dinsdag 31 mei 2011
Subsidiestan – de nieuwe religie is groen, maar de belastingbetaler betaalt zich blauw
De duurzame energie-economie dreigt een baxter-economie te worden.
Ze ligt aan het infuus van de overheidssubsidies. Wie een groen investeringswindje laat, oogst een storm van overheidsgeld.
Premies voor renovatie, dakisolatie, zonnepanelen en dergelijke hebben de begroting aangetast. Wie zijn dak laat isoleren betaalt zelf amper een achtste van de kostprijs en kan er in het beste geval zelfs nog aan verdienen. Door het subsidiebos ziet men de bomen niet meer. Politici struikelen over elkaars voeten om als sinterklasen subsidies rond te strooien en zichzelf een groen imago aan te meten en hun kiespubliek te aaien. Dit gebeurt kritiekloos, want wie vloekt in de milieukerk wordt als een rechtse ketter geëxcommuniceerd. De sp.a verkocht met haar vzw Curieus zelf zonnepanelen voor het bedrijf Ecostream met financiering van de Delta Lloyd Bank er boven op. In hun brochure stonden zelfs de achterpoortjes om de wet maximaal te misbruiken: “Bij een bestelling van hoger dan 9000 euro biedt Ecostream een uitstel van betaling tot het begin van het volgende jaar voor het bedrag boven 9000 euro. Daardoor kan je tweemaal genieten van het belastingvoordeel dat de federale overheid je biedt bij het plaatsen van zonnepanelen”. Voor het smeer likt de kat de kandeleer.
Wat gebeurd is met de wildgroei aan groenestroomcertificaten voor zonnepanelen dreigt zich te herhalen voor de windenergie. Het C-Power offshore windmolenpark op de Thorntonbank zal bijvoorbeeld circa 1,3 miljard euro kosten voor de installatie van amper 54 turbines. Dit is 24 miljoen euro per windmolen of 4 miljoen euro per megawatt! Voor diezelfde 1,3 miljard euro zouden er even goed 9000 goed geïsoleerde sociale woningen opgetrokken kunnen worden. Binnen 20 jaar moet het park terug verdwijnen in de Noordzee. Om deze projecten rendabel te maken werd de prijs van de groenestroomcertificaten opgetrokken van 90 naar 107 euro per megawattuur. De belastingbetaler krijgt de rekening van de gesubsidieerde energie-sector vroeg of laat gepresenteerd. De zeven geplande offshore parken zullen voor een miljardendans aan groenestroomcertificaten zorgen, dat van C-Power zal alleen al 1 miljard kWh per jaar produceren. Niettegenstaande zonnepanelen en windmolens nu al overgesubsidieerd zijn haalt ons landje, zegge en schrijve, amper 1,3 % van haar elektriciteitsverbruik uit zon en wind.
Volgens de Duitse EEG maatstaven bedragen de kosten om één ton CO2 uitstoot te vermijden 6 euro met hydro-energie, 47 euro met windenergie, 63 met biomassa en maar liefst 705 euro met zonnepanelen. Dit terwijl er door onze huidige productie van kernenergie 30 miljoen ton CO2 uitstoot per jaar vermeden wordt, of het equivalent van de uitstoot van het volledige Belgische wagenpark. Volgens Dieter Helm, hoogleraar energiebeleid aan de Universiteit van Oxford, en Cameron Hepburn in hun boek “The Economics and Politics of Climate Change” heeft het bouwen van windturbines weinig zin omdat ze duurder zijn dan de alternatieve manieren om de CO2 te verminderen. Indien alle subsidies voor windenergie wereldwijd zouden gaan naar klassieke maatregelen ter bevordering van energie-efficiënte dan zou de CO2 reductie volgens Helm stukken groter zijn.
De bestrijding van de opwarming van de aarde is eerder een jacht op subsidies geworden dan een zoektocht naar rationele oplossingen. Door de warmtekrachtkoppeling verdienen sommige serristen meer aan groenestroomcertificaten dan aan het oogsten van hun groenten. Boeren incasseren meer met het telen van gewassen voor de ovens van gesubsidieerde biomassa dan voor het voederen van hun vee. Nederland subsidieert de zonnepanelen niet en in Duitsland geldt hetzelfde voor biomassa. Hier loopt biomassa met tweederde van de groene subsidies weg. Houtresten worden in de oven gegooid omdat het door overheidssteun meer opbrengt dan het te verwerken tot laminaatparket. Onze spaanplaatindustrie wordt zo uit de markt geprijsd omdat de groene jongens hun huis opwarmen door hun ramen en deuren op te stoken. De toegevoegde waarde van hout in de industrie is nochtans tienmaal groter dan in de energiesector en de gemiddelde tewerkstelling in de industrie is het honderdvoudige van die in de energiesector. Met de gesubsidieerde biobrandstof voeden we onze auto’s ipv onze mensen en creeëren we hogere voedselprijzen en voedselschaarste. Dan hebben we het nog niet over de miljardenzwendel met emissierechten en koolstofkredieten.
De bedoeling van subsidies mag enkel bestaan uit stimuli voor een mentaliteitsverandering of voor een wijziging in gedrags- of investeringspatroon. Ze mogen niet dienen als jackpot voor gewiekste ondernemers of als offerblok voor de nieuwe groene religie.
Fiscale aftrekbaarheid is een eerlijk aanmoedigingspremie, omdat de investering gerecupereerd wordt op de eigen verdienste, de eigen wedde. Subsidies zijn fondsen van iemand anders, de belastingbetaler. We moeten ze dan niet zomaar in zee gooien of in de lucht blazen.
Jean Marie Dedecker
Voorzitter LDD
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten