Onze zieltogende economie wordt kunstmatig beademd en geïntubeerd met miljarden belastinggeld. Het is hoog tijd voor een exit-scenario uit de intensive care. Hoog tijd ook om een einde te maken aan het kortzichtige favoritisme van onze wanbeleidmakers voor de lobby van de grote spelers. Het promotieverbod van de regering om zogezegd het hamsteren tegen te gaan joeg zelfs de prijs van 1.500 producten in de supermarkten de hoogte in. We worden opgelijnd in wachtrijen bij de grote spelers, terwijl we rustig de afstandsregels zouden kunnen respecteren bij de kleine zelfstandigen, net zoals in Nederland en Duitsland die met een veel soepelere lockdown een veel lager aantal coronaslachtoffers kennen. Hier mogen we een boeketje kopen in de tuincentra, maar de kleine bloemenwinkel moet op slot. De verfwinkel van onze behanger blijft dicht, maar in de Brico vliegen de potten de deur uit. Bij Carrefour scoren we een flat screen, terwijl er in de Electrowinkel nog geen licht mag branden. In de Makro is het op de koppen lopen, terwijl een boetiekje nog geen t-shirt mag slijten. Open de winkels vooraleer corona ze definitief sluit.
Zal men straks de kleintjes durven helpen met de overdaad van de groten, zoals een Excess Profit Tax op bedrijven die van de lockdown geprofiteerd hebben, van Lidl tot Carrefour en van Delhaize en Aldi tot Jumbo en Albert Hein.
Als de trein ontspoort moet men aan de noodrem trekken. Maar eenmaal terug op de rails moet je hem terug onder stoom zetten. Het is nog maar de vraag of we dat mogen verwachten van deze kunstmatige coalitie van besluiteloze zoetwaterpolitici. Straks "De Vier Seizoenen" van Vivaldi straks enkel nog op het orgel gespeeld, als een dodenmars.
Onze premier Wilmès heeft het charisma van een ijskoningin die wat ontdooit achter de rug van de epidemiologen. Ze verschuilt zich achter een kluwen van commissies, evaluatiecellen, veiligheidsraden en taskforcen om het eigen gebrek aan leiderschap te verdoezelen. Politici die beweerden dat de nationale staat achterhaald is, schreeuwden het eerst om gesloten grenzen. Ze werden plots de grootste roepers om onze vrijheid in te ruilen voor veiligheid, tot in het absurde toe. En nu zijn het de grootste bangeriken om los te komen uit de verwoestende economische en sociale lockdown. Ik krijg stilaan genoeg van het theatraal ondergangsgejammer. In tijden van crisis - zoals nu - is een samenleving geneigd te hoop te lopen tegen haar eigen instellingen als het geloof erin verdampt.
Het lijkt erop dat sommige ministers door onze pennenridders eerder in bescherming worden genomen dan gekastijd. Op woensdagavond 15 april mocht Wouter Beke onbeschaamd en onbekritiseerd verklaren dat hij geen weet had van de beslissing van de Veiligheidsraad om bezoek toe te laten in de woonzorgcentra. Nochtans had zijn eigen kabinet, het via de administratie, zelf voorgesteld in de CELEVAL, de evaluatiecel die advies geeft aan de Veiligheidsraad. Woensdagnamiddag om 15u30 had Jan Jambon vanuit de Veiligheidsraad Beke al op de hoogte gebracht van het besluit, terwijl deze laatste het zelf stond te verdedigen in het Vlaams Parlement op een vraag van zijn partijgenote Vera Jans. 's Avonds kreeg hij opeens last van tsjevenstreken. Judassen als CD&V-er Wouter Beke zijn zelfs geen dertig zilverlingen waard.
Verlangen naar zekerheid
Ik krijg stilaan medelijden met de uitgedroogde TV-redacties die uit creatieve radeloosheid niet verder komen dan het maken van banale opvuljournaals, die feilloos aansluiten op de gezondheidsbulletins en de overlijdensberichten van onze virologen. Experts mogen aan de borreltafel van elk praatprogramma leeglopen over hun psychologische, religieuze, morele en sociale beweegredenen. Gedragswetenschappers beheersen immers de kunst om de neiging in ons verlangen naar zekerheden tegemoet te komen of onze hang om gerustgesteld te worden. Ze spelen in op onze behoefte naar wat we graag willen horen en graag willen zien.
Elke dag wordt er aan de deugtafel een nieuwe pot open getrokken en op de bange kijker losgelaten. Deze krijgt elke avond voor de treurbuis niet meer vertier en informatie dan het herkauwen van steeds dezelfde variaties op hetzelfde thema. De hoop die de wetenschap ons biedt is zo tegenstrijdig dat ze als bidden in de kerk geworden is. De expert is onze voodoopriester, hij bezweert wat we niet kunnen verstaan en niet kunnen beheersen. We geven ons vertrouwen aan de eerste de beste natte vinger. Feiten zijn gevoel geworden omdat we toch zo onzeker zijn. Sommige wetenschappers veranderen meer van mening dan van trui, of ze vertellen wat we graag willen horen. We krijgen feiten en statistieken op bestelling. Toen ze wisten dat er geen mondmaskers voorradig waren, logen ze ons voor dat deze vloeitjes toch geen bescherming boden. Drie kraaien van de haan later moeten we onze moekes aan de naaimachine en moeten we straks allemaal met het mondcondoom de gort op.
In Middelkerke zijn er vier woonzorgcentra waar in totaal 358 oudjes in hun zwetende pampers met angst in de ogen achter hun rollator aanstiefelen. Een babbelbox is hun enige navelstreng met de buitenwereld. Door de strikte lockdown, het schitterende werk van onze zorgverleners en een portie goddelijk geluk (of is het de jodium in de zeelucht ?) is er nog geen enkel inwoner besmet, laat staan overleden. Sedert 13 maart hebben er 12 het aardse voor het eeuwige geruild en werden allen opgegeven als normale overlijdens. Als ik dan hoor beweren dat alle overlijdens in WZC's als coronaatjes opgenomen worden in de statistieken, dan vraag ik mij af of er niet gegokt wordt met de waarheid. 'We worden meer en meer overrompeld door lui die denken in statistieken en niet in mensen, en als die thermometers te negatief zijn gaat men eraan morrelen.'
'De coronabubbel is in ons land vrij uniek vergeleken met andere landen. Media zijn plots gezagsgetrouw. Kritische stemmen worden als stoorzenders aangezien en mijden fundamentele debatten. Economische bezorgdheden zijn ondergeschikt aan de coronacijfers van de dag', schreef Geert Noels terecht in een column in De Tijd. 'Het wordt ruw ontwaken als blijkt dat het zelfgecreëerde idee dat België de crisis als een van de beste van de wereld beheert aan de realiteit buiten de bubbel wordt afgetoetst.'
Een wijs man, die Noels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten