Iedereen aan de gas

(verschenen in P-magazine oktober 2012)

Uit het leven gegrepen. Op 7 april werd de 82-jarige Denise het slachtoffer van een home-jacking. Het was een achtste keer in een korte tijdspanne dat een gelijkaardige overval gebeurde in het appartementsgebouw. Van extra bewaking of opsporen van de misdadigers is er tot op heden geen nieuws. ’s Anderendaags 8 april stond Denise in het Oostendse Leopoldpark twee boterhammen te verkruimelen: “voor de mussen, in een beschermd hoekje, zodat de meeuwen er niet bij konden”, vervolgt het gekwetste oudje haar verhaal. Plots springt een agente in burgerpak uit het struikgewas om het verbouwereerd mensje te verbaliseren voor haar misdaad: het voederen van mussen. Op 1 september kreeg Denise een boete in haar bus van 59 euro en daar bovenop een aanslagbiljet van 125 euro “belasting op het weghalen en verwijderen van afvalstoffen”. Een Gemeentelijke Administratieve Sanctie. 

Sedert de GAS-boetes ingevoerd werden kennen onze pakkemannen hun prioriteiten: het vullen van de gemeentekas. Voor dergelijke gevallen moet slachtofferhulp en psychologische bijstand verleend worden, maar dan voor de politie. Na de oudjes zijn nu ook de 14-jarige delinquenten aan de beurt. Van kattenkwaad naar erger. Van vogelverschrikker naar kleuterleider. Wie in de Hasseltse politiezone HaZoDi op de leuning van een bank zit of in zwembroek op een pleintje een basketballetje opgooit moet aan de GASkassa passeren. Behalve op het veld van RSC Anderlecht bestaan er in de 19 Brusselse gemeenten, negentien verschillende boetes om te spuwen op de straatstenen.

Toen ik als kind met mijn fiets op trottoir reed moest ik van de veldwachter honderd regels straf schrijven. Vader verdubbelde nog het tarief. Op het plassen in het wijwatervat in de kerk stond een patriarchale rammeling want dat was er ver over. Toen had je nog opvoeding en sociale controle. Nu heb je camera’s om de straatanarchie te detecteren, niet om ze bij te sturen, want straffen mogen absoluut niet meer afschrikken en de politierechter heeft het te druk met verkeerszondaars. Dan maar de portemonnee als pedagogisch alibi. Justitie is nu gemeentelijk speelgoed. De burgemeester speelt sheriff en duwt op het GASpedaal. Alhoewel. De helft van de GASboetes voor winkeldiefstallen wordt in Antwerpen  niet betaald, ofwel door het OCMW bijgepast voor onvermogende draaideurcriminelen. De “haves” moeten opdraaien voor de straffeloosheid van de “have nots”.
De grondwettelijke scheiding der machten wordt herleid tot een vodje papier. Ons rechtvaardigheidsgevoel wordt gemeten met een flitspaal, een parkeermeter en een GASboete . altijd kassa.

Jean Marie Dedecker