Archief

zondag 30 oktober 2016

Paul Magnette is geen rode ridder maar de heraut van een Failed State

 

 
Jean-Marie Dedecker is niet mals voor Paul Magnette. 'Elk heeft recht op zijn achterlijkheid, maar als Magnette nog eens een aanval krijgt van schizofrene zelfdestructie, kunnen we misschien een 'Boudewijntje' doen.'

Voor zijn verzet tegen CETA kraait Paul Magnette als een haan maar kreeg eigenlijk nog geen kruimel om een dode mus te voederen. Daar gaat het echter niet om, het gaat om de perceptie. And the winner is dan Paul Magnette, de rode David die het opneemt tegen de Europese en Canadese Goliath. De strijd van de Waalse socialistische voorman tegen de CETA heeft niets te maken met inhoudelijke bezwaren tegen het verdrag. 
De Waalse export naar Canada bedraagt nog geen 200 miljoen euro, waarvan dan nog een vette schijf voor rekening van machinebouwer Caterpillar die straks de Waalse fabrieksdeur achter zich dichttrekt. Van de overzeese handel met Canada ligt Magnette dus niet wakker. Vlaanderen neemt er immers 90% van voor haar rekening. Wallonië profiteert automatisch van het Vlaamse manna: de miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië liggen met grendels vastgekluisterd en zijn met alarmbellen in de grondwet gebetonneerd. De factuur van de collateral damage wordt door Vlaanderen toch vereffend. De Europese oekaze van Magnette is zuiver profileringsdrang voor de eigen achterban. Niets is lonender dan de underdogpositie. Een knellend steentje leggen in de laars van de oligarchen om tegen de schenen van zijn eigen politieke tegenstanders te kunnen schoppen. Opportunistisch pestgedrag. Hij zet zijn politieke rivaal Charles Michel een rode neus en een blauw oog. Hij steekt de communistische PTB van volksmennerRaoul Hedebouw op links voorbij en Elio Di Rupo mag ook terug de kast in, relikwie van decennialang socialistisch cliëntelisme. De rode tsaar is dood, leve de nieuwe tsaar. Hij ontpopt zich tot de populistische Tsipras van de Lage Landen, en wordt op het schild gehesen door de geitenwollensokken brigade en een legertje ngo's. Niet-gouvernementele-organisaties krijgen subsidies van het gouvernement om gouvernementele organisaties te bestrijden. Ze zijn per definitie links en ageren tegen alles wat ons vooruitgang heeft gebracht. Ecolo dus ook in de zak van Magnette.
Magnette ontpopt zich tot de populistische Tsipras van de Lage Landen. 
Ik raad die wereldverbeteraars de lectuur aan van Branco Milanovics Global Inequality over de globalisering en de vrijhandel. In zijn beroemde grafiek "De olifant" tekent hij de groei van het reële inkomen van arm naar rijk over de hele wereld van 1998 tot 2008. De middenklasse van opkomende landen als China en India gingen het meest vooruit evenals de allerrijksten in het Westen. Het minst vooruit ging de lagere middenklasse in het Westen en de armste 5% zoals de bevolking van Sub-Sahara-Afrika (maar niet achteruit). De ongelijkheid tussen de landen nam dramatisch af en enorme groepen mensen gingen er enorm op vooruit. De winnaarscultus van het harde kapitalisme heeft echter ook verliezers voortgebracht, maar zelfs econoom Thomas L. Friedman moet toegeven dat geen enkele alternatieve ideologie de brutaliteiten van het kapitalisme kan elimineren zonder te raken aan de levensstandaard. Vrijhandelsakkoorden zijn een wezenlijk onderdeel van die vooruitgang. Het handelsakkoord dat de EU enkele jaren terug met Zuid-Korea afsloot deed bijvoorbeeld onze export met de helft stijgen. "Globalisering en vrijhandel zorgden voor een spectaculaire herverdeling van kansen en rijkdom op planetaire schaal" betoogt econoom Peter De Keyzer "Het consumptiegedrag van de westerse middenklasse was effectiever dan eender welk programma van ontwikkelingshulp, het was de grootste vrijwillige welvaartstransfer uit de geschiedenis."

Wat hebben de dik betaalde PS-mandatarissen dan uitgevlooid in het Europees parlement?

Door de delokalisatie van de traditionele industrie zoals de métallurgie en een jarenlange socialistische vakbond-gestuurde economie (51% van de actieve bevolking werkt er voor de overheid) behoort Wallonië echter tot de losers van de globalisering. De verliezers van de meritocratische race gaan gebukt onder een dalend zelfrespect. Om dit gevoel van vernedering en onbehagen om te zetten in trots, klopt Magnette nu op de nationalistische trom. Eigen regio eerst, maar zijn ethische bezwaren over CETA staan in schril contrast met zijn pragmatische handelsgeest voor de wapenfabriek FN in Herstal en haar Saoedische klanten. Ik heb het ook niet voor het regentesk establishment van Eurocraten die de natiestaat wegredeneren, terwijl het voor velen nog een laatste strohalm van identiteit is. Maar als 37 van de 38 nationale en regionale Europese parlementen het verdrag reeds goedkeurden, dan leef je in een andere realiteit om het uit plat electoraal gewin en scoringsdrift te verwerpen.
Als 37 van de 38 nationale en regionale Europese parlementen het verdrag reeds goedkeurden, dan leef je in een andere realiteit om het uit plat electoraal gewin en scoringsdrift te verwerpen.
 
Het CETA-verdrag werd al in april 2009 in Praag boven de doopvont gehouden en in 2014 werden de definitieve teksten al door een triumviraat van Europese Mandarijnen geparafeerd in het Canadese Ottawa. Di Rupo was toen premier van ons land en Herman Van Rompuy hield er de pen vast voor de EU. Het werkstuk over de CETA is 1600 pagina's dik met 230 bladzijden aan teksten, en meer dan 1300 pagina's gewijd aan gedetailleerde toelichtingen zoals de kleur van de steur, de walm van de zalm en de smaak van de pastinaak. Oostenrijkers, Bulgaren en Roemenen schreven er addenda en annexen bij. Onze landbouwers krijgen jaarlijks al 50 miljard euro uit de Europese subsidieruif. De Canadezen mogen nu rundvlees invoeren, maar beperkt tot 0.5% van de jaarlijkse rundvleesconsumptie in de EU. Onze boeren zullen er geen biefstukje minder door verkopen. Het Duits Grondwettelijk Hof boog zich over de arbitrageregels. België heeft al een 40-tal bilaterale verdragen ondertekend die onderworpen zijn aan de internationaleinvesteerder-staatsarbitrage, van Ghana tot Liberia en Oeganda. Corrupte landen met meer zwarte dan witte economie. Magnette is voor zijn arbitrage-demarche waarschijnlijk in de leer geweest bij de Amerikanen. Ook deze hebben liever dat hun handelsgeschillen behandeld worden door de "gespecialiseerde" koophandelsrechtbank van pakweg Neufchâteau. Zelfs de sport heeft haar arbitrage-tribunaal. Wie slikt of prikt en in de dopingpot plast in Moskou of Timboektoe moet in beroep naar het TAS (Tribunal Arbitral du Sport) in het Zwitserse Lausanne. We kreunen al onder de regelzucht en de reglementitis, maar na 7 jaar onderhandelen hadden de Waalse parlementairen blijkbaar nog geen tijd gehad om het verdrag te bestuderen. Wat hebben de dik betaalde PS-mandatarissen dan uitgevlooid in het Europees parlement? Waren ze ingedommeld op een bed van rode rozen?

Van grondleggers tot dwarsliggers

Elk heeft recht op zijn achterlijkheid, maar als Paul Magnette nog eens een aanval krijgt van schizofrene zelfdestructie kunnen we misschien een 'Boudewijntje' doen 
Vrijhandelsverkeer is een van de grondbeginselen van de Europese Unie en werd er nu onderuit geschopt door één van haar zes Founding Fathers. Van grondleggers tot dwarsliggers. In 1779 vernietigde Ned Ludd in de Britse Midlands twee weefmachines om de wevers manueel aan de slag te houden. Zijn volgelingen, de Luddieten, een protestbeweging tegen technologische vooruitgang, chanteerden fabriekseigenaren met dreigbrieven en vernietigden machines. Naast het saboteren van handelsverdragen willen onze Waalse tollenaars nu ook nog een belasting heffen op automatisering en een robottaks invoeren. De 19 Brusselse gemeenten hebben zo'n 800 verschillende belastingreglementen, waaronder zelfs een PC-taks. In Vlaanderen heeft men ondertussen de heffingen op keldergaten afgeschaft en, op 67 archaïsche gemeenten na, ook op drijfkracht. Elk heeft recht op zijn achterlijkheid, maar als Paul Magnette nog eens een aanval krijgt van schizofrene zelfdestructie kunnen we misschien een Boudewijntje doen: hem 24 uur van de macht aborteren wegens " tijdelijk in de onmogelijkheid om te regeren". We kunnen ook nog een referendum houden over een WALEXIT voor de neoluddieten. Laat ons dan maar scheiden, Waalse vrienden. Dan kunnen jullie zelf de socialistische heilstaat installeren, en kan Vlaanderen het infuus afkoppelen, om de baxtereconomie van de Borinage uit de palliatieve zorgen te helpen. 
Jean Marie Dedecker 

zondag 23 oktober 2016

De belastingfantasie van onze tollenaars is grenzeloos

 


Jean-Marie Dedecker is in zijn wekelijkse column vlijmscherp voor de begroting. Tegelijk haalt hij Kris Peeters door de mangel. 'Gaston Eyskens draait zich om in zijn graf'.

"The only difference between a tax man and a taxidermist is that the taxidermist leaves the skin" schreef Mark Twain. Het enige verschil tussen een dierenopzetter en een belastingcontroleur is dat de dierenopzetter nog de huid overlaat. Met onze tollenaars wordt zelfs het bot gevild. We worden al van schraapzucht en gulzigheid beschuldigd als we onze zuurverdiende spaarcenten willen beschermen. De roerende voorheffing verhoogt tot 30%, een verdubbeling op 5 jaar tijd, en van dividenden op aandelen wordt straks meer dan de helft of 53.8 % afgeroomd.

Verzinsels van een kluns

De belastingfantasie van onze tollenaars is grenzeloos. Zo wordt er nu een zondebelasting op de tankkaarten uit de rovershoed getoverd om brandstof aan te kopen waarvan de prijs al voor drievierden uit accijnzen, taksen en lasten bestaat. Verzinsels van een kluns. We zouden verkiezingen moeten houden de dag na de begrotingsbesprekingen. Het zou politici aanzetten de tering naar de nering te zetten in plaats van een slecht theaterstuk op te voeren van aanstellerij en profileringsdrang. We hebben geen overheidsschuld van 440 miljard euro omdat we te weinig belastingen betalen, maar omdat de overheid te veel maait en te weinig zaait. Elke Belg wordt geboren met een rugzakje staatsschuld van 40.000 euro. Het is dan ook maar logisch dat het gat in de begroting nu voor 70% dichtgereden wordt met besparingsmaatregelen, zelfs in de gezondheidszorg, waar er sprake is van een overconsumptie van 7 miljard euro. Waar de verzuilde mutualiteiten elkaar beconcurreren met terugbetaling van botervlootjes en saunabezoekjes en waar de ziekenfondsen meer krijgen voor hun administratieve verwerking van ziektebriefjes dan alle huisartsen in ons land samen verdienen, namelijk 1,073 miljard euro. Het is niet meer dan logisch dat men voortaan in de pensioenberekening rekening zal houden met een verminderde waarde van de zogenaamde gelijkgestelde periodes, vermits men een pensioen verdient door bijdragen uit arbeid. Het is immers een anachronisme dat een zelfstandige, die gans zijn leven bijgedragen heeft aan de sociale zekerheid, een lager pensioen krijgt dan iemand die van stempelen een loopbaan heeft gemaakt. Van alle ambtenaren die in 2014 met pensioen gingen, deed 68% dat vervroegd. De ambtenarenpensioenen bedroegen in 1995 zo'n 2,4% van het BBP en in 2015 quasi 4%. Ze stegen de laatste tien jaar met 33%. Mag de goegemeente dan niet terecht vragen dat de militairen een paar jaar langer in hun kazematten blijven liggen dan op hun 55ste hun wapens aan de wilgen te hangen?
Gaston Eyskens draait zich om in zijn graf
 
Als Kris Peeters en zijn CD&V over "rechtvaardige fiscaliteit " praten is dat alsof Judas Iskariot een preek zou afsteken tegen verraad en omkoping. Decennialange "christelijke" machtsuitoefening met een doorgedreven lobbyfiscaliteit ten gunste van de eigen zuil heeft van ons belastingstelsel een fiscale koterij gemaakt, waarvan haar eigen kerk en haar gelovigen gulzig uit de offerblok vol belastinggeld mogen meegraaien. Het doet dan ook vermoeden dat het fiscaal schietgebedje voor een meerwaardebelasting van Peeters niet alleen een schijnbeweging was, maar vooral chantage om de bittere Arco-pil te laten slikken door de belastingbetaler. De deelbewijzen van Arco(par) die niet alleen door Bacob, de bank van de christelijke arbeidersbeweging, maar ook door VDK verkocht werden waren aandelen en geven dus geen recht op de spaardersgarantie. Het stond er zwart-wit opgedrukt. Wij citeren uit een foldertje voor de "Arcopar aandelenrekening": "beleggen in aandelen, waarbij u niet op de beurs terecht komt, waarbij u geniet van kapitaalsgarantie en een hoger rendement en vrijgesteld van roerende voorheffing...Een ideaal appeltje voor de dorst."
De coöperanten waren dus niet volledig onwetend, want ze kregen door het aandeelhouderschap ook nog voordeliger tarieven op spaarproducten of hypothecaire leningen. Gedeelde verantwoordelijkheid. Diegenen die voor 1,6 miljard euro aandelen verkochten als spaarproducten met een vast rendement noemt men in het vakjargon oplichters. Het is dan ook nog hoogst merkwaardig dat de topgraaiers van Arco en het ACW, die mede verantwoordelijk waren voor de val van Dexia, dan nog mochten optreden als vereffenaars van de restanten van hun oplichtingspraktijken. Alsof een dief nog heler mag spelen van zijn gestolen goederen. Vlaams parlementslid Lorin Parys (N-VA) volgde onlangs de subsidiestroom die jaarlijks van de Vlaamse Regering naar het verzuilde middenveld vloeit. Hij onderzocht 250 Vzw's die gevoed worden met subsidies uit acht verschillende ministeriële departementen. Van de 780 miljoen euro ging er 453 miljoen naar 49 instellingen van Beweging.net, het vroegere ACW, dat uit schaamte haar naam veranderde na de oplichterij met Arco. Een subsidiedatabank zou hier enige transparantie kunnen geven, want niet alle Vzw's werden doorgelicht en er werd ook geen rekening gehouden met gemeentelijke, provinciale en (een veelvoud aan) federale subsidies. Niemand hoeft dus op te draaien voor het wanbeleid van deze christelijke bankrovers behalve zijzelf. Ook de staatsbank Belfius niet, dat met belastinggeld uit het Dexia-schandaal gered werd. Van de 542 miljoen van de ten gelde gemaakte activa bij de vereffening van Arco blijft er nu nog 250 miljoen over om door te storten naar de 800.000 misleide coöperanten. De rest kan opgehoest worden door alle geledingen rondBeweging.net, van vakbond tot mutualiteit. Ze laafden zich immers allemaal gulzig aan de rijke tafelen van Dexia, en kunnen nu vasten tot hun schuldenberg afgelost is. Ze hangen ondertussen nog laveloos aan het verzuilde subsidie-infuus.

Eyskens draait zich om zijn graf

In plaats van onderzeeër te spelen in zijn eigen regering zou Kris Peeters beter de katholieke klassiekers van zijn voorganger herlezen. 
In hun onverdroten ijver om hun eigen achterban te bedienen en elkaars electorale vliegen af te vangen kwamen de partijen in deze begrotingsronde weerom niet verder dan wat gescharrel in de marge. Structurele ingrepen, zoals het verlagen van de vennootschapsbelasting, werden afgeschoten in de onderlinge Zweedse guerrillaoorlog. Over zijn beleidsverklaring van 24 april 1947 schreef Gaston Eyskens in zijn memoires: "Om het tekort van 10 miljard op de begroting van 1947, die in totaal bijna 60 miljard bedroeg, weg te werken, stelde ik een vermindering van de overheidsuitgaven met tien procent in het vooruitzicht. De besparingen zouden vooral worden gerealiseerd door de subsidies aan bedrijven en de werkgelegenheid in de overheidssector te verminderen... Ik kondigde aan 5,5 miljard BF belastingverminderingen door te voeren. Daarmee liep ik vooruit op een grondige hervorming van ons fiscaal stelsel... om de doorzichtigheid van het fiscale wetgeving te verbeteren. Alle maatregelen hadden tot doel een klimaat van economische expansie en sociale vooruitgang te scheppen, de modernisering van de economische structuur mogelijk te maken en de openbare financiën gezond te maken..." 70 jaar na datum draait Eyskens zich om in zijn graf. In plaats van onderzeeër te spelen in zijn eigen regering zou Kris Peeters beter de katholieke klassiekers van zijn voorganger herlezen.
Jean Marie Dedecker

zondag 16 oktober 2016

Hillary is niet het symbool van, maar een belediging voor vrouwenemancipatie

 

 

Jean-Marie Dedecker zou als Amerikaan op 8 november niet gaan stemmen om niet medeplichtig te zijn aan een pest- of choleraepidemie. 'Puriteins Amerika smult van de seksschandalen. Maar de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet.'

De Republikein die Donald Trump het meest in het kruis getast heeft is Billy Bush, zoon van Jonathan Bush, de jongste telg van de Texaanse Petroleumdynastie. Billy is de neef van ex-president George H.W. Bush en van de in de voorverkiezingen door Trump kansloos afgeserveerde Jeb Busch. Een clandestiene video met vuilspuiterij over de actrice Arianne Zucker ontmaskerde Trump als een seksistische billenknijper. De " Locker-room-talk" werd elf jaar geleden opgenomen toen Trump een gastrolletje kreeg in de soapserie Days of Live. Je mond met zeep wassen kent de vastgoedmagnaat niet. Na de Mexicanen en de moslims weerom een riedeltje te ver. Pussygate was geboren. Vunzige toogpraat, gemeengoed in de kleedkamer van menige sportclub, maar ook bejubeld als het uit de vuilgebekte mond van een schrijver komt. De uitdrukking "Achterwaarts in haar poesje naaien" is nochtans niet van presidentieel niveau, zelfs niet van Herman Brusselmans. Voor de ene verketterde pulp, voor de andere gelauwerde pulp. De heksenjacht op Trump is geopend, uit terechte morele verontwaardiging, uit penisnijd of uit plat politiek opportunisme. Puriteins Amerika smult er van. Maar de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet.

 Hillary is niet het symbool van, maar een belediging voor de vrouwenemancipatie
Als de zitmeubelen in de Oval Office konden praten, dan kregen zelfs de potten in de keuken van het Witte Huis rode oortjes. De escapades van JFK Kennedy behoren tot het collectieve geheugen en over Bill Clintons promiscue gedrag is er met de zaakMonica Lewinsky zelfs een impeachment procedure gevoerd. Het is niet de exclusiviteit van Washington. Ook het Parijse Elysée heeft haar peeskamertjes, met meer hengstenbal dan koffiekransjes. De Franse president Faure stierf er in de armen van zijn maîtresse. François Mitterrand schreef mooiere liefdesbrieven dan wetteksten en de stoeterij aan concubines van Giscard d'EstaingJacques Chirac,Nicolas Sarkozy en François Hollande benaderen de collectie van de zeventig maîtresses van Lodewijk XIV. Clinton is echter van een groter Dominique Strauss Kahn-gehalte. Op de Milwaukee Campaign Rally voor zijn vrouw werd hij onlangs als rapist (verkrachter) uitgejouwd. Hij kocht met 850.000 dollar een rechtszaak af vanPaula Jones voor sexual herassment. Gennifer Flowers schreef "Sleeping with the president" en Kathleen Willey beschuldigde zelfs Hillary van medeplichtigheid bij het indekken van de hormonale appetijt van haar bronzigste springpaard van Arkansas.
Als de zitmeubelen in de Oval Office konden praten, dan kregen zelfs de potten in de keuken van het Witte Huis rode oortjes.
Niettegenstaande Trump in de jaren negentig Paula Jones nog een loser noemde (het kan verkeren) voerde hij haar nu op met Juanita Broaddrick die beweert door Bill Clinton verkracht te zijn, samen met Kathy Shelton die op 12-jarige leeftijd misbruikt werd door Alfred Taylor. Hillary was toen advocaat van de crimineel en liet de resultaten van het forensisch onderzoek blokkeren. Het is bijna contradictorisch dat Hillary Clinton door de feministische beweging als symbool van emancipatie wordt gelauwerd. In 2008 sneerde Michelle Obama nog naar Hillary Rodman Clinton " If you can't run your house, you can't run the White House." Hillary draagt grotere horens dan het gewei van een hert. Ze is eerder een belediging voor de vrouwenemancipatie dan het symbool ervan. Met je chequeboek achter je man aanlopen om zijn escapades in de doofpot te stoppen om je eigen carrière, familienaam en blazoen te redden is een perverse aflevering van House of Cards.Hillary Rodham heeft amper de morele autoriteit van een medeplichtige echtgenote.

Moddercatch

De race naar het Witte Huis is moddercatch met een groot pervers Hollywoodgehalte en met een schreeuwerige retoriek. Het is kiezen tussen de pest en de cholera. Vastgoedmagnaat Trump is de incarnatie van de ongelijkheid, met een fortuin dat bijeengesprokkeld werd op de excessen van het kapitalisme. De Clintons slepen een rij schandalen met zich mee, verzameld op de excessen van de macht, zoals Cattlegate of de Futures Fraud eind 1970. Van de immobiliënfraude met Whitewater en de Hubbel Rose Law Firm-zaak tot de zelfmoord van Vince Foster en de Dead Patrolmen in de jaren 80. Van Travelgate, Chinagate en Filegate in '90 tot Pardongate met de amnestie voor oliezwendelaar Marc Rich begin 2000. Van het pay to play-systeem met de Clinton Foundation tot e-mailgate nu. Het ministerie van Hillary en haar Foundation waren communicerende vaten, een kluwen van zelfbediening en graaigedrag in een miljardendans tussen overheid en donoren. Op 17.08.2014 stuurde Hillary Clinton een mail naar Obama's adviseur John Podesta met de melding dat Qatar en Saudi-Arabië ISIS financieel en logistiek steunden. Tegelijkertijd ontving de Clinton Foundation 25 miljoen van de Saudi's en miljoenen dollars van Qatar. Vandaag is Podesta voorzitter van Clintons campagneteam. Het boek Guilty As Sin van de journalist Edward Klein is een bloemlezing over de Clinton Rodham Clan.
Geen wonder dat 72 procent van de Amerikanen geen vertrouwen heeft in Hillary Clinton, maar in the battle of the sexes verdwijnen het gezond verstand en de kritische geest onder de schaamtegordel.
Ook Obama beschuldigde haar in 2008 van vazalliteit aan de verzekerings- en bankierswereld van Wall Street, en in het bijzonder van haar betrokkenheid bij de Columbia Trade Deal met mijnbouwmagnaat Frank Giustra, de Colombiaanse president Uribe en de Kazachse dictator Nazarbayev. Geen wonder dat 72 procent van de Amerikanen geen vertrouwen heeft in Hillary Clinton, maar in the battle of the sexes verdwijnen het gezond verstand en de kritische geest onder de schaamtegordel. Hoe hoger de aap in de boom klimt hoe beter je zijn kont ziet, en de misogyne Trump staat nu al met de billen bloot en met de electorale broek op de knieën. Het zal Joe Sixpack en de Hillbillies worst wezen. Voor hen is politieke correctheid een vat leugens met manieren. Volgens de statisticus Nate Silver zouden de Republikeinen de verkiezingen winnen als enkel de mannen mochten stemmen, en de Democraten zouden de president leveren als enkel de vrouwen het pleit mochten beslechten.
De Republikeinse partij ligt op apegapen. De conservatieve scherpslijpers van de Tea party versplinterden al de partij. De demagoog Trump is nu het symbool van de onmacht en de leegheid van haar leiders. De Democraten zijn even ver vervreemd van hun achterban. Niet Clinton maar een dilettant als Bernie Sanders appelleert net als Trump aan de mensen die zich achtergesteld voelen in de globaliserende multiculturele samenleving. Hillary Clinton is eerder het symbool van het establishment dat voor die sociale desintegratie heeft gezorgd dan de toekomstige redster ervan. In sommige steden leeft 45% van de zwarte bevolking onder de armoedegrens, niettegenstaande 8 jaar zwart presidentschap. Black lives matter. Ze is op links en rechts bedreigd door dezelfde wrokkige massa. Als Amerikaan zou ik niet geloven in een valse rijke profeet als nieuwe Messias die de stem van het gewone volk vertegenwoordigt, maar ook niet in de maagdelijkheid van een machtswellustige Wall Street adepte. Ik zou thuis blijven op 8 november om niet medeplichtig te zijn aan een pest- of choleraepidemie.
Jean Marie Dedecker

zondag 9 oktober 2016

Bankieren de een zijn dood is den ander zijn Ferrari

 

 

Jean-Marie Dedecker haalt in zijn column uit naar wat hij omschrijft als 'de graaicultuur van de bankiers en hun ongebreidelde zoektocht naar rendement voor de aandeelhouders'. 

Tot een kwarteeuw geleden heb ik twintig jaar bij ING gewerkt, toen het nog BBL of Bank Brussel Lambert heette. Eigenlijk ben ik begonnen bij de Banque de Bruxelles, negentig procent van de directieleden waren immers Franstalig en de interne Nederlandstalige correspondentie was hoogstens een doorslag van de taal van Marianne. Toen de bank met een dubieuze swapoperatie in 1974 op de rand van de afgrond bengelde, klopte het aan bij Baron Lambert voor een fusie, betaalde het personeel het gelag en werd de verantwoordelijke weggepromoveerd met een adellijke titel naar Genève.
Nooit heb ik een CEO weten wakker liggen van een afdankingje min of meer, wel van de balansen, de bonussen, en de tirannie van de aandelenmarkten. Personeel behoorde tot de algemene onkosten en dus altijd te duur en te veel. De krokodillentranen van de ING-bobo's, krijtpakken met een ivoren gezicht, zijn valse stuitrekkingen in een poesjenellentheater.
In 1992 hield ik het voor bekeken. Elke premie of "dertiende maand" werd door de fiscus voor 70% afgeroomd, en ik had geleerd dat je niets verdient zolang je op het einde van de maand een vast bedrag in je loonzakje vindt. Daarenboven stond de Hollandse ING-armada voor de deur. Als je je bedrijf aan een kolonisator verkoopt, valt vroeg of laat de guillotine, altijd met een bloedbad voor de gekoloniseerden. Eigen volk eerst.

De paradox van de digitalisering

De paradox van de vierde industriële revolutie is een tweesnijdend zwaard. We kopen online bij Zalando, Amazon, Immoweb & Co, maar zijn dan verwonderd dat de lege panden in de winkelstraten erbij liggen als rotte tanden in een gebit. We downloaden muziek, laten ons taxiën door Uber en boeken bij Trivago. We bestellen onze verzekeringspolissen met onze iPad om te ontsnappen aan de makelaarscommissie en doen dan verontwaardigd als AXA 660 overtallige medewerkers aan de deur zet. We vesturen e-mails i.p.v. brieven. We doen zelf het werk van de bankbedienden op onze laptop, cashgeld wordt door overijverige fraudejagers per definitie als zwart beschouwd, maar we staan op de barricades als loketten sluiten en duizenden bankbedienden de wacht wordt aangezegd. E-commerce pijnigt de klassieke winkelketens.
We kopen online bij Zalando, Amazon, Immoweb & Co, maar zijn dan verwonderd dat de lege panden in de winkelstraten erbij liggen als rotte tanden in een gebit
 
Digitalisering evenals disruptieve spelers en technologieën verwoesten de oude economische modellen. Andere bankiers kijken nu met argusogen naar de evolutie van het marktaandeel van ING om dezelfde weg op te gaan. Het verdriet van België is het politiek en intellectueel onvermogen om met de realiteit om te gaan. Als Fernand Huts zijn "behaatjes" niet meer wil laten inpakken door dure havenarbeiders, moet hij met zijn bedrijf over de grens. Het is geen toeval dat de nieuwe distributiecentra boven de Moerdijk liggen, van Bol.com tot HelloFresh. In ons land zijn er 592 bankkantoren per miljoen inwoners, in Nederland 108. De Hollanders hebben zich amper verzet, maar degelijk gewapend. Hun staatsschuld is lager, hun werkloosheid minder, hun begroting in evenwicht en de werkzaamheidsgraad hoger. Het heroriëntatie-riedeltje is weerom de politieke peptalk om een scheutje water in het bloedbad te gieten. Het baat niet voorbehoedsmiddelen te geven aan iemand die al vijf maanden zwanger is, alle taskforces ten spijt.

Aasgieren van het casinokapitalisme

De jacht op rendement heeft van de bankiers per definitie de aasgieren van het casinokapitalisme gemaakt. Amper zes maanden na de kaping van Fortis stond BNP Paribas al klaar om één miljard euro bonussen uit te keren. Goldman Sachs kreeg in 2008 van de Amerikaanse overheid 7 miljard dollar om de bank te redden. In 2009 zette ze 4.72 miljard dollar opzij voor bonussen. Citigroup kreeg 45 miljard directe staatssteun en liet 5.3 miljard naar bonussen vloeien. Negen van de grootse Amerikaanse banken kregen 175 miljard dollar steun van de belastingbetaler en ze betaalden prompt 32.6 dollar premies uit aan zichzelf. 4700 bankiers en traders passeerden aan de kassa voor meer dan één miljoen dollar. Over Dexia zijn er al genoeg boeken geschreven. Bij ING zullen de bobo's Rik Vandenberghe en Ralph Hamers straks aan de kassa mogen passeren als beloning voor hun sociale hold-up. De ongebreidelde zoektocht naar rendement voor de aandeelhouders en hun graaicultuur zijn chronische kankers. Ze woekeren ongehinderd voort, van de megabanken tot de marginale spelers zoals Optima en Ethias.
Gehaaide consultants die bij Optima en het frauduleus failliet gegane Kobelco de spaarpot van de beleggers plunderden, zwermen nu uit en zetten ongehinderd hun praktijken voort. Een aantal ex-personeelsleden is ondertussen aan de slag bij respectabele financiële instellingen, andere zijn voor eigen rekening begonnen.
Als de rijkdom spreekt, luistert de hebzucht aandachtig
 
 
Zo berichtte zakenkrant De Tijd dat drie voormalige managers van het departement "persoonlijke financiële planning" van Optima Bank de vennootschap Strategica oprichtten in Aalter. Dat gebeurde op 23 juni, amper een week nadat Optima Bank failliet werd verklaard. Het doel van de vennootschap, zoals beschreven in de statuten, komt precies overeen met de activiteiten van Optima Bank: fiscaal advies, structurering van vermogens, successieplanning, bemiddeling in verzekeringen, beleggingsdiensten en mogelijk ook vastgoedontwikkeling en -verkoop. Strategica telt volgens zijn website een twintigtal medewerkers, vooral mensen die vroeger bij Optima werkten. In De Tijd zegt een van de drie oprichters, Koen Dullaers: "We hebben dit initiatief genomen om tegemoet te komen aan de vraag van een aantal voormalige Optima-klanten". Door de nulrente-politiek van de Europese Centrale Bank zijn spaarders hopeloos op zoek naar rendement. Wie wat intrest op zijn kapitaal krijgt moet al 27% roerende voorheffing betalen, en met de speculatietaks wordt een derde van de aandelenwinst afgeroomd. Prooien voor malafide pensioenplanners. Als de rijkdom spreekt, luistert de hebzucht aandachtig, en ligt graaigajes op de loer.

Merit Capital

Niet enkel richten ze nieuwe vennootschappen op maar ze worden ook gretig binnengehaald door allerhande bedrijfjes die dezelfde technieken toepassen. Bijvoorbeeld bij vermogensbeheerder B-sure in Hasselt. Samen met Merit Capital ronselen ze makelaars en agenten met hoge commissielonen die op hun beurt doorgerekend worden aan de klanten-beleggers met grote instap- en beheerskostenkosten (tot 18% procent op drie jaar) voor vermogensbeheer via Tak23 constructies. In het door experten bekritiseerde piramidesysteem, zoals toegepast bij Optima, worden de financiële planners aangeworven als zelfstandige verkopers, waarbij deze zich in hun advies enkel laten leiden door hoge commissies.
Niet enkel de politieke connecties dienen ontrafeld te worden maar ook dient de bescherming opgenomen te worden van de bonafide financiële planners door de malafide te ontmaskeren. 
In de blog "De rijkste Belgen" werd Merit Capital onlangs doorgelicht door Ludwig Verduyn: "Blauwe Merit Capital duikt diep in het rood". De vermogensbeheerder voerde vorig jaar twee kapitaalsverhogingen door voor een bedrag van 4.4 miljoen euro. De poging om een Luxemburgse licentie binnen te halen mislukte en het bedrijf boekte een minwaarde op haar Luxemburgse dochter en een verlies van 3.1 miljoen euro. De verse middelen smolten weg en met het overgedragen verlies van 9 miljoen rest een eigen vermogen van 3.4 miljoen. Om de situatie recht te trekken trok Merit Capital Bart Turtelboom aan als bestuurder, de broer van Open VLD-politica Annemie Turtelboom. Het bedrijf is verankerd in de liberale kringen. Karel De Gucht is aandeelhouder en bestuurder, verder nog Gilles Buchman, zoon van ex-minister Jacky, en Leopold De Backer, vader van federaal staatssecretaris Philippe De Backer. Merit Capital sloot in april 2016 een samenwerkingsakkoord af met de Luxemburgse vermogensbeheerder MIM3 van Patrick Le Juste, die met de steun van Jean-Jacques De Gucht, sponsor werd van Eendracht Aalst, via zijn Luxemburgse Holding Troll Industries. Merit Capital ging ook scheep met B-sure uit Hasselt.

ARCO

Er is heel wat werk aan de winkel voor de parlementaire Optima-onderzoekscommissie. Niet enkel de politieke connecties dienen ontrafeld te worden maar ook dient de bescherming opgenomen te worden van de bonafide financiële planners door de malafide te ontmaskeren. Daarvoor zullen onze volksvertegenwoordigers hun blauwe, rode en oranje petjes moeten afzetten. Het ARCO-verhaal doet het slechtste vermoeden.
Jean-Marie Dedecker

zondag 2 oktober 2016

De gespleten verontwaardiging van onze politici over de Eandisdeal is een bekentenis van onbekwaamheid

 
'Wij lopen de Chinese muur plat met handelsmissies, maar zodra zij naar hier komen, breekt bij onze politici gele koorts uit', schrijft Jean-Marie Dedecker over de Eandis-saga van de afgelopen weken. Hij richt zijn pijlen ook richt op de intercommunales. 'De ziekte van ons bestuurdersmodel is het affairisme en het cliëntelisme.' 
China is een slapende reus, het is beter hem niet wakker te maken, zei Napoleon 200 jaar geleden al. Vandaag is hij ontwaakt en hij bezorgt onze slapende energienetbeheerders en ingedompelde politieke regenten een nachtmerrie. Het Chinese State Grid, de grootste energieleverancier en het tweede grootste bedrijf van de wereld met 1.7 miljoen werknemers, had een deal gesloten met Eandis, de distributienetbeheerder van 230 gemeenten. Ze wilde 14% van haar aandelenpakket inkopen voor 830 miljoen euro. 
Te elfder ure ontdekte onze Staatsveiligheid dat State Grid Europe Limited een staatsonderneming is. Niet moeilijk nochtans, het staat in de naam. Om te weten dat het bij een fraude van 4,8 miljard dollar betrokken is, hoef je ook geen spionnen naar Beijing te sturen. De grootste belastingfraudeurs in China zijn immers de staatsbedrijven, in 2011 nog goed voor een ontduiking van 157 miljard dollar.
'De gespleten verontwaardiging van onze politici over de Eandis-deal is een bekentenis van onbekwaamheid'.
Volgens een intern rapport van de Chinees centrale bank zijn er op twee decennia zo'n 18.000 corrupte functionarissen uit het land gevlucht met een illegaal bezit van 120 miljard dollar. In de communistische heilstaat werden de laatste vijf jaar 668.000 partijleden bestraft wegens omkoperij, geknoei en verduistering. 350 werden er ter dood veroordeeld wegens corruptie.
Het moreel gedrag wordt er getekend door geld. Elke week sterven er in de mijnen gemiddeld 60 kompels om hun kolengestookte elektrische centrales draaiende te houden. De rechten van de mens kun je er neerpennen op een bierviltje. Vraag het maar aan de Tibetanen, de zeehondjes van de mensenrechtenbeweging.
Dat de Chinese elektriciteitsboer zich hier inkoopt om zijn eigen producten met staatsteun te dumpen en toegang tot de verbruikersdata te krijgen, is zelfs een economische wetmatigheid. Daarvoor hoeft de staatsveiligheid geen anoniem alarmbriefje op te sturen. Om onze knowhow te kopen hoeven de Chinezen het niet te doen. Elk jaar studeren er daar zo'n miljoen ingenieurs af, meer dan Eandis klanten heeft.

Rechtsonzekerheid van een bananenrepubliek

We hebben onze elektriciteitsproductie al verpatst aan de Fransen en nu zetten we onze distributie in de etalage. Om een kapitaalsverhoging te financieren zou Eandis nochtans met succes de Vlaamse spaarder kunnen aanspreken in plaats van het Chinese "Trojaanse paard". Voor een gegarandeerd rendement van 4% procent haalt elke Vlaamse huisvader wel zijn spaarboekje leeg.
'Als de Chinezen naar hier komen krijgt onze zelfverklaarde Antwerpse metropool de zakenethiek van een plattelandsdorp.'
Maar sedert 5 februari onderhandelen en akkoorden afsluiten met State Grid om dan een kortsluiting te veroorzaken met een boterbriefje van de Staatsveiligheid is schaamteloos en vernederend. Het creëert de rechtsonzekerheid van een bananenrepubliek. Ons landje loopt de Chinese muur plat met ontelbare handelsmissies o.l.v. koning, prinsen en allerhande politieke pierenwaaiers, smekend om in ons tochtgat aan de Schelde te investeren.
Maar van zodra de Chinezen komen breekt de gele koorts uit. Dan krijgt onze zelfverklaarde Antwerpse metropool de zakenethiek van een plattelandsdorp. Hun zoetwaterpolitici opteren voor zeven dwerg-intercommunales in plaats van één netbeheerder.
'Bart Tommelein is meester in Chinese tegeltjeswijsheid: in zijn eigen stad stemt hij voor de Eandis-deal en als energieminister roept hij de andere gemeenten op om tegen te stemmen.'
De gespleten verontwaardiging van onze politici over de Eandis-deal is een bekentenis van onbekwaamheid, gebrek aan dossierkennis en pretentieuze lompheid. De Chinese leider Deng Xiaoping zei ooit: "De Verenigde Staten gaan prat op hun politieke stelsel, maar de president zegt het ene tijdens de verkiezingen, het andere wanneer hij aantreedt, weer iets anders halverwege zijn ambtstermijn, en nog weer iets anders bij zijn vertrek." De zelfverklaarde Kennedy van Oostende, Bart Tommelein, is meester in Chinese tegeltjeswijsheid: in zijn eigen stad stemt hij voor de Eandis-deal en als energieminister roept hij de andere gemeenten op om tegen te stemmen. Voor hem is zijn huik naar de wind hangen geen visserslatijn maar een populistisch overlevingsmotto.

Giftig rioolwater

Het beheer van onze nutsbedrijven overlaten aan politici draagt al het gevaar voor elektrocutie in zich. Gemeenten zijn altijd financieel armlastig. Politici geven per definitie meer uit dan dat er binnenkomt. In 2003 verkletsten steden als Sint-Niklaas, Leuven en Dendermonde met cross-border-leases zelfs hun rioleringsstelsels aan belasting ontwijkende Amerikaanse bedrijven. Je hoeft geen rioolwater te drinken om te weten dat dit giftig is. De ziekte van ons bestuurdersmodel is het affairisme en het cliëntelisme.
Vlaanderen telt een 93-tal intercommunales. Hun bestuursorganen zijn overbevolkt met lucratieve bijbaantjes voor partijgetrouwe politici. Kennis van de materie is mooi meegenomen maar niet vereist. Bij de volksvertegenwoordigers zijn de Open VLD-ers kampioen met gemiddeld 3.7 betaalde mandaten per hoofd, gevolgd door de socialisten met 3 zitjes, de N-VA 2.9 en de CD&V 2.8. In het Europees Parlement isGuy Verhofstadt kampioen van de graaicultuur, net zoals zijn partijgenoot Geert Versnick bij de provinciale gedeputeerden. Naast ondervoorzitter bij Eandis passeert hij nog 12 keer in de snoepwinkel (zijn jobke bij Optima heeft hij ondertussen noodgedwongen ingeleverd). Provincieraadsleden graaien gemiddeld 6.3 keer in de mandatentrommel. De rest van de 4.000 mandaten wordt verdeeld door de bestuursmeerderheden van de gemeenten. Diegenen die naast een schepenmandaat grepen krijgen dan bijvoorbeeld een mandatenverzameling als troostprijs om de sociale vrede in hun partij te bewaren.
'Bij de 28 intercommunales voor milieu en afval staan er bijvoorbeeld 1.012 politici aan het roer. Dan begrijpt de burger meteen dat zijn afvalverwerking duurder is dan bij een privébedrijf.'
In zijn lovenswaardig boek "Dorpstraat-Wetstraat, pleidooi voor beter beleid" geeft Peter Reekmans een accurate doorlichting van de politieke zelfbediening en de bestuurlijke verrommeling bij de Intercommunales en dito publieke bedrijven. Bij de 28 intercommunales voor milieu en afval staan er bijvoorbeeld 1.012 politici aan het roer. Dan begrijpt de burger meteen dat zijn afvalverwerking duurder is dan bij een privébedrijf.
Het Oostendse I.V.O.O. belegde haar centen bij Optima. Ze kon ze zowel in haar eigen afvaloven gegooid hebben, net zoals een kleine honderdtal andere gemeenten. FARYS, het vroegere TMVW, is een drinkwatermaatschappij, maar amper 35% van haar activiteiten haalt ze nog uit die bedrijvigheid. Ze slaagt er al anderhalf jaar lang niet in om haar statuten aan te passen aan de realiteit en de vigerende wetgeving.
'Onze elektriciteitsrekening is een verkapte belastingbrief, amper één derde dient om ons verbruik te betalen.'
Ze is een makelaar in alles, van onroerend goed tot zwembaden, sporthallen en voetbalstadions. Ze is verzekeringsconsulent en gemeentelijk bankier met een kredietlijn bij Belfius van 400 miljoen euro. Gemeenten gebruiken die hulplijn om hun begrotingen in evenwicht te houden en hun schulden te camoufleren met buitenbalansstructuren. Zo'n tiental gemeenten smukten de voorbije jaar hun financieel plaatje al op met 736 miljoen van FARYS.
Alle kosten van de intercommunales worden schaamteloos doorgerekend aan de verbruiker, zelfs de vennootschapsbelasting die ze zelf moeten ophoesten. Onze elektriciteitsrekening is een verkapte belastingbrief, amper één derde dient om ons verbruik te betalen.
Een dwerg wordt niet groter door op de schouders van een reus te gaan staan. Maar éé klauw van een pandabeer kan al dodelijk zijn.
Jean Marie Dedecker