'Door de
voorzittersverkiezingen wordt de soep er heet gekookt, maar lauw opgediend',
schrijft Jean-Marie Dedecker over partijhoofdkwartieren waar men zich opmaakt
om een nieuwe voorzitter te kiezen.
De temperatuur loopt hoog op in de gaarkeukens van de
politieke partijen. Door de voorzittersverkiezingen wordt de soep er heet
gekookt, maar lauw opgediend.
Er zijn bijvoorbeeld zeven kandidaten ingeschreven voor de
ratrace naar de voorzitterszetel van de CD&V. Velen worden geroepen,
weinigen uitverkoren. In 1988 voelden er zich ook zeven dwergen geroepen om de
voorzittershamer van de toenmalige CVP ter hand te nemen. Die zeven
boskabouters werden door Martens en Dehaene van hun paddenstoel geplukt nog
vooraleer ze er op zaten. Na een situatie die door Hugo de Ridder omschreven
werd als 'Sneeuwwitje en de zeven dwergen', werd Herman Van Rompuy uit de
studiedienst opgevist en drie dagen later op de troon geplaatst. De rest is
geschiedenis. De CVP had toen nog 43 zetels in de Kamer, nu nog... 12. De
rustige vastheid is vastgeroest.
De CD&V heeft - volgens mijn bescheiden mening - op de
valreep toch nog een witte merel gevonden. Joachim Coens trad in het strijdperk
en blokkeerde zo meteen de nog verdoken ambities van zijn buurman uit Jabbeke
Hendrik Bogaert. Niet dat Straffe Hendrik had gesolliciteerd. Hij blijft de
kwelduivel, tierend in een wijwatervat. Hij voelt zich telkens geroepen, maar
heeft dan teveel angst om uitverkoren te geraken. De eeuwige twijfelaar heeft
al te veel de christelijke zuilen voor het hoofd te stoten, en een nederlaag
zou dan het alibi zijn om hem definitief te liquideren. Er is niets christelijk
in de politiek, behalve het kruisigen van elkaar. Hij stond al twee keer met
zijn rechterbeen bij de N-VA, maar met zijn linker is hij nooit over de schreef
gestapt.
Ook gewezen unizo-topman Karel Van Eetvelt trad als achtste
dwerg uiteindelijk niet naar voren. Hij gaf de stok door aan Coens. Kris
Peeters, die voor Van Eetvelt nog directeur was van Unizo-NCMV, stak als
minister niet alleen stokken in de wielen van de federale regering, maar
blokkeerde ook de carrière van zijn opvolger.
Wie als luis in de pels niet durft te springen wordt op den
duur alleen nog een vervelende bromvlieg.
Pieter De Crem trekt zich liever terug in zijn Aalsterse
Kremlin dan als handpop te dienen van de christelijke standenorganisaties. Door
hun faalangst om te kandideren, degraderen De Crem en Bogaert zichzelf. Wie als
luis in de pels niet durft te springen wordt op den duur alleen nog een
vervelende bromvlieg.
Koen Geens houdt zich ook gedeisd. Met het restant van 16
procent van de Vlaamse stemmen dat zijn partij nog rijk is, hoopt hij nog
aanspraak te kunnen maken op de Wetstraat 16. Al zal hij daarvoor Rutten moeten
opzij schuiven. Gwendolyn zou haar ziel verkopen voor het eerste vrouwelijke
premierschap. Haar liberale ideologie heeft ze al lang in de uitverkoop
gezet.
Coens heeft wel politieke adelbrieven. Hij is niet alleen
van christelijke bloede, maar zelfs van oer-katholieke huize. Zijn tante is
slotkloosterzuster bij de Monialen van Betlehem in Opgrimbie. Het monasterium
werd onwettig gebouwd in een natuurgebied, maar als schenking van pilarenbijter
Koning Boudewijn werd het met een pennentrek toch geregulariseerd. De wegen van
de Heer zijn ondoorgrondelijk. Zijn vader Daniël was achtereenvolgens minister
van Sociale zaken en Huisvesting evenals van Ontwikkelingssamenwerking onder de
regeringen Martens. Daarna werd hij de eerste onderwijsminister van de Vlaamse
Executieve. Joachim erfde ook de burgemeesterssjerp van zijn vader in
Damme-Sijsele. Hij verliet indertijd het parlement om een verdienstelijke
havenbaas te worden van MBZ, het havenbedrijf van Zeebrugge.
'Kabouter Plop', Walter De Donder, zal bijgevolg in Affligem
op Samson mogen blijven passen, en Sammy Mahdi heeft volgens mij noch de juiste
naam, noch de juiste kleur om de diepgelovige Vlaamse ziel van Zichem tot in
Zevenkerken te bekeren en te bekoren. De energieke voorzitter van de
CD&V-jongeren predikt nochtans verdienstelijk en schrijft mooie parabels,
maar komt zelden verder dan het oubollig enerzijds-anderzijds verhaal uit vrees
om de nomenklatoera en de machtige belangengroepen voor het hoofd te stoten.
Beweging.net of het ACW (en hun Arco-oplichtersbende), evenals de Boerenbond en
de CM, blijven nog altijd bepalende kingmakers en hebben zelfs
een beslissende stem bij het samenstellen van de kieslijsten.
Vincent Van Peteghem was voorzitter van de 12 apostelen die
het verkiezingsdebacle van 26 mei moesten ontleden. In het rapport werden naar
christelijke traditie de kool en de geit gespaard. Nu dingt hij als een judas
met fluwelen handschoenen naar het hoogste partijambt, met de verdoken steun
van de middenveldorganisaties.
De kandidatuur van Katrien Partyka lijkt dan weer vooral
ingegeven door rancune omdat haar levenspartner Koen Van den Heuvel als
minister gepasseerd werd door de listige Wouter Beke.
Hun taal is zo wollig dat je er woorden uit kunt breien.
"Tjeven" is voor hen een werkwoord.
Toch lijken allen opgevoed in de abracadabra-academie van de
knullige jeukwoorden. Hun taal is zo wollig dat je er woorden uit kunt breien.
"Tjeven" is voor hen een werkwoord: met meel in de mond de aftandse
riedeltjes blijven prevelen zoals 'luisteren naar de basis en naar de
Dorpstraat' of 'De C van christelijk moet onze leidraad blijven'. Er zal meer
lef, authenticiteit, autoriteit, risicogedrag en charisma nodig zijn van de
nieuwe voorganger om de toekomstige generaties te kunnen begeesteren. Van
nieuwe scheuten op oude ranken kan je zelden een grote oogst verwachten.
Hilde Crevits heeft het droomscenario van het christelijk
politbureau in de war gestuurd door de voorzitterskelk aan haar te laten
voorbijgaan, en de zelfbediening van Wouter Beke heeft de partij van een
comateuze toestand in de palliatieve zorgen gestort. Hun kiespubliek kalft even
snel af als de pilarenbijters in de kerk. De christendemocratie ligt stilaan op
apegapen in gans West-Europa. In Italië en Frankrijk is ze politiek al ten
grave gedragen, en in Duitsland slaagt Merkel er amper nog in om de kerk in het
midden te houden. Ze heeft geen aflaten meer nodig maar een heus mirakel.
Niemand stemt op politici die de kerktoren terug de zonnewijzer van de wereld
willen maken, of luistert nog naar slaapverwekkende discours uitgesproken door
lui die je op de lijst van verdovende middelen kunt plaatsen. Het wordt de dood
of de gladiolen voor de nieuwe schipper naast God.
Bij de MR dingt er nog een roedel van vijf kandidaten die
elkaar de kluif in de bek niet gunnen naar het voorzitterschap. Het zijn allen
erfgenamen van de vete tussen de clan Reynders en de baronie van Michel. Al
lijkt Georges-Louis Bouchez over de beste kaarten te beschikken ten koste Denis
Ducarme om "Le Francken Wallon" te worden.
Bij de Parti Socialiste is het pleit al beslecht. Daar zijn
verkiezingen naar Stalinistische gewoonte schijnvertoningen, en werd de eeuwige
troonpretendent kameraad Paul Magnette met handgeklap eindelijk op het schild
gehesen.
Bij de SP.A ten slotte heeft men ondertussen zoveel last van
jeunisme dat men straks nog naar de verkiezingen trekt met een proefbuisbaby.
De toestand is hopeloos maar niet ernstig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten