'Politici praten over de Verlichting maar denken dat het gaat over de lamp boven hun hoofd'

'Tot de regeringsvorming gaat de kastijding van de verliezende partijvoorzitters onverdroten door', schrijft Jean-Marie Dedecker. 'We worden geregeerd door mensen die te weinig moed hebben om te doen waarvan ze denken dat het goed is.

'De protocollaire creativiteit van Patrick Dewael bij de eedaflegging was eerder een zwaktebod dan een statement.'

De telkens terugkerende storm van selectieve verontwaardiging over de parlementaire uittredingsvergoedingen is terug gaan liggen en de nieuwe volksvertegenwoordigers zijn deze week ingezworen. We komen ondertussen meer en meer tot de vaststelling dat de kiezer wel mag stemmen, maar alleen op de door de machthebbers toegestane wijze.
'Als het volk niet volgt, kies dan een ander volk.' Beter dan Bertolt Brecht kan je de posttraumatische verkiezingsstress van onze politieke elite niet samenvatten. Ons politiek-correct laagland is weerom opgeschud. Het verdriet van België is het politiek en intellectueel onvermogen om met de realiteit om te gaan. Met de logica van een hysterische kleuter, maar hijgerig van morele superioriteit, kwamen partijvoorzitters als Gwendolyn Rutte en Wouter Beke hun uitsluitingsriedels over het Vlaams Belang al afdreunen nog vooraleer alle stemmen geteld waren. Het zijn behoudsgezinde roeptoeters die over democratie praten zoals een prostituee over hoofse liefde. De democratie is niet in gevaar omdat het Vlaams Belang aan de deur van de macht klopt. Ze is in gevaar omdat een groepje trado's de wil van de kiezer niet respecteert en haar eigen macht wil consolideren door het VB uit te sluiten. Ze praten over de Verlichting maar ze denken dat het gaat over de lamp die boven hun hoofd hangt.

Het wordt snikheet in de ketelkamers van de politieke partijen.

Jean-Marie Dedecker buigt zich over de interne spanningen bij de verliezers van de verkiezingen. 'Bij Wouter Beke staat het zweet al in de schoenen en knelt de strop al rond de nek. Het is wachten tot iemand de valkuil onder zijn voeten opent.'

Het is bijltjesdag bij de traditionele politieke partijen. Net zoals bij de voetbalclubs hoort het bij de nederlaagrituelen dat er een zondebok geslachtofferd wordt. In de sport is dat de trainer, in de politiek de partijvoorzitter.
N-VA-voorzitter Bart De Wever kan rustig achterover leunen, een aderlating leidt nog niet tot bloedarmoede.
Tom Van Grieken (Vlaams Belang) werd door vriend en vijand op het schild gehesen en zit er nu gebeiteld, want bij het Vlaams Belang is de voorzittershamer bijna een erfelijke verworvenheid.
Het drammerige Calvisme en de kostprijsberekening van haar klimaatobesitas heeft Groen een overwinningsnederlaag opgeleverd. Het moet nu nog blijken hoe almachtig Meyrem Almaci (Groen) blijft.

Bevries gemeentebelasting met lokaal pact

Gemeentebesturen ontvangen vandaag grotendeels hun inkomsten uit de personenbelastingen en uit de onroerende voorheffing. De aanvullende gemeentelijke belasting op de personenbelasting (APB) wordt gevestigd als een percentage op de inkomstenbelastingen. En de onroerende voorheffing is een gewestbelasting, gevestigd op het kadastraal inkomen van onroerende goederen: gronden, woningen en gebouwen. Gemeenten en provincies vestigen opcentiemen op de gewestelijke onroerende voorheffing.

verdoken gemeentebelastingen via de intercommunales

Zowel de percentages van de aanvullende gemeentelijke belasting op de personenbelasting en de opcentiemen op de onroerende voorheffing verschillen historisch van gemeente tot gemeente. Er zijn gemeenten die vooral net na verkiezingen de lokale belastingen verhogen, maar er zijn veel gemeentebesturen die meer en meer gebruik maken van de zogenaamde verdoken gemeentebelastingen via de intercommunales.

Een tweede aanslagbiljet

De voorbije jaren werd de energiefactuur quasi een tweede aanslagbiljet voor alle gezinnen in Vlaanderen, waarbij ook de dividenden van Eandis en Infrax (nu Fluvius) voor hun aandeelhouders (de gemeenten) fors stegen. De opbrengsten van de distributietarieven in de duurdere energiefacturen vloeien dus voornamelijk naar de gemeentekassen.

zoektocht van verschillende gemeentebesturen naar extra inkomsten

Wij stellen vandaag openlijk dit systeem in vraag, omdat een energiefactuur namelijk niet moet dienen om de gemeenten te financieren. Een zelfde verhaal met de afvalfactuur van de gezinnen: ook deze stegen fors de voorbije jaren. Heel wat afvalintercommunales zijn deze dagen druk in de weer om te zorgen voor nieuwe extra inkomsten voor hun aangesloten gemeenten. Niet een duurdere afvalverwerking is hiervan de reden, maar wel de zoektocht van verschillende gemeentebesturen naar extra inkomsten.

In Oost-Brabant willen de traditionele partijen CD&V, Open Vld en Groen in afvalintercommunale Ecowerf vanaf volgend jaar de afvalprijzen voor het containerpark zelfs gaan verdubbelen tot verviervoudigen. Op een ogenblik dat geen enkele gemeente nog amper het zwerfvuil en sluikstorten onder controle krijgt, zijn dit dus ronduit verkeerde beslissingen. Maar blijkbaar is bij velen de zorg voor de gemeentekas groter dan de zorgen om de problematiek van zwerfvuil.

Milieubelasting

Bovendien zijn er ook heel wat gemeenten die opnieuw een milieubelasting invoerden. Dat heel wat gemeenten deze milieubelasting die maximaal 55 euro per jaar en per gezin mag bedragen en die in elke Vlaamse gemeente in 2010 werd afgeschaft nu opnieuw invoeren is ronduit hypocriet. Dat deze milieubelasting in 2010 in elke Vlaamse gemeente werd afgeschaft, kwam door het lokaal pact dat de Vlaamse overheid met de gemeenten afsloot.

forfaitaire huisvuilbelasting of milieubelasting afschaffen

De Vlaamse regering trok toen 612 miljoen euro uit om de schulden van de gemeenten die toetraden tot het lokaal pact met 100 euro per inwoner te doen dalen. In ruil moesten die gemeenten hun belastingdruk bevriezen en de forfaitaire huisvuilbelasting of milieubelasting afschaffen of vervangen door een belasting volgens het principe ‘de vervuiler betaalt’. Nadat de afvalfacturen sinds 2010 tot een maximum worden opgetrokken volgens het principe de vervuiler betaald, voeren blijkbaar heel wat gemeenten nu opnieuw de forfaitaire milieubelasting van 55 euro per gezin per jaar opnieuw in. Ook hier primeert enkel de zorg voor de gemeentekas en absoluut niet de zorg voor ons milieu.

Bevries belastingsdruk, herwerk gemeentefonds

De belangrijkste reden waarom veel gemeentebesturen vandaag vooral de verdoken gemeentebelastingen geniep laten stijgen is de impact van de federale taxshift die tegen 2021 op kruissnelheid komt en waarbij de gemeenten heel wat minder inkomsten krijgen. Maar ook de enorme kostprijs van de recente brandweerhervorming betekenen voor heel wat gemeenten een gigantische stijging van hun uitgaven voor veiligheid.

hoog tijd voor een nieuw lokaal pact

Sommige gemeenten, zoals bijvoorbeeld Mechelen, trachtten onlangs nog een pure belastingverhoging als een lokale taksshift te verkopen. Maar het merendeel van de gemeenten maakt liever gebruik van geniepige belastingverhogingen via de intercommunales. Op een ogenblik dat de facturen voor alle gezinnen maar blijven stijgen door allerhande nieuwe verdoken belastingen, is het hoog tijd voor een nieuw lokaal pact tussen Vlaanderen en de gemeenten.

Centraal in dit pact moet een bevriezing van de belastingdruk en een nieuw financieringsmodel voor de gemeenten worden afgesproken. Niet langer gemeenten financieren via dividenden vanuit intercommunales, maar een herwerkt gemeentefonds zijn al een grote stap voorwaarts in eerlijkere en transparantere lokale fiscaliteit. De vorming van een nieuwe Vlaamse regering is daarom nu de uitgelezen kans om deze problematiek ter harte te nemen in het nieuwe Vlaamse regeerakkoord.

Eerlijke en transparante fiscaliteit

Want de voedingsbodem van onvrede van heel wat burgers in de politiek zit namelijk in de ene na de andere geniepige stijging van de kosten voor basisdienstverlening die meer en meer wegen op alle gezinsbudgetten. Inwoners hebben namelijk geen probleem om bij te dragen voor gemeentelijke dienstverlening, maar zijn het wel beu dat vele gemeentebesturen de facturen gewoonweg blijven doorschuiven. Niet burgerbegrotingen, maar eerlijke en transparante fiscaliteit zijn de oplossing.

Jean-Marie Dedecker en Peter Reekmans

Vlaams Belang kon haar eigen cordon steeds als kuisheidsgordel gebruiken. Het is tijd voor andere recepten.

'Als democratie al ergens voor bedoeld is, dan is het wel voor mensen die hun gevoel van machteloosheid omzetten in een politieke keuze', schrijft Jean-Marie Dedecker. 'Wie hun stem negeert is het woord democraat onwaardig, en misbruikt het cordon sanitaire als enkelband van de democratie.'

Zondag 26 mei: Groen lachte groen, blauw werd bont en blauw geklopt, rood zakte in de bloedrode cijfers en geel kreeg een bruin randje. De traditionele partijen incasseerden een electorale opdoffer die stilaan leidt tot het niveau van hun irrelevantie. Hun voorzitters kregen er een stress veroorzakende verkramping van, omdat ze steeds meer energie en zelfverloochening nodig hadden om de werkelijkheid te onderdrukken. De verkiezingen waren een opgestoken middenvinger naar onze politieke kaste; een zoveelste uiting van het antisysteemdenken en een F*ck You tegen het establishment die de zuurtegraad bij de bevolking maar niet wil begrijpen. 'Verkiezingen worden gewonnen omdat mensen voornamelijk tegen iets stemmen, en niet voor iemand', zei de Amerikaanse journalist Franklin P. Adams (1881-1960) een eeuw geleden al.