Archief

vrijdag 18 februari 2011

Stad Oostende doet Koninklijke schenking van 1 miljoen euro aan BVBA Vignocom


In een uitspraak van 24 december 2010 bevestigde het Hof van Cassatie de uitspraak van 20 maart 2009 in hoger beroep gewezen door de rechtbank van eerste aanleg te Brugge.

Het vonnis veroordeeld Stad Oostende tot het betalen van 994.255,72 euro aan bvba Vignocom, de bvba die het restaurant “Au Vigneron” uitbaatte in de Koninklijke villa.

Op de gemeenteraad van 26 februari 2010 merkte Jean Marie Dedecker desgevallend reeds op dat de schadevergoeding na uitspraak door het Hof van Cassatie wel 1 miljoen euro zou kunnen bedragen. Schepen Miroir antwoordde toen categoriek: “Neen. U weet dat de gerechtelijke interest 3,5 % is” en na een korte discussie besloot de schepen: “Wij zullen het resultaat van de deskundigen nog moeten afwachten”.

Op 24 december 2010 viel het definitief verdict: stad Oostende werd veroordeeld tot het betalen van 994.255,72 euro, ei zo na de 1 miljoen euro die Jean Marie Dedecker voorspelde.

Een kort relaas van de feiten:

Op 16 november 1973 gaf de Koninklijke Schenking het complex “De Koninklijke Villa” (bestaande uit de eigenlijke villa, de Venetiaanse Gaanderijen en de Japanse Tuin) in concessie aan stad Oostende voor een periode van 27 jaar.

Op diezelfde dag verhuurde stad Oostende het hoofdgebouw zijnde “De Koninklijke Villa“ aan NV Horestex en dit eveneens voor een periode van 27 jaar. BVBA Vignocom van de familie Daue, is de rechtsopvolger van NV Horestex.

Omdat deze verhuring niet conform de concessieovereenkomst was uitte de Koninklijke schenking herhaaldelijk bezwaren aan stad Oostende (mn schrijven van 30/07/1976, 17/11/1983, 26/11/1985, 10/02/1988, 14/04/1989, 31/09/1991, 06/08/1999, 12/10/1999) nopens de commerciële bestemming en nopens het feit dat stad Oostende een handelshuurovereenkomst afsloot met BVBA Vignocom.

Stad Oostende antwoordde nooit op deze bezwaren noch zocht het naar een oplossing, en liet zowel BVBA Vignocom als “De koninklijke Schenking” in de kou staan.

Op 15 juli 1999 vroeg BVBA Vignocom een huurvernieuwing aan die wel prompt door stad Oostende geweigerd werd.

Op 29 oktober 1999 trok BVBA Vignocom naar de rechtbank om zijn huurvernieuwing af te dwingen.

Op 4 oktober 2001 oordeelde de vrederechter van het kanton Oostende dat de onderhuur wel degelijk een handelshuur betrof en kende de gevorderde huurvernieuwing aan BVBA Vignocom toe.

Op 18 juli 2002 tekende stad Oostende hoger beroep aan tegen de beslissing van de vrederechter, maar kreeg opnieuw ongelijk en op 20 maart 2009 werd stad Oostende veroordeeld om een schadevergoeding van 674.217,22 euro, meer de interesten sinds 2004.

Daarop ging in 2004 BVBA Vignocom in vereffening. Enige tijd later kocht stad Oostende de villa, waar binnenkort het Belgisch Zee Instituut Voor Orthopedie de deuren opent.

Hoewel de Koninklijke Villa in 2004 geschat werd op 2,5 miljoen euro kocht stad Oostende dit onroerend goed voor 3,8 miljoen euro, een slordige 1,3 miljoen euro meer. Waarom, is voor iedereen een vreemd gegeven.

Op 24 november 2006 werd bij tussenvonnis door de Rechtbank van Eerste aanleg beslist dat BVBA Vignocom de zaak binnen de 6 maanden moest verlaten.

Dit is opnieuw een staaltje van wanbeleid. Niet alleen liet men dit probleem jarenlang verrotten, men weigerde om naar een menselijke oplossing te zoeken voor de familie Daue. 11 jaar onmenselijk leed later krijgt de familie eindelijk gelijk.

Had stad Oostende in 2000 de Koninklijke Villa gekocht dan had men dit onmenselijk procedureleed vermeden en hadden we in Oostende nog steeds een prestigieus restaurant in een Koninklijke omgeving.

Bovendien had stad Oostende niet alleen een schadevergoeding van 1 miljoen euro bespaard, het had de Villa ook voor 1,3 miljoen euro minder kunnen aankopen (althans volgens de officiële schattingen).

Het wanbeleid van stad Oostende en Schepen Mirior kost de Oostendse belastingbetaler opnieuw 2,3 miljoen euro.

Wanneer stopt dit wanbeleid en wordt deze arrogantie van de macht een halt toegeroepen?


Jean Marie Dedecker
gemeenteraadslid Oostende
voorzitter LDD

donderdag 17 februari 2011

Wie leeft er met zijn hoofd in de wolken?


In Trends van 10 februari l.l. wordt ingegaan op het doctoraatsonderzoek van Julien Matheys over de impact van de luchtvaart op het klimaat.

“ De schadelijke uitstoot van CO2 is ondertussen bekend, maar er zijn nog vervuilers, die niet in rekening worden gebracht.” Zegt Matheys.
“De witte lijn die je achter een vliegtuig ziet, is een condensatiespoor dat bestaat uit ijskristallen. Dat is niet vervuilend, maar het beïnvloedt wel de energiebalans van de atmosfeer”

Vandaar dat Matheys pleit voor operationele maatregelen om de ontwikkeling van condensatiesporen te vermijden. Wie deze maatregelen niet neemt zou zich dan blootstellen aan een taks. Julien Matheys pleit aldus voor het vermijden van het aanmaken van kunstmatige wolken en dit ten behoeve van het milieu.

Het klimaatdebat zit vol wetenschappelijke tegensprekingen.

In het debat omtrent de opwarming van de aarde zijn er blijkbaar evenveel tegenstrijdige meningen als over de splitsing van ons land.
Volgens de Britse klimatoloog John Latham zorgen wolken net voor afkoeling. (superfreakonomics pag 227) “Als er in de atmosfeer geen wolken waren, zou het op de aarde een stuk warmer zijn dan nu. Zelfs door de mens gecreëerde wolken – de witte condensstrepen van straalvliegtuigen – hebben een afkoelende werking. Na de aanslagen van 11 september werden alle vliegtuigen in de VS drie dagen aan de grond gehouden. Op basis van gegevens van meer dan vierduizend weerstations uit het gehele land stelden onderzoekers vast dat door het plotselinge verdwijnen van de condensstrepen de grond temperatuur met 1,1 graad Celsius steeg.” (op basis van een studie van: David J.Travis: “Regional Variations in U.S. Diurnal Temperature Range for the 11-14 September 2001 aircraft groundings: evidence of jet trail influence on climate”, Journal of climate 17 - 1 maart 2004)
Latham houdt het dus op meer wolken, ook kunstmatige wolken door condensstrepen, om de opwarming van de aarde tegen te gaan.

Zijn condensatiewolken nu een vloek of een zegen? Welke professor Zonnebloem heeft gelijk?

Volgens de IATA( International Air Transport Association) zal het aantal luchtvaartpassagiers tegen 2014 met 32% toenemen als gevolg van het stijgende aantal reizende chinezen. Er staat ons dus nog een condensatiestreepje te wachten.

Wil er ons een keer iemand de waarheid vertellen? Of is het alleen om de handel in emissierechten te doen, de jackpot van de groene economie. Er zijn op deze wereld kennelijk verschillende types groene jongens. Zij die milieubescherming zien als een mensenbescherming, omdat de mens niet zonder de natuur kan, zij die het zien als een instrument voor taxatie en als excuus voor reglementitis, zij die via de jackpot van emissiehandel en milieusubsidies hun rijkdom verwerven en zij die het gebruiken als een excuus om hun vrekkige aard te verbergen.

Mijn groene reflex is er één van mensenbescherming begrensd door gezond verstand en bevrijd van apocalyptisch doemdenken.

Jean Marie Dedecker
Voorzitter LDD

dinsdag 15 februari 2011

Wereldrecord regeringsvorming:

" We leven al 180 jaar gescheiden van tafel en bed, dan moet je niet op een aantal maanden kijken om een goede boedelscheiding te maken en de echtscheiding voor te bereiden!!"

Jean Marie Dedecker

maandag 14 februari 2011

4 X 4, het stinkdier van de groene beweging.


Een ongeval met een SUV of 4x4 is voldoende om met de nodige steekvlam- politiek de motor in brand te steken. Het ecologisch monster van de weg wordt onmiddellijk als moord- wapen gedemoniseerd.

Of is er meer aan de hand met de irrationele reacties?
Jeremy Clarkson, de presentator van het politiek incorrecte BBC automagazine Top Gear, vindt dat de afkeer voor overdreven snelheid of energieverslindende auto’s voortkomt uit de jaloezie van de lagere klassen op de gegoede burgerij. Er is een stille oorlog tegen de middenklasse aan de gang. Dat zijn diegenen die afstemmen op een TV-programma waarin de klinkers nog goed worden uitgesproken. Zo hebben de zogenaamde milieujongens geen hekel aan de 4x4’s omdat ze het landijs op Groenland zouden doen smelten maar omdat de bezitters er van welgesteld zijn. Bendes zoals de “Volgende Generaties” of “Flagadas” die stelselmatig 4x4’s beschadigen of hun banden laten leeglopen zijn hersendode ecoterroristen. Ik wens die laffe frustraten een lekke band toe als ze met hun hoogzwangere vrouw op weg zijn naar de materniteit.

Groen boontje komt dan om zijn eco-loontje.

“Het echte probleem met die 4x4’s is dat het net kernwapens zijn”, zegt Clarkson. Als je kinderen hebt, moet je ze in een stalen kooi opbergen in een normale vierwieler, want als je botst met zo’n pseudo-terreinwagen moet je doorrijden naar het crematorium. De enige oplossing, zegt de toppresentator, is dat de bazen van GM, Ford en Toyota samenkomen in Reykjavik om hun eigen SALT-verdrag te sluiten. Hij heeft daar een punt. Auto’s worden met de dag veiliger, alleen blijft de zwakke weggebruiker even zwak, erger nog, de kwetsbaarheid wordt gecultiveerd. Primitieve bakfietsen zijn het hippe alternatief voor kindertransport. Preventieve veiligheidsnormen gelden niet voor hen, maar alleen door diegenen die hun stootkarren voorbij durven steken.

Nochtans rijden er meer en meer echte tanks op onze stadswegen.

Landbouwtractoren met reusachtige laadbakken vervangen de klassieke werfwagens. Monsters zonder dodehoekspiegel. Het gebrek aan dit kleinood zorgde in 2008 voor 54 ongevallen waarvan zes met dodelijke afloop en 16 zwaargewonden. Ze rijden met rode taksvrije mazout, er is geen rijopleiding vereist, evenals geen rij- en rusttijden. Toch is de vox populi selectief blind en doof voor deze wegmonsters. Ze staan immers niet te glimmen op de oprit van de buurman. Als je een superauto koopt, dan hebben de buren en hekel aan kabaal. Je moet je erin wurmen als een ezel in een vogelkooitje. Je vrouw kan er in een kort jurkje niet in klimmen. Je vrienden zijn jaloers, en andere weggebruikers maken afkeurende gebaren. Veel afkeuring voor de compensatiepil van de penopauze. Toch houdt niets je tegen om zo’n auto’s te bezitten. Voor de CO²-uitstoot hoef je een SUV niet meer opstal te laten. De Lexus RX450H is een imposante limousine met een hybride motor. De VW Tiguan heeft dezelfde motor als een VW Golf en de RAV 4 van Toyota heeft dezelfde krachtbron als de Avensis. Twee Porsche Cayennes hoesten minder roet dan één Lada uit de vorige eeuw, waar de groenen vandaag nog mee rondtuffen als statussymbool. Groen! Voorzitter Wouter Van Besien gaat er zelfs mee op audiëntie bij de Koning. Wat een sympathieke knul toch, die Wouter.

De Groenen vinden een “vélocipède” met een fietsketting in optie al een futuristisch snelheidsmonster.

Een auto mag hoogstens bestaan uit wrakhout en ijzerdraad, vervaardigd op een open plek in het oerwoud door mensen die naar het werk gaan op schoenen van bladeren. Je mag je ermee verplaatsen met de snelheid van een schildpad, maar dan op z’n rug. Voor de roden, de socialisten mag je een auto assembleren, maar mag je er zeker niet mee rijden. Het woord sociaal hadden ze al lang uit hun naam moeten schrappen, benzine moet voor hen zo duur mogelijk zijn zodanig dat alleen de rijken nog achter het stuur kunnen kruipen. De arbeider moet voor hen terug op de fiets, de bus, de trein of de tram. Motorische penisnijd om het in Freudiaanse termen uit te drukken. Een auto is nochtans sociaal. Je kunt erin vroemen, vrijen en vloeken, niet noodzakelijk in deze volgorde. Het is een deel van het gezin, net zoals de hond. Zoals de viervoeter op zijn baasje lijkt, lijkt het bakbeest op zijn chauffeur. Men zegt niet dat “het” een lekke band heeft, maar “ik heb een lekke band”. Je kuist je auto niet, je wast je auto net zoals je handen. De auto is ook de enige plaats waar je alleen kunt zijn, net zoals op het toilet. Een auto is ook openbare afzondering. Je mag er (voorlopig zelfs nog) in roken. Vandaar dat de roodgroene taliban het stinkdier haat, want het zorgt voor vrijheid en genot en daar heeft de geitenwollensokken-trabant-generatie een hekel aan. Straks komen er nog verkeersborden die je verbieden te roken als je op 100 meter een openbaar gebouw voorbijrijdt.

De milieubeweging is, dixit Clarkson, overgenomen door diegenen die vroeger linkse klassenstrijders werden genoemd. Samen met het groene bewustzijn werd door hen de afgunst ingelepeld. Zo scherp durf ik het niet eens te stellen, maar de afgunststrategie is een machtig wapen vooral als je je eigen levenswijze wilt opdringen aan een ander.

Jean Marie Dedecker
Voorzitter LDD

donderdag 10 februari 2011

Werftractoren vormen grotere bedreiging voor verkeersveiligheid dan 4x4's.


Terwijl de hetze tegen de SUV’s en 4X4’s terug irrationele vormen aanneemt, wordt er voorbijgegaan aan de werkelijke problematiek van mastodonten die op het platteland thuis horen en niet op onze wegen.

Landbouwtractoren worden meer en meer ingeschakeld door bouwbedrijven. Dit is niet alleen oneerlijke concurrentie voor bedrijven die met normale trekkers werken, maar ze verhogen tevens de onveiligheid op de weg.

1. Geen dodehoekspiegel. Het gebrek daaraan veroorzaakte in 2008 54 ongevallen, waarvan 6 doden en 16 zwaargewonden. (Op 3/7/2008 verloren een 34-jarige moeder en haar tweejarig kindje uit Oostende het leven toen ze weggemaaid werden door gebrek aan een dodehoekspiegel op een werfwagen.)

2. Geen rij -en rusttijden voor landbouwtractoren.

3. Weggladheid door restanten van grond en andere materialen die aan de wielen kleven.

4. Geen rijbewijs voor wie voor 1/10/1982 geboren is. Voor anderen volstaat een rijbewijs B. Geen praktische rijopleiding, medisch attest of getuigschrift van beroepsbekwaamheid vereist!

5. Het gebruik van rode diesel. Door het gebruik van accijnsvrije diesel boomt het aantal tractoren en tiert de oneerlijke concurrentie welig.

In vergelijking met deze mastodonten is de doorsnee SUV een playmobiel.

Jean Marie Dedecker
Voorzitter LDD

woensdag 2 februari 2011

Ontslag Peter Hoogland: flaters van de meerderheid in Oostende stapelen zich op.


Peter Hoogland (Franky De Bauw), zijn vennootschap Dos Bandidos en Go-fot-it Communications hebben zich teruggetrokken uit de exploitatie van het Kursaal van Oostende (EKO). ‘Geen dag te vroeg’, vindt gemeenteraadslid Jean-Marie Dedecker (LDD), die de malversaties, het wanbeleid , en de belangenvermenging binnen EKO al jaren aanklaagt in de gemeenteraad.

Jean-Marie Dedecker: “Schepen Bronders (sp.a) heeft Hoogland binnengehaald als de reddende engel van het Kursaal van Oostende. Maar de eerste actie van manager Hoogland zat er al flink naast. Samen met schepen Bronders verbrak hij het contract met Music Hall Group. (MHG) Om met zijn eigen vennootschap evenementen te organiseren. MGH trok naar de rechtbank en vroeg prompt een schadevergoeding van 22 miljoen euro. MHG legde derdenbeslag op de rekeningen van EKO en derdenbeslag bij Scherpa.be. De gelden van elk ticket die verkocht wordt door EKO gaan nu naar MHG.

Jean Marie Dedecker: “ dit is de tweede keer in amper 6 maanden dat rekeningen van een stadsonderneming geblokkeerd worden of dat er beslag wordt op gelegd. Ook AGSO ( Autonoom Gemeentebedrijf Stadsvernieuwing Oostende en het moederbedrijf van EKO) zag zijn rekeningen bij Dexia geblokkeerd door aanhoudend wanbeleid en omdat het Kursaal haar leningsaflossingen niet kan voldoen. Onder het beleid van Hoogland is het exploitatieverlies van het Kursaal opgelopen tot bijna 12 miljoen euro . Na het faillissement van de vismijn volgt nu zo goed als zeker dat van het Kursaal.Hoeveel wandaden moeten er nog aan het licht komen voordat de belastingbetaler van Oostende de rekening presenteert?

Naast Hoogland zouden het directiecomité en de verpolitiseerde Raad van Bestuur ook beter de laan worden uitgestuurd.

Jean Marie Dedecker
Voorzitter LDD, gemeenteraadslid Oostende.

Minister Smet volhardt in zijn enge visie op multicultuur.

Minister Smet van Onderwijs (sp.a) wil maar niet inzien dat het multiculturele verhaal dat hij zichzelf en de bevolking voorhoudt niet meer klopt. Uitgerekend op de dag dat bekend raakt dat in Borgerhout, in Antwerpen de meest beruchte moslimschool van Jemen een vestiging heeft, kondigt smet een samenwerkingsakkoord aan met Marokko om meer schooluitwisseling te doen.

In de avondschool in Borgerhout zullen Vlaamse studenten les krijgen van de meest extremistische leraars uit het Midden-Oosten, en het lijdt geen twijfel dat het een kweekvijver wordt voor religieus fanatisme, om maar te zwijgen over de mogelijke terroristische vertakkingen.

Maar deze onvermijdelijke evolutie opent de ogen van de Vlaamse onderwijsminister niet. Hij blijft er bij zweren dat de Vlaamse scholen zich moeten inwijden in de weldaden van het moslimonderwijs, en heeft er veel geld voor over om de uitwisseling met Marokko te vergemakkelijken. Voor Smet is dit een manier om de zogezegde achterstand van de Vlaamse scholieren inzake democratische attitudes in te halen. Hij vraagt zich daarbij niet af of het voor de allochtone kinderen die naar hun thuisland terug gaan net geen omgekeerde werking kan hebben. Die moeten namelijk niet geholpen worden om in hun thuiscultuur te integreren, maar in de onze! Tenzij minister smet van plan is het aantal importbruiden uit Marokko nog eventjes aan te dikken.

Als er dan toch geld is voor dergelijke uitstappen, met vliegtuig en logies, kan minister Smet zijn scholieren beter naar Duitsland, de Verenigde Staten, en waarom niet China sturen. De Vlaamse scholieren hebben namelijk ook de reputatie van niet creatief en ondernemend genoeg te zijn. Deze attitudes zijn zeker even fundamenteel, en voor de maatschappij veel belangrijker dan de ‘multiculturele’ ervaring. Bovendien wordt ook de ‘democratische attitude’ op die manier niet alleen aangescherpt bij de Vlaamse kinderen, maar ook bij die van allochtone oorsprong.

Jean Marie Dedecker

dinsdag 1 februari 2011

Nog beter dan betogen: beslissen!


Met de theaterdebatten op RTBF en RTL-TVI van het afgelopen weekend zijn de regeringonderhandelingen, of het ontbreken daarvan, naar een climax aan het groeien. Parallel met de middenvinger die Minister Onkelinx (PS) uiteraard per abuis in de lucht stak naar haar collega in de regering, staatssecretaris Schouppe (CD&V) en naar Senaatsvoorzitter Pieters (N-VA), voerde Meneer Onkelinx in de krant Le Soir ook de druk op. Mr Uyttendaele bestond het ooit om alle PS ministers en dito mandatarissen aan te manen dringend wat rechtszaken door te sturen, omdat zijn kantoor al jaren de vaste pleiter is voor de overheid en zijn jaarcijfers zag dalen. Deze ‘meester’ Uyttendaele (PS dus) schrijft in een vrije tribune (LS 28.01.11) dat de originaliteit van het Belgisch federalisme te herleiden is tot de interpersoonlijke solidariteit, zeg maar de sociale zekerheid. En wie daar wil van afwijken, bijvoorbeeld door een confederale staat, verbreekt het ‘Pacte des Belges’ dat alleen mogelijk is door het compromis in de meest nobele zin van het woord, en door het respect voor de andere.

De ultieme afdreiging

Uiteraard hebben Mevrouw en Meneer Onkelinx een verschillende job ‘in dienst van’ de Belgische Staat, maar het samen lezen van hun ‘vrije meningsuiting’ leert ons dat het koningskoppel van de PS eindelijk tot de kern van het debat is geraakt. Als aan het heilige taboe van de sociale zekerheid, zeg maar ‘het geld’, wordt geraakt dan hoeft dat ‘nobele’ compromis van België niet meer. Dan zullen Brussel en Wallonië samen een onafhankelijke staat vormen, en ‘échaudé par le nationalisme ambiant,’ helemaal niets meer te maken willen hebben met Vlaanderen.
Betekent dit dat de stellingoorlog voorbij is? Allerminst, want om dit dreigend onheil voor Vlaanderen te voorkomen moet er volgens Uyttendaele zo snel mogelijk een federale regering worden gevormd, en kan er voor de ‘existentiële” staathervorming ruim tijd worden genomen. In gedachten ziet hij dan de rood-geel-zwarte betonmolen aanrijden om alle Belgische ‘verworvenheden’ in de Grondwet te metselen tot het einde van volgende eeuw. Met andere woorden, we staan nog altijd even ver. Zolang Vlaamse onderhandelaars helder genoeg blijven denken, en het langgerekte manoeuvre van het Franstalige status quo door hebben, komt er vooralsnog geen regering.

En stemmen?

Tenzij de kiezer ter hulp wordt geroepen. Ook op dat vlak zijn de geesten aan het draaien, zo komt de Franstalige politicoloog Pascal Delwit in enkele kranten tot de slotsom dat we beter de stemcomputers weer boven halen. Met het risico dat de patstelling van vandaag wordt bevestigd door de kiezer, geeft hij toe, maar stel dat de Vlamingen toch van gedacht veranderen. Een heuse democraat, die Delwit.
Alleen is er nog een andere uitweg om de impasse te doorbreken: een referendum. Uiteraard hebben wij in België geen traditie van directe democratie, zoals die in Zwitserland wordt gecultiveerd. Maar als de Zwitsers er in slagen om bij referendum de omtrek van hun postzegels te kiezen, moeten Belgen toch hun oordeel kunnen geven over de staat waarin ze verder willen leven. Het democratisch deficit van het Belgische kiesstelsel, met zijn bijhorende grendels , pariteiten, ongelofelijk veel zetels en andere scheeftrekkingen, is zo bedroevend groot, dat het geen enkel gevaar inhoudt om deze kiezer eindelijk zelf te ‘responsabiliseren’. De mensen zijn niet dom, en hebben nu bijna 4 jaar federaal wanbestuur door dat het land met veel minder overheid ook best draait. Het moet dus mogelijk zijn om aan de Belgen de gepaste keuzevragen te stellen, om de onderhandelaars eindelijk met een toekomstplan naar de onderhandelingen te sturen.

Kiezen is verliezen!

Zo niet gaan de aanhangers van het nieuwe surrealistisch nationalisme, van het Bruxobelgicisme, de publieke opinie blijven manipuleren, in naam van symbolen die de Vlamingen al lang koud laten. Het gaat om dat bonte driekleurig palet van nostalgische Oudstrijders tot zeer ‘betrokken partijen’, vakbonden, ziekenfondsen, gesubsidieerde cultuurpausen en –paleizen, noem maar op. Liever dan dit te blijven ondergaan kunnen de Vlamingen beter zelf kiezen op welk bestuursniveau ze nog iets willen realiseren in een wereld die geen grenzen meer kent. Als de democratische reflex in het Midden-Oosten en het noorden van Afrika zich maar kan manifesteren met zelfverbrandingen en straatgeweld, moet dat hier toch via de stembus mogelijk zijn? Als een deel van die Belgen niet langer dupe wil zijn, maken ze zelf wel uit met wie en hoe lang ze hun solidatieit willen delen. Ook Walen en Brusselaars mogen dan kiezen of ze eeuwig blijven kibbelen over tweetalige diensten en taalkaders, over pariteiten en faciliteiten, over notionele intresten of de beste sociale bescherming, over migratie of de kleur van nieuwe nummerplaten. Er zijn alternatieven genoeg, van fiscale en sociale autonomie naar volledige zelfstandigheid. Zelfs Europa kan een uitweg bieden, waar Franstalig België naar hartenlust partners kan zoeken om de eindeloze gulheid van die egoïstische en in zichzelf gekeerde Vlamingen te vervangen. Op voorwaarde dat niemand er armer van wordt , natuurlijk.

Piet Deslé, communicatiemanager LDD