Europese natuurherstelwet? Als het regent in Parijs, druppelt het in Brussel

 ‘De kiesdrempel wenkt voor de partij van Alexander De Croo en de verkiezingskoorts stijgt’

Premier Alexander De Croo is op viste geweest bij de Franse president Emmanuel Macron. Onze Alex was niet alleen op zoek naar steun van Manu om de miljardenfactuur voor het openhouden van een paar kerncentrales door Engie te bepleiten. Onze Alex solliciteerde ook nog voor een internationaal uitloopbaantje na juni 2024. Dan is een bedeltocht en een knieval in het Parijse Elyseé een noodzakelijke demarche voor een “petit Belge”. In opdracht van Manu drukte hij bij thuiskomst van de weeromstuit plots op de pauzeknop voor de invoer van de rigide Natuurherstelwet van de klimaatdolle EU-commissaris Timmermans en zijn eurocraten.

Macron is immers onlangs van zijn paard gebliksemd door een alarmerend rapport van de Franse econoom Jean Pisani-Ferry en Selma Mahfouz, lid van het Franse Rekenhof, over de gevolgen en de betaalbaarheid van de oververhitte Europese klimaatdoelstellingen. Volgens dat rapport zal de klimaattransitie onze Zuiderburen het komende decennium zo’n 66 miljard euro per jaar kosten, banenverlies opleveren, de laagste inkomens en de laagste middenklasse sterk verarmen, de ongelijkheid verhogen en zware sociale onrust creëren. 1789 revisited. Het Europees klimaatbeleid is immers stilaan economisch masochisme aan het worden. Het komt er telkens op neer dat productie, consumptie, mobiliteit en import nog zwaarder belast worden, met als gevolg dat inflatie, verarming en de-industrialisatie toenemen.

 

Als het regent in Parijs, druppelt het in Brussel. De Croo keerde terug met zijn broek op de knieën en met zijn billen dichtgeknepen. Niet dat ik zozeer geloof in zijn plotse angst voor de uitwassen van de klimaatreligie. De kiesdrempel wenkt voor zijn partij en de verkiezingskoorts stijgt. Traditioneel schuiven de afgebleekte liberalen van Open VLD dan uit opportunisme een beetje op naar socio-economisch rechts, maar eenmaal aan de macht huilen ze weerom mee met de linkse wolven in het groene bos.

Voor het duo gezaghebbende economen Pisany-Ferry en Mahfouz is inkrimping van de economie of “degrowth” een absurditeit. Hier wordt het degrowth-radicalisme gepropageerd door de meest vocale klimaatactivisten zoals Anuna De Wever. Klimaatactivisten zijn niet alleen bedwelmd door de CO2-uitstoot, de waterschaarste of de klimaatopwarming, ze worden vooral gedreven door hun haat tegen het kapitalisme en de technologie. Bij sommigen zijn de hersenen helemaal oververhit. “Klimaatverandering en overconsumptie zijn het gevolg van masculiene ideologieën. De oplossing zullen we dus niet vinden in een mannelijke, techno-wetenschappelijke benadering” orakelde demografe Soumaja Majdoub vorig jaar in De Standaard.

Geen gebrek aan geitenwollen gereutel. Verdwaalde wauwelende maanwappies die aan Jupiter vragen wanneer ze naar de kapper moeten en wat ze daarna het beste kunnen eten vooraleer ze veganistisch gaan macrameeën. Een veggie pasta met Toscaanse hazelnoten, biologisch geteelde quinoa met Portugese wilde kastanjes of ongezwavelde rozijnen verstoren blijkbaar het beoordelingsvermogen. Hun acties worden driester en driester. Klimaatklevers van de groep Letzte Generation leggen het verkeer in Berlijn lam, hun Nederlandse apocalyptische geloofsgenoten van Extinction Rebellion hielden gelijkaardige acties op en rond Schiphol. In Brussel lieten Tyre Extinguishers de banden van 150 SUV’s leeglopen. Een klimaatactivist met beperkt inschattingsvermogen van Just Stop Oil sprong op 17 april op een biljarttafel tijdens het WK-snooker in het Crucible-theater in het Engelse Sheffield. Hij protesteerde waarschijnlijk voor het gebruik van biljartballen uit ivoor in plaats van kunststof.

Wereldkampioen Luca Brecel keek er niet van op. Drie milieuactivisten van Last Generation kleurden op 31 maart het water van de 17^e eeuwse Barcaccia-fontein op de Romeinse Piazza di Spagna gitzwart. Ze herhaalden hun nummertje met vloeibare koolstof op 20 mei in de Trevi-fontein…

Soep, aardappelpuree, verf en lijm zijn de vaste ingrediënten van die halvezolen om aanslagen te plegen op erfgoedlocaties. Hun handboek is “How to blow up a pipeline” van de Zweed Andreas Malm. ‘De aanval op schilderijen door klimaatklevers is een zachtaardige vorm van terrorisme, en terrorisme is een communicatiestrategie’, beweert de Duitse filosoof Peter Sloterdijk. ‘De volgende stap is het opblazen van pijpleidingen. En als dat niet werkt, zullen ze de managers van oliebedrijven neerschieten’, stelt hij. ‘Alles wijst op radicalisering (…) Er hangt veel groen Leninisme in de lucht.”

Jaren geleden kregen we hier al een voorproefje. Op 5 augustus 2014 werd de kernreactor van Doel 4 gesaboteerd door de veiligheidsklep open te draaien zodat er 65.000 liter olie kon wegstromen. Schade: 100 miljoen euro. Super beveiligd maar daders nooit gevonden, of willen vinden. De partij Groen zit ondertussen geklemd tussen het apocalyptisch dogmatisme van een radicaal groene falanx en een realistisch haalbaar duurzaamheidsbeleid. Van anders gaan leven (Agalev) naar minder gaan leven.

Klimaatbeleid is geen hysterisch alarmisme voor Sodom & Gomorra en de zondvloed. Het is een evenwicht vinden tussen het respect voor de natuur en de welvaart van de mens. Met de Natuurherstelwet lijkt het wel alsof de zeloten de terugkeer naar de biotopen van de Middeleeuwen bepleiten. De wolf is heilig, exoten moeten vernietigd worden, en alle onkruidverdelgers zijn vergif.

Nog maar onlangs ‘waarschuwden’ verschillende media ons bijvoorbeeld nog voor de komst van de tijgermug. Het doet denken aan hoe expert tropische ziekten Paul Reiter ooit lid was van het VN-klimaatpanel, maar zelf opstapte omdat hij vond dat de impact van de politiek op het wetenschappelijk werk te groot was. Hij had ook veel kritiek in hoe de link tussen malaria en klimaaterverandering gepresenteerd werd in de documentaire An Inconvenient Truth van Al Gore.

Zo gedijen de larven van de tijgermug veelvuldig in het water van gestapelde autobanden. De VS verbood daarom de invoer van oude autobanden. Pas in 1956 werd Nederland malaria-vrij verklaard dankzij de komst van DDT. Tot 100 jaar geleden kwam de ziekte er nog voor, evenals in Italië, Frankrijk en Rusland. Marit Van Cant, Vlaamse archeologe en fysisch antropologe aan de VUB en de Universiteit van Sheffield, ontdekte malaria in skeletten van de inwoners van het kustdorpje Slijpe, een deelgemeente van Middelkerke. Hun botten en beenderen dateren van de periode 1200 tot 1500. Tijdens de late middeleeuwen waren grote delen van de Vlaamse kust nog moerassige gebieden die geregeld overstroomden. De brakke poelen vormden een ideale biotoop voor malariamuggen. De ganse kustlijn was eeuwenlang onderhevig aan overstromingen en vloeden. Vandaag worden we beschermd door dijken, duinen en door monniken drooggelegde vruchtbare polders.

Poten af van Ce plat pays qui est le mien.

Jean Marie Dedecker