Als minister Turtelboom een lijk in de elektriciteitskast vindt, heeft ze haar huiswerk niet gemaakt. Het rapport van de SERV (de Sociaal Economische Raad van Vlaanderen)dat een groen gat in de schatkist voorspelde van 1,8 miljard euro (en niet 1,7) lag al op alle politieke partijcenakels en de regeringsbanken in MAART 2014. Het ging in de lade en alle partijen gingen collectief op het deksel van de doofpot zitten tot na de verkiezingen van 23 mei. Meer zelfs, de Vlaamse Regering besliste nog "en stoemelings" om een dubieuze 4 miljard euro groenestroomcertificaten (GSC) toe te kennen aan een paar biomassacentrales, en de Federale Regering verhoogde vlug nog de GSC-prijs voor windmolens op zee. Zuiver kiezersbedrog. Alle partijen hebben boter op het hoofd, maar als groene Farizeeërs hebben ze nu last van intellectuele winderigheid en geheugenverlies.
Het energiedossier is geen economisch maar een politiek dossier met als
leidraad politieke zelfbediening tot in het absurde. De Paarse regering met op
kop Steve Stevaert, die als bestuurder bij Interelectra en later bij Infrax
& Elia het groene manna ontdekt had, dokterde het systeem uit van de GSC's.
Met woekersubsidies werden industriële plantages zonnepanelen en windmolenparken
geplant. De SP.A richtte zelfs de VZW Curieus op om zelf, met hun ministers als
handelsreizigers, in eigen beheer zonnepanelen te verkopen. Voor het smeer likt
de rode kat de kandeleer. Freya was de handpop en Johan en Steve de
poppenspelers. De N-VA stampte de Vlaamse Energiemaatschappij uit de grond om
een apparatsjik een bijbaantje als CEO te bezorgen bij het nutteloos
subsidievehikel van 515 miljoen euro. Als je Paul Desender (stichter van
Electrawinds en C.V.Groenkracht) op je Brugse NVA- mandatenlijst hebt, leer je
vlug bij. Een dochterbedrijf van Electrawinds, met Johan Vande Lanotte aan het
roer, kreeg 1,5 miljoen euro subsidie om op het exotische eiland Sao Tome 3500
ha natuurgebied te kappen, te verschepen en dan hier in de oven te gooien voor
GSC's. enz. "Le ridicule ne tue pas".
Ook de distributienetbeheerders, die één derde van onze elektriciteitsprijs incasseren, beheersen de dynamiek van de zonnecultus en de kunst van de windhandel: het kopen van gebakken lucht om het aan de overheid te verkopen in ruil voor belastinggeld. Hun Raden van Bestuur zijn dichtbevolkt met politici van allerlei pluimage die even blind en inhalerig zijn als hun soortgenoten bij het ter ziele gegane Dexia.
GROEN, dat traditioneel veel lippendienst bewijst aan de armen, sluit ook de ogen voor de plundering van de consument omdat het voor haar een zondebelasting is voor de Klimaatreligie. Wie niet horen wil moet voelen.. Wie kritiek heeft, vloekt in de klimaatkerk. Deze nieuwe milieugodsdienst combineert de morele superioriteit van haar geloof met wettelijke bevoegdheden en met de belastingpotten van de overheid. Windmolens zijn de minaretten van de zonneaanbidders. Wie tegen de wind plast krijgt de spetters in zijn gezicht en wordt weggezet als conservatief zuurbekje, of - erger nog - adept van de olie- of kernlobby. De oversubsidiëring van de "duurzame" energie heeft de klassieke centrales (kolen, gas, nucleair) doen sluiten wegens gebrek aan rentabiliteit of weggepest door een regeltjeskermis. Wie investeert immers nog in zijn winkel, als hij weet dat hij over enkele jaren zijn deuren zal moeten sluiten, het lot van Doel en Tihange? Electrabel, onze energie-melkkoe die hier de weiden afgraast maar gemolken wordt in Frankrijk,werd terecht een stuk gedemonopoliseerd. Maar het werd ook gedemoniseerd door politici uit plat electoraal gewin en uit winstbejag voor hun eigen industriële groene achterban. Nu staat er een winterse black-out voor de deur staat. Misdadig en schuldig verzuim. We betalen ons blauw aan groene energie, maar lachen straks groen en blauw van de kou.
En het wordt nog erger. De huidige schuldenberg van 1,7 miljard is amper een storm in een glas water in vergelijking met de tsunami die uit de Noordzee komt aanrollen. Van de zeven geplande windparken op de Thorntonbank zijn er nog maar twee productief, C-Power en Belwind. Je hoeft maar de jaarrekeningen van deze nieuwe milieukapitalisten uit te pluizen om te weten dat windenergie zeker geen windeieren legt voor de windboeren.
C-Power had in 2013 een omzet van 141,4 miljoen euro, waarvan amper 43 miljoen door verkoop van elektriciteit en 94,6 miljoen door groenestroomcertificaten! Het leverde een geconsolideerde bedrijfswinst op van 61,5 miljoen euro en een winst voor belasting van 16,5 miljoen euro. Belwind haalde een omzet van 98 miljoen euro, waarvan 67,6 miljoen uit GSC's, en inde een nettowinst van 11,4 miljoen euro.
Een bedrijf dat twee derde van haar omzet uit subsidies haalt is geen economische toegevoegde waarde maar gelegaliseerde oplichting. Het Nederlands Centraal Planbureau berekende dat offshore windturbines door de zwendel met CO² emissierechten miljarden kosten en geen milieuwinsten opleveren. Arbeidsplaatsen levert het ook niet op: 9 bij C-Power en 7 bij Belwind. De groenestroomtijdbom tikt voort. Windmolens op zee zijn jackpotten voor de windboeren en driearmige bandieten voor de belastingbetaler. Johan Vande Lanotte( met diverse belangen in alle offshore- windmolenparken) en Marc Verwilghen verhoogden in 2005 de prijs van GSC's voor windenergie op zee van 90 naar 107 euro en verdubbelden de garantietijd voor uitbetaling van 10 naar 20 jaar. Een kostprijs van 700 miljoen euro per jaar! Het pluimen van de schatkist zal op volle offshore windkracht 14 tot 16 miljard euro kosten. Voor dit bedrag bouwt men twee nieuwe kerncentrales: de goedkoopste elektriciteit, geen CO² en...zonder subsidies.
Word ik nu in de ban geslagen? Geëxcommuniceerd als ketter door de Kerk van de klimaatreligie?
Jean Marie Dedecker
Ook de distributienetbeheerders, die één derde van onze elektriciteitsprijs incasseren, beheersen de dynamiek van de zonnecultus en de kunst van de windhandel: het kopen van gebakken lucht om het aan de overheid te verkopen in ruil voor belastinggeld. Hun Raden van Bestuur zijn dichtbevolkt met politici van allerlei pluimage die even blind en inhalerig zijn als hun soortgenoten bij het ter ziele gegane Dexia.
GROEN, dat traditioneel veel lippendienst bewijst aan de armen, sluit ook de ogen voor de plundering van de consument omdat het voor haar een zondebelasting is voor de Klimaatreligie. Wie niet horen wil moet voelen.. Wie kritiek heeft, vloekt in de klimaatkerk. Deze nieuwe milieugodsdienst combineert de morele superioriteit van haar geloof met wettelijke bevoegdheden en met de belastingpotten van de overheid. Windmolens zijn de minaretten van de zonneaanbidders. Wie tegen de wind plast krijgt de spetters in zijn gezicht en wordt weggezet als conservatief zuurbekje, of - erger nog - adept van de olie- of kernlobby. De oversubsidiëring van de "duurzame" energie heeft de klassieke centrales (kolen, gas, nucleair) doen sluiten wegens gebrek aan rentabiliteit of weggepest door een regeltjeskermis. Wie investeert immers nog in zijn winkel, als hij weet dat hij over enkele jaren zijn deuren zal moeten sluiten, het lot van Doel en Tihange? Electrabel, onze energie-melkkoe die hier de weiden afgraast maar gemolken wordt in Frankrijk,werd terecht een stuk gedemonopoliseerd. Maar het werd ook gedemoniseerd door politici uit plat electoraal gewin en uit winstbejag voor hun eigen industriële groene achterban. Nu staat er een winterse black-out voor de deur staat. Misdadig en schuldig verzuim. We betalen ons blauw aan groene energie, maar lachen straks groen en blauw van de kou.
En het wordt nog erger. De huidige schuldenberg van 1,7 miljard is amper een storm in een glas water in vergelijking met de tsunami die uit de Noordzee komt aanrollen. Van de zeven geplande windparken op de Thorntonbank zijn er nog maar twee productief, C-Power en Belwind. Je hoeft maar de jaarrekeningen van deze nieuwe milieukapitalisten uit te pluizen om te weten dat windenergie zeker geen windeieren legt voor de windboeren.
C-Power had in 2013 een omzet van 141,4 miljoen euro, waarvan amper 43 miljoen door verkoop van elektriciteit en 94,6 miljoen door groenestroomcertificaten! Het leverde een geconsolideerde bedrijfswinst op van 61,5 miljoen euro en een winst voor belasting van 16,5 miljoen euro. Belwind haalde een omzet van 98 miljoen euro, waarvan 67,6 miljoen uit GSC's, en inde een nettowinst van 11,4 miljoen euro.
Een bedrijf dat twee derde van haar omzet uit subsidies haalt is geen economische toegevoegde waarde maar gelegaliseerde oplichting. Het Nederlands Centraal Planbureau berekende dat offshore windturbines door de zwendel met CO² emissierechten miljarden kosten en geen milieuwinsten opleveren. Arbeidsplaatsen levert het ook niet op: 9 bij C-Power en 7 bij Belwind. De groenestroomtijdbom tikt voort. Windmolens op zee zijn jackpotten voor de windboeren en driearmige bandieten voor de belastingbetaler. Johan Vande Lanotte( met diverse belangen in alle offshore- windmolenparken) en Marc Verwilghen verhoogden in 2005 de prijs van GSC's voor windenergie op zee van 90 naar 107 euro en verdubbelden de garantietijd voor uitbetaling van 10 naar 20 jaar. Een kostprijs van 700 miljoen euro per jaar! Het pluimen van de schatkist zal op volle offshore windkracht 14 tot 16 miljard euro kosten. Voor dit bedrag bouwt men twee nieuwe kerncentrales: de goedkoopste elektriciteit, geen CO² en...zonder subsidies.
Word ik nu in de ban geslagen? Geëxcommuniceerd als ketter door de Kerk van de klimaatreligie?
Jean Marie Dedecker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten