Jean-Marie Dedecker neemt ons
onderwijs onder de loep: 'Pretpedagogie werd de heilsleer terwijl leraars
alleen maar les willen geven en verlost willen worden van hun administratieve
lasten.'
Met de regelmaat van de klok komen er
onheilstijdingen over ons onderwijs aangewaaid. De inspectie buist nu de helft
van de secundaire scholen, en de wijsneuzen van het Ministerie van Onderwijs
kwamen deze week na enkele Leuvense professoren ook met een even vernietigend
rapport vol zelfbeklag, maar zonder schuldbekentenis.
Men experimenteert er nu met
eerstegraadsscholen en een vierjarige bovenbouw, en met dialoogscholen als
multiculturele capitulatie. We experimenteren ons onderwijs kapot. In het
schooljaar 2016-17 haakten 806 directeurs van basisscholen af wegens de
administratieve rompslomp, en op 20 maart kregen we de grootste onderwijsbetoging
te zien van de laatste halve eeuw. De tijd voor leesinstructie is ondertussen
gedaald van 146 naar 84 uur, en op 10 jaar tijd is er meer dan een half jaar
achterstand gecreëerd in begrijpend lezen. Uit een PIRLS-studie blijkt dat we
qua leesvaardigheid teruggevallen zijn tot de 32ste plaats,
de scherpste daling wereldwijd, Nederland staat op de twintigste plaats en
Rusland voert dit klassement aan. In 2003 stonden we nog op de derde plaats.
Voor wiskunde stonden we toen zelfs bovenaan het klassement. En volgens de
Thomas More-studie is ook de technische leesvaardigheid achteruitgegaan. Uit de
PISA-studie bij 15-jarigen en uit de LVS-toetsen bij basisschoolkinderen blijkt
dat we ook flink gezakt zijn voor wiskunde, en het systeem van outputfinanciering
heeft zelfs onze universitaire diploma's gedegradeerd. Van alle landen in het
PISA-onderzoek hebben onze kinderen het laagste ambitieniveau. Van 1 op 3
sterke leerlingen ging het naar 1 op 5.
Op een paar decennia tijd zijn we er
in geslaagd om een van de beste onderwijssystemen van de 38 OESO-landen (Organisatie
voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, nvdr.) onderuit te laten
halen tot een middelmatig niveau. De grote voorsprong die Vlaanderen begin deze
eeuw nog had op Wallonië in leesvaardigheid, is gehalveerd. Niet omdat de Walen
talenknobbels geworden zijn, verre van, maar omdat ook het Vlaams Katholiek Onderwijs
in vrije val gegaan is. Het Gemeenschapsonderwijs (GO!) stond al langer
onderaan de ladder. Het enige antwoord van Lieven Boeve, directeur van de
Katholieke onderwijszuil, was het schrappen van... een lesuur Nederlands.
De maniakale focus op gelijke kansen
van kleurenblinde politici en allerhande pedagogen, sociologen en
onderwijsegalitairen is volgens mij een grote oorzaak van die negatieve
spiraal. Koukleumende kampeertoestanden aan de schoolpoort - ze bestaan nog -
zijn nog het gevolg van het inschrijvingsrecht van ex-Open-VLD-minister Marleen
Vanderpoorten, voor wie diversiteit belangrijker was dan onderwijs. Het Gelijke
Onderwijs Kansenbeleid van Frank Vandenbroucke (SP.A) met allerhande
financieringsparameters rond de sociale toestand en de multiculturaliteit van
de leerlingenpopulatie heeft de ontwaarding van diploma's in de hand gewerkt.
Gelijke kansen moesten gelijke uitkomsten worden voor de profeten van de
gelijkheid zoals de socialistische onderwijsminister Pascal Smet (SP.A).
Onderwijs moet echter in de eerste
plaats dienen om te onderwijzen en niet als herverdelingsmechanisme of
diversiteitsmotor, nu lijkt het wel omgekeerd. Vroeger schreef je op je
examenblad dat één plus één twee is, en je kreeg tien op tien. Vandaag mag je
invullen dat het drie is, en je krijgt als het ware al vijf op tien, evenals
een sterretje omdat je al je naam hebt ingevuld. Leraars mogen geen eisen meer
stellen aan de leerlingen, ze mogen niet meer evalueren met punten maar moeten
grijpen naar paaiende sterretjes. Lessen moeten opgeleukt worden, binnen de
interessesfeer van de leerling, pure theorie is uit den boze. Er mag ook niet
meer gestraft worden, maar door straffeloosheid werd de voedingsbodem voor
dwaasheid gevoed. Iemand bij zijn nekvel grijpen werd taboe. Helikopterouders
hebben meer invloed bij de inrichtende macht dan de leraarskamer. Sommige
klassen werden vergaderbakjes van leerlingen met rugzakjes, van dyslexie tot
gewelddadig gedrag en spraakproblemen. Het nobel idee van het M-decreet
waardoor leerlingen met een beperking in een gewone klas les mogen volgen,
belastte niet alleen het leerprogramma maar vooral de leraars, ten koste van de
kwaliteit.
Preoccupatie voor minderheidsgroepen
zorgde naar mijn mening voor kwaliteitsverlies door een voortdurende
nivellering omlaag: weg met het aso, weg met de klassieke talen... We kregen
domein- , dialoog- en doorstroomscholen en een matrix van studiedomeinen. Mede
door de strijd voor de leerling tussen de onderwijsnetten werd de lat zo laag
gelegd dat je al een geoefend limbodanser moet zijn om eronderdoor te kruipen,
en een koppige ezel om er niet over te willen stappen. Pretpedagogie werd de
heilsleer terwijl leraars alleen maar les willen geven en verlost willen worden
van hun administratieve lasten. Feiten werden herleid tot weetjes, en
leerlingen mogen niet meer gepijnigd worden met grammaticale regeltjes, terwijl
onderwijs moet gaan over cognitieve vaardigheden zoals rekenen en lezen. De
eindtermen zijn de laatste twee decennia nochtans niet gewijzigd, alleen de
pedagogische trajecten en de leerplannen om de eindtermen te bereiken werden
veranderd tot een wanverhouding tussen kennis, vaardigheden, attitudes en
andere dubieuze hersenspinsels. De handboeken werden zelfs nooit geëvalueerd.
Excelleren aan de universiteit werd
ook stilaan taboe. Ze worden immers gefinancierd op basis van het aantal
leerlingen dat een einddiploma behaalt, niet op basis van kwaliteit. De
multiculturele diversiteitsbalans is ook daar doorgeslagen. UA-rector Van
Goethem wil ingangsexamens bijvoorbeeld niet bindend maken omdat universiteiten
anders 'witte' bastions zouden worden. Zo worden de intellectuele normen
gedevalueerd in naam van de diversiteit. Volgens mij werd om tegemoet te komen
aan de achterstand van buitenlandse nieuwkomers het onderwijs door ideologische
dogmaboeren herleid tot een speelplein van multiculturele promotie en politieke
correctheid.
Ons land spendeert 5,3 % van haar
bruto binnenlands product aan onderwijs, in de OESO-landen is dat gemiddeld
amper 4,5 %. Vlaanderen investeerde in 2002 circa 7,2 miljard euro in het
onderwijs. In 2019 is dat opgelopen tot 13,9 miljard euro. Dit is een derde van
de Vlaamse begroting. Drie vierde daarvan gaat naar de Katholieke Koepel.
Lieven Boeve, onderwijspaus van de Guimardstraat, is de echte minister van
onderwijs en CD&V-er Hilde Crevits is zijn handpop.
Met de
dialoogscholen zette Boeve de laatste stap naar de zelfdestructie van zijn
katholiek onderwijs.
Ook aan onderwijzers is er in wezen
geen gebrek: voor 1,17 miljoen leerlingen staat er 1 personeelslid per 8,4
kinderen klaar. Net zoals het loon ligt dit ver boven het OESO-gemiddelde.
Verder staat onze leerkrachten ook minder uren in de klas dan hun collega's in
andere landen, in het lager secundair gemiddeld 22 uren per week. Alleen worden
ze verkeerd ingezet en met planlast, verschillende leerlijnen en diverse
moedertalentalen overstelpt. Jonge onderwijzers moeten per week soms meer
pendelen tussen verschillende scholen om hun uurrooster vol te krijgen dan
handelsreizigers tussen hun klanten. De vakantieperiode betekent voor hen
werkloosheid. Eén op de drie stopt voor het vierde schooljaar voor de klas. Ze
geven soms meer opvoedingsondersteuning dan les, en treden zelfs op als
vervangouder voor onhygiënische kinderen. Zorgleerkrachten, zorgcoördinatoren
en kinderverzorgsters zijn nu courante onderwijsjobs. Zo'n 327 scholen hebben
geen gediplomeerde turnleraar, maar in een basisschooltje met 34 leerlingen in
mijn eigen gemeente moet men aparte godsdienstleraars betalen voor respectievelijk
drie katholieke koters, voor twee protestantse, en nog een extra voor twee
kinderen die niet-confessionele zedenleer volgen, evenals een imam voor
welgeteld één moslim. Met de dialoogscholen zette Boeve de laatste stap naar de
zelfdestructie van zijn katholiek onderwijs.
Na vijftien jaar afbraak is het tijd
voor verandering. Onze klimaatbrossers gaan nu met Uber naar de Starbucks om
met gratis internet op hun iPhone, die ze bij Amazon hebben gekocht, op
facebook te klagen over het kapitalisme. We kunnen ze om te beginnen al
eventjes bijlessen laten volgen in economie, klimaatgeschiedenis, fysica en
aardrijkskunde.
Jean Marie Dedecker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten