‘Telkens met een rechts liberaal programma naar de kiezer
trekken en dan elke keer weer een links socialistisch programma uitvoeren
resulteerde in chronisch kiezersbedrog.'
Politieke partijen zijn als de dood voor peilingen door de
media naar de stemintenties van de bevolking. Ze adverteren extra op sociale
media als ze vermoeden dat er gepeild wordt, en ze verdringen dan mekaar om aan
de deugtafels van de kletsprogramma’s op tv aan te schuiven. Het socialistische
Vooruit, dat bestaat uit marketing en personencultus, verplaatste zelfs haar
congres naar december 2022 om in een peilingsperiode te vallen. Peilingen zijn
de koortsthermometers van het politiek bedrijf en partijleiders kijken naar hun
score in de politieke poppoll als een zanger naar de hitlijsten. CD&V-voorzitter Joachim Coens gooide zelfs in paniek zijn
kap over de haag na een desastreuze peiling. We leven immers in een
land dat bestuurd wordt door de grillen van de publieke opinie, en waar de
politieke beleidsvisies op lange termijn niet verder reiken dan de
levensverwachting van een ééndagsvlieg.
In de meest recente peiling van DPG-media en HLN staat Open Vld
met 8,3%. Met een foutmarge van 3,1% is dit op de rand van de
kiesdrempel, die onder het premierschap van roeptoeter Guy Verhofstadt zelf
werd ingevoerd. In een kwarteeuw ononderbroken regeringsdeelname heeft de
partij alle liberale beginselen waar ze voor stond ritueel verbrand. Het
triumviraat De Gucht-Dewael-Verhofstadt verkwanselde ons patrimonium in binnen-
en buitenland met sale & leasebackoperaties in tijden van economische
hoogconjunctuur. Ze verpatste ons energiebedrijf Electrabel aan het Franse
Suez-Engie tegen een Golden Share en tot overmaat van ramp
stortte De Croo ons land 20 jaar later in een energiecrisis door de sluiting
van onze kerncentrales die in 2003 door de regering-Verhofstadt gestemd werd.
Onder het motto “de lusten voor vandaag, de lasten voor
morgen” plunderde ze met miljarden de pensioenkassen van Belgacom, Belgocontrol
& Co om ze in de bodemloze begrotingsput te storten. Voor deze
gelegaliseerde zwendel moet de belastingbetaler nog steeds jaarlijks 620
miljoen euro neertellen. Er is geen ministeriële portefeuille die de Open VLD
in die 24 jaar niet op zak heeft gehad. Alexander De Croo en Vincent Van
Quickenborne waren zelfs ministers van Pensioenen, maar door een gebrek aan
hervormingsdrift kijken we vandaag aan tegen een jaarlijkse pensioenberg van 63
miljard euro. Patrick Dewael, Annemie Turtelboom en Maggie De Block dirigeerden
het asiel- en migratiebeleid en liepen mee in de stoet van wegkijkers van de
nefaste opengrenzenpolitiek.
Er is ondertussen geen belastingdiscipline te bedenken
waarin ons land geen wereldkampioen is, of minstens op het olympisch podium
staat. Met een overheidsbeslag van 56,3% kent ons koninkrijkje zijn gelijke
niet. Met 38% impliciete belasting op kapitaal moeten we enkel Frankrijk laten
voorgaan, en met ca. 50% aan lasten op arbeid staan we aan de wereldtop van de
taksenhitparade. Met de Turteltaks werd door de Open VLD zelfs een extra
belastingdiscipline uitgevonden. Voor een liberale partij waarvan het handelsfonds
bestaat uit minder staatsdirigisme, minder belastingdruk en vrij
ondernemerschap, is dit het ultieme bewijs van haar falen en
ongeloofwaardigheid.
Ik was er nog bij toen de Vlaamse liberalen zich op een
congres in 2002 tot het confederalisme bekeerden. Vandaag willen ze diverse
Vlaamse bevoegdheden herfederaliseren en noemt minister
Sven Gatz met hatelijke FDF-slogans de VB-stemmers ‘gespuis’. Het
Brussels ketje stapte in 2001 als reiziger zonder bagage over van de Volksunie
(ID21- Spirit)) naar de Open VLD. Na een kort intermezzo in 2011 als directeur
van de Belgische Brouwersfederatie werd hij terug van stal gehaald om een
Brussels ministerieel hiaat in de Vlaamse regering op te vullen. Op elk feest
heb je een zatte nonkel, ook al is het op een laatste avondmaal. Die
metamorfose van Gatz is typerend voor het parcours dat de Open VLD afgelegd
heeft naar haar eigen overbodigheid en naar een Vlaams verbrand merk. Terug
naar de tijd dat Open VLD nog PVV heette, Partij van Vrijheid en Vooruitgang,
maar in de volksmond gedegradeerd werd tot ‘Pest Voor Vlaanderen’. De
doodsreutel weergalmt.
De zoontjesfabriek van de liberale adellijke geslachten
Declerck, De Gucht, De Croo & Co stichtte een blauwe familiecratie van
ideologische zelfverloochening uit machtsbehoud. De blauwe dynastie lijdt al
jaren aan bloedarmoede en latente paleisrevoluties. Bij voorzitterverkiezingen
moet je niet de stemming winnen, maar de telling van de stemmen. Voorbeelden
legio. Cliëntelisme en vazalliteit zijn er de waardemeters. Minister Philippe
De Backer werd bij het vuil gezet voor Somers’ favoriete nieuwkomer op de lijst:
Sihame El Kaouakibi. Alexia Bertrand, exponent van La Belgique à Papa,
werd bij de Franstalige MR weggekocht om staatssecretaris Eva De Bleeker te
liquideren. De Croo vond haar niet geschikt om een vervalst klusje op het
departement Begroting te klaren. Een zoveelste kaakslag en een certificaat van
onbekwaamheid voor de zetelende Kamerleden.
De Open VLD heeft zichzelf kapot geregeerd. Telkens met een
rechts liberaal programma naar de kiezer trekken en dan elke keer weer een
links socialistisch programma uitvoeren resulteerde in chronisch kiezersbedrog.
De jarenlange verloochening van haar rechts-conservatieve flank voor een
utopisch links liberalisme (op zich al een contradictio in terminis)
heeft haar traditionele kiezers weggejaagd. De boutade van De Croo dat je als
zevende dwergpartijtje de dweil zou zijn van een regering, en dan in een
zevenkoppige regeringsdraak stappen als vaatdoek en voetveeg van Magnette &
Co was plat opportunisme. Zelfverloochening van een blauwe elite uit
machtsgeilheid. Met de PS, de PVDA en de ecologisten hijgend in je nek kan je
geen land besturen. Je kunt enkel de onzin beperken.
Er zijn in Vlaanderen echter meer liberalen dan kiezers voor
de Open Vld. Er is een unserved audience van lui die vinden
dat onze sociale zekerheid een vangnet is en geen hangmat; die vinden dat
iedereen welkom is om te presteren en te studeren maar niet om te profiteren,
en dat je hier je manieren moet houden. Lui die belastingen willen betalen maar
niet onteigend willen worden; die pleiten voor economische vrijheid gekoppeld
aan sociale rechtvaardigheid; die hun auto zien als werkpaard en niet als
melkkoe van de Wetstraat; die lak hebben aan de wurgende regelziekte van een
obese betuttelende overheid; die vinden dat de vrijemeningsuiting gemuilkorfd
wordt door de dwingelandij van het grensoverschrijdend gedrag en dat vele
vrijheden werden ingeperkt en zelfs bestraft door de politiek correcte
hunkering. “Willen we het travaillistisch conglomeraat van
belangengroepen dat thans aan het bewind is, doorbreken, dan is er één grote,
liberaal geïnspireerde, democratische en onafhankelijke partij van de burger
nodig”, schreef Guy Verhofstadt in 1992 in zijn tweede burgermanifest
“De weg naar politieke vernieuwing”. Hij heeft achteraf alles verloochend en
verbrand op het altaar van de macht.
“Een lijk dat dood is kun je niet blijven reanimeren”,
waren t wee jaar geleden profetische woorden van huidig Open VLD-praeses Egbert
Lachaert. Als je in de palliatieve zorgen belandt wenkt de euthanasie. Het is
hoog tijd dat de laatste het licht uitdoet in de Melsenstraat. Er is een gat in
de liberale markt.
Jean Marie Dedecker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten