Archief

zondag 24 februari 2019

Hier rechtszaken willen voeren over misdaden die in Midden-Oosten begaan zijn, is zand naar de woestijn dragen.


'Liever een Guantánamo aan de Eufraat dan een luchtbrug met geradicaliseerd gespuis', schrijft Jean-Marie Dedecker over de discussie over de berechting en bestraffing van Syriëstrijders, die afgelopen week opnieuw oplaaide.

De term 'Syriëstrijder' is een eufemisme, in wezen is het een koosnaampje voor de grootste en lafste oorlogsmisdadigers sedert WOII. Het woord 'strijder' doet immers nog een connotatie vermoeden met moed en heldhaftigheid. Er is echter geen misdaad te bedenken die IS, de Waffen-SS van Allah, niet gepleegd heeft: van onthoofding tot verdrinking en foltering, van verbranding in kooien tot kruisiging, van gijzeling en zelfmoordaanslagen tot het gebruiken van kinderen als levend schild en bombrief, en van handel in seksslavinnen tot een genocide op de Jezidi's.

Hun eigen vrouwen werden gedegradeerd tot zoontjesfabriek en leefden opgesloten in gevangenissen van zwart textiel. Hun wapenfeiten zijn een ongekende verzameling van misdaden tegen de menselijkheid, gepleegd door religieus addergebroed in de woestijn, en met een fall-out tot in de rest van de wereld: Zaventem, Maalbeek, Berlijn, Nice, Parijs, Straatsburg, Londen, Istanbul, Manchester...een gruwelijke tasbih van terreurdaden en massamoorden op onschuldige burgers door moreel gecorrumpeerde religiegekken.

Deze barbaren vernietigden ook nog duizenden jaren oud werelderfgoed. Ze bliezen de tempels van Baal-Shamin en Bel op in Palmyra, verbrandden eeuwenoude manuscripten, en veroordeelden muziek en kunst als Haram. Ze plunderden als beeldenstormers Assyrische archeologie en brandschatten kunstwerken in navolging van hun profeet. Bij de verovering van Mekka vernietigde Mohammed in de Ka'ba 360 religieuze kunstuitingen van verschillende godsdiensten. Het cultureel historisch erfgoed van de ongelovige moest vernietigd worden om zijn beschaving om zeep te helpen. De droom van het islamitisch monotheïsme: één religie, één cultuur, één taal en de totale onderwerping van de kuffar.

Wanneer Donald Trump twittert, schiet Europa in een kramp. De Syrische Democratische Strijdkrachten (SDF), hoofdzakelijk Koerden, hebben met Amerikaanse hulp stilaan de laatste restanten van het kalifaat veroverd en sedertdien dolen er volgens een VN-rapport nog zo'n 18.000 jihadi's van de Islamitische Staat rond in de Syrische zandbak, waaronder 3.000 buitenlanders. Zo'n 850 tot 900 zitten er opgesloten in zeven gevangenissen rond de stad Ain Nissa en in nabijgelegen kampen huizen ruim 2.000 familieleden, vrouwen en kinderen. Het overgrote deel komt niet uit Europa maar uit zo'n 31 tot 49 landen, waaronder bijvoorbeeld ook 40 uit Rusland.

Wraak als drukkingsmiddel

Trump dreigt die koppensnellers nu vrij te laten. Stante pede knijpen onze Europese Mandarijnen de billen dicht en gaan hun geesten in spagaat. Het zijn ethische prinzipienreiters met een totaal gebrek aan morele moed en daadkracht. Repatriëren naar hun parallelle samenlevingen hier te lande of berechten, of eventueel liquideren in het achterland van hun woestijngod? Niet Trump beslist over het lot van de gevangenen maar de Koerden die ze nog niet te vlug zullen vrij laten. Ze zouden zich al snel voegen bij ondergedoken IS-cellen die volgens het Syrisch Observatorium voor de Mensenrechten de laatste maanden met onder andere zelfmoordaanslagen al 193 slachtoffers maakten, waaronder 50 burgers. Trump gebruikt de wraak van deze monsters als drukkingsmiddel. Duitsland capituleerde al, maar de Britten willen hun terroristen niet terug opnemen. Ze hebben ze ook al hun Britse nationaliteit ontnomen. Een maatregel die in ons land absolute dringende navolging verdient.

Criminelen worden per definitie berecht in het land waar ze hun misdaden begaan.

Het is merkwaardig dat het oude continent zich uitput in juridische haarkloverij en interpretatie van dito mensenrechtenverdragen om oorlogsmisdadigers te verdedigen die onze rechtspraak niet aanvaarden en onze rechtstaat willen vernietigen. Criminelen worden per definitie berecht in het land waar ze hun misdaden begaan. Wie een moord pleegt in Rio, kinderen verkracht in Palermo, of drugs smokkelt in Bangkok wordt daar ter plaatse berecht en bestraft. Terroristen worden ook veroordeeld waar ze hun waanzin hebben botgevierd, of het nu Mehdi Nemmouche is in Brussel of Salah Abdeslam in Parijs. Hier rechtszaken willen voeren over misdaden die in het Midden-Oosten begaan zijn, is zand naar de woestijn dragen.

Een rogatoire commissie met speurneuzen, die hier nog geen spoor naar de Bende van Nijvel kunnen traceren, naar Mosul of Raqqa sturen om bewijzen en getuigenissen te verzamelen van de oorlogsmisdadigers is humanitaire oogverblinding. Zonder bewijslast zullen deze terroristen hier toch getuigen dat ze ginder alleen maar ambulancier waren, geen wapen gedragen hebben of zelfs de lopen van de Kalasjnikovs niet hebben gepoetst.

Islamitische beulen worden in onze gevangenissen bovendien helden en martelaren achter tralies, die mogelijk nog vervroegd vrijkomen om hun kruistochten voort te zetten tegen de ongelovigen, gesteund door hun supportersclubs in Molenbeek of Vilvoorde. In ons kolderieke rechtssysteem lijkt het wel alsof ze eerder een taakstraf dan levenslange opsluiting riskeren. Deradicaliseren is bezigheidstherapie, en klinkt vaak als het alibi van letseladvocaten, die hen nog pro deo ter hulp mogen snellen op kosten van de belastingbetaler. Togadragers die bij elke aanklacht een blik aan procedurefouten opentrekken; volgens mij niet om recht te laten geschieden, maar eerder uit doorgeschoten profileringsdrang.


Jessika Soors maakt het nog bonter. De groene veiligheidsexperte vindt dat de oprichting van een Internationaal Tribunaal in Irak een schijnoplossing is omdat niemand twee keer voor dezelfde feiten kan veroordeeld worden. Een aantal van die Syrische lieverdjes zijn hier al een keer bij verstek veroordeeld voor lidmaatschap van een terroristische organisatie, en zouden dan niet meer kunnen terecht staan voor hun misdaden in Syrië of Irak. Ne bis in idem. Een Guantánamo aan de Eufraat met een mannen- en vrouwenafdeling, waarin die woestijnnazi's veroordeeld en opgeborgen worden naar Koerdisch recht en volgens de wreedheid van de sharia, is volgens mij een billijkere oplossing dan een luchtbrug naar het oude continent met geradicaliseerd gespuis.

De internationale gemeenschap kan gerust de rekening betalen, en ons landje kan ook een duitje in het zakje doen. Het bespaart op elke gevangene 53.472 euro per jaar of 146,50 euro per dag. Zo straf je de terroristen waar ze hun misdaad pleegden, blijft Europa misschien gespaard van een aantal aanslagen, en steun je de Koerden. Iedereen tevreden.

De woorden van radicaliseringsexpert Montasser AlDe'emeh blijven door mijn hoofd spoken: 'Mensen werden levend in brand gestoken, waaronder de collega van mijn neven in het Jordaanse leger, met TNT of een bazooka werden hun slachtoffers aan flarden geblazen, ledematen werden door een vleesmolen gedraaid en de zogenaamde afvalligen werden routineus onthoofd.'

Je mag me van populisme beschuldigen, maar niet van gebrek aan protectionisme.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten