Volgens de Franse denktank Fondapol werden er de laatste 40 jaar 34.000 terreuraanslagen gepleegd. Gemiddeld 850 per jaar met dagelijks gemiddeld 11 doden. Islamisme is al jaren de dodelijkste vorm van terrorisme, van de markt in Karachi tot in een schooltje in Beslan en op de zeedijk van Nice. Het Midden-Oosten is de vechtkooi van de wereld geworden en door wegkijkende zoetwaterpolitici werd het een Europees importproduct met de godsdienstvrijheid als alibi. De monsterlijke plofbaarden die onze beschaving willen vernietigen en naar de Syrische zandbak vertrokken om daar het islamitisch Kalifaat met massamoordpartijen te vestigen, leden een smadelijke nederlaag, en willen nu terugkeren naar het goddeloze westen. Er gaat geen week voorbij of ons EQ en onze traanklieren worden aangesproken over het lot van die IS-beulen, hun pikzwarte weduwen en hun kroost, die nu gevangen zitten in Syrië.
In ons land hebben we al activistische rechters gehad die dwangsommen uitspraken om de overheid te verplichten die oorlogsmisdadigers te repatriëren met belastinggeld. Zwarte toga's met een hoge profileringsdrang eisen zelfs 7.500 euro per dag van de overheid als hun jihadi-klienten niet mogen terugkeren. Boven de Moerdijk heeft men de knoop al doorgehakt. 23 vrouwelijke Syriëgangers en hun 56 kinderen pogen er ook vanuit Syrië terug te polderen. Eentje betuigde bijvoorbeeld haar sympathie met de aanslagen op Charlie Hebdo en velen hielpen hun mannen bij de verkrachting van de Jezidi-slavinnen. Het Hof van Beroep in Nederland besliste dat de overheid niet verplicht is om ze terug te halen, en dat de staat in internationale betrekkingen een grote vrijheid heeft om naar eigen inzicht te opereren. Krapuul in soepjurken dat onze rechtstaat en samenleving met geweld wil opblazen, en in Zaventem en Maalbeek al de daad bij het woord heeft gevoegd, mag voor mij het recht verliezen om beroep te doen op dezelfde rechtstaat om hun hachje te redden.
De politieke islam is geen ideologie die op een paar maanden uitdooft.
Vorige maand nog hielden de Koerden minimum 17 Belgische mannen, 35 vrouwen en 68 kinderen van IS-families vast. Dezen trachten nu op de loop te gaan uit detentiekampen als Al-Hol en Ain Issa naar Turkije.
Die laatste schoonzusjes zijn recidivisten. In 2013 volgden ze hun echtgenoten naar de terreurgroep Majilis Shura Al-Mujahedin. Toen hun beulen gesneuveld waren keerden ze eventjes naar ons land terug om hier te bevallen. Dan trokken ze opnieuw naar Syrië om te hertrouwen en hun taak als zoontjesfabriek van het IS-kalifaat terug op te nemen. Om te ontsnappen naar Turkije kregen ze hulp van een Belgisch netwerk dat over de juiste contacten beschikt en geld verschaft om smokkelaars te betalen. Voor 4.500 euro per persoon of 6.000 per een gezin wordt je er door een mensenhandelaar al over de schreef gebracht. Er wacht hen hier een celstraf van nauwelijks vijf jaar, als ze dan al niet vervroegd mogen vrijkomen.
Belgische IS-beulen krijgen hier veel te lage celstraffen beweert zelfs federaal procureur Fréderic Van Leeuw. Alleen al omdat we niet naar Assisen kunnen met deze processen, riskeren ze geen tien maar vijf jaar cel. De Belgische justitie heeft noch de middelen, noch de tijd om hen te berechten, laat staan dat er nog een rogatoire commissie op de been zou gebracht worden om in het Syrisch kruitvat bewijzen te gaan verzamelen om deze criminelen te berechten. Het Parket kan dus alleen maar de deelname aan een terroristische organisatie hard maken in plaats van deelname aan moordpartijen. Als je hier iemand vermoordt en verkracht krijg je 15 jaar tot levenslang. Als je in Syrië andersgelovigen hebt gekruisigd, de keel overgesneden, levend verbrand of in een kooi ondergedompeld in een bad tot de verdrinkingsdood, sta je hier na maximum 5 jaar cel terug buiten op de stoep. Het kan nog driester. Een onlangs veroordeelde teruggekeerde weduwe van een IS-jihadist mag van een activistische rechter een jaar niet op de sociale media tokkelen en krijgt verder de opschorting van haar straf. Otman B. die aan de zijde vocht van zijn IS-vriend Abdelhamid Aboaaoud - de regisseur van de aanslagen in Parijs - werd hier tot 4 jaar cel veroordeeld en uitgewezen naar Marokko. Hij gaat in beroep: hij zegt dat hij HIV heeft en niet de nodige verzorging kan krijgen in de Magreb. In zijn thuisland is de bajes immers geen doorgangshotelletje. Hoe blond en wereldvreemd kan justitie zijn.
Een persoonlijk verhaal van een kind activeert de traanklieren, doet ons bloed koken en genereert valse morele verontwaardiging. De goededoelenindustrie met haar multiculturele gemeenschapsdenkers en zielenknijpers speelt daar samen met de media gretig op in. Het is moeilijk om organisaties als Child focus te bekritiseren zonder van gevoelloosheid beschuldigd te worden, maar als ik al een specialist als Montasser Alde'emeh hoot zeggen dat 'deradicalisering van teruggekeerde Syriëstrijders geen bal' helpt. Dan denk ik: beter voorkomen dan genezen.
Naïviteit is de moed van een lafaard. De politieke islam is immers geen ideologie die op een paar maanden uitdooft of een religie die met een lesje in multiculturele verdraagzaamheid van het bord geveegd wordt. Alhoewel heel wat kinderen al besmet kunnen zijn met achterlijke religieuze excessen, zouden we piepjonge kalifaatpeuters toch perfect kunnen terughalen als de wettelijke verplichting niet zou gelden om ook hun moeders te repatriëren. Door zich te beroepen op Kinderrechtenverdrag of art.3 (non refoulement) en art.8 (het recht op een familiaal leven) van Het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, is het repatriëren van hun koters echter ook een ticket naar de vrijheid voor hun moeders en zelfs hun vaders, die niet zelden monsterlijke daden op hun kerfstok hebben. Het is misschien wel een moreel minimum om weeskinderen terug te halen, maar dan onder de voorwaarde dat we hen dan kunnen onderbrengen in een gezin dat hen niet besmet met de uitwassen van het jihadisme. Met een andere naam op je geboortekaartje dan Shaheed ('martelaar') of Mujahid ('strijder') kom je al een heel eind verder in de beschaafde wereld.
Om onze angsten te bedaren heeft de staat een enorm emotioneel terreurtheater gecreëerd met een eigen poppenkast aan veiligheidsmaatregelen die op termijn meer ergernis oproepen voor de burger dan duurzame oplossingen bieden. Het efficiëntste antwoord op terrorisme is een accurate inlichtingendienst, clandestiene acties tegen de financiële netwerken die terrorisme voeden, en zware straffen voor de oorlogsmisdadigers. Maar door een keurslijf van (inter)nationale wetten en verdragen ligt de overheid hier zelf aan de enkelband. Het is een vals argument om te beweren dat de moslimbeulen met een bommengordel om hun middel terugkomen als we ze in de handboeien niet zelf terughalen. Wie in Thailand of Singapore drugs smokkelt riskeert de doodstraf en wordt daar berecht. Wie in de zandbak van het Midden-Oosten oorlogsmisdaden pleegt riskeert de galg.
Apnews meldt deze week dat Assad speciale terrorisme-rechtbanken gaat oprichten. Laat die beulen daar maar bungelen.
Jean Marie Dedecker