Geachte Heer,
Niettegenstaande uw
batterij aan titels neem ik de vrijheid om u vanaf hier te tutoyeren in plaats
van te vousvoyeren. Ik ben immers zo hard op mijn ziel getrapt door de onzin
die je verkocht hebt in de krant De Tijd van 14 september dat ik moeite heb
om enige vorm van een hoofse beleefdheidsformule te handhaven.
Ik citeer: 'Het
België van vandaag is evenwel niet meer dat van vroeger. Ik ga vaak naar de
Belgische kust. Enkele dagen per jaar ben ik in Middelkerke. Ik stel er helaas
vast dat de tolerantie afneemt. 30 jaar geleden kon ik bij de slager of de
bakker gerust iets in het Frans bestellen. Vandaag wordt dat niet meer
geaccepteerd, dus praat ik Duits. Dat kan blijkbaar wel. Ik vind dat schandalig
belachelijk.'
Dergelijke onzin
doet me in het beste geval denken aan die verwaande Parijse Frog die
zich op het Londense Piccadilly-circus verwonderd afvraagt waarom de Britten de
taal van Molière niet machtig zijn.
De enige die zich
schandalig belachelijk maakt met deze boutade is volgens mijn bescheiden mening
alleen maar jijzelf. Het gevolg van een slip of the tongue? Van een
neut Bokma te veel (iets waarvan ik je wegens je reputatie van nuchterheid
zeker niet zou durven verdenken), of een opstoot van rugklachten?
Dat je de waarheid
geweld aandoet, daar heb ik nog begrip voor, want het behoort tot de politieke
usances in je belastingvrije Brusselse ivoren toren, maar dat je mijn Middelkerkenaars
van onverdraagzaamheid beschuldigt, daarvan gaat mijn bloed koken.
Het is hier aan 't
zeetje inderdaad veranderd, mijnheer de Voorzitter. Het kan verkeren. De
pastoor houdt geen Franse preken meer vanop zijn kansel en de namen op de
statige villa's, zoals "Clos fleuri" en "Papillon",
zijn vervangen door "Huisje Weltevree" en "Ons nestje". De
tijd dat ondergetekende als twaalfjarige jobstudent- bakkersgastje (jawel)
de petits fourkes buigend moest afleveren aan de koeterwaals
sprekende commis de cuisine van het Westend Palace Hotel is al
een tijdje voorbij. Dienstmeisjes mogen buiten de keuken nu ook Nederlands
spreken.
Het zit zo diep in
mijn geheugen, Mijnheer de Voorzitter, omdat al mijn leeftijdgenootjes toen in
de vakantie aan de slag waren, terwijl er bijvoorbeeld een kinderstoet met
slepende schopjes door de straten trok, op weg naar wedstrijd zandkastelenbouw
georganiseerd door de krant Le Soir. Een kinderhand is vlug gevuld
maar onrecht kan levenslang knagen.
We hebben er
nochtans geen trauma aan overgehouden, maar wel enige vorm van zelfbewustzijn
en fierheid. En ook in je geliefde taal van Goethe zou je aan ons tochtgat aan
de Noordzee op de meeste plaatsen vlot kunnen bediend worden, ook al is het in
het steenkool-Duits. Diegenen die nog wat nare herinneringen hadden over het
vier jaar ononderbroken verblijf van uw Duitstalige vrienden zo'n 70 jaar
geleden, liggen ondertussen al onder de zoden.
Als ik in jouw
dwergstaat Luxemburg in het Nederlands drie sneetjes hesp en wat gehakt zou bestellen
dan vrees ik dat ik geen beleg zou hebben op mijn boterham. Alhoewel. Wist je
dat ons West-Vlaams dialect doorspekt is met Franse woorden? Het staat zelfs
met jouw Lëtzebuergs als West-Germaanse taal met Franse invloeden op de lijst
van Langues régionales de France. Zonder enige moeite kun je hier
pistolets, éclairs, frangipannekes en croissants bestellen bij onze bakkers, en
saucissen, américain préparé, filet d'Anvers en Chateubriand bij onze
beenhouwers. Iedereen is hier ook welkom om brood op de plank te krijgen.
We hebben hier zelfs
nog een artisanale brouwer die Jus de Mer stookt van natte
gerst, en een fles cognac of whisky bestellen kun je zowel in het Frans, het
Engels als het Duits. Er zijn hier meer klachten over horecapersoneel dat Nederlands
onkundig is dan omgekeerd, en onze commerçanten zijn zo gewiekst dat ze zelfs
een mondje Russisch zouden mompelen om een fles wodka te slijten.
We zijn ook nog zo
tolerant dat de OCMW's of CPAS(SEN) van Brussel tot Charleroi hun cliënten naar
de kust sturen om dan hier hun leefloon aan te vragen. Het is immers de
verblijfplaats die doorslaggevend is voor een toekenning van een
vervangingsinkomen, ook al is het op een camping, en je hoeft zelfs niet
ingeschreven te zijn in het rijsregister. Dura lex sed lex. De overlast is
daardoor zo overweldigend dat men hier een bepaalde wijk "De
Borinage" is gaan noemen, met huisjesmelkers en uitkeringsprofitariaat als
onvermijdelijk toemaatje. Er staan hier meer Franstaligen op de leefloonlijst
dan Vlamingen.
Wij doen er alles
aan, Geachte Heer Juncker, om deze mensen te laten integreren. We geven
taalcursussen, maar velen zijn zelfs zo verwend dat ze met een doktersbriefje
als alibi niet komen opdagen voor een gratis taalbad. We zorgen voor
voorleesmoeders en rekenvaders die hun koters bijstaan in het maken van hun
huiswerk.
Ons van intolerantie
beschuldigen is dus een grove leugen en een zware belediging, Mijnheer Juncker.
Als alle Walen even bereidwillig het Nederlands zouden aanleren als de
Vlamingen het Frans, waren er in dit land veel minder communautaire problemen.
En aan onze Vlaamse kust is de voertaal Nederlands, tot mijn fierheid, maar
blijkbaar ook tot spijt van wie het benijdt.
Vooraleer je gaat
rond schnabbelen in de rijkelijke graaibaai van het lezingencircuit nodig ik je
uit om nog eens een ommetje te maken naar ons heerlijk polderdorp aan de
waterkant. Je kunt hier nog rustig rondkuieren zonder beveiligingsagenten, die
je volgens je eigen zeggen nodig hebt als je in Brussel over de Grote Markt flaneert.
Ik zal je meenemen naar het Epernay-, het Sohren-, het Büchenbeuren- en het
Rauschenbergplein met een ommetje naar de Ettlingenwijk. Allemaal plaatsen die
genaamd zijn naar Europese stadjes waar onze gemeente al jaren mee verbroederd
is. Met Vresse-sur-Semois hebben we zelfs ook nog een Waalse zustergemeente.
Echt waar, Mijnheer
Juncker. We kunnen dan samen ook eens al onze slagers en bakkers een bezoekje
brengen. Je kunt je bij hen dan meteen verontschuldigen, want je zult versteld
staan hoeveel talen ze zullen spreken om hun waren te slijten aan onze
bevolking van 20.000 zielen en 94 verschillende nationaliteiten. Alhoewel de
goesting onder jouw leiderschap me wel eens overviel, overweeg ik echter nog
geen Middelexit uit de Europese Unie, want je zult zelf nog vlugger Brussel
verlaten hebben dan onze Engelse buren met hun Brexit.
Jean Marie Dedecker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten