Klimaatverandering is een veel te belangrijk mondiaal gegeven om over te laten aan onheilsprofeten

'Klimaatactivisten die gevoelens van angst en urgentie oproepen met overdreven en ongefundeerde beweringen, verkwanselen hun geloofwaardigheid', vindt Jean-Marie Dedecker.

Met de verklaring van Marrakesh wordt een klimaatvluchteling voor het eerst officieel als een migrant erkend. Wie het te droog of te nat heeft kan dan asiel aanvragen op het westers continent. De klimaatverandering is volgens klimaatapologeten immers de schuld van het zondig CO2- gedrag van de westerling, en hij moet dan ook maar het boetekleed aantrekken, zijn beurs open trekken en zijn deur open zetten.

Sedert het ontstaan van de mensheid hebben er nochtans altijd al volksverhuizingen plaats gevonden ten gevolge van klimatologische omstandigheden. Droogtes en overstromingen hebben altijd regionale storingen veroorzaakt. Mensen hebben altijd hun voedselproductie en de biotoop waarin ze het gemakkelijkst gedijen achterna gelopen. Dieren ook, of het nu naar warmere of naar koudere streken was. Toen de aarde opwarmde op het einde van de laatste ijstijd, trokken de rendieren vanuit Zuid-Europa naar het koudere noorden. Zo niet waren ze uitgestorven. Door de klimaatverandering was het leven op de oostelijke steppen in de vijfde eeuw na Christus ondraaglijk geworden. Samen met de gesel van de meedogenloze Hunnen van Attila, die zich zelf gedroegen als dieren op twee poten, zette dit een volksverhuizing van ongekende omvang in gang van het Oosten naar het Westen. Klimatologische factoren hebben altijd al bijgedragen tot de opkomst en de ondergang van hele culturen. Ook het verdwijnen van de Maya's of de val van het Romeinse Rijk werden daar deels mee in verband gebracht.

In plaats van te jubelen voor onze warme zomer, warmden sommige geesten versneld op. Maar zie: ons gazonnetje lag er een paar maand geleden nog bruin verdord bij, maar heeft zich nu al uit eigen beweging hersteld tot een groene oase. Onze beken en rivieren staan terug vol water, onze huid is getaand en de meesten houden het hoofd terug koel. Ondertussen slaat het IPCC, het Vaticaan van de klimaatkerk, ons om de oren met klimaattabellen over de naderende Apocalyps.

Nochtans is het hier in het begin van het vorig millennium ooit nog warmer geweest. De gemiddelde temperatuur was 2 tot 3 graden hoger dan vandaag, er waren toen geen fabrieksschouwen die CO2 in de lucht spuwden er draafden enkel paarden en ezels op onze wegen. In 1276 en 1277 was er in Frankrijk hongersnood door de extreem warme zomers. In 1303 en 1304 liep men droogvoets door de Seine, de Loire, de Rijn en de Donau. In 1393 en 1394 vielen de dieren overal dood "neder" en verzengden de ingezamelde vruchten. In 1440 was er "groote" warmte. Gedurende de jaren 1538-1541 was de hitte "zoo" ongemeen dat bijna alle rivieren in Frankrijk opdroogden.

Toen sloeg het om naar de 'kleine ijstijd', een periode die Philipp Blom beschrijft in 'De opstand van de natuur'. In 1569 lag de lagune van Venetië dichtgevroren. Tussen 1570 en 1685 daalde de temperatuur gemiddeld met 4 graden. In 1607 bijvoorbeeld veranderden in de Nederlanden rivieren en grachten in een ijzig podium. Op de Theems in Londen werden er markten en kermissen georganiseerd. De Franse koning Hendrik IV ontwaakte op een ochtend met een baard die vol zat met ijs, en de wijn bevroor in de vaten. In Oost-Europa vielen vogels, in hun vlucht bevroren, op de harde aarde, en delen van Italië en Spanje waren ondergesneeuwd. Europa was een ijzig rijk met grote hongersnoden.

Om de volkswoede voor de onmacht voor de klimaatwillekeur en de hongersnoden te stillen grepen er toen heksenververbrandingen plaats. De heks is nu vervangen door het broeikasgas uit de hel: CO2, het gifgas van de klimaatinquisitie, en dat terwijl CO2 de adem en het voedsel is van onze planten. 'Meer CO2 in de lucht betekent meer voedsel voor planten', leggen Marco Visscher en Ralf Bodelier uit in hun boek 'Ecomodernisme', waarin ze ook verwijzen naar de vergroening van de vegetatie die dat met zich kan meebrengen. 'De snelste vergroening treedt op in het hart van Afrika: het gebied waar juist het oprukken van de woestijn werd verwacht.'

De Afrikanen die nu vanuit de Sahel naar Europa op een gammele schuit inschepen, noemt men nu ook klimaatvluchtelingen. Van toenemende droogte in de Sahel is er echter geen sprake volgens de African Climate research Group van de Universiteit van Oxford evenals volgens de Deutsche Wetterdienst. Het Nederlands Meteorologisch Instituut verwacht dat de neerslag er nog verder toeneemt. Het regende er de afgelopen 15 jaar gemiddeld meer dan de 40 jaar daarvoor, van Soedan en Mali tot in Senegal. De oogsten namen toe en de veestapels van de nomaden groeiden.

In landen als Burkina Faso is de natuurlijke vegetatie de laatste decennia zelfs naar het noorden opgeschoven. In de droogste streken van de Sahara, Egypte, Libië en Tsjaad is de vegetatie en de komst van vogels en knaagdieren toegenomen. Er is nog nooit zoveel regen gevallen als de afgelopen jaren.

Het waterpeil van het Tsjaadmeer is gestegen, en de hongersnood in Noordoost-Nigeria is niet zozeer de schuld van de klimaatopwarming, maar eerder van de terreur van islamitische gezelligheidsverenigingen zoals Boko-Haram, zegt Jacques Van Nederpelt in Humo.. De Hunnen van toen, noemen zich nu strijders van Allah. De Nederlander Nederpelt is landbouwdeskundige aan de universiteiten van Amsterdam en Utrecht en is nagenoeg de enige wetenschapper die onderzoek doet in de Sahara, een gebied dat zo groot is als de Verenigde Staten en waar er nagenoeg geen enkel meteorologisch station te vinden is.

In hetzelfde artikel legt Stefan Kröpelin, klimaathistoricus van het Africa Research Center aan de Universiteit van Keulen, uit dat de klimaatopwarming een minimale invloed heeft op de situatie in Afrika. Er is volgens hem daarentegen altijd een politieke en een economische achtergrond. Dat geldt trouwens niet alleen in het zwarte continent. In Rusland kan de landbouwcapaciteit door de klimaatverandering nu al verdriedubbelen, maar door corruptie en slecht beleid gebeurt dat niet. In Groenland noemen ze de klimaatopwarming klimaatverbetering.

"Heel zorgwekkend is de poging om mensen voor het goede doel te winnen door de uitvinding van de term klimaatvluchtelingen. Voor zover ik weet is het verband tussen klimaatverandering en migratie zeer, zeer zwak. Het concept klimaatvluchtelingen is vooral een welbewuste overdrijving, bedoeld om de angst voor vluchtelingen om te zetten in angst voor klimaatverandering, en zo een veel bredere publieke steun voor het verlagen van CO2 - emissies te verwerven."

Deze zinnen komen niet uit een manifest van een klimaat- negationist maar uit het boek "Feitenkennis" of "Factfulness " van Hans Rosling, hoogleraar en arts, adviseur van de WHO en UNICEF, evenals oprichter van Gapminder en het Zweedse Artsen Zonder Grenzen. Filantroop Bill Gates vindt het een van de interessantste boeken die hij ooit gelezen heeft en gaf 3,4 miljoen exemplaren als geschenk aan alle studenten die dit voorjaar afstudeerden aan een Amerikaanse Universiteit. Een geste van 55 miljoen dollar.

Het overdrijven van de rol van de klimaatverandering in oorlogen en conflicten, bij armoede en immigratie, werkt contraproductief zegt Rosling. Hedendaagse choquerende problemen, zoals de oorlog in Syrië, IS, ebola, hiv, haaien die mensen aanvallen of andere vergezochte onbewezen hypotheses worden volgens hem aangegrepen om gevaren in de toekomst concreet te maken in het heden.

Klimaatactivisten die gevoelens van angst en urgentie oproepen met overdreven en ongefundeerde beweringen, raken verstrikt in hun eigen heethoofdige beweringen en verkwanselen hun geloofwaardigheid. Politiek wanbeleid, corruptie en overbevolking zijn vooral de werkelijke oorzaken van de vele problemen in Afrika. De hulpindustrie geeft ook liever het klimaat de schuld, zegt Gerbert Van Der AA, journalist en kenner van de Sahel. ''Afrikanen weten dat klagen helpt, omdat rijke westerlingen dan uit medelijden sneller hun portemonnee trekken.'

De klimaatverandering is een veel te belangrijk mondiaal gegeven om overgelaten te worden aan oppervlakkige worstcasescenario's en onheilsprofeten. 'Hongersnood komt alleen nog voor in dictaturen en kolonies, nooit in een democratie', beweerde Richard Tol onlangs nog in Humo. Hij is hoogleraar klimaateconomie aan de Vrije Universiteit Amsterdam, en in 2013 weigerde hij als lid van het VN-klimaatpanel IPCC een nieuw rapport samen te vatten.

De voorbije eeuw is er altijd voldoende voedsel op de wereld geweest. Het probleem is nooit de hoeveelheid, maar de verdeling ervan, schreef de econoom en Nobelprijswinnaar Amartya Sen in de jaren 70 al. Een wijs man, die Sen.

Jean Marie Dedecker