Bij het coronaregime hoor je het klikken van de laarzen

 Als viroloog Marc Van Ranst of epidemiologe Erika Vlieghe op de treurbuis komen, begint mijn hond te janken en mijn kat te spinnen, uit angst in quarantaine te moeten en een muilkorf om. Nauwelijks een derde van de bevolking kan het rigoureus ophokbeleid nog volgen. Zelfs de dieren krijgen een indigestie van de mediatieke overkill en de gietijzeren zelfgenoegzaamheid.

Voor de experts kleurt alles rood, van het klimaat tot de druktebarometer en van de coronacurve tot hun eigen politieke overtuiging. Rood geeft hen een warm risicoloos gevoel, want als je waarschuwt voor alles kun je je nooit vergissen. Masochisme als wetenschappelijk toetje, jonglerend met hoop en wanhoop, zwaaiend met dood en verderf, neus omhoog en vingertje in de lucht.

Als men verkiezingen vreest, wenkt de dictatuur

Politieagenten openen de poorten van het koninklijk paleis op 17 augustus nadat koning Filip het ontslag aanvaard had van Bart De Wever en Paul Magnete als preformateurs.

'We hebben verkiezingen gehouden en er zullen geen nieuwe komen, tenzij je mij vermoordt', zei Aleksandr Loekasjenko ziedend van woede tegen een menigte stakende arbeiders die hem uitjouwden omdat hij de ververkiezingsresultaten had vervalst. We noemen die Wit-Russische president terecht een dictator. Eigenlijk zouden we deze historische woorden even goed in de mond kunnen leggen van onze eigen politieke leiders.

Het is een laffe overheid die de straat laat zegevieren

In mijn boek Hoofddoek of blinddoek uit 2009, schreef ik op pagina 92 de volgende passage:

Juli 2009. Dertig graden warm en bakkende zonneschijn. Het strand van Oostende ligt overvol zonnekloppers wiens hoogste vakantiegenot het is om een bruiner vel te hebben dan de buurman (-vrouw). Daartussen een familie uit Tsjetsjenië. De mannen in zwemslip en de vrouwen van kop tot teen zedig bedekt met woestijntextiel: lange mouwen, bloes gesloten in de nek en rokken tot op de grond. De boerkini, de islamitische garderobe voor zwemgenot is hier nog niet op de markt. Met dezelfde vestimentaire outfit wordt er liggend gebaad in de branding. De "Belle Epoque" van Leopold II terug in beeld. Alleen droegen de mannen toen ook een zedige Ensor-maillot, een gevangenisplunje met bermuda-bilsnit. Wufte deernes met kanten pofbroeken en dito mouwen mochten toen enkel pootjebaden in de zedige beschutting en schaduw van een aangerolde badkar. Bon chique, bon genre. Tsjetsjeense islamitische vrouwen hebben op 100 jaar tijd geen millimeter textiel of genot gewonnen. De westerse beschaving ligt plots een paar meter onder de zeespiegel, de emancipatie van de vrouw op de bodem van de oceaan. We kijken politiek correct weg. Godsdienstvrijheid primeert op vrouwenrechten. Tunnelvisie van cultuurrelativisten. Weinig moslima's kunnen zwemmen. Een levensgevaarlijk cultureel vooroordeel. Als je je identiteit laat afhangen van een lap stof, komen er vodden van.