Dominique Leroy gaat
in Nederland het dubbele verdienen, en is er verlost van politieke
schoonmoeders en -vaders', schrijft Jean-Marie Dedecker over het vertrek van de
Proximus-ceo naar KPN.
Veertig procent van
de wereldeconomie wordt gedirigeerd door nauwelijks 500 multinationals. Aan het
hoofd daarvan staan CEO's met jaarsalarissen waarmee je alle magen van de
Zimbabwaanse hongerlijders voor de komende eeuw kunt vullen. Meestal bedingen
ze dan ook nog een ontslagvergoeding waardoor hun nakomelingen tien generaties
lang lustig op exotische stranden kunnen rondlummelen. Als we ons afgunst-gen
uitschakelen is het eerste nog voor discussie vatbaar, maar het tweede is
gelegaliseerde diefstal.
CEO's maken
bedrijven meer of minder waard en worden er ook rijkelijk voor vergoed. Ze
zorgen niet alleen voor succes, maar bedrijven worden er ook op afgerekend als
ze falen. Bij vertrek of komst van een goede of een aangebrande bedrijfsbons
reageren de beurzen al als een koortsthermometer. Toen Steve Ballmer ontslag
nam bij Microsoft steeg de beurswaarde van het Amerikaanse IT-bedrijf prompt
met 24 miljard dollar. Axel Miller voerde zo'n nefast beleid bij Dexia dat de
beurswaarde van 11,748 miljard gereduceerd werd tot nul. Toen hij een
uitloopbaantje vond bij d'Ieteren daalden de aandelen van de autohandelaar ook
prompt met 5,5 procent.
De Canadees Hugo
Powell werd ontslagen bij AB Inbev en de beurswaarde steeg ook onmiddellijk met
8,5 %. Toen Carlos Brito aantrad bij de Leuvense bierbrouwer was de
marktkapitalisatie van AB Inbev op 30 juni 2008 een slordige 27,135 miljard
euro. Vijf jaar later, op 20 september 2013 was het meer dan verviervoudigd tot
121,298 miljard euro. Geen wonder dat de familiale aandeelhouders, de
Spoelberch, Van Damme en de Mévius sedertdien jaarlijks miljoenen euro's op de
rekening van de Braziliaan storten. Telkens bedragen waarvoor het bedrijf een
cheque uitschrijft die minimaal één patroon aan inkt van je vulpen kost. In
2017 incasseerden die nobiljons bijvoorbeeld samen 1,4 miljard euro aan
dividenden op hun aandelenpakket bij de biergigant.
Ze worden telkenjare
ook nog een handje extra geholpen door de fiscus. Daarvoor werden politieke
zwaargewichten zoals wijlen premier Jean-Luc Dehaene opgenomen in de Raden van
Bestuur. Deze lui zorgden er bijvoorbeeld voor dat die aandeelhouders een
verlaging van de roerende voorheffing kregen op hun dividenden die naar het
buitenland vloeien. Voor zijn lobbyfiscaliteit werd de ex-premier beloond met
aandelenopties ter waarde van 6 miljoen euro en daar bovenop ook nog jaarlijkse
zitpenningen t.b.v. 80.000 euro. Van schnabbelschaamte bij bedrijven hebben
onze ex-premiers geen last, vraag het maar aan Verhofstadt.
Voor onze
beursgenoteerde staatsbedrijven, zoals Bpost, Belfius en Proximus, en voor
overheidsbedrijven zoals de NMBS zijn onze verantwoordelijke politici minder
kieskeurig. Eigen volk eerst. Het aanstellen van deze CEO's zijn meestal het
resultaat van een politieke koehandel, van taalevenwichten, maar ook van
verloning. Het salaris van onze premier moet hier in principe de bovengrens
zijn voor de wedde van een CEO van een overheidsbedrijf. Deze niet
marktconforme loongrens is ontsproten aan de egaliserende geest van Jean-Pascal
Labille toen hij in de regering Di Rupo minister was van overheidsbedrijven.
Zelf was en is hij nog altijd de absolute mandatenkoning in het graairijk van de
Parti Socialiste met een zitje in elke poot van de socialistische zuil.
Wat op het eerste
gezicht sociaal rechtvaardig lijkt is bij nader inzien dikwijls economisch
remmend, of de gierigheid bedriegt de wijsheid. If you only give
peanuts you only get monkeys. Sommige uitverkorenen zijn onbekwaam en
klimmen zo hoog in de boom tot je hun kont ziet, anderen klauteren naar boven
en springen dan over naar een boom met gouden takken. Een niet-marktconform
loonplafond doet de besten weglopen en de zwakkeren blijven. Het parcours van
Leroy als primus bij Proximus heeft het bedrijf geen windeieren gelegd. Wie bij
haar aantreden in 2014 een aandelenpakketje van het telecombedrijf gekocht
heeft behaalde tot op heden een rendement van 65,1% of 9,3% per jaar.
De officiële smoes
van Domininique Leroy van Proximus om boven de Moerdijk bij de Nederlandse
telecomoperator KPN aan de slag te gaan is dat ze haar vleugels elders wil
uitslaan nu haar beugelbekjes thuis de deur uit zijn. De echte reden is dat het
gras groener is aan de overkant. Ze gaat er het dubbele verdienen, en is er
verlost van politieke schoonmoeders en -schoonvaders. Zo moeten Brusselse
politici, die nog altijd lijken te denken dat GSM 'Geen Snoer Meer' betekent,
nog altijd beslissen over de installatie van het supersnelle 5G-netwerk, en
vooral over de verdeling van de opbrengsten ervan tussen de gewesten.
Afgeschreven politici zetelen er met lucratieve erebaantjes in de raad van
bestuur, en federaal voogdijminister Alexander De Croo wil het bedrijf extra
concurrentie aandoen en op kosten jagen met een vierde mobiele operator. Je zou
voor minder de hoorn op de haak gooien.
Vakbonden liggen
dwars omdat 1.900 jobs vervangen moeten worden door 1.250 digitale nerds. De
syndicale druk is er wel niet zo groot als bij de NMBS, waar vakbondsbonzen
lijken te beslissen wie aangeworven, gepromoveerd en ontslagen wordt, maar het
zorgt wel voor heel wat storing op de lijnen. Over de verkoop met voorkennis
van haar pakketje van 10.840 Proximus aandelen voor een slordige 285.342 euro
hoeft Leroy zich geen zorgen te maken. Er werd daarvoor nog nooit iemand achter
de tralies gezet, en ze kan te rade gaan bij Karel De Gucht die in haar Raad
van Bestuur zetelt. De man is ervaringsdeskundige in die materie, en weet
bijvoorbeeld alles over de handel in Fortis- en Bricsnet-aandelen. Justitie
komt zelden verder dan een seponering van de aanklacht, of die nu van de
beurswaakhond FSMA komt of van Nasdaq Europe.
Alhoewel haar
basiswedde van 523.000 euro bij Proximus zo'n 13,65 keer hoger ligt dan het
gemiddelde salaris bij een werknemer van het telecombedrijf, zal Leroy bij KPN
het dubbele in haar brooddoosje krijgen. Koen Van Gerven, de blunderdirecteur
van de zieltogende Bpost, kreeg zopas met een gouden handdruk nog een
ontslagvergoeding van 500.000 euro van zelfgenoegzame politici die handjeklap
met het kapitaal van de burger spelen. Het aandeel van Bpost zakte tijdens zijn
bewind van 27 naar 9 euro. Een aderlating van miljarden euro's maar toch een
premie om te falen. Begrijpe wie kan.
Een half miljoen
voor een scorende spits als Dominique Leroy is een dikke boterham, maar het is
nauwelijks het loon van twee maanden voor een speler als Chadli bij voetbalclub
Anderlecht. RSCA is geen overheidsbedrijf zal je zeggen, maar het wordt wel
rijkelijk gesubsidieerd met belastinggeld. Zo moet Coucke minder sociale
bijdragen betalen op Kompany's jaarwedde van 3 miljoen euro dan Proximus op het
salaris van een poetsvrouw. Die lui zijn dan nog zo immoreel dat ze tijdens de
rust van een sjotterswedstrijd een contract tekenen voor een transfert naar de
tegenstander voor een eurootje meer.
Nu Leroy door de
vakbonden eigenlijk al gedegradeerd is tot CEO in lopende zaken zou ze nochtans
ook rustig haar termijn bij Proximus tot eind dit jaar kunnen uitdoen, net
zoals veel werknemers gedurende hun opzegperiode aan de slag blijven.
Wielrenner Philippe Gilbert tekende twee maanden geleden al een contract bij
Lotto-Soudal en blijft tot het einde van 2019 rondfietsen in het truitje van
Deceuninck-Quick Step.
Ik hou me bij de
wijze woorden van Ignace Van Doorselare, de ex-CEO van lingerieverkoper Van de
Velde, en de huidige baas van pralineboer Neuhaus, die vorige maand in De Tijd
het volgende schreef: 'De economische waarde van een samenleving hangt af van
de kwaliteit van haar bedrijven. Zonder sterke bedrijven zijn er minder
tewerkstelling, minder fiscale bijdragen en minder samenleving. Daarvan hangen
de jobs en het welzijn van onze kinderen af. De kracht van elk bedrijf hangt
zeker af van de werknemers - ik respecteer iedereen die zijn best doet- maar
nog meer van de leiding. De cultuur die zij neerzet en de keuzes die ze maakt,
stralen af op elke werknemer, klant en aandeelhouder. Wie op dat principe
compromissen sluit is onverantwoord bezig.'
Een wijs man, die
Ignace.
Wedden dat KPN
volgend jaar een overnamebod doet op Proximus?
Jean Marie Dedecker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten