Archief

maandag 8 november 2010

We gaan samen barre tijden tegemoet, ook in Vlaanderen.



De federale regering in lopende zaken zorgt er alvast voor dat we geen nieuwe belastingen te slikken krijgen, en zorgt voor een soort fiscale en ‘regelingsrust’, die iedereen nog ten goede komt. Dat de duidelijk mismeesterde dossiers als asiel en pensioenen verder etteren, is dan weer de uitsluitende verdienste van CD&V en Open VLD, van premier Leterme en zijn ‘vice’ Vanhengel. Maar aan de Vlaamse horizon pakken er wel nieuwe onweerswolken samen, en dreigt de regeldrift weer toe te slaan, zowel in de café’s als op straat.

Nederland als voorbeeld.

Toen onze noorderburen steevast in de greep waren van centrumlinkse coalities kregen de Vlaamse ‘progressieve’ politici nooit genoeg van de weldaden van de democratie van boven de Moerdijk. Maar nu er eindelijk rekening wordt gehouden met de echte meerderheid in het land, en er een regering is gevormd waar zelfs de door links uitgespuwde Geert Wilders aan meewerkt, is de weerklank van het Nederlandse ‘voorbeeld’ verdacht snel verdwenen in Vlaanderen. Zo hebben de Vlaamse partijen geen oog voor de oersociale regeling die Nederland in zijn kleine cafés aan het invoeren is. Het algemene rookverbod wordt er teruggeschroefd, om de eigenaars van de cafés toe te staan in hun eigen zaak weer te roken. Er mag dan wel geen personeel in dienst zijn, en treft het automatisch alleen de kleinere zaken. Maar het duidt wel op een fundamenteel respect voor de zelfstandige Nederlandse cafébaas, die ‘baas in eigen zaak’ wil blijven. De versoepeling staat in fel contrast met onze Vlaamse betweters van CD&V, N-VA, Groen en Open VLD die het rookverbod zo snel mogelijk veralgemeend willen zien. Het is een strijd die LDD weer helemaal alleen zal moeten voeren.

Eenzame strijd

Het is dezelfde eenzame strijd die de partij zal moeten voeren tegen het rekeningrijden, nog een hype waar alle regeringsklare Vlaamse partijen zich hebben aan vast geklikt. Het gonst weer van geruchten, tussen de flitspalen en de trajectcontroles door, om nu echt werk te maken van het rekeningrijden. De vrachtwagens zouden er al jaren moeten aan geloven, en de personenwagens zullen volgen. Alleen heeft Nederland het rekeningrijden blijkbaar niet in zijn regeerprogramma staan, en zullen de Vlamingen weer de spits afbijten, desnoods zonder Nederland. Maar als zelfs de zuinige en zo berekende Nederlanders van het rekeningrijden geen pap meer lusten, zou dit de Vlaamse politieke leiders toch ook aan het denken kunnen zetten, en misschien rekening kunnen houden met de enorme weerstand van de automobilisten tegen die nieuwe belasting op het autorijden. Maar neen, de illusie van het Vlaamse front van vooruitstrevendheid mag niet gebroken worden, dus zullen we samen boeten.

Jacht op de burger is open.

Van boeten gesproken, de lokale politie zal binnenkort ook haar steentje bijdragen om uw jaarlijkse ‘boetenpalmares’ op peil te houden. Zo zullen agenten die in Lier hun jaarlijkse quota van processen verbaal niet halen, dat merken in hun carrière, en in de opslag die ze kunnen mislopen. Burgemeester Marleen Vanderpoorten (Open VLD) heeft er geen moeite mee dat de jacht op de burger wordt geopend. Ook dat wordt de inzet van een eenzame politieke strijd in het parlement, want Vlaanderen heeft zijn politieke rentmeesters voor jaren ver gekozen. Uitzweten dus.

Donderdagmorgen l.l. werd ik in Oostende om 9u. ’s morgens tegengehouden door 4 politieagenten voor …..een alcoholcontrole! Mijn yoghurt en fruitsap hebben geen positieve blaastest opgeleverd. Meer blauw op straat om de statistieken op te smukken heeft niets met preventie te maken, maar met pestgedrag.

Jean-Marie Dedecker

1 opmerking:

  1. We zijn inderdaad steeds meer bedreigd door strebers die vooral hun eigen stempel willen plaatsen ten koste van de vrijheid van de burgers. Probleem is dat het aankaarten van de aparte feiten enkel resulteren in, zelden gefundeerde, pro en contra discussies. Het essentiële probleem ziet brave Jan met de pet niet. Het probleem dat we stapsgewijs in een samenleving terechtkomen waar zelfontplooïng beknot wordt en dat de burger misbruikt wordt door niet al te pientere doch machtswellustige leiders. Ik wil maar zeggen dat het aanvechten van de verschillende pesterijen zonder ze te kaderen in de bredere samenlevingsproblematiek onvoldoende zal zijn. Zelfs de bedreiging voor de samenleving zal niet volstaan en moet kaderen in een positief alternatief. Als dat verhaaltje goed in elkaar steekt en men het correct communiceert kan een beweging mogelijk ontstaan. Zoniet gaan we met zijn allen rustig als schaapjes naar de slachtbank.

    BeantwoordenVerwijderen