Archief

maandag 8 juni 2020

In ons tochtgat aan de Noordzee is iedereen bevoegd, maar niemand aansprakelijk

Eeuwenlange overheersing door vreemde mogendheden (en de laatste 190 jaar door een Waalse minderheid) hebben van Vlamingen een underdogvolkje gemaakt dat per definitie zijn losers lauwert. Het zit in ons DNA. Anders dan met deze genetische code kan ik onze slaafse volgzaamheid niet verklaren. Hoe je het ook telt of meet, we staan wereldwijd altijd op het podium, zowel in de telling van het aantal coronaslachtoffers per 100.000 inwoners als in de pop poll van oversterfte. Toch bejubelen we kritiekloos de virologen en epidemiologen die ons moesten behoeden tegen de Covid-19pandemie. Als Tegnell, de nationale viroloog van Zweden, al zijn excuses aanbiedt voor de helft van het aantal slachtoffers ten opzichte van hier, moet Marc Van Ranst op zijn blote knieën naar Canossa.

Onze media zijn echter kritiekloos gereduceerd tot een applausmachine. Een regimepers die ons emotioneel plat moet masseren om de uitwassen van de lockdown verteerbaar te maken, en de angst voor een onzichtbare vijand op peil te houden. Van de rolatorgymnastiek van Saartje Vandendriessche op de treurbuis krijg ik ondertussen bij mijn middagdutje zelfs nachtmerries. Onze pretletterbrigade drukt al een paar maanden onophoudend dunne kranten met dikke chocoladeletters om onze academische witte jassen te lauweren. Straks worden enkelen nog in de adelstand verheven, hermelijn op een witte jaskraag. In de oudheid werd de boodschapper gedood die het slechte nieuws bracht.

In Italië huilt het hele volk van de knie tot diep in het puntje van de laars. Hier worden de virologen, die ons moest behoeden voor de slechte statistieken, kritiekloos op het schild gehesen. Aan de deugtafel van elk nieuws- of praatprogramma schoven ze stoetsgewijs aan, niet zelden met tegenstrijdige verklaringen en angstige diagnoses.

De saga over de mondmaskers leest als een blunderboek met de bladgeur van witteboordencriminaliteit. PowerPoints zonder power en zonder points, contact tracing, testing... name it and you can blame it. Geen lijken in de kast, maar massagraven in de kelders. Stuk voor stuk beschamende meesterwerken van zoetwaterpolitici die zich lafhartig verscholen achter de rug van een stoeterij aan epidemiologen en virologen.

Twijfel, vergissingen, en in het duister tasten behoren tot de wetenschap, en achteraf verklaren is goedkoop, maar mag het iets minder slaafs en minder hysterisch zijn. Uiteindelijk zijn het de politici die het evenwicht moeten vinden tussen economie en gezondheid en die daarvoor verantwoordelijk zijn, en niet een junta van experten of pandemici die in de bubbel van hun labo leven. Maar als diezelfde academici warm en koud hebben geblazen over het dragen van mondmaskers en het testen afraadden omdat de overheid noch het materiaal, noch de capaciteit had, zijn ze dan niet medeverantwoordelijk? In ons tochtgat is iedereen echter bevoegd maar niemand aansprakelijk.

Ik heb het wel stilaan gehad met de politieke apologeten van de viroreligie. Ik krijg bobbels op mijn huid van hun bubbels. We creëren ondertussen een latente samenlevingsschade en sociale ellende. Het morele bubbelbad van schijnheiligheid loopt stilaan over. De virologische veiligheidsraad is een verzameling van asociale droogstoppels die ons het schuim op onze pint bier of een suikertje in ons bakje troost niet meer gunnen. De exit-voorwaarden voor de horeca zijn zo draconisch dat koks er aan de slag moeten voor enkele kruimels op het tafellaken. De maatregelen voor de kastelein om de tapkraan open te draaien kunnen enkel ontsproten zijn aan de benevelde geesten van de voorzitter van de Anonieme Alcoholistenclub of de prior van de Zwartekousenkerk. Drooglegging van het gezond verstand. Niemand mag nog aan de toog hangen. De ziel van de stamkroeg, de richel waarop het sociale leven wordt uitgewoond, uitvergroot en plat gelald, krijgt de gezelligheid van een operatietafel.

Omdat de Walen pas laat op de avond dineren- dixit minister Nathalie Muylle- gaat de spertijd pas in om één uur. Behalve aan de Gentse Overpoort en het Leuvens studentenkwartier zijn opstoten van zatlapperij, met een potentieel gevaar voor anderhalvemeterdrinken, eerder een dagelijks middag- en vooravondritueel dan nachtelijk vertier. Na een karig middag- en avondmaal slaapt de alcoholist zijn roes uit, tot hij indommelt voor de treurbuis na Familie of Thuis. De sluitingstijd is dus hoogstens een reliek uit schaarse oorlogstijden of een godvrezende catechismusregel uit een gereformeerd plattelandsdorp. Wie naar buiten gaat uit om een sigaretje te roken mag niet meer binnen, maar moet gescheiden van tafel en koukleumend op de stoep wachten tot de eega volgt en het bed wenkt. De herbergiers krijgen geen reddingsboei toegeworpen maar een strop. Corona is niet alleen een virus maar ook een biertje. Het wordt uit het flesje gedronken met een citroentje en niet met schuim. Laat ons dan eerder onbezorgd het glas heffen op het leven, en niet op de dood.

Van de manier waarop de Securitate van de virocratie straks te werk zal gaan kregen we al een voorproefje. Vorig Pinksterweekend vielen aan de kust ambetantenaren van de Sociale- en de Voedselinspectie horecazaken binnen die hun deur op een kier gezet hadden om met take away-maaltijden toch wat zout op hun schaarse patatten te verdienen. Ze waren op zoek naar een schaarse diender die in 't zwart een handje zou kunnen bijsteken aan lui die al drie maanden zwarte sneeuw zien. Stasimethodes tegen mensen in overlevingsmodus die al het zoutwater aan hun lippen smaken van ellende. Afvoeren die met reglementitis besmette regelneven, in een dwangbuis. Van hun opdrachtgevers in de veiligheidsjunta hoeven we geen heil te verwachten. Voor horecazaken die dreigen failliet te gaan twitterde Van Ranst nog als grap zijn gouden tip op 2 juni: 'Zorg dat je meer inkomsten hebt dan uitgaven. Probeer dan nog maar failliet te gaan'. Volgens minister Alexander De Croo (Open VLD) 'zullen we de keuze moeten maken of we nog een horecasector willen in België'.

We werden geprezen voor onze zelfdiscipline tijdens onze gevangenschap, maar krijgen als beloning de vrijheid van een enkelband en een gemaskerd weerzien achter plexiglas. Versoepelingsmaatregelen voor bajesklanten. Het mag niet leuk meer worden. Een neut alcohol dient niet meer om te nuttigen, maar om je handen te ontsmetten, het Heilig Oliesel van de viroreligie.

Sociale en fysieke isolatie, verstoten van liefde en contact, zijn dodelijk. Skin hunger, de behoefte aan aanraking is nochtans een levensbehoefte. Na kliklijnen, drones en contactboetes die een week aan leefloon kosten, heb ik het stilaan gehad. Het lijkt erop dat de virologie misbruikt wordt in naam van een totalitaire ideologie. Repressie en betutteling dansen samen op een slappe koord. Hoever zal men nog gaan om menselijke warmte en socialisering zonder veel kritische reflectie op te offeren? De mythe van volledige controleerbaarheid begint meer schade aan te richten dan mogelijks onheil te voorkomen. "Wie vrijheid opoffert voor veiligheid is beide niet waard." Een wijs man die Amerikaanse wetenschapper en politicus Benjamin Franklin.

I want to break free.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten