|
|
'Een boete is een belasting voor een fout. Een belasting is een boete voor succes', vindt Jean-Marie Dedecker. Hij houdt het Belgisch belastingssysteem tegen het licht.
Het is bijna wraakroepend. Minimum 36 multinationals sloten fiscale deals (excess profit rulings) met onze overheid waardoor we zo'n 1.15 miljard euro belastingen misliepen op hun winst van zo'n drie miljard euro. De kleinste kruidenier met een BVBA'tje moet daarentegen 33.99% van zijn winst aan de fiscus afstaan en riskeert nog een boete van 300% op het onkostenbonnetje dat door de controleurs verworpen wordt.
De discriminatie houdt niet op. Een kleine belegger die zijn centen op de beurs in risicovolle aandelen stopt dreigt nu ook nog een derde van zijn meerwaarde te verliezen aan een speculatietaks. Een pestbelasting die amper 26 miljoen euro per jaar opbrengt om het manna voor de grote bedrijven te compenseren. Multinationals delokaliseren met een vingerknip en plegen chantage met het adagio van tewerkstelling. Wie dit niet kan, zoals vele KMO's, betaalt het gelag. Onze fiscale koterij is de neerslag van lobbywerk en duistere achterkamerpolitiek dat eerder discrimineert dan herverdeelt. De fiscale lobbychantage creëerde een spinnenweb met vele draden. AB inbev kreeg bijvoorbeeld een verlaging van de Roerende Voorheffing op haar dividenden die naar het buitenland vloeien, terwijl Jan Modaal de R.V. op zijn couponnekes zag stijgen tot 27%. Ministers ontpoppen zich niet zelden tot hielenlikkers met een hoog louboutingehalte van het Groot Kapitaal, achteraf worden sommigen voor die dienstverlening bekroond met een lucratief zitje in een of andere Raad van Bestuur.
'Onze fiscale koterij is de neerslag van lobbywerk en achterkamerpolitiek die meer discrimineren dan herverdelen'
Het siert financiënminister Johan Van Overtveldt om met zijn rechterhand een vlaktaks van 20 tot 22% voor ondernemingen voor te stellen. De vlaktaks zorgt voor rechtszekerheid, heeft één uniform tarief en kapt het regelbos aan aftrekposten. Met de afschaffing van de subsidies aan bedrijven kan het zelfs een budget- neutrale ingreep worden en stopt het de fiscale concurrentievervalsing. Maar terwijl hij de flat tax afkondigde, stond Van Overtveldt met een fiscale cadeaucheque van 145 miljoen euro in zijn linkerhand op de stoep bij Audi in Vorst.
Als de linkerhand niet weet wat de rechterhand doet, voer je een politiek van oogverblinding en zelfbedrog. De tax shift was al een vestzak- broekzakoperatie, en de verlaging van de werkgeversbijdrage van 33 naar 25% was een goede maatregel om de lasten op arbeid te verminderen, maar had ook een grote graad van windowdressing. De reële bijdrage was immers 27 à 28% door allerhande kortingen en uitzonderingsmaatregels, en voor lagere inkomens lag het zelfs onder de 25%. Tevens ging de oude korting van één miljard euro in de bedrijfsvoorheffing ook verloren. Perceptie is dikwijls belangrijker dan realiteit in de politieke besluitvorming.
Nederland heft een vennootschapsbelasting van 20% tot een belastbaar bedrag van 200.000 euro. Daarboven is het 25%. Het polderland heeft een gigantisch handelsoverschot van 10.8%. Zelfs de socialistische heilstaat Zweden hanteert een tarief in de vennootschapsbelasting van 20%. De inkomensbelastingen zijn er maximum 50%, er is geen vermogensbelasting en er zijn geen belastingen op schenkingen en erfenissen! Het stikt er van de multinationals: Volvo, Atlas Copco, Electrolux, ABB, Ikea, Ericsson, Spotify, H&M, ... de overheidsschuld is er amper 41.5% en het overheidsbeslag 50.6% tegenover onze monsterscore van respectievelijk 106 en 54%.
'Buitenlandse investeerders houden geen rekening met de vele complexe interne fiscale bepalingen die er toe leiden dat reële belastingen vaak veel lager liggen. Ze willen duidelijkheid.'
Buitenlandse investeerders houden geen rekening met de vele complexe interne fiscale bepalingen die er toe leiden dat reële belastingen vaak veel lager liggen. Ze willen duidelijkheid. De economische competitie tussen de Europese landen zal in de toekomst nog heviger woekeren en de belastingtarieven blijven een primaire en prioritaire parameter om zich al of niet in een land te vestigen. Alle nieuwe Europese lidstaten uit Centraal- en Oost-Europa beconcurreren ons met de vlaktaks , zoals Tsjechië en Slowakije, maar ook de Zwitserse kantons. Estland hief zelfs geen vennootschapsbelasting op voorwaarde dat de gerealiseerde winsten opnieuw geïnvesteerd worden.
De economische groei in de landen met een flat tax was groter dan de gemiddelde groeivoet in de geïndustrialiseerde landen. Natuurlijk groeiden deze landen snel omdat ze bezig waren met een inhaalbeweging t.o.v. West-Europa, maar de landen in transitie mét een vlaktaks groeiden sneller dan de landen in transitie zonder vlaktaks. Na de recente crisis zetten de Ieren hun land terug op de economische landkaart met een vennootschapsbelasting van 12.50%.
In de wereld zijn er nu al 41 landen met een vlaktaks. Dat onze minister van Economie Kris Peeters een aversie heeft tegen de vlaktaks, heeft meer te maken met zijn gefrustreerde vakbondsstatus in het Zweedse kibbelkabinet dan met doordacht economisch beleid. Op elke politicus komt er sleet, als hij niet eerder ten onder gaat aan stommiteiten. Vraag is of je met Peeters nog een zinnige strategie kunt voeren of alleen de onzin kan beperken. Met Joëlle Milquet hadden we al een madame non, nu hebben we een mijnheer njet. In plaats van oppositie te voeren tegen zijn eigen regering zou de gewezen UNIZO-baas zijn hoofd beter boven de Moerdijk uitsteken, en eventjes brevieren door het programma van zijn Nederlandse zusterpartij, de CDA.
'De liberalen zijn enkel voor een vlaktaks als ze zelf niet aan de macht zijn.'
Daar pleiten zijn Christendemocratische vrienden al sedert het premierschap van Balkenende voor een vlaktaks. Ook in de personenbelasting, omdat het progressieve belastingstelsel met diverse aanslagvoeten de ongelijkheid bevordert en vooral omdat de vlaktaks honderdduizend nieuwe banen zou scheppen. Er wordt zelfs gegoocheld met diverse aanslagvoeten van 35 tot 15.6% door een roedel gerenommeerde economen zoals Gradus, Beetsma, Bovenberg, Caminada, Dijkgraaf , Goudswaard, Vording, Eijffinger...enz.
Econometrist Peter Heemeijer publiceerde in 2014 nog een rapport voor het economisch onderzoeksinstituut Quid Novi. Het rapport werd door het Nederlandse PvdA afgewezen omdat sommige effecten van de vlaktaks op de inkomens van de huishoudens uiteenliepen van + 5.1% voor de laagste inkomensgroep tot + 33% voor de hoogste. Alle inkomensgroepen gingen er op vooruit maar het socialistisch eenheidsdenken gunt het de proletariërs niet dat ze het beter krijgen omdat de één het wel eens iets meer kan krijgen dan de andere. Liever armoede in gelijkheid dan rijkdom in ongelijkheid. De liberalen daarentegen zijn enkel voor een vlaktaks als ze zelf niet aan de macht zijn.
Grootste Amerikaan versus Grootste Belg
Op 4 december 1974 wachtten twee mannen op hun lunch in een restaurant in Washington. Uit een toevallige ontmoeting werd een lumineus idee geboren. Professor Art Laffer kwam in gesprek met Dick Cheney die later, onder Bush, vicepresident van Amerika werd. De vraag die toen gesteld werd is nog steeds actueel: "Wat is het meest optimale belastingtarief om zoveel mogelijk inkomsten te genereren?" Op zijn servet tekende professor Laffer daarop een grafiek in de vorm van een klok. De servettheorie was geboren. Zijn hypothese was eenvoudig, de overheid krijgt geen inkomsten bij een belastingtarief van nul procent, en zou ook geen inkomsten krijgen bij een belastingtarief van 100 %. Omdat in het laatste geval niemand nog zou willen werken. Dus moest er ergens een gemiddeld tarief zijn, waarmee de inkomsten zouden kunnen worden gemaximaliseerd. Als men de belasting verhoogt boven dat kritieke punt dan gaan de inkomsten naar beneden. Voor sommige inkomstengroepen had de overheid een zone bereikt van continu verminderde inkomsten, zo redeneerde Laffer. Logisch en waar.
In 1986 voerde Ronald Reagan in de VS een grootschalige belastinghervorming door. Zowel in de personen- als de vennootschapsbelasting werden aftrekposten en uitzonderingen in belangrijke mate afgeschaft en werden de tarieven drastisch verlaagd en zelfs gehalveerd. Bij de belastingbetalers die de sterkste tariefdaling kenden was er nadien een duidelijke toename van het belastbaar inkomen en dus van de belastingbasis. De verlaging van de schenkingsrechten in Vlaanderen hebben dit ook bewezen. Reagan wordt door de Amerikanen vereerd als de grootste Amerikaan aller tijden. Bij ons is het Pater Damiaan, en in Wallonië is het Jacques Brel.
Minister Van Overtveldt zat een tijdje op de Chicago University bij professor Art Laffer. Hopelijk heeft hij niet gespijbeld.
Jean Marie Dedecker
'Betonrot is een constante erfenis van wegenbouwers en asfaltboeren die vanaf de jaren '70 en '80 hun inkomsten opdreven door het afleveren van minderwaardige kwaliteit', schrijft Jean-Marie Dedecker naar aanleiding van de politieke discussie over de toestand van de Brusselse tunnels.
Veertig jaar lang ben ik minstens twee- tot driemaal per week naar en door Brussel gereden. Vier decennia lang van files en verkeersellende. Eén keer was het muisstil, 29 mei 1985. Ik reed over het viaduct van Koekelberg, een relict van Expo '58, verbazend luisterend naar de stem van de legendarische sportverslaggever Jan Wauters op de autoradio. Tijdens het Heizeldrama, de Eurocupfinale voetbal tussen Juventus Turijn en Liverpool, werden er die avond 39 supporters vertrappeld en werden er 400 gewond. Doodschop op het knekelveld. Het was stiller op straat dan in de Basiliek van Koekelberg. Het viaduct werd een jaar later afgebroken. Met 2.5 miljoen euro belastinggeld uit de pot van ontwikkelingssamenwerking werd het verscheept naar Bangkok, waar het nog altijd beter dienst doet dan de Leopold II tunnel. Deze kruipkelder is ondertussen vervallen tot een prehistorische grot, maar dan zonder wandschilderingen. Jarenlang wanbeleid, krakkemikkig onderhoud en constructiefouten van corrupte aannemers, die vliegas in hun beton draaiden en slechte bewapeningsnetten gebruikten, hebben het gedegradeerd tot een onderaardse gang, versleten tot op de draad, meer dan de baard van Leopold.
Rotte erfenis van asfaltboeren
Betonrot is een constante erfenis van wegenbouwers en asfaltboeren die vanaf de jaren '70 en '80 hun inkomsten opdreven door het afleveren van minderwaardige kwaliteit. Herstelbouw van doorgezakte wegen door spoorvorming is ook zo'n lonende compensatie. De slijtlaag is zo dun dat je het kunt afpellen met een kaasschaaf. Wie België binnenrijdt uit één van onze buurlanden herkent de grensoverschrijding aan het geluid en het trillen van zijn dokkerende banden.
De verkeerswisselaar van Gentbrugge, waar jaarlijks het equivalent van de capaciteit van de Antwerpse haven overheen rijdt (200 miljoen ton), werd bijvoorbeeld op één jaar tijd twee keer heraangelegd en deugt nu nog altijd niet door de te brede voegen in het wegdek. Om de geluidsoverlast voor de mensen die onder het viaduct wonen toch enigszins te beperken, werd een snelheidsbeperking op de E17 ingevoerd van 90 kilometer per uur. Er worden daar gemiddeld twintig nietsvermoedende automobilisten per uur geflitst. Het gaat dus niet om veiligheid, maar om geldklopperij.
Het viaduct van Vilvoorde was hetzelfde lot beschoren. Twee keer heraangelegd wegens het gebruik van minderwaardige producten, één keer in 2001 en nog een keer in 2005. Nochtans waren de ambtenaren, die verantwoordelijk waren voor de controle op de asfaltboeren, volledig op de hoogte van het gebruik van minderwaardige producten. Vzw COPRO is een onpartijdige instelling voor de controle op de wegenbouw. Ook zij wist ervan, evenals het departement Leefmilieu en Infrastructuur van de Vlaamse overheid. Iedereen had boter en asfalt op zijn hoofd. Als de kassa rinkelt, stopt de ruis van het geweten. Precies tien jaar geleden werd de Brusselse Stefaniatunnel gerenoveerd. Vandaag is ze terug gesloten omdat je er moet laveren tussen de vallende brokstukken. Schuldig verzuim van struisvogelpolitici. Volgens internationale studies, bevestigd door Paul Meulemans, die tot eind 2015 commissaris was bij de Centrale Dienst voor de Bestrijding van de Corruptie, gaat er jaarlijks 4 miljard euro verloren aan corruptie bij openbare werken.
Brussel: 'Blijkbaar is er wel geld voor een onnodig voetbalstadion, maar niet voor de renovatie van de tunnels'
Overmatige regelneverij, een doorgeschoten milieubewustzijn en een afrekencultuur door belangenorganisaties houden een slappe overheid al jaren in een verstikkende wurggreep om een duidelijke visie te ambiëren voor de oplossing van ons verkeersinfarct. Het enige antwoord is repressie en een boetecultuur op de rug van de automobilist. Antwerpen en Brussel zijn wereldkampioen in congestie en fileleed. Zelfs de New York Times deed er onlangs smalend over. De economische- en de milieuschade is enorm. Kapitaal en frisse lucht verdampen in uitlaatgassen.
Ondergrondse loopgraven
In het tochtgat aan de Schelde duurde het 30 jaar en kostte het honderden miljoenen euro's aan consultancy- en studiekosten om eindelijk een eerste spade in de grond te steken voor een Oosterweelbruggetje en een -tunneltje. In onze hoofdstad brokkelen de tunnels af tot ondergrondse loopgraven. Brussel wil de hoofdstad van Europa zijn maar heeft de dorpsethiek van een plattelandsgemeente. De megalomane Brusselse politieke satrapen hebben wel 432 miljoen belastinggeld veil om op de Heizel een overbodig en nutteloos Nationaal Voetbalstadion te bouwen, maar blijkbaar geen centen om het 11 kilometer lange Brusselse tunnelnet met 523 miljoen euro te renoveren. Liever glunderen in een voetbalzitje, dan je plicht te doen in een ministeriële fauteuil. Een objectief in de politiek is wat je eigen objectieven dient. Een Vlaams ministerpostje in de regering van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is een levensverzekering. Deze moet immers altijd samengesteld zijn uit twee Nederlandstalige ministers en een dito staatssecretaris.
'De verloedering van Brussel is een collectieve verantwoordelijkheid.'
Wie een paar duizend stemmen achter zijn naam krijgt bij een traditionele Vlaamse partij heeft de ministeriële Lotto gewonnen, a win for life. Je mag onzin verkopen, zoals Guy Vanhengel (Open VLD) over een tolheffing, of Pascal Smet (SP.A) over de definitieve tunnelsluiting binnen tien jaar, je wordt er nooit op afgerekend. Van het brokkenparcours van Smet is het einde van de tunnel nog niet in zicht. Met Bruno De Lille van Groen als staatssecretaris van mobiliteit in de vorige Brusselse legislatuur werd er een kat benoemd als baas van een muizenkolonie. Een garantie op betonrot, een verkeersinfarct, vrije busbanen, afnamecapaciteit van parkeerplaatsen... en een verloederde voetgangerszone. Congestie en constipatie. Voor hen is de auto een stindier dat uit de stad moet weggepest worden. Een ecologisch paradijs op een economisch kerkhof. Met een jeugdwerkloosheidsgraad van nagenoeg 30 % kan de stad zich wel enige toekomstige economische onbereikbaarheid veroorloven. Masochisme is ook een verkeersdiscipline.
De verloedering is echter een collectieve verantwoordelijkheid. De stadstaat heeft 19 gemeentelijke baronieën. Met amper 2.622 voorkeurstemmen werd Yvan Mayeur al burgemeester van Brussel. Je moet meer kiezers halen in - pakweg - Blankenberge. Er is ook nog een parlement met 89 volksvertegenwoordigers. Als je een bolletje achter je naam krijgt van alle leden van een doorsnee kaartersclub heb je al een zitje veroverd. Cieltje Van Achter (N-VA) slaagde daar bijvoorbeeld in met zegge en schrijve 503 voorkeurstemmen. De parlementaire ketjes zijn dagelijks op zoek naar een reden voor hun ondraaglijk licht politiek bestaan. Een onderzoekscommissie naar de verantwoordelijkheid voor het tunnelzicht en de verrottingsstrategie zou nochtans enig soelaas kunnen brengen in hun zoektocht.
Ondergrond als oplossing voor het mobiliteitsprobleem
Terwijl er hier enkele benevelde ecotariërs roepen om de tunnels te sluiten wordt er overal in de wereld geëxperimenteerd om het transport te versassen naar de ondergrond. Logistieke systemen op basis van transport door buizen: een netwerk van Pneumatic Capsule Pipelines of Underground Tubular Transport met computergestuurde transportbanden voor korte afstanden en spacetreinen in vacuüm buisleidingen voor langere afstanden. In het Chinese Guangzhou bestaat al een ondergronds afvaltransportsysteem en in Shanghai een ondergronds containertransportsysteem. In Zwitserland experimenteert men met het MagLev-project (Magnetic Levitation), in Rusland met Transprogress, in Amerika met Subtrans, in Groot-Brittannië met BHRA en ook Tokio blijft niet achter. Elon Musk van Tesla installeert de Hyperloop in Californië.
De ondergrond is de oplossing voor het mobiliteitsprobleem. Johan Van Wassenhove, topman van Bouwbedrijf Denys, ontwierp in 1998 al het Tube Cargo Express-project. Een soort glijmetro in een koker van 2,5 meter diameter, analoog aan de metro tussen Heathrow en London, om onze steden ondergronds te verbinden voor passagiersvervoer. Te futuristisch volgens de politiek gestuurde, oubollige NMBS. Samen met professor Willy Winkelmans ontwierp Van Wassenhove de underground container mover (UCM), een ondergrondse buizenpost voor containers op een elektromechanisch gestuurde transportketting. Er kan 75 kilometer buizensysteem worden aangelegd voor 2,1 miljard euro, de helft van wat er in ons land jaarlijks aan corruptiegeld in openbare werken verloren gaat. Er is echter nog geen geld genoeg om het Gewestelijk Expresnet ten zuiden van Brussel af te werken. Immobiliteit door politiek immobilisme.
Taks voor frigoboxtoeristen?
We kunnen Brussel al ontlasten van een resem pendelaars en bumperklevers door alle Vlaamse overheidsdiensten te verhuizen uit de hoofdstad. Als de Ketjes met een Vanhengeltaks tol willen heffen in hun konijnenpijpen , kunnen we ook een tolhuisje plaatsen op het einde van de E40 voor de hoofdstedelijke frigoboxtoeristen die van onze zeelucht willen komen genieten. In ons absurdistan is communautaire wafelijzerpolitiek toch al decennialang eerder de norm en de regel dan de uitzondering.
Jean Marie Dedecker
'Door de exodus naar onze contreien zakt onze tolerantiedrempel stilaan tot op de bodem van het zwembad', schrijft Jean-Marie Dedecker na zijn deelname aan 'Terug Naar Eigen Land'. 'Onze laffe Europese leiders blijven echter besluiteloos en medeplichtig aan de verdrinkingsdood van radelozen en gelukzoekers.'
De Griekse viceminister Ioannis Mouzalas kapittelde deze week achterbaks onze staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken voor een vermeende uitspraak over de push-back van de vluchtelingenstroom in de Egeïsche zee. De Helleen, die nochtans zelf een verleden heeft bij Artsen zonder Grenzen, zou echter beter zijn mond spoelen met zeep, en tot zijn knieën in 't ruime sop op de waterlijn van het Griekse eiland Lesbos wat pootje baden. Wie zich daar dieper waagt dan kniehoogte om de dagelijkse vloot van aanspoelende migranten aan land te helpen, riskeert er zelfs een paar jaar cel voor mensenhandel. Ik stond er tijdens de afgelopen weken zelf bij en keek er naar.
'De wraak van Syriza en Tsipras wordt het Waterloo van Angela Merkel'
De Griekse officiële hulp beperkt er zich tot het inzamelen van waardeloze zwemvesten van Turkse maffiamakelij, die nog geen pluim doen drijven en zinken als een baksteen, en tot het registreren van de doorweekte stumperds die al overgelukkig zijn omdat ze de 16 km lange tocht overleefden. Ze krijgen een laissez-passer in de handen gedrukt, evenals een plannetje van de Balkan-route met een wegwijzer tot in het Duitse land van Belofte. Voor 45 euro per hoofd worden ze van Lesbos naar het Griekse vasteland verscheept in een veerboot van de Blue Starline. Voor een extra 50 euro worden ze daar in bussen gepropt en in transit aan de Macedonische grens gedropt. Wie het busticketje niet kan ophoesten wacht een haveloze voettocht van koude, honger en dorst. Opgeruimd staat netjes voor de Grieken.
Baxter van 400 miljard euro
De Hellenen, die Europa al gegijzeld hebben met een eurocrisis en die een baxter van 400 miljard euro kregen om hun economisch hoofd boven water te houden, zetten hun poorten naar Europa open voor de duizenden vluchtelingen. De wraak van Syriza en Alexis Tsipras. Het wordt Angela Merkels Waterloo, die christelijk ten onder gaat aan barmhartigheid en aan een humanitaire crisis. Wordt het geen tijd om Griekenland uit de Euro- en de Schengenzone te zetten?
Net zoals Australië alle bootvluchtelingen onderbrengt in vluchtelingenkampen op de eilanden Manus (voor alleenstaande mannen) en Nauru (voor families) zou Europa hen kunnen onderbrengen op de Griekse eilanden Lesbos en Chios in afwachting van repatriëring of desnoods een selectieve verspreiding over alle landen van de wereld. Van de Turken en hun president hoeven we geen soelaas te verwachten. De Turkse Sultan droomt van de islamisering van Europa en de Turkse overheid werkt eerder mee met de mensenhandelaars en de overzetmaffia dan ze te dwarsbomen.
Onze laffe Europese Mandarijnen blijven echter besluiteloos en medeplichtig aan de verdrinkingsdood van radelozen en gelukzoekers, aan de maffiapraktijken van mensenhandelaars en aan het uithollen van onze welvaarstaat. Meer zelfs. Terwijl we Iraanse vluchtelingen asiel moeten verlenen, verloochent de Italiaanse premier Matteo Renzi 2500 jaar Westerse beschaving door Romeinse beelden zedig af te dekken bij het bezoek van de Iraanse president, Ayatollah Hassan Rohani. Na een jarenlange knieval voor de soennitische Saoedi's, maakt Europa nu een kruiperige buiklanding voor de sjiitische Iraniërs, voor fundamentalistische zeloten en eeuwenlange islamitische erfvijanden die het woord mensenrechten niet eens kunnen spellen, en die de grote financiers zijn van de brandhaarden in de Arabische wereld, die de vluchtelingenstroom op gang brachten.
Tolerantiedrempel
Door de ongebreidelde exodus naar onze contreien zakt onze tolerantiedrempel stilaan tot op de bodem van het zwembad. Keulengate was een omslagpunt in de publieke opinie. Bij een (al of niet vermeende) aanranding in een Koksijds plonsbad hoorde men het in Keulen donderen. Doorgeschoten angst als logisch gevolg van de instroom van een overtal aan jonge mannen uit de moslimcultuur met genderapartheid en seksuele onderdanigheid, waarvan de seksuele moraal volgens Naema Tahir is blijven steken in de 18e eeuw en de vrouwenrechten nog dateren uit de 7e eeuw. De vergoelijkingslobby, die haar hoofd al jaren lang in het warme zand van de naïviteit en de blinde welkomstcultuur steekt, verliest stilaan haar geloofwaardigheid. Wie naar hier komt moet zijn manieren houden. Vlaanderen geeft jaarlijks 80 miljoen euro uit voor inburgering. Tot vorig jaar aan een 21-tal VZW's die er een Mexicaans leger aan welzijnsknuffelaars op nahielden, met naast het geven van taallessen ook een resem bezigheidstherapieën, van het subsidiëren van aparte baduurtjes tot fietslessen voor allochtone vrouwen en cursussen over condoomgebruik.
'Bij elke ontsporing van geweld roept de politieke kaste om meer repressie, meer geld en nu zelfs om snelrecht. Er staat stante pede een roedel ministers met nieuwe wetten klaar die de prijs voor de individuele vrijheid verder willen opdrijven en oprekken met nog meer vormen van toezicht en beperkingen.'
Er werden zelfs Turkse leerkrachten overgevlogen uit Istanbul om hier Turkse les te geven om de roots met het thuisland te verankeren. Het Mechels integratiecentrum vroeg zelfs een personeelsrefter voor halalvoedsel en een aparte eetzaal voor haramspijs en drank. De pamperende integratiecultuur heeft niet zelden voor meer segregatie gezorgd. De Vlaamse overheid heeft onlangs het spilzieke varkentje gewassen en de subsidiëring verloopt nu integraal via het Vlaams Agentschap voor Integratie en Inburgering. Afwachten is de boodschap.
Erosie van de grondrechten
Bij elke ontsporing van geweld roept de politieke kaste om meer repressie, meer geld en nu zelfs om snelrecht. Er staat stante pede een roedel ministers met nieuwe wetten klaar die de prijs voor de individuele vrijheid verder willen opdrijven en oprekken met nog meer vormen van toezicht en beperkingen. De surveillancestaat dreigt te ontsporen met een erosie van onze grondrechten. Wetten maken is gemakkelijker dan regeren, schreef Leo Tolstoj al in de 19e eeuw. Er is nochtans wetgeving genoeg om bronstige en agressieve mannen op een armlengte afstand te houden. We hebben het grootste aantal politieagenten en het grootste aantal magistraten per capita van de Westerse wereld. We hebben een batterij aan wetgeving : antiracisme en antiterrorismewetten, wetten op de privémilities, wetten tegen samenscholing en wetten tegen het aanzetten tot haat en geweld. We hebben een arsenaal aan mogelijkheden: de BOM- en BIM-wet over Bijzondere Opsporings- en Inlichtingenmethodes voor observatie, infiltratie en informantenwerking, wetten over telefoontaps en verregaande onderzoeksmogelijkheden, we hebben Task Forces en een orgaan voor de coördinatie en de analyse van de dreiging. Hefbomen genoeg om daadkracht te etaleren en niet aan steekvlampolitiek te moeten doen.
Politieke bezwaren
Tussen droom en daad staan er geen wetten in de weg en geen praktische bezwaren, hoogstens politieke. We hebben snelrecht genoeg, alleen is het gerecht te traag. Ons land liet de terroristen bijvoorbeeld jarenlang begaan. Op 11 april 2012 ontving het federaal parket al een nota van de Staatsveiligheid dat er in de beruchte Riboucourtstraat in Sint-Jans-Molenbeek aanslagen beraamd werden door Jihadi's die er ongehinderd een reisbureau op nahielden van en naar Syrië. Lui als Zerkani, Attar, Ahrouk, Abaoud hadden een strafblad waar je een weekendeditie van een krant mee kan vullen, maar konden ongehinderd hun explosieve werkzaamheden voortzetten. Als je na 30 jaar nog de bende van Nijvel niet vindt is de kans groot dat de Molenbeekse terroristische zeloot Salah Abdeslam eerder in de armen van 72 maagden zal liggen dan onder de dekens in een cel. Hoe ver staat het eigenlijk met de samensmelting van de Brusselse politiezones. Verdronken in het bad van loze beloftes of in de meanders van het nieuwe kanaalplan ?
Jean Marie Dedecker
'Open VLD is ontspoord tot een nihilistisch machtsvehikel in plaats van een liberale ideeënfabriek', schrijft Jean-Marie Dedecker deze week in een open brief naar partijvoorzitter Gwendolyn Rutten. 'De Vlaamse liberalen zijn nooit uit het stof van de puinhoop van Paars gekropen.' µ
Geachte voorzitter,
Beste Gwendolyn,
Sorry voor mijn laattijdige wensen. Ik heb een paar weken rondgedoold in het Midden-Oosten en aan de Turkse Riviera om de gevolgen van "Wir schaffen das" aan den lijve te ondervinden, op het eigenste moment dat je deze gevleugelde woorden uitsprak op de nieuwjaarsreceptie van je partij. Maar, Beste Gwendolyn, Wir Schaffen das nicht. De migratievloot, aangetrokken door de lokroep van Angela Lorelei Merkel zal op de klippen lopen, maar dit doet er hier niet toe. De associatie met Mutti was belangrijker dan de inhoud: profileringsdrang.
Daarenboven hou ik niet zo van dergelijke drinkgelagen. Busladingen kabinetsmedewerkers worden als klapvee aangevoerd, en mandatarissen verdringen elkaar op de eerste rij met een Noord-Koreaanse applausijver om in de gunst te komen van de Grote Leider of minimum in beeld. De lulkoekjesbakkerij draait dan op volle toeren: uitvergroten van de verwezenlijkingen en een opbod aan valse beloftes. Kortom, een orgie van schone schijn. Politici scheppen immers illusies en noemen die dan feiten.
'De Turteltaks is de moeder aller pestbelastingen. Een schop in de onderbuik van elke liberaal'
Ik heb je leren kennen als cabinettard bij minister Joséphine Moerman in de hoogdagen van Paars. Alias Fientje werd aan het corruptiekruis genageld door haar liefhebbende kabinetschef en door wat speurwerk van ondergetekende. Het hoefde toen echter niet altijd zo repressief te zijn. Patrick Dewael, toenmalig minister van Binnenlandse Zaken, nam bijvoorbeeld de vlucht vooruit voor gesjoemel met de canapébenoemingen bij de politietop. Hij kreeg als troostprijs een interimbaantje als Kamervoorzitter. Ik zie nu dat je zijn uitvoerende acoliet, Paul van Tigchelt, die voor bewezen hang- en spandiensten gedetacheerd werd naar het Antwerps Justitietheater, onlangs gerehabiliteerd hebt als grote baas van OCAD, het orgaan dat het dreigingsniveau in ons land bepaalt. In de wereld van de politieke omerta wordt vazalliteit vroeg of laat altijd beloond.
Anderen ontsnapten de dans volledig: bij voorkennis met het verhandelen van Fortis-aandelen, bij sale-and-lease-backoperaties van overheidsgebouwen of bij zelfbediening en wanbeleid bij de Gemeentelijke Holding en Dexia. In een danse macabre van belangenvermenging en graaigedrag kun je nog een pas-de-deux walsen met de verpolitiseerde justitie, maar niet met de publieke opinie. Macht dient tot niets als je die niet durft te misbruiken, zei de vermoorde PS'er André Cools ooit, maar de excessen tasten wel de geloofwaardigheid aan. Die komt te voet, maar verdwijnt in galop.
'De Vlaamse liberalen zijn nooit uit het stof van de puinhoop van Paars gekropen'
Je Blauwe Fabriekje is al in vrije val sedert de verkiezingen van 2003, Beste Gwendolyn, sinds het regnum van het triumviraat Verhofstadt, Dewael, De Gucht. Vandaag staat je verkiezingspercentage op het niveau van een kwarteeuw geleden toen de VLD nog niet "Open" was en toen het nog PVV heette. Je partij is nooit uit het stof van de puinhoop van Paars gekropen. Integendeel. De geneugten van de toen opverende wereldeconomie werden gemorst in de bodemloze putten van het socialistische gratisbeleid, van een potverterende subsidie- en uitkeringseconomie en van een pamperend migratiebeleid. Wie durfde te suggereren dat het keizerlijk triumviraat geen kleren aan had werd gedefenestreerd.
In deze discipline ben ik ervaringsdeskundige, Beste Gwendolyn. Met de paleisrevolutie tussen de drie tenoren heb ik meer verraad gezien in je partij dan in de verzamelde werken van Shakespeare. Ze zorgden wel goed voor zichzelf, tot in Toscane. Volgens de liberale ex-eurocommissaris Fritz Bolkestein blaft Verhofstadt vandaag tegen de maan in het Europees Parlement. Hij heeft zijn Burgermanifesten verloochend en verbrand, en schrijft nu linkse eurofile traktaten met spitsbroeders als de groene kaviaarsocialist Daniel Cohn-Bendit. Verhofstadt heeft een groot talent om compleet van mening te veranderen, niet uit principe maar uit pragmatisme , zei minister Isabelle Durant ooit. Ik kijk uit naar zijn terugkeer, net als een veearts in de zoo uitkijkt naar het wekelijks nijlpaardenlavement.
Bloedarmoede en slaafse inteelt
Je partij erodeerde door bloedarmoede en slaafse inteelt, Beste Gwendolyn. Er is niets populistischer dan de familiecratie. De zoontjes-en dochtertjesfabriek van de oude politieke krokodillen die als helikopterouders angstvallig over de carrière van hun telgen waken. Velen erfden het zitje van hun vader maar daar is dan ook alles mee gezegd. De Gucht, De Croo, De Clercq, Taelman, Lachaert, Schiltz & Co. Sommigen hebben de liberale werken van Popper en Hayek mogelijks onder de arm, maar daarom niet onder de knie. Politieke hemofilie.
Alexander De Croo trok bijvoorbeeld de stekker uit de regering Leterme, alsof een kalkoen de stemming zou uitlokken voor het bekomen van een vervroegde kerstmis. Je politiek en electoraal zwaargewicht, de alom geprezen Maggie De Block, verliest langzaamaan haar gewicht onder het overgewicht van de N-VA.
Het jeunisme is echter niet alleen een rugzak zonder bagage. Jonge veulens als Egbert Lachaert en Philippe De Backer hebben de potentie om liberale raspaarden te worden als je hun teugels laat vieren, los van de familiale Merit-banden.
'Vandaag komt Open VLD niet verder dan wat rommelen in de ethische marge met de dubbele familienaamwetgeving en de overbodige euthanasiewet voor kinderen.'
Er was een tijd dat wetten trots naar de indiener genoemd werden omdat ze aan brede maatschappelijke noden appelleerden met een groot liberaal accent. De wet Cooreman-De Clercq deed de beurzen en de economie opveren, maar vandaag doe je het tegenovergestelde met een speculatietaks. Wat zou wijlen Willy De Clercq daarvan gevonden hebben?
Stamboek liberale Lucienne Herman-Michielsens maakte met haar abortuswet de vrouwen baas in eigen buik en deed zelfs de koning abdiceren. Vandaag kom je niet verder dan wat rommelen in de ethische marge met de dubbele familienaamwetgeving en de overbodige euthanasiewet voor kinderen. Profileringsdrang van Jean- Jacques De Gucht, de Prins Laurent van de liberale dynastie. Met de Turteltaks van Vlaams minister Annemie lever je zelfs de moeder van alle pestbelastingen. Een schaamteloze schop in de onderbuik van elke liberaal.
'De partij wordt gedoogd als numerieke noodzakelijkheid in de regering en je hebt zelfs niet mogen onderhandelen over het Vlaams regeringsprogramma, maar was al tevreden om enkel de handpoppetjes te mogen leveren. Postjes boven ideologie.'
Beste Gwendolyn, je partij is ontspoord tot een nihilistisch machtsvehikel in plaats van een liberale ideeënfabriek, gecamoufleerd door hersendode slogans als "mensen hebben vleugels" of het nietszeggende "goesting". Je wordt gedoogd als numerieke noodzakelijkheid in de regering en je hebt zelfs niet mogen onderhandelen over het Vlaams regeringsprogramma, maar was al tevreden om enkel de handpoppetjes te mogen leveren. Postjes boven ideologie. Met uitspraken als "het kindergeld koppelen aan inschrijvingsplicht in de kleuterschool en aan talenkennis van de moeders" of " om politieman te worden hoeven allochtonen nog geen Nederlands te kennen" huppel je wanhopig op twee krukken. Enerzijds verblind door het licht uit de konijnenbak van Bart De Wever, en anderzijds verdoofd en radeloos op zoek naar applaus van mensen die toch nooit voor je stemmen. Je liberale kerk is leeggelopen, Beste Gwendolyn, de gelovigen zitten nu in de Nieuwe Vlaamse Alliantiekerk.
Dubbelzinnig ideologisch verhaal
Met een dubbelzinnig ideologisch verhaal blijf je rondzwalpen en groeit de wachtkamer van de misnoegden schoorvoetend en knarsetandend aan. De politieke breuklijn loopt niet alleen tussen rechts en links (dat ook zieltogend op apegapen ligt) maar ook tussen mondialisten en nationalisten. Plaats genoeg om je uitgesproken te profileren.
Sans rancune en met gemeende liberale wensen,
Jean Marie Dedecker
'Ongecontroleerde immigratie is wellicht goed voor de immigranten, maar waarschijnlijk niet voor de zittende bevolking en zelfs nadelig voor het kwetsbaarste deel daarvan', schrijft Jean-Marie Dedecker.
2015 was het jaar van de ongebreidelde immigratie, en de vluchtelingenstroom is lang nog niet opgedroogd. Integendeel. Nu komt de periode van regularisatie, en dan van integratie, want van terugkeer naar het land van herkomst komt er zelden iets in huis. Wie uitgewezen wordt verdwijnt in de illegaliteit, wachtend op het zoveelste generaal pardon.
Van elke tien personen die nu al doorverwezen worden naar een ander EU-land, omdat ze daar al een eerste keer asiel aanvroegen, geven er daar maar drie gevolg aan. Na de regularisatie komt dan nog de volmigratie door familiehereniging. Het discours van medelijden en naastenliefde verstomd dan stilaan en wordt dan een kosten-batenverhaal.
De Tsjechische president Milos Zeman gaf al een ranzig voorsmaakje in zijn kersttoespraak:
" Mijn landgenoten ontvluchtten het land tijdens de nazi-bezetting om voor de vrijheid van hun land te vechten, niet om in Londen bij het OCMW aan te kloppen."
'De vraag is niet of 'wir das schaffen', wel wie de rekening betaalt'
De kosten van migratie achterhalen is moeilijker dan de cijfercombinatie bemachtigen voor de brandkoffer met de goudvoorraad van de Nationale Bank. Het kostenbewustzijn van politici is zo al zeer laag, en onderzoek wordt door de politiek correcte vergoelijkingslobby verguisd en weggemoffeld onder een collectief deken van multiculturele verdraagzaamheid.
In Nederland werd er een decennium geleden wel al schuchter onderzoek verricht. Volgens een studie van het Nederlandse Centraal Planbureau (CPB) kostte een gemiddelde niet-westerse immigrant die op zijn 25 e Nederland binnenkwam, gedurende de rest van zijn leven ruwweg al 3.400 euro per verblijfsjaar, als gevolg van een geringere bijdrage in belastingen en premies dan gemiddeld, en een bovengemiddeld gebruik van sociale voorzieningen. Dit sloeg enkel op de "verzorgingsstaatkosten" zoals uitkeringen, pensioenen, ziekenzorg, enz.... Deze bedroegen per jaar 6,1 miljard euro voor niet-westerse allochtonen. Daarbovenop kwamen ook nog de "departementale kosten".
Deze werden berekend met de miljoenennota (de begroting) van 2009. Zo werd er bijvoorbeeld 1,5 miljard euro op het budget van justitie (5,7 miljard euro) aangerekend voor niet-westerse allochtonen en 0,5 miljard voor Jeugd en Gezin. Alles bij elkaar kwam men op een jaarlijkse kostprijs van 6,6 miljard euro of 3.700 euro per persoon.
Kleurrijker maar minder groen
De optelsom van de "verzorgingsstaatkosten" en de "departementale kosten" leverde een jaarlijkse kostprijs op van 12,7 miljard euro voor de niet-westerse immigratie. Dit was 2,2% van het Nederlands nationaal inkomen en 5% van wat de overheid in 2009 uitgaf. Zo berekende men dat de niet-westerse immigratie al 216,4 miljard euro had gekost aan de Nederlandse samenleving. Wat columnist Syp Wynia deed besluiten: "Het land is er dan misschien kleurrijker van geworden, maar ook voller, minder groen en per saldo armer dan het geweest zou zijn zonder de immigratie uit andere continenten."
Als we de Nederlandse situatie even doortrekken naar ons landje, en dat is niet fictief want het pamperbeleid onder de Moerdijk is groter dan erboven, dan betekent dit dat het migratiebeleid voor niet-westerse allochtonen zo'n kleine tien miljard euro per jaar kost. Dit is 2,2% van ons BNP. Kortom, de immigratie kost ons jaarlijks miljarden.
Ons BBP per hoofd knakte vanaf 2004. Dit betekent dat de aangroeiende bevolking niet bijdroeg aan de groei. Zopas verscheen er (eindelijk) een nieuwe studie van het Institute for Direct Democracy in Europe (IDDE) op basis van Europese en Belgische statistieken en studies van Fedasil, de Liga voor Mensenrechten, de Koning Boudewijn stichting, het ABVV enz... Daarin wordt de migratiekost op 8,6 miljard euro per jaar afgeklokt, of 870 euro per Belg.
'De graad van de verzorgingsstaat is de grootste magneet voor de huidige exodus uit het Oosten en Afrika, pas daarna de veiligheid.'
Een ontwikkelde verzorgingsstaat en ruimhartige immigratie bijten elkaar, schreef zelfs Ed Groot, die als lid van de Nederlandse Tweede Kamer voor de Partij van de Arbeid moeilijk van rechtse sympathieën kan verdacht worden:
"De voordelen van immigratie voor de "eigen" bevolking zijn gering en vallen wellicht zelfs negatief uit. Ook het effect op de overheidsfinanciën is negatief, tenzij er zeer selectief immigranten worden binnengelaten die van grote waarde zijn voor werkgevers.
Maar dat is niet het geval, want de Nederlandse immigratie wordt niet gedreven door de schaarste op de arbeidsmarkt, maar door de instroom van vluchtelingen en vooral door gezinsvorming - lees importbruiden en -bruidegoms.
Belangrijker dan die globale conclusies is dat immigratie ook grote gevolgen heeft voor de inkomensverdeling. Immigranten concurreren op de arbeidsmarkt vooral met laagopgeleide autochtonen, en dat drukt de lonen aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Ook concurreren immigranten met collectieve voorzieningen omdat ze vaker werkloos of arbeidsongeschikt en vaker in zwaar gesubsidieerde sociale huurwoningen wonen."
De Nederlandse parlementaire Commissie Blok kwam tot de conclusie dat de drie landen die proportioneel het meest geld stopten in integratie - Nederland, België en Zweden - onderaan de ladder bengelen qua tewerkstelling van allochtonen. Amper 45% is aan de slag. In Tsjechië is dat, niettegenstaande een zwaar verontruste sociaaldemocratische president nochtans 30% meer.
De graad van de verzorgingsstaat is de grootste magneet voor de huidige exodus uit het Oosten en Afrika en dan pas de veiligheid, want die is ook gegarandeerd in de landen van de Europese periferie.
'In landen met een vette overheid en hoge werkloosheid of veel laagbetaalde immigranten leidt immigratie tot fiscale verliezen.'
En dan is er nog een probleem in de marge. Landen die tot de royaalste verzorgingsstaten behoren, zegt de Amerikaan George Borjas (professor aan de Harvard Kennedy School), fungeren als een migratiemagneet voor laagopgeleiden, maar stoten hoger opgeleiden af vanwege de hoge belastingen. De beste migratiepolitiek bestaat uit een drastische afslanking van het overheidsapparaat. De aanzuigkracht van de welvaartsmagneet België leidt immers automatisch tot negatieve zelfselectie.
Om aantrekkelijk te zijn voor hooggeschoolde arbeidsmigranten dient een welvaartsstaat met veel inkomensherverdeling immers een extra inspanning te leveren in vergelijking met landen met een lager overheidsbeslag. Anders gesteld: in landen met een vette overheid en hoge werkloosheid of veel laagbetaalde immigranten leidt immigratie tot fiscale verliezen, in landen met minder overheid tot fiscale winsten.
Omgekeerd is een hoge mate van herverdeling net aantrekkelijk voor laaggeschoolde arbeidsmigranten. De CPB- en IDDE-studie bewijzen dat ongecontroleerde immigratie wellicht goed is voor de immigranten, maar waarschijnlijk niet voor de zittende bevolking en zelfs nadelig voor het kwetsbaarste deel daarvan. Immigratie kan ook de problemen van de vergrijzingskosten niet opvangen, vermits immigranten zelf ook ouder worden en een geringere bijdrage leveren aan ons verzekeringsstelsel.
"Wir schaffen das" is niet de vraag, maar wel "Wie betaalt de rekening?" .
Jean Marie Dedecker
'De menselijke biologische diversiteit is een fantastische menagerie', vindt Jean-Marie Dedecker. Hij heeft het over de genetische verschillen die van bepaalde mensen topsporters kunnen maken.
Met elke jaarwende is er een inflatie aan sportprijzen. Rolstoelatlete Marieke Vervoort kreeg een lifetime Achievement Award, evenals De Vlaamse Reus en werd Paralympiër van 't jaar. Respect. Sportvrouw van 't jaar werd Delphine Persoon. Terecht.
'Voor je aan topsport begint te doen, laat je beter eerst je DNA testen'
Topsport is survival of the fittest waarbij ras en genen soms even doorslaggevend zijn voor resultaat als zweet en lijden.
Een paar maand geleden werd het wereldkampioenschap Rugby gewonnen door Nieuw-Zeeland tegen Australië. De All Blacks hebben een quasi onoverwinnelijke status. Tussen 1903 en 2015 wonnen ze 409 van hun 534 veldslagen. Ze danken deze status aan de Maori's, de oorspronkelijke bewoners van Te Ika a Maui en Te Wai Pounami. Rugby is er een religie voor deze van nature krachtige, bonkige en snelle mannen. Van de Australische Aboriginals kan dit niet gezegd worden. Ze hebben net als de Afrikanen die dicht bij de evenaar leven de langste benen en de kortste torso's van de wereldbevolking, het Nilotische type. Lange benen in verhouding tot je lengte evenals smalle heupen zijn een zegen voor lopers. Als je dan nog enorme achillespezen hebt, ben je begiftigd met springveren voor het hoogspringen. Kangoeroes hebben een lange achillespees en het is makkelijker voor hen om te huppelen dan te lopen. "Het zit in de genen", zegt het spreekwoord. Om van wereldniveau te zijn in een sportdiscipline is het nodig je ouders correct te kiezen schrijft David Epstein in zijn boek "Topsport zit in de genen".
Blauwe Geschelpte
Bij de duivenbond weten ze al dat De Blauwe Geschelpte een veredelde vorm is van kruisingen om de genetische jackpot te winnen. Voor een kwakje sperma van een renpaard wordt een fortuin neergeteld. Darco, de jumpinghengst van Ludo Philippaerts was goed voor zo'n 3500 nakomelingen. Volbloed renpaarden zijn echter blijkbaar al aan hun fysiologische snelheidstop gekomen. De kampioenen rennen de laatste decennia allemaal een mijl in anderhalve minuut. Net zoals de genen van Attila de Hun de meest voorkomende zijn, komt de helft van de genen van de volbloed renpaarden van slechts vier stamvaders, de Godolphin en de Darbey Arabier, de Byerley Turk en de Curven Baby Bell. Zo'n 300 jaar geleden uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten werden ze naar England verscheept. De menselijke paarvorming is echter een genetisch roulettespel, op enkele uitzonderingen na: volgens Brook Larner is de 2.26 meter lange NBA-basketter Yao Ming het nageslacht van twee generaties die tegen hun wil geselecteerd werden voor het Chinese sportsysteem. Hadden we indertijd Eddy Merckx gekoppeld aan Nicole Van Den Broeck dan moesten we nu niet hopeloos wachten op een nieuwe winnaar van de Tour De France.
De menselijke biologische diversiteit is echter een fantastische menagerie. Volgens het DNA-genomen receptenboek met drie miljard letters, zijn we met zijn allen 99 tot 99.5 procent identiek. Met de chimpansees delen we 95% van ons genetisch materiaal. Elk individu heeft echter zo'n 15 miljoen onderscheidende letters in zijn DNA-code. Dat maakt van elk mens een uniek exemplaar. Yannis Pitsiladis, bioloog en obesitasexpert aan de University of Glasgow onderzoekt al tien jaar het DNA van de snelste sporters ter wereld. Over de invloed van het vet-gen publiceerde hij dat het beperkt is, en met voldoende lichaamsbeweging tenietgedaan kan worden. Dus beter dan met een suikertaks.
Slaven
Voor het zogenaamde sprint-gen vloog hij meermaals naar Jamaica, de schatkamer van topsprinters. Hij ontdekte dat de meesten uit de kleine gemeenschap van Trelawny op Noord-Jamaica komen. Niet alleen Usain Bolt en Veronica Campbell-Brown, maar ook de Canadese dopingkampioen Ben Johnson en de Brit Colin Jackson. De Engelse ex-wereldrecordhouder op de 110 meter horden heeft zelfs de hoogste dichtheid IIb-spieren of supersnel samentrekkende spieren ooit gemeten. De brutaalste slaven werden vanaf 1655 naar N.W. Jamaica verscheept. De ontsnapte slaven vluchten naar Cockpit County (Trelawny) en stichtten er een krijgshaftige gemeenschap de Maroons, die de Britten bestreden. Wereldrecordhouder Michael Johnson zei in 2012 "nakomelingen zoals ik hebben profijt gehad van de slavernij waardoor we genetisch betere sporters zijn". De genetische blauwdruk van de Jamaicanen is net zoals deze van de Afro-Amerikanen uit West-Afrikaanse elementen opgebouwd. Volgens Claude Bouchard van de Laval University in Quebec hebben ze een hogere concentratie snelle spieren en een lagere concentratie trage spieren dan blanken, en ze hebben beduidend meer activiteit in de metabolische mechanismen, die weinig zuurstof nodig hebben om energie te genereren. Hun skeletspieren zijn beter uitgerust voor explosieve korte inspanningen. Dit is volgens onderzoekers Morison en Patrick Cooper een erfenis van hun malaria-resistentie uit West-Afrika.
'Wedden dat erin een of ander duister trainingscenter een of ander Frankenstein aan het experimenteren is?'
Sprinters zijn allen dragers van het sikkelcel-gen die bescherming biedt tegen malaria. Door de toename van het aantal genen dat daartegen bescherming moest bieden, neemt het vermogen van de mens om energie te halen uit zuurstof af, en is er een verschuiving ontstaan naar die snellere spieren die voor hun energieproductie minder van zuurstof afhankelijk zijn. Een onderzoek bij 715.000 Amerikaanse bloeddonoren toonde ook aan dat Afro-Amerikanen genetisch een lager hemoglobinegehalte hebben. In een Spaans onderzoek werd het hemoglobinegehalte bij ratten door geregelde bloedafname verminderd, en ze begonnen in het onderste deel van hun poten meer snelle spieren aan te maken. Wedden dat erin een of ander duister trainingscenter een of ander Frankenstein aan het experimenteren is?
'De slagmannen van het Amerikaanse baseball zaten aan de amfetaminepillen tot 2006, toen werd het verboden. Plots steeg het aantal honkballers die aan ADHD leden van 28 naar 103.'
Toch kwam Yanis Pitsiladis al vlug tot de bevinding dat de Maroons zich op DNA-vlak niet van de andere Jamaicanen onderscheiden. Meer zelfs, volgens hem was het Jamaicaans scoutingsysteem, waarbij vrijwel ieder kind aangespoord wordt om deel te nemen aan hardloopwedstrijden de vruchtbare leverancier van de sprintfabriek. Dat de Jamaicanen hun hegemonie kunnen blijven etaleren, danken ze ook aan het feit dat de Amerikanen vlugger de overstap maken naar de vetbetaalde sporten zoals de NFL - National Football League - waar een spurter als Colin Johnson een 132 miljoen US$ contract afsloot. Sedert de recente golf aan dopinggevallen weten we echter dat er ook nog genetisch serieus naast de pot geplast wordt op het Rastafari-eiland.
Er bestaan ook genen die je zelfs kunnen behoeden tegen detectie van dopinggebruik. Dragers van varianten van het UGT2B17-gen komen zonder problemen door de dopingtest. Dit gen zorgt ervoor dat de verhouding testosteron/epi-testosteron normaal blijft, ongeacht de verhouding die er wordt geïnjecteerd. Tien procent van de mensen van Europese afkomst en driekwart van de Koreanen hebben die twee varianten. Een beetje ziek zijn of afwijkend gedrag vertonen kan je ook nog helpen de boel te belazeren. Amfetamines zorgen voor de toename van dopamine die je hyperalert maakt. De slagmannen van het Amerikaanse baseball zaten aan de amfetaminepillen tot 2006, toen werd het verboden. Plots steeg het aantal honkballers die aan ADHD leden van 28 naar 103. Dan mochten ze Aderall innemen met dezelfde werking als amfetamines. Hun slaggemiddelden verhoogden navenant.
Bumperen
De kraamkamer van de Oost-Afrikaanse hardlopersgilde, de duursporters, ligt bij de Oromostam in Ethiopië en bij de Kalenjin in Kenia, op de evenaar. Het Muscle Research Centre van Kopenhagen vergeleek hun morfologie met deze van Deense jongeren. De Kalenji hadden geen afwijkende hoeveelheid trage spieren, wel langere benen en vooral magere onderbenen, 15 tot 17 % minder dik. Een halve kilo minder gewicht in de onderbenen meeslepen geeft een energiebesparing van 8% per kilometer. De Oost-Afrikanen die in duursporten uitblinken leven op hoogten waar muggen schaars zijn. Ze zijn behoed voor malaria en het sikkelcel-gen, en ze hebben een hoog hemoglobinegehalte door te trainen in Rift-Valley, 3.000 meter boven de zeespiegel. Toch zegt Yannis Pitsiladis dat het socio-economisch element doorslaggevender is. Zijn onderzoek wees uit dat 81% van 404 sporters elke dag naar school hadden moeten lopen, zo'n 10 km. Hun anaeroob vermogen lag 30% hoger dan bij hun leeftijdsgenootjes. Laten we besluiten met de woorden van statisticus Peter Matthews:
" In dit tijdperk van computerspelletjes en andere passieve hobby's, het tijdperk waarin we onze kinderen naar school brengen met de auto, zijn de gretige vechters of de arme drommels met zowel het uithoudingsvermogen als het verlangen om dat te blijven verbeteren, de toppers van de toekomst".
Van bumperen word je sterker, niet van pamperen.
Jean Marie Dedecker
'De beste bondgenoot van de Zweedse coalitie is de vakbond', schrijft Jean-Marie Dedecker over 'het machtsmisbruik en de normvervaging bij de NMBS'.
De beste bondgenoot van de Zweedse coalitie is de vakbond. Door hun onverdroten stakingsijver om hun doorgeschoten rechten te betonneren, wekken ze de aversie op van de gegijzelde bevolking, die empathie gaat vertonen voor de machthebbers als ze hen eindelijk durven te dwarsbomen. De syndicaten lijden aan het stockholmsyndroom. Ze zitten opgesloten in hun bunker van zelfbeklag en gespeelde verongelijktheid, negerend dat de klassenstrijd al lang gestreden is, terwijl hun bobo's zelf tot de meubels van het establishment behoren. Ze misbruiken hun macht om hun eigen bevoorrechte positie te consolideren en zijn gedegradeerd tot bastions van zelfgenoegzaamheid.
'De spoorstakingen van vandaag zijn stuiptrekkingen van de macht van de vakbond en jarenlang wanbeleid'
Het is nochtans een voorrecht om te werken bij de NMBS. De gemiddelde spoorman heeft een vast statuut en krijgt jaarlijks een rugzak met 53 vakantiedagen. Op 365 dagen wordt er hooguit 185 dagen effectief acht uren gewerkt. Terwijl de gewone werkmens tot zijn vijfenzestigste de hort op moet, waakt het corporatistische OVS-SIC bondje van treinbestuurders er angstvallig over dat haar leden al op hun vijfenvijftigste de conducteurspet aan de pensioenwilgen mogen hangen. Syndicaten sturen de locomotief en zijn onderling in een strijd gewikkeld om de macht. Zieltjeswinst wordt afgekocht met exorbitante eisen en het verdedigen van doorgeschoten verworvenheden.
Alle bevorderingen lopen langs het syndicale lidmaatschap, rood of geen brood of met groen moet je het doen. Een chantagemiddel waardoor 90% van de spoorlui zich noodgedwongen laat syndiceren om hogerop te kunnen komen. Lidmaatschap is gratis en lucratief want vakbondspremies worden integraal door de NMBS terugbetaald als afkoopgeld voor de sociale vrede met dotaties tussen de 5.5 en 8 miljoen per jaar aan ACOD, ACV Transcom, VSOA en OVS.
Communautair spook
Machtsmisbruik en normvervaging tieren welig. Vakbonden zorgen voor pensioenpromotie. Een systeem waarbij iemand voor zijn opruststelling nog vlug in een hogere looncategorie gesalarieerd wordt, om zijn pensioen kunstmatig op te laten trekken. Een derde van de inapten, de langdurige arbeidsongeschikten, schrijft ex-spoorbaas Marc Descheemaecker in zijn boek 'Dwarsligger' woont in Henegouwen. Mits controle op het misbruik zou dit een besparing opleveren van 30 miljoen euro. Maar naast de grote bonden gijzelen ook microgroepjes als de ASTB-SACT, met aan het hoofd een linkse militante cafébaas, liever de reiziger om dergelijk misbruik te laten voortwoekeren. Het communautaire spook is nooit ver weg. Een tachtigtal vrijgestelden zijn corporatistisch benoemd, want vrije verkiezingen bestaan er niet, vazalliteit wordt beloond met directiefuncties en verhindert vooruitgang.
'De huidige stakingen zijn nog stuiptrekkingen van de macht door een vastgeroest syndicalisme en een verpolitiseerd wanbeleid.'
Het is historisch moeilijk om de trein van de macht te laten ontsporen. Op 22.12.2011 verklaarde spoorman Thierry V. in De Standaard dat hij in zijn 32-jarige loopbaan al 120 keer gestaakt had, en daardoor een half jaar niet gewerkt. Staken zit in de genen van de NMBS. Op blz. 148 van Churchill's biografie van de historica Ingrid Baraitre: 'Op 16 mei 1940 besloot Churchill naar Parijs te gaan. Op elke vraag die hij stelde antwoordde de Franse legertop met een vertwijfelend schouderophalen. Hij vernam dat de Fransen een terugtrekking wensten op de lijn Namen-Waver. Bovendien was er in België een staking van de spoorwegarbeiders aan de gang. Dat bemoeilijkte het transport van de strijdkrachten. Waarop Churchill zei: schiet de stakers neer!' Zelfs een oorlog schijnt de vakbond niet te hinderen. De huidige stakingen zijn nog stuiptrekkingen van de macht door een vastgeroest syndicalisme en een verpolitiseerd wanbeleid.
Dergelijk doorgeschoten profitariaat kon enkel etteren met de medewerking en de medeplichtigheid van de verpolitiseerde directies en raden van bestuur. Die strooiden met uitkoopgeld om hun eigen bevoorrechte posities te vrijwaren. Zitjes in de bestuursraden worden gedaan door de politieke partijen als feodale beloningsschema's voor ideologisch gelijken. Bekwaamheid is meegenomen, een partijkaart prioritair. Toen de socialist Jannie Haeck tot spoorbaas benoemd werd vroeg hij zich af wat hij als CEO de godganse dag moest uitrichten (Dwarsligger, p.44). In zijn manifest "ABX een kluwen van wanbeheer, zakkenvullerij en privatisering" citeert Peter Delsing ex-spoorbaas Etienne Schouppe 'Je neemt ze mee op een vliegtuig naar het filiaal dat ze moeten besturen en je geeft ze wat lekkers te eten, wat drank en een duur hotel, maar je geeft ze vooral geen beheersdocument. Die mensen vroegen daar ook zelden om.'
'Etienne Schouppe heerste jarenlang als een zonnekoning over treinland. In het orkest van verkwistingen speelde hij tegelijkertijd eerste viool en dirigent.'
Schouppe heerste jarenlang als een zonnekoning over treinland. In het orkest van verkwistingen speelde hij tegelijkertijd eerste viool en dirigent. Hij overklaste zelfs Napoleon die al wist dat politiek de kunst is om God zo te dienen dat de duivel er niet kwaad om wordt. De CD&V-er kreeg bij zijn vertrek bovenop zijn jaarwedde van 750.000 euro nog een gouden handdruk van 2 miljoen, omdat hij de NMBS had laten ontsporen met een schuldenberg waarvan er 7.400.000 door de staat moest overgenomen worden on de locomotieven op de rails te houden. Hij was de mefisto achter de miljarden kostende sale &lease back operaties en vooral ABX, de grootste treinroof uit onze geschiedenis. Het pakjesbedrijf NMBS-colli met 2.700 ambtenaren (vooral uit Wallonië) draaide evenveel omzet als verlies en werd door Schouppe omgeturnd tot het transportbedrijf ABX. Hij slaagde er in de verliezen te laten oplopen tot ca. 1.9 miljard, die naar verluidt nog altijd in de boeken van de NMBS staan.
Wie dacht dat na de regeerperiode van Schouppe de trein van spoor zou veranderen, had het verkeerd voor. Karel Vinck werd uitgerangeerd en het kibbeltriumviraat Haeck- Lallemand- Descheemaecker rolde ruziënd over de sporen. De zelfbediening bij de vakbonden duurde voort en werd ruim overtroffen door de graaicultuur bij het kader en de directie, communicerende vaten van cliëntelisme. Een ondoordringbaar kluwen van vennootschappen, vastgoedconstructies en consultingbureaus bleef gedijen in de duistere potgrond van de NMBS, die jaarlijks drie miljard euro cadeau krijgt van de belastingbetaler en toch constant financieel en structureel ontspoort. In 2012 hadden Infrabel, de NMBS Holding en - vervoersmaatschappij zo'n 100 filialen, subfilialen en indirecte participaties.
Het zorgde voor lucratieve geldstromen onder het motto "eigen volk eerst". Zo kreeg de gepensioneerde directeur-generaal Leo Pardon nog een uitloopbaantje bij Euro Immo Star en Herwig Persoons mocht met zijn bvba Battec aan de kassa passeren bij Eurogare, Eurostation en EIS. Voorbeelden legio. Er werden honderden miljoenen betaald aan allerhande consultancy constructies.
In april 2010 kreeg ik via een gunstige wind een gedetailleerd organigram in handen over het reilen en zeilen bij B-Cargo. Terwijl dit NMBS-vehikel 12 miljoen euro verlies per maand incasseerde, gaf het astronomische bedragen uit aan externe consultants die zelfs opliepen tot 350.000 euro per dag. Een bloemlezing van zes pagina's over misbruik, verkwisting en wanbeleid met vennootschappen als Tri Finance, Syntigo, YTOP, SAP... met belangenvermenging door topkaderleden van de NMBS en hun familie, zoals het spoorgesclacht De Brauwer & consoorten.
'De Fyra en de Diabolo waren etterende spoorwonden op een rottend lijk.'
Op 29 juni 2010 kreeg ik het bezoek van de Federale Politie (DGJ/ECOFIN -CDBC) om het document op te eisen.. Ze waren vooral geïnteresseerd in de klokkenluider, de opsteller van het epistel. Ik heb er niets meer over gehoord. De kanker van affairisme blijft wel de rails aantasten. Fyra en Diabolo waren amper etterende spoorwonden op een rottend lijk. Schoepen is een kunst.
De huidige spoorbaas Jo Cornu werd verkast van de groene verkwistingsfabriek Electrawinds naar de NMBS. Hij schreef ooit een mooi sociaal economisch manifest "Struisvogels vliegen niet". Hij hoeft niet te vliegen, we zijn al tevreden als hij de trein kan laten rijden.
Jean Marie Dedecker
|
|
|
