Archief

maandag 29 november 2010

Cancún heeft verse lucht nodig, geen gebakken lucht.


Cancún is voor enkele dagen het centrum van de groene wereld. België stuurt niet minder dan 4 excellenties om de ecologische voetafdruk op een redelijk niveau te houden. Maar daarom zullen de resultaten van de ecologische top niet noodzakelijk in verhouding zijn. De grote landen zijn nog minder dan in Kopenhagen bereid om zich te laten binden. Het Europees Parlement besliste op 23 november nog om steenkoolcentrales langer te blijven subsidiëren en in de VS is er een nieuwe republikeinse meerderheid in het huis die zeker niet akkoord zal gaan met verregaande engagementen. De milieuminister van het VK is al blij als de beloftes van in Kopenhagen zouden worden herhaald en het jaarlijks ritueel van klimaattoppen niet wordt verstoord. China opent twee nieuwe steenkoolcentrales per week. Concilies en hoogmissen zijn er voor de preken en de dogma’s, niet voor de oplossingen.

Recht om via economische ontwikkeling de armoede te ontgroeien.

De strijd tegen de huidige recessie is een strijd voor onze vooruitgang en geeft ons de kans om onze samenleving te veranderen. Twintig jaar geleden lag er in China nog geen kilometer autosnelweg, vandaag liggen er 50.000, en elk jaar komen er 5000 kilometers bij. Het land investeert elk jaar 20 procent meer in infrastructuur, met inbegrip van spoorwegen en luchthaven. India moet met haar infrastructuurrevolutie nog beginnen. Wat hier aan benzine uitgespaard wordt, zal daar worden opgestookt. Het Westen, met Europa en de klimaatalarmisten op kop, gedraagt zich bijzonder arrogant in de klimaat- en armoedediscussie. Ondanks de spectaculaire groei van de welvaartcijfers in India en China is het algemene nettogeluk van hun 2,3 miljard inwoners nog altijd beperkt. Anderhalf miljard mensen verdienen er volgens de Wereldbank nog altijd minder dan twee dollar per dag. Het economische en sociale groeipotentieel is er dus nog enorm groot. China, India, Brazilië en co eisen het recht op een leven dat wij de voorbije tweehonderd jaar geleefd hebben. Ze hebben een uitweg gevonden uit hun armoedige bestaan en industrialiseren om hun levensstandaard te verhogen. De conservatieve tegenstand van Europa, een museum van Bourgondiërs, zal daar niets aan veranderen. Voor de BRIC-landen is economie belangrijker dan gebakken CO2-lucht.

De emmissiehandel wordt de beurszeepbel van deze eeuw.

De emissiehandel is een zwendel in uitstootrechten en wordt de beurszeepbel van deze eeuw. Ontwikkelingslanden zullen immers nooit kunnen voldoen aan de limieten en normen die op grond van irrationeel milieubeleid aan de wereld worden opgelegd en ook niet aan de nieuwe technologische normen die de antibroeikaskerk verlangt. Dit zal de toegang van hun producten tot de wereldmarkt belemmeren, met als gevolg een nog bredere kloof tussen hen en de geïndustrialiseerde wereld.

België kiest voor hoge electriciteitsprijzen.

Er is wel een mondiale mentaliteitswijziging gekomen. Iedereen is milieubewust. We moeten duidelijker keuzes maken zodat we al ons vernuft kunnen inzetten voor de toekomst. Alleen economische groei kan de ecologische problemen oplossen, omdat dat zorgt voor technologische vooruitgang die er op zijn beurt voor zorgt dat we spaarzamer met de natuur omgaan. Een nieuwe kerncentrale in België bijvoorbeeld zodat we de unieke know-how die daaromtrent in ons land aanwezig is verder kunnen uitbouwen en we een wissel op de toekomst nemen. In China staan op dit moment 21 centrales in de steigers, naast 6 in Zuid-Korea en 5 in India. Ook de VS heeft begin dit jaar beslist om 8 miljard dollar vrij te maken voor een nieuwe centrale in Georgia. In Belgie kiest men voor groenestroomcertificaten voor windmolenparken, nooit rendabel in België, en voor een omgebouwde kolencentrale van Electrabel, de elektriciteitsboer die de Belgische consument al jaar en dag een te hoge prijs aanrekent. Daarnaast heeft Vlaanderen de aanbouw van zonnepanelen en biomassacentrales overgesubsidieerd.

Jean-Marie Dedecker

Geen opmerkingen:

Een reactie posten