Archief

zaterdag 22 januari 2011

Nieuwjaarspeech LDD 2011


Beste Partijleden,LDD’ers mogen we nu zeggen,maar ik wil het vooral op “beste vrienden” houden.
Mag ik jullie allen een gelukkig Nieuwjaar wensen?




Voor iedereen apart heeft dat een andere invulling, dat weet ik, maar ik wens jullie allemaal het allerbeste toe, al was het maar om af te wisselen met het politiek spektakel van het afgelopen halfjaar. Het zijn rare tijden – overal in de wereld komt de jeugd op straat om regeringen omver te werpen. In ons Avondland komt ze betogen om een regering te vormen.

Velen vragen mij welke gevoelens de naamsverandering bij mij oproept. Enerzijds moet ik toegeven dat het een deukje is in mijn ijdelheid. Ik voel me als een vader die zijn kind uithuwelijkt dat in de toekomst de naam zal dragen van mevrouw LDD ipv juffrouw Dedecker. Volwassen worden heeft zijn prijs.
Anderzijds ben ik ook fier. LDD is een merknaam geworden. Weinigen weten bijvoorbeeld wat de afkorting BMW betekent. Maar nagenoeg iedereen weet dat BMW staat voor een hippe auto met een mooie carrosserie en een sterke motor. (Afkortingen kunnen ook gevaarlijk zijn. NVA stond voor Nationale VolksArmee in het communistische DDR.

2010 was het Tolstoj-jaar, naar de 100e sterfdag van de Russische schrijver Leo Tolstoj.

Tolstoj schreef in 1855: “"Ik heb een geweldig idee gekregen waar ik mijn leven aan zou willen wijden: het stichten van een nieuwe christelijk godsdienst, maar dan zonder de dogma's en de wonderen.".

Wel in 2007 had ik een soortgelijk idee waar ik mijn leven wou en wilde aan wijden:

“ een nieuwe politiek partij stichten maar dan zonder dogma’s, hypocrisie en eigenbelang”.

Vandaag wil ik hier even voor jullie allemaal de balans opmaken. Op 13 juni hebben we van de kiezer een pandoering gekregen. Of het een signaal was van de slimme mensen of “een slimste-mens-signaal” laat ik aan uw beoordeling over. Als directe democraat kan ik alleen zeggen dat de kiezer altijd gelijk heeft, en dat wij een gewetensonderzoek moeten doen en niet de kiezer.
Elke ideologie kent haar einde in haar verwezenlijkingen. Dat we het vandaag als LDD moeilijk hebben om onze ideeën te slijten heeft niets te maken met de verwezenlijking ervan, maar heeft alles te maken met het feit dat ze schaamteloos worden overgenomen door andere partijen.

Ik zit 12 jaar in het parlement, de items van toen waren o.a.

-Beperken van de werkloosheid in de tijd
-Uitdoven van het brugpensioen
-Wegwerken van de werkloosheidsval
-De vergrijzings- en pensioenproblematiek

Niets van deze items werd gerealiseerd. Vandaag is de RVA een uitkeringsfabriek met 1,2 miljoen klanten en zoeken de ondernemers, de bakkers en de beenhouwers, koortsachtig naar personeel, geschoold of ongeschoold. Zolang de vakbonden rijker worden van de werkloosheid zal er niets veranderen.
Ze gedragen zich nog altijd alsof we in het aards paradijs leven. Waren Adam en Eva chinezen geweest dan hadden ze de slang opgegeten en niet de appel. Wij hebben de appels opgepeuzeld en vernietigen nu onze boomgaard.

12 jaar geleden waren we kampioen in het betalen van belastingen en in het heffen van lasten op arbeid. Vandaag zijn we dat nog altijd.

12 jaar geleden was de asielproblematiek een acuut probleem. Er werden vakantiehuizen aangekocht van Zon en Zee in Westende tot in Vielsalm en in Houthalen. Het migrantenstemrecht werd ingevoerd evenals de snelbelgwet. Twee éénmalige regularisaties later en met honderdduizenden nieuwe landgenoten verder kost dit beleid ons circa 8 miljard euro per jaar. Migranten zijn nog altijd oververtegenwoordigd in de criminaliteit, de bijstand en de sociale huisvesting maar ondervertegenwoordigd in het onderwijs en de arbeidsmarkt.
Vandaag zijn dezelfde heren, die de problematiek hebben laten rotten, niet beschaamd om te zeggen dat ze er nu iets willen aan doen. En tot ieders verbazing krijgen ze er nog een micro en een forum voor.Niets hebben ze verwezenlijkt. Integendeel. Het huis staat in brand en de politieke pompiers zijn nog aan het discussiëren over de kleur van het bluswater.

In 2005 heb ik een wetsvoorstel ingediend over de financiering van de Kerk. Het is ondertussen zes jaar geleden. De bedoeling ervan was dat elk maar moet betalen voor zijn eigen god.

Vandaag is het actueler dan ooit. Alleen is er niets van gerealiseerd en wordt het klakkeloos gekopieerd door tafelspringers.
We blijven de georganiseerde discriminatie subsidiëren. We blijven geld geven aan een godsdienst die last heeft van 4 demonen tegelijk: De vrouwen, de homo’s, de afvalligen en de ongelovigen. We vullen de offerblok van een katholieke kerk die leegloopt door het wangedrag van hun bedienaars?

12 jaren geleden stonden we uren in de file. Vandaag staan we met zijn allen bijna stil.

De putten in de weg zijn bijna even groot als het gat in de begroting.
Beste vrienden, zo kan ik nog een tijdje doorgaan. Had men ons programma uitgevoerd ipv gerecupereerd voor de schone schijn dan had Vlaanderen er vandaag beter voor gestaan.

Maar we moeten het blijven zeggen. Daarvoor is LDD nodig. We moeten blijven zeggen dat het met minder overheid kan als die maar goed georganiseerd en gecontroleerd wordt. Niet alleen om de werkende mensen meer ademruimte te geven, maar ook omdat we boven onze stand blijven leven. In Nederland heeft men het begrepen. Laat me toe om even te citeren uit de Telegraaf, het Laatste Nieuws van onze noorderburen:

“Het linkse overgereguleerde pamperbeleid met meer aandacht voor het politiek correcte dan aandacht voor het maatschappelijk essentiële wordt naar de vuilnisbak verwezen. VVD, CDA en PVV hebben een gezond-verstandsakkoord gesloten. Terug naar de basis, weg met de linkse hobby's, de burger weer centraal, hakken in subsidies, het mes in de publieke omroep, meer veiligheid, meer ruimte voor ondernemerschap, een stop op immigratie en eigen verantwoordelijkheid voor integratie”. We kunnen er een voorbeeld aan nemen.

Jammer genoeg gebeurt er hier nagenoeg niets. Na jarenlang potverteren door Paars en de rustige vastgeroestheid van de CD&V is het federaal parlement een veredeld stempellokaal. Ik heb last van plaatsvervangende schaamte maar moet toegeven dat ik vandaag de bestbetaalde werkloze van dit land ben.

Beste vrienden,

Velen zullen zich afvragen waarom het woord LIBERTAIR in onze merknaam staat. Door het wanbeleid van Verhofstadt en zijn linkse aanhang is het woord liberaal bijna een vloek geworden. Daarom durven wij nog een stuk verder te gaan. Libertair betekent minder staat, meer vrijheid en meer verantwoordelijkheid. Het is de taak van een libertair politicus om mensen aan te moedigen om kritisch te zijn, om vragen te stellen en niet klakkeloos te volgen. Een libertair politicus moet maatschappijkritische maar ook zelfkritische burgers vormen. Hij moet de vinger op de wonde durven leggen en wantoestanden aanklagen als het nodig is. We hebben dit gedaan in het verleden en zullen dit in de toekomst ook blijven doen. LDD is en blijft de testaankoop van de politiek.

Voor de verkiezingen riepen alle politieke partijen en belangenorganisaties dat er een staatshervorming nodig is om onze welvaart te garanderen. Vandaag kijken ze verlamd toe. De spanning tussen de Vlaams-Nationale beloftes en de Belgische federale daden beheersen het politiek theater. Velen zijn hun beginselen al aan het verloochenen, met VOKA op kop. Moed, angst en lafheid liggen dicht bij elkaar. Onze Vlaamse onderhandelaars weten ondertussen dat het kwaad kersen eten is met de Brusselse en Waalse heren van stand. Ze spuwen de pitten in je gezicht. Het Belgisch systeem moet gered worden en daarvoor wordt gemobiliseerd.
Toch zijn er mensen die klaar zien, die geen last hebben van een spagaat tussen kortzichtig eigenbelang en de toekomst van onze kinderen.

België sterft onder de links-rechts tegenstelling tussen Vlaanderen en Wallonië.

Een patstelling uit electorale overwegingen. Niet de maatschappij is belangrijk maar het tellen van de stemmen. Niet de maatschappij is belangrijk maar de dikte van de portefeuilles.

Het is de Waalse Manager van het Jaar, Eric Mestdagh, van de winkelketen Champion, die het durft te verwoorden. Hij werd ondermeer bekroond omdat hij een 16-tal Carrefourwinkels redde van de sluiting, De zakenman is hard voor zijn streekgenoten. Hij verwijt ze teveel afhankelijk te zijn van de bijstand. ‘Trop de Wallons sont assistés’, zegt hij, en ‘trop de Wallons sont subsidiés’. Het is die bijstandseconomie die wij Vlamingen, blijven subsidiëren, om links aan de macht te houden, en om onze zuiderburen voor eeuwig in de onderstand en de armoede vast te kluisteren.

Dezelfde manager van het Jaar, een man uit Charleroi notabene, maakte een mooie vergelijking over de gang van zaken in dit land. Volgens Mestdagh gedragen de Waalse leiders zich als iemand die zich laat uitnodigen door zijn schoonbroer, die zich daar volpropt met ganzenlever en met kreeft, en die achteraf het lef heeft om te klagen over de kwaliteit van de maaltijd. Een moedig man, die Mestdagh, maar het kost hem wel de banbliksems van al wat links is in Franstalig België, van heel veel volk dus. Maar hij durft het zeggen, net zoals LDD.

Toch krijgt Vlaanderen geen blanco check van mij.

De betuttelingsdrift en de bureaucratische regelneverij van onze regenten doet Vlaanderen meer en meer op een mini-België lijken. Het aantal ambtenaren is het laatste decennium met 100.000 gestegen. Daarvan staan er 95% op de loonlijst van de regionale besturen. De Belgische ziekte is besmettelijk.
Mevr. Lieten is besmet met de socialistische zelfbedieningscultuur. 100 gratis groene autootjes voor vriend Stevaert op kosten van de gemeenschap.
Minister Schauvliege wil rockfestivals organiseren met gebarentaal en geluidsdempers op muziekboxen.

Van deze Vlaamse boerinnen lust ik geen eieren, beste vrienden.

Wat de staatshervorming betreft houden wij ons aan ons motto: “Met België als het kan, zonder als het moet”. Enkel een voltooid federalisme met maximale overdracht van bevoegdheden of een radicaal confederalisme kunnen België redden, anders zal het zonder België moeten.

Enkele maanden geleden had ik al voorgesteld om de kiezer zelf over die staatshervorming te laten beslissen. Vandaag doe ik opnieuw een oproep om een uniek referendum te houden over de politieke toekomst van ons land. Een referendum met een duidelijke inzet, dat is de autonomie die Vlaanderen wil. En ook bij die keuze moeten de mensen weten waar ze voor stemmen. Moeten ze weten hoeveel de politieke impasse hen de afgelopen jaren al heeft gekost. Moeten ze weten of we met elkaar nog voort willen of niet. Daarvoor is er een referendum nodig , om een einde te maken aan de ingebakken onrechtvaardigheid van de Belgische instellingen van vandaag. En eerlijk gezegd, ik vertrouw duizendmaal meer op het gezond oordeel van de gewone kiezer, dan op de sluwheid van al die geleerde piefen die daar rondlopen in de Wetstraat. Ik stel voor dat we het aan de mensen zelf gaan vragen, maar dan aan allemaal. Zonder poespas, zonder theater, zonder bedrog.

In een bindend referendum. NU.

Inmiddels staat deze partij er. We tellen 8 parlementsleden, 1 Europese, 1 Federale en 6 Vlaamse. Dit betekent dat we overal onze stem kunnen laten horen. Onze partij trok vorig jaar door een woestijn. Een overlevingstocht die slachtoffers maakte. Maar de sterksten onder ons hebben het overleefd en ze staan hier voor mij. Elke bouwvakker weet dat je goede funderingen nodig hebt om een huis te bouwen. Jullie zijn deze sterke fundamenten waar we nu op verder zullen bouwen. We zullen verder werken aan een politieke partij die Vlaanderen nodig heeft.

We moeten daarbij voor ogen houden dat teamwork er niet is om de mogelijkheid te creëren verantwoordelijkheden op iemand af te schuiven, maar om de verantwoordelijkheid samen te nemen, te delen en te dragen. Voor LDD wordt 2011 het “PHOENIXJAAR”, het jaar van de heropstand.

Dank voor Uw aandacht
Jean Marie Dedecker

Geen opmerkingen:

Een reactie posten