmerk van het blauwe fabriekje'
Bart is vorige week bevallen van een idee waarvan de houdbaarheidsdatum al jaren overschreden is. Hij wil dat iedereen een huisje en een tuintje bezit, en wie daarvoor de centen niet heeft, moet dan het volledig kapitaal voor de aanschaf van zijn stulpje maar kunnen lenen bij een bank, desnoods met een staatswaarborg of met een door de overheid gewaarborgde verzekering. Op zich een nobel kattenbelletje, alleen kent Tommelein zijn geschiedenis niet. Zijn slakkenhuisje bezwijkt onder het strooizout.
'Misschien moet Tommelein eventjes de recente Amerikaanse geschiedenis doornemen.'
Tommeleins recept van hypothecaire leningen met staatswaarborg werd al een keer toegepast door de Amerikaanse "sociale huisvestingsmaatschappijen" Fannie Mae en Freddie Mac. Het leidde tot de grootste economische crisis sedert WO II. Eventjes terug in de tijd. Wie het verleden niet kent? begrijpt het heden niet. De zelfverklaarde Kennedy van Oostende zou toch eventjes de Amerikaanse geschiedenis moeten doornemen. Hij kan ook een korte synthese lezen in het boek "Crapule de luxe" van Walter Baeyens. Zo'n vijfendertig jaar geleden, op 15 oktober 1982, ondertekende president Ronald Reagan in de Rozentuin van het Witte Huis de Garn-St. Germain Act. Dat betekende dat de spaarbanken, de "Savings & Loan"- banken, toegang kregen tot de vrije markt en ontdaan werden van hun keurslijf aan strikte regels. Dit was nog niet het ergste. De Amerikaanse Staat stelde zich daarenboven ook borg voor de verliezen van die spaarbanken via het FSLIC, the Federal Savings and Loan Insurance Corporation. Het hek was meteen van de dam. Miljarden dollars aan spaargelden gingen in rook op, begin jaren negentig was het bedrag al opgelopen tot 500 miljard dollar. De zwendel werd zo groot dat het de staat 35 miljoen dollar per dag kostte en dat de FSLIC zelf insolvabel werd.
Vele S&L-banken werden overgenomen door multinationals die de bankschulden van hun bedrijfswinsten mochten aftrekken, en de gewone belastingbetaler werd weerom de klos. Hun winst werd opgepot in fiscale paradijzen en dito off-shore-constructies. De regering zette dan maar de RTC op, de Resolution Trust Corporation, die de liquidatie van de restanten van de S&L-banken moest organiseren. Niet minder dan 747 dergelijke banken werden door de RTC geliquideerd of samengesmolten. In de activa van die probleembanken vond RTC zo'n 120.000 onroerende goederen terug en de eraan gekoppelde hypothecaire leningen. De zwendel met hypotheken die gedekt waren door de staat via Fannie Mae en Freddie Mac was een hallucinante frauduleuze constructie en leidde tot een vastgoedbubbel. Om ze toch te kunnen recupereren werden tienduizenden probleemleningen gebundeld, en voorzien van AAA-stempel als Collateral Debt Obligation (CDO's) doorverkocht aan niets vermoedende banken en investeerders. Zo slaagde de Amerikaanse staat erin bijna 400 miljard dollar te recuperen uit de S&L-puinhoop. Maar met deze frauduleuze manipulaties met toxische pakketten, junk bonds en gebundelde suprime-hypotheken legde ze de basis voor de bijna fatale economische en financiële crisis van 2007-2008.
'Hoe soepeler de mogelijkheid om te lenen, hoe meer kandidaat-kopers er zijn en hoe duurder de prijzen worden.'
Tommelein zou zich nochtans moeten herinneren dat die CDO-hype Fortis en Dexia op de knieën kreeg met een miljardenkost voor onze burgers, en dat de oplichters van Arco ook nu nog aan de kassa willen passeren om hun bedrogen klanten met geld van de belastingbetaler te vergoeden. Geschiedenis is geen tijdverdrijf voor achteromkijkers en kamergeleerden. Het kan ook een waarschuwing inhouden voor het heden, alleen willen sommige politieke roeptoeters het nooit leren.
Zelf ben ik nog bankier geweest, Bart trouwens ook, bij Anhyp en AXA. Het was toen een gouden regel dat je maximum een derde van je maandelijks gezinsinkomen mocht spenderen voor je onroerende aankoop, zoniet kwam zowel je solvabiliteit, als je afbetalingscapaciteit en je portemonnee in gevaar. Hoe soepeler de mogelijkheid om te lenen, hoe meer kandidaat-kopers er zijn en hoe duurder de prijzen worden. Het voorstel van Tommelein is dus inflatoir en drijft de woningprijzen op. We zijn samen met de Spanjaarden en de Hongaren, Europees kampioen in woningbezit. Meer dan 70 procent van de Vlamingen is eigenaar van zijn eigen stulpje. Gelukkiglijk, want door onze lage pensioenen is de armoede groot bij gepensioneerden die geen eigen huisje bezitten en de huurmarkt op moeten. Wie met de huidige historisch lage intrest (zelfs nul rente) echter geen woninglening heeft aangegaan, wil het niet of kan het niet.

Oververhitting

Het Internationaal Monetair Fonds en de OESO waarschuwen nu al voor oververhitting. Zo'n 45% van de hypothecaire leningen die de laatste paar jaar afgesloten werden oversteeg al 80% van de aankoopprijs, sommige zelfs 100%. Van zodra de rente stijgt of herzien wordt ontploft de afbetalingscapaciteit, en staan Freddie en Fannie aan de deur met de deurwaarder aan hun hand. Ik krijg pukkels van ideologische kameleons met hun afkondigingspolitiek. Lui die de perceptie belangrijker vinden dan de inhoud, en met een wijwaterhoofd de grootste onzin uitkramen als het maar aandacht oplevert.
Schieten uit de heup en dan nog met losse flodders is blijkbaar het handelsmerk van het blauwe fabriekje. Toen de subsidiëring van de Diyanet-moskee in Beringen door minister Homans van de N-VA op de agenda werd geplaatst, was Open VLD voorzitter Gwendolyn Rutten er bijvoorbeeld onlangs als de kippen bij om de financiering van alle godsdiensten af te schaffen. Dat iedereen betaalt voor zijn eigen God is op zich een lovenswaardig initiatief, maar uit de mond van Gwendolyn klinkt het toch maar hol. Ze zit opgehokt in een coalitie met de conservatieve N-VA en de katholieke CD&V, en daar is het kerkelijk gewoonterecht nog heilig. Bij de Vlaams-Nationalisten zijn er nog een groot aantal flaminganten die het AVV-VVK (Alles Voor Vlaanderen-Vlaanderen voor Kristus) hoog in het vaandel voeren, en de Christelijke Volkspartij zit op de financiële relieken van de kerk als een bok op zijn haverkist. Een soepjurk mag, als het maar de onderrok blijft van een soutane.

Profileringsdrang

Toen enkele jaren terug de collectieve verontwaardiging groot was omdat de pederast Roger Vangheluwe bij de Madala-nonnetjes in Ferté-Imbault aan de Loire van zijn riant bisschoppelijk overheidspensioen kon blijven genieten, struinde Gwendolyn alle tv-programma's af om te preken voor een nieuw verloningssysteem voor de bedienaars van de eredienst. Haar wettelijke profileringsdrang verdronk toen ook al in het wijwatervat.
Rutten gaat dezer dagen de boer op voor haar Ronde van Vlaanderen, maar het blauwe fabriekje is een kippenren, waar niemand nog opkijkt van zijn portie maïs. Terwijl Gwendolyn in haar nieuw boek 'Nieuwe vrijheid' propageert dat je met de Saoedische dictators geen zaken moet doen, slooft minister Alexander De Croo zich uit om onze kaviaardiplomaten uit de wind te zetten die de misogyne Saudi's in de VN-vrouwenrechtencommissie hebben gestemd. Dat is alsof je ex-bisschop Vangheluwe zou benoemen in de Raad van Bestuur van Kind & Gezin.

 Jean Marie Dedecker

zondag 23 april 2017

Als Le Pen en Méchelon samen de tweede ronde halen annuleer ik mijn vakantie naar het zuiden

 


         
'Er is nog hoop in Frankrijks bange dagen, maar als Le Pen en Mélenchon samen de tweede ronde halen annuleer ik mijn vakantie naar het zuiden', schrijft Jean-Marie Dedecker over de Franse presidentsverkiezignen.
Morgen zijn er verkiezingen bij onze zuiderburen. Jean-Luc Mélenchon, een extreem-linkse trotskist en soixante-huitard, loopt mee in de kopgroep van de elf kandidaten voor de presidentiële afvallingsrace naar het Elysée. Wat de oubollige 67-jarige socialist Jeremy Corbyn was voor Groot-Brittannië, en de 75-jarige Bernie Sanders bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen, is de 66-jarige Mélenchon voor links Frankrijk. Zijn partij La France Insoumise of het Frankrijk dat zich niet onderwerpt is eigenlijk een oud communistisch relict. Pensioengerechtigd op je zestigste, een knuffelend migratiebeleid, een 32-urige werkweek, een royaal uitkerings- en een protectionistisch economisch beleid, een fors minimumloon, en zes weken vakantie voor elke werknemer. Dit communistisch feestje zal zo'n 12% van het BBP kosten of 270 miljard euro, te financieren met o.a. een belastingtarief van 100% op alle inkomens boven de 400.000 euro. De NAVO moet voor Mélenchon ook uit de Franse kazematten en de EU moet gedeeltelijk op de schop. 
 
Met zijn Planification écologique belooft hij zelfs een miljoen nieuwe banen te scheppen en maaide hij zo het groene gras voor de voeten weg van Yannick Jadot van Ecolo. Van de weeromstuit ging Jadot de PS-er Benoît Hamon steunen. Wie denkt dat Mélanchon wegens de kolder in de kop op een ezel uit Parijs zou gejaagd worden voor het onteigenen van elke welstellende stokbroodeter, heeft het verkeerd voor. Zijn niets ontziend compromisloos links discours beroert de jongeren meer dan de afgezaagde riedels van de Franse Parti Socialiste. Mélenchon is het ideologisch broertje van ons eigen olijke PVDA-PTB-duo Raoul HedebouwPeter Mertens, en dat zijn volgens mij wolven in schapenwol.

'Absolute catastrofe?'

Marine Le Pen van het Front National is in wezen hun zusje. Haar economisch discours is een doorslagje van de extreem-linkse struikrovers met hun nationalisaties van bedrijven en fiscale onteigening van goedverdieners. Ze hoort eigenlijk enkel in de extreemrechtse hoek thuis wegens haar islamofobisch migranten- en vreemdelingendiscours en haar ethisch conservatisme. Het economisch programma van Mélenchon en Le Pen is zo gelijklopend dat Pierre Gattaz, baas der bazen bij de Franse werkgeversfederatie Medef waarschuwt voor een "absolute catastrofe." De pest en de cholera aan weerszijden van het politieke spectrum.
Blamage van Hollande

De doodsreutel van de PS galmt al over de Place De la Bastille. Valt morgen, 23 april, het mes van de electorale guillotine voor Benoît Hamon? Met een afgezaagd verbindingsdiscours en de belofte van het onhaalbaar basisinkomen, kon hij de blamage van het socialistisch bewind van kameraad François Hollande niet keren. Het rode onderdeurtje, wiens populariteit gezakt was tot een schamele 4%, was zelfs te laf om zich aan de kiezer aan te bieden voor een tweede presidentiële ambtstermijn. Uniek in de geschiedenis van de Franse Vijfde Republiek." Après nous le déluge".
Voor Hamon rest nog de verwaterde steun van de kaviaarsocialisten, de Franse Bourgeois-Bohémiens, in hun Parijse lofts.

Woestijn van valse beloften

Wat de Rust & Bible Belt is voor Amerika, zijn de armtierige bekkens vol industriële archeologie voor Frankrijk. De arbeiders en de lagere middenklasse, kortom het gewone volk doolt er woedend rond in de woestijn van valse en van niet-gehouden beloften. In haar boek " De Ontredderde Republiek" citeert journaliste Mia Doornaert Henri Queuille. Deze Franse huisarts was tussen 1924 en 1958 dertigmaal minister, meestal van landbouw en zelfs driemaal premier, met een record in kortstondigheid, één keer nauwelijks drie dagen (van 2 tot 4 juli 1950). Henri zei met sarcastische boerenwijsheid "dat beloften alleen diegenen verbinden die er naar luisteren." l'Histoire se répète toujours.

Franse chronische ziekte

De enige kandidaat met een doordesemd liberaal socio-economisch programma is François Fillon van les Républicains: een inkrimping van 500.000 banen bij het legioen van 5,6 miljoen staatsambtenaren, de werkweek van 35 uren op de schop, de schaar in de archaïsche vakbonden en een streng migratiebeleid. Hij vertrok in polepositie in de presidentiële race maar werd door het satirisch weekblad Le Canard Enchainé gefileerd en geketend tot het lamste en het lelijkste eendje in het verkiezingswak. Enkele gesponsorde krijtstreeppakken en Penelopegate werkten even vernietigend voor Fillon als e-mailgate voor Hillary Clinton. De kasteelheer van het Chateau de Beaucé aan de Sarthe kende het verschil niet tussen het gezinsbudget en de staatskas. Net zoals een 130-tal andere Franse volksvertegenwoordigers en senatoren plaatste hij zijn familie op de parlementaire loonlijst. Eigen Volk eerst. Een Franse chronische ziekte.



















Ook Alain Juppé werd voor dergelijke praktijken door de Canard Enchainé al gekortwiekt op zijn vlucht naar de hoogste macht. Sedert het bewind van Giscard d' Estaing en François Mitterrand zijn nagenoeg alle Franse presidenten in opspraak gekomen voor financieel gesjoemel. Het lijkt wel in het DNA te zitten van de Franse regenten, allen opgeleid als énarque en polytechnicien in elitescholen en losgeslagen van de werkelijkheid. Zonnekoningen in het diepste van hun verlangens.

Opportunistisch dwaallicht

Emmanuel Macron, ex-socialist en nu links-liberaal, is de gedoodverfde favoriet voor het presidentiële ambt. In wezen is hij een opportunistisch dwaallicht in de politieke warwinkel. Hij heeft geen partij, maar een beweging, En Marche, afwisselend marcherend en huppelend op het linker- of het rechterbeen. In zijn ideologische grabbelton zijn de begrippen links en rechts alleen in zijn verkeersprogramma herkenbare begrippen. Net zoals Guy Verhofstadttoen hij, eenmaal aan de macht, zijn eigen liberale gedachtegoed en marche naar de uitgang verloochende, waggelend van links naar rechts. Macron kan dit spagaat echter aanhouden tot in het Elysée omdat hij in de tweede verkiezingsronde zal kunnen rekenen op een bonte coalitie van losers met als enig cement de haat tegen Le Pen. "On gagne et puis on verra bien".
" De politiek bestaat er niet in problemen op te lossen, maar de mensen te doen zwijgen die de problemen opwerpen" zou Le petit père Queuille zeggen.
Le Pen haalt het niet in de tweede ronde: het democratisch wangedrocht van het duaal kiessysteem van één tegen allen wordt voor haar een onoverbrugbare barricade. Marine op de schoot bij Poetin en de angst voor een Frexit doen de rest. Het commentariaat van de elitepers zal dan opgelucht ademhalen, terwijl de woede van haar achterban onderhuids zal blijven borrelen. De onmacht van de citoyens, de slachtoffers van de globalisering, die hun land terug willen en de ongebreidelde immigratie willen afstoppen. Lui, die genoeg hebben van moslims die hun godsdienst als een identiteit zien in het land van de laïcité. Maar ook brave en apolitieke huisvaders, die veilige wijken willen, bescherming tegen terreur, respect voor hun cultuur, en genoeg hebben van hun hautaine bestuurders.
"Er is geen probleem dat uiteindelijk niet vanzelf verdwijnt bij ontstentenis van een oplossing" zou Henri Queuille zeggen. Er is nog hoop in Frankrijks bange dagen, maar als Le Pen en Mélanchon samen de tweede ronde halen annuleer ik mijn vakantie naar het zuiden. Je kunt toch geen pétanque spelen en pastis drinken op een economisch en ideologisch kerkhof.
Of is die tweede ronde alsnog voor Fillon, dankzij de zoveelste kruitdampen op de Champs Elysées, op de drempel van zijn kleermaker, Marks & Spencer?

Jean Marie Dedecker

zondag 9 april 2017

Ideologie doorprikken en onhaalbaarheid programma aantonen: alleen zo ontmasker je PVDA

 


         
Jean-Marie Dedecker heeft geen goed oog in de neomarxistische recepten van de PVDA van Peter Mertens en Raoul Hedebouw.
Deelname aan De Slimste Mens is een springplank naar de populariteit. Bart De Wever profiteerde er van en Raoul Hedebouw schiet nu ook omhoog in de peilingen. Het communistisch electoraal goudhaantje van de PVDA-PTB gaat na Wallonië ook Vlaanderen kerstenen met het Rode Geloof. Aan de andere kant van de taalgrens is er een groeiende groep die besloten heeft dat het socialisme niet werkt, en daar gaan ze nu experimenteren met het communisme. Volgens de opiniepeilingen is een vijfde van de Waalse bevolking al overtuigd. Want was het socialisme de oplossing geweest voor de armoede, dan was ze niet zo hoog in Brussel en Wallonië, waar 18.3% van de bevolking onder de armoedegrens leeft, het dubbele van Vlaanderen.
Dat Wallonië vatbaarder is voor de rattenvangers van de staatseconomie is begrijpelijk: 51.9% van de actieve bevolking werkt er voor de overheid. In Vlaanderen zijn er nog een paak meer ongelovigen te overtuigen vooraleer we met zijn allen staatsambtenaar worden, want dat is de ideologie van Raoul Hedebouw en Peter Mertens: het neo-marxisme.
Knuffelcommunist Raoul kreeg het marxisme met de moedermelk mee. Zijn moeder werd in 1992 ontslagen in een Amerikaans bedrijf wegens ongeoorloofde vakbondsactiviteiten, en zijn vader stopte zijn studies psychologie om als Amadees aan de slag te gaan in de Waalse staalindustrie. Op de 29 stakingsdagen, anderhalf jaar vooraleer Caterpillar besloot de deuren te sluiten, stond Raoul diverse keren als piket aan de fabriekspoort. Raoul studeerde zelf biologie en kluste bij als DJ in het Luikse nachtleven. Hij is perfect tweetalig en werd zo vertaler voor de Luikse syndicale straatvechter Roberto D'Orazio. Hij vertrok naar Congo om in de leer te gaan bij Ludo Martens die er een linkse beweging uit de grond wilde stampen. Martens was als PVDA-voorzitter zo doctrinair dat hij met zijn witwasboek "Een andere kijk op Stalin" de misdaden tegen de menselijkheid van de Sovjetdictator trachtte te vergoelijken. Op 2 maart 2008 werd Martens opgevolgd door Peter Mertens.

De kameraden van de PVDA hebben iets met rode dictaturen. Ze dweepten vroeger met de heilstaten van Mao Zedong en Jozef Stalin, waar iedereen gelijk was en de apparatsjiks meer gelijk. De 60 miljoen die het niet wilden aanvaarden werden in goelags en heropvoedingskampen een kopje kleiner gemaakt.

De PVDA ging naar de verkiezingen in 2003 al in kartel met de islamitische AEL van Abou Jahjah. Juriste Zohra Othmanwas stemmenkampioene in Borgerhout. Ze vloog indertijd naar Bagdad om haar steun te betuigen aan Sadam Hoessein en naar Jenin om de apologeten van Al-Aqsa een hart onder de riem te steken, ('verknocht aan de islamitische wraakzucht', schreef Benno Barnard in Knack.)
Op de jaarlijkse juichvergaderingen van de "International Meeting of Communist Workers' Parties" was de PVDA tot vorig jaar vaste klant, naast de Venezolaanse communisten van Maduro & Chavez, de Laotiaanse van Choummaly Sayasone, de Cubaanse van de Castro-dynastie, de Vietnamese van Nguyen Phu Trong, en de Noord-Koreaanse van de gruwelijke dictator Kim Jong-Un.
Op het door henzelf georganiseerde "International Communist Seminar" van 2011 diende de PVDA zelfs de volgende resolutie in: "We, delegates from Communist and Workers'Parties wish success and extend our firm solidarity to the Workers' Party of Korea and the Korean People in the important struggle of peace on the Korean Peninsula, in Northeast Asia and the whole world". Het is als actief steun betuigen aan de NSDAP ten tijde van het naziregime, betoogde Pieter-Jan Van Bosstraeten daarover in een artikel op Doorbraak met als titel "Ongeziene hypocrisie van PVDA" .

Een jaar later gingen ze volgens de auteur nog verder in hun "algemene conclusies": " De Arbeiderspartijen moeten het solidariteitsfront met de landen die bedreigd worden door het imperialisme (Iran, Syrië, De Democratische Volksrepubliek Korea) versterken."






Toen de partij met die congresteksten eind vorig jaar onder vuur kwam te liggen reageerde Peter Mertens nog met 'F*ck Noord-Korea', en stelde de partij dat ze voortaan bilaterale contacten zal onderhouden in plaats van deel te nemen aan het bewuste congres. Maar de PVDA-voorzitter blijft wel volhouden dat 'Het marxisme is nog altijd tien keer beter dan het liberalisme.'
Hoewel de partij afstand lijkt te nemen van Noord-Korea, ligt dat voor landen als Venezuela en Cuba blijkbaar minder voor de hand. 'Castro was geen dictator', reageerde Peter Mertens vorig jaar nog op het overlijden van El Commandante.
Geen wonder dus dat de rode kameraden onze grenzen willen openzetten voor alle migranten uit de hele wereld, en samenwerken met Progress Lawyers Network om onze legale migratie-grendels te bekampen tot in Aleppo. Het is een bijhuis van de PVBA en de opvolger van Advocaten van het Volk dat zich verzette tegen een verbod van de terroristische ronselaarsbende Sharia4Belgium.
Populisten bezien de politieke moraal vaak door de bril van arbeid en corruptie, schrijft Jan-Werner Müller in zin essay "Wat is populisme". Ze zetten het zuivere, onschuldige, altijd hardwerkende volk op tegen een corrupte elite die geen echt werk verricht (afgezien van haar eigen belangen behartigen). De strapatsen van de PS (Parti des Scandales) evenals van de collaberende MR en de cdH in Publifin & Co zijn dan ook de ideale hefbomen voor de PVDA om zieltjes te werven in het economisch zieltogende Wallonië.
Ik heb het nochtans voor Hedebouw en Mertens die zelf leven volgens hun principes, die als volkstribunen de graaicultuur, het cliëntelisme en de zelfbediening van de traditionele politieke kaste fileren, en die de bankiers, de multinationals en de elektriciteitsboeren kastijden. Alleen zijn hun remedies contraproductiever en erger dan de kwaal. Het zijn marketingstrategen van de volkswoede, maar ook makelaars in fictieve angsten. De roep van de trado's om de neomarxisten te bestrijden met een cordon sanitaire zijn laffe stuiptrekkingen uit zuiver machtsbehoud.
De enige manier om hen te ontmaskeren is het doorprikken van de geloofwaardigheid van hun ideologie en van de onhaalbaarheid van hun programma. De Waalse econoom en oud-Ecolo voorzitter Philippe Defeyt berekende dat het partijprogramma van de PTB-PVDA jaarlijks zo'n vijftig miljard euro extra zou kosten, dat het zou leiden tot een explosie van de overheidsschuld en een verarming van de bevolking.
Onze rode kameraden gaan hun economisch protectionisme en hun vierdagenwerkweek van amper 30 uur financieren met nationalisaties, robottaksen (de kortste weg naar delokalisatie van bedrijven), vermogens- en andere afgunstbelastingen. Alle Macht Aan De Arbeiders, op voorwaarde dat we niet teveel moeten arbeiden. Liever iedereen gelijk in armoede, dan ongelijk in rijkdom.
Onze verzorgingsstaat is nu al wereldkampioen in de herverdeling. We kreunen onder een overheidsbeslag van een dikke 53% en daarvan gaat 49% naar herverdeling en amper 2% naar investeringen. Onze impliciete belastingvoet op kapitaal is meer dan 30% (3% boven het Europees gemiddelde) en in het heffen van vennootschapsbelastingen zijn we Europees kampioen. De 20% rijkste Belgen betalen 65,4% van de personenbelasting (27 miljard van de 40,8 miljard euro), de armste 20% quasi nihil (0,03 M). Als men met de 500 grootste familievermogens van dit land de overheidsuitgaven zou betalen, dan is dat geld na 8 maanden en 12 dagen op, en is er niets meer te belasten rekende Roland Duchâtelet ons voor.
De Franse socialisten schaften hun 'miljonairstaks' van 75% af omdat het amper 0,2% in het laatje bracht. Er schort veel aan ons onrechtvaardig tollenaarssysteem en de fiscale Panama- & Bahama's vluchtelingen mogen van mij de pleuris krijgen, maar opgewarmde ideetjes uit de onderbuik van een marxistisch-communistische dictatuur, die driekwart eeuw lang de helft van Europa in armoede heeft gestort, zijn platte volksverlakkerij.
Elk nadeel heeft zijn voordeel. Als de PTB de dienst zal uitmaken in Wallonië is dat de kortste weg naar Vlaamse onafhankelijkheid. Hasta la Victoria siempre, zou Che Guevara gezegd hebben (jawel, ik heb er in illo tempore ook nog mee gedweept). "Het kapitalisme is er niet in geslaagd iedereen gelukkig te maken. Het communisme daarentegen is er wel in geslaagd iedereen ongelukkig te maken, met uitzondering van zijn eigen nomenklatoera " Een wijs man, die Benno Barnard. En ik heb alle vertrouwen in onze jeugd, die wordt vanzelf wel wat rechtser van zodra ze hun belastingbrief onder ogen krijgen.

Jean Marie Dedecker

zondag 2 april 2017

Waarom ik na 2 vastenhypes kies voor 40 dagen zonder betutteling

 



         
'Voedsel diende in mijn jeugd nog om de mensheid te voeden, vandaag is het een lifestyle voor de happy few', schrijft Jean-Marie Dedecker. Hij heeft het niet begrepen 'op de moraalridders die willen zeggen wat zijn pot moet schaffen'.
Pasen staat voor de deur, einde van de vastentijd. Dan hebben ook de 113.235 soja-aanbidders van de Dagen Zonder Vlees-campagne hun versterving achter de kiezen. Ze mogen terug aan de braadpan en aan de teut. Ze hebben eerst een maandje geleefd op water, en dan eentje op brood. In mijn jeugd was het eigenlijk iedere dag Tournée Minérale, maar dan met kraantjeswater, behalve op zondag. Op de dag des heren kregen we limonade van Top, en tafelbier van Kruger.
Er is sindsdien veel veranderd. Nu mogen we eerder naar de kroeg dan naar de stembus, en is onze biercultuur erkend als werelderfgoed. Maar ondertussen is tien glazen per week een doodzonde. Voorts is het fruitsap nu ook te zoet en te stroperig, en dus moeten onze pubers aan de waterkraan.
Waarom ik na twee vastenhypes kies voor 40 dagen zonder betutteling
Als kind moesten wij elke dag een lepel kalk en een scheut levertraan doorslikken met een klontje suiker, want de smaak was niet te harden. Vandaag is zes theelepels suiker al des duivels en volgens de alarmisten van het Massachusetts General Hospital zijn twee dagelijkse kopjes koffie al schadelijk voor de vruchtbaarheid.
Nog een geluk dat onze koffie toentertijd nog werd aangelengd met cichorei - omwille van de kostprijs - anders waren we al uitgestorven. Op school kwam de Melkbrigade. Vrijdag was eieren- en visdag. Onze ouders werkten zich uit de naad om een biefstuk op tafel te serveren voor hun zeven koters, want vlees was goed voor de hersenen. Calorieën werden toen niet geteld maar afgeravot. En melk, die is niet langer goed voor elk, zo toeteren de veganisten nu. Onze koeien worden leeggemolken en moeten met een burn-out op hun zesde al naar de slachtbank in plaats van op hun twintigste. Is het omdat zij hangborsten krijgen van borstvoeding? Een kippenboutje is een antibioticakuur geworden, en in de slachthuizen worden onze varkens op beestachtige wijze behandeld. De boer slaat op zijn eigen hesp.
Daartegenover staan de schapen. Voor hen is er nu wel hoop. Na 1400 jaar zonder verdoving halal de keel overgesneden te zijn, worden ze straks niet meer haram door ze te slachten met stunning. Onze religieuze, loeiende herkauwers daarentegen moeten nog even wachten om koosjer te worden geslacht met verdoving. Enkel in India leiden ze een heilig onbekommerd leven.
Het zijn beroepsmopperaars en kringloopmannetjes die hun cichorei op de compostberg gooien, en klagen over de onnatuurlijke kleur van de pijpajuintjes.
Voedsel diende in mijn jeugd nog om de mensheid te voeden, vandaag is het een lifestyle voor de happy few, een miljardenbusiness voor de dieetgoeroe's, en een akte van geloof voor sommigen die er een religie van lijken willen te maken.
'Het valt wetenschappelijk niet aan te tonen of een redelijk gebruik van vetten, koolhydraten, zout, alcohol of andere voedingsmiddelen, nuttig, neutraal of zelfs schadelijk is voor de gezondheid... Het getuigt daarom van hoogmoed om op grote schaal mensen aan te zetten bepaalde gangbare en aanvaarde voedingsgewoonten te verlaten omdat het goed is voor de gezondheid,' schreef cardioloog Hans Van Brabandt in eenn opiniestuk in De Standaard. Een wijs man. Koevoet is niet beter dan boelie. Het zal die 143.287 paupers die vorig jaar beroep deden op de voedselbank worst wezen of het vetgehalte van hun bijeengesprokkelde blikken soep te hoog of te laag was. Honger is de beste saus. Groenten telende daktuinbezitters daarentegen schuimen met hun bakfietsen de biowinkels af op zoek naar ghamunga, quinoa, zeewier of gepocheerde kaketoe-eieren. Niet zozeer om hun zandloperfiguurtje in stand te houden, maar om hun latent schuldgevoel voor de opwarming van de aarde te sussen. Het zijn beroepsmopperaars en kringloopmannetjes die hun cichorei op de compostberg gooien, en klagen over de onnatuurlijke kleur van de pijpajuintjes.
Op zich is dat niet zo erg, maar ze besmetten onze nakomelingen met een existentiële angst om te ademen, te eten en te drinken. Sedert de ecologische voetafdruk poot aan de grond heeft gekregen, wordt ons milieubewustzijn afgemeten aan ons verbruik, dat vaak als zondig lijkt te worden bestempeld.
Het kan me niet schelen of je vegetariër, veganist, carnivoor of omnivoor bent, maar ik heb een gloeiende hekel aan moraalridders die met opgestoken vingertje gebieden wat mijn pot mag schaffen.
Vasten is al eeuwenlang een religieuze vorm van boetedoening, van zuivering en van uitgesteld verlangen. Als het nu om de veertig dagen droog brood en een sneetje water van de christenen gaat, of om de ramadan van de moslims. Nu ecologisme ook een nieuwe heilsleer lijkt te zijn geworden, moeten er ook offers gebracht worden door de aanbidders van moeder aarde: Dagen Zonder Vlees is de nieuwe vastenhype van de klimaatreligie. Beatle Paul McCartney pleitte jaren geleden al voor een 'Meat Free Monday'Toch is ook zijn ecologische voetafdruk niet onbesproken. Zo kwam er kritiek omdat hij zijn exclusieve hybride wagen liet leveren per vliegtuig, en niet met de boot. Zou een tekort aan vlees vroegtijdige dementie veroorzaken?
Vermits CO² volgens de klimaatgelovigen de absolute boosdoener is voor de opwarming van de aarde moet onze veestapel ritueel ecologisch geslacht worden. Een herkauwer produceert immers 2,5 ton CO² per jaar en 106 kg methaangas. Het beestje drinkt dan ook nog 20.000 liter water. Om 1 kilo rundsvlees te produceren heb je 9 kilo voer nodig en 15.000 liter water, voor een kilo varkensvlees 9.700 liter, en voor een kip 4.300. Om een kilo tarwe of aardappelen te oogsten volstaat 100 tot 150 liter water. Vandaar. Zo beweren de boetelingen van Dagen Zonder Vlees dat ze met hun versterving 3.672.320 m² ecologische voetafdruk gespaard hebben, evenals 4.179.855 baden water. Hoog tijd om hun voeten te wassen.
Het ziet er volgens mij echter naar uit dat de zeloten van de klimaatkerk vlugger van hun geloof zullen vallen dan dat er een vloedgolf de aarde zal overspoelen. Maar deze blasfemie zou ons hier nu te ver doen afdwalen.

Godsdiensttwist

De klimaatdiscussie lijkt nu wel een godsdiensttwist te zijn geworden met aan de ene kant met wat ik enkel 'klimaatalarmisten' kan noemen als gelovigen, en aan de andere kant, wat volgens mij klimaatrealisten zijn, als ketters. Ze hebben nu ook een vastentijd en dure aflaten om hun schuldbesef af te kopen. 'De enige manier om gezond te blijven is te eten wat je niet wilt, te drinken wat je niet lekker vindt en te doen waar je geen zin in hebt,' klonk het bij tv-dokter Hendrik Cammu onlangs nog laconiek. Dokters hebben voor elke soort vlees of plant een aangepaste ziekte, en de overheid heeft voor elk soort verbruik een taks om ons in de richting van het 'goede, gezonde leven' te duwen. Maar er is nog hoop.Volgens The Lancet en de Amerikaanse University of New Mexico zijn de Boliviaanse Tsimanehet gezondste volk ter wereld. Ze leven van wild varken, tapir, piranha's en zelfverbouwde gewassen zoals rijst en maïs. Zo'n 72% van hun energie halen ze uit koolhydraten, een vloek voor onze dieetgoeroe's en hun hippe koolhydraatvrije paleodiëten.
Allen met de bakfiets naar het regenwoud dan maar? Want bewegen is de hefboom voor een langer leven. Het kan me niet schelen of je vegetariër, veganist, carnivoor of omnivoor bent, en of je je maaltijd halal, koosjer of met een sneetje spek lust, maar ik heb een gloeiende hekel aan moraalridders die met opgestoken vingertje gebieden wat mijn pot mag schaffen. Vanaf morgen begin ik met Veertig Dagen Zonder Betutteling en binnen een paar dagen ga ik met mijn kleinkinderen paaseieren rapen, echte, van chocolade, geen verstopeitjes.

Jean Marie Dedecker