Jean-Marie Dedecker is verontwaardigd over de hoeveelheid 'ongrijpbare verhalen' van de afgelopen week.
"Door de houding van de ngo's worden mensensmokkelaars aangemoedigd" of" We must avoid supporting the business of criminal networks and traffickers in Libya through European vessels picking up migrants ever closer to the Libyan coast" Dit is geen tweet van staatssecretaris Theo Francken, maar het zijn de woorden van Fabrice Leggeri, de baas van de Europese grenspolitie Frontex in de kranten Die Welt en The Guardian. Zo'n veertig procent van de zogenaamde reddingen op de Middellandse Zee gebeurt door ngo's, betoogt Leggeri, en de controle van de nationaliteiten om de smokkelroutes bloot te leggen wordt bemoeilijkt omdat sommige organisaties weigeren mee te werken.
In de Britse Financial Times gaat Frontex nog verder: geredde migranten willen vaak niet samenwerken met de autoriteiten omdat ngo's hen aanraden om onder geen beding te coöpereren met de overheid. Asielzoekers krijgen bij vertrek duidelijke richtlijnen van hulpverleners hoe ze hun boten kunnen bereiken. Er is volgens Frontex zelfs een geval bekend waarin vluchtelingen door criminele organisaties naar een ngo-boot werden gebracht. Carmelo Zuccaro, de hoofdaanklager van de Siciliaanse havenstad Catania, beaamt het verhaal van Frontex. Er loopt daar zelfs een onderzoek naar mogelijke financiële banden tussen de ngo's en de mensensmokkelaars. De Italiaanse admiraal, Enrico Credendino, bevelhebber van de Operatie Sophia tegen de mensensmokkel, verklaarde in de Corriere della Sera dat de ngo's 's avonds met grote schijnwerpers aan de grens van de Libische territoriale wateren werken, zodat de mensensmokkelaars er hun boten kunnen op afsturen. In februari werden er 12.000 mensen overgezet van Libië naar Italië, 30 tot 40% meer dan vorig jaar. Ze werden op schamele schuiten de zee opgestuurd uit één van de dertig detentiecentra bestuurd door criminele mensenhandelaars.
'Wanneer wordt tolerantie zelfkastijding?'
Volgens de alternatieve nieuwsblog Zero Hedge opereert een vloot van zo'n 15 schepen gecharterd door ngo's voor de Libische kust: Save the children, Stichting Bootvluchteling, Proactiva Open Arms, Seawatch.org, Sea-eye, Life Boat, SOS Méditerranée, Jugend Rettet, Moas... Artsen Zonder Grenzen pikt vluchtelingen op met een viertal boten, de Aquarius, de Topaz Responder, de Dignity en de Bourbon Argos, die onder exotische vlaggen opereren vanuit Italië en het Tunesische Zarzis. In 2015 haalden 3 boten van AZG 24.000 bootvluchtelingen op en de operatie met de Bourbon Argos alleen al kostte 7,2 miljoen euro.
Is het dan verwonderlijk dat onze staatssecretaris voor Asiel en Migratie daar vragen over stelt? AZG ontving in 2015 zo'n 32 miljoen euro subsidie van de overheid en tien keer meer aan donaties. Hun balanstotaal bedroeg 281 miljoen euro en ze hadden 174 miljoen euro overgedragen winst. Ik heb een grenzeloos respect voor het idealisme van haar 700 medewerkers, en kritiek geven op AZG is als schieten op een ambulance, maar rekenschap vragen aan niet-gouvernementele-organisaties die zich als gouvernanten gedragen, zou eerder regel moeten zijn dan uitzondering. De verontwaardiging van sommigen over Francken is dus zeer selectief.
Het pastoraal bochtenwerk voor Afrikaanse dobberzielen op een half lek bootje is bewonderenswaardig, maar als het de kwaal niet oplost, maar door een indirect aanzuigeffect verergert, dan wordt dat betreurenswaardig. Migratie is de belangrijkste geopolitieke ontwikkeling van dit tijdperk, en een land dat geen andere culturele invloeden toelaat is als een familie die aan bloedarmoede gaat lijden door alleen maar met elkaar te huwen. Maar migratie is ook als water; het kan akkers vruchtbaar maken, maar als het niet geleid wordt, komen er overstromingen van.
Terwijl we in een Druïdenkring van kaarsjes elkaars hand vasthielden bij de zoveelste minuut van stilte, gaven we een micro aan een Limburgse oproerkraaier Ahmet Koç die hier een etnische partij wil oprichten. Met een rechtstreekse lijn naar de AKP, de islampartij van de Turkse sultan die afgelopen week nog verkondigde dat de Europeanen fascisten en nazi's zijn, en dat geen enkele Europeaan straks nog veilig over straat zal kunnen lopen. Zijn ministers zijn er zo erg aan toe dat ze beweren dat de Nederlanders in Srebrenica handel dreven met organen van de Bosnische moslims. Wanneer wordt tolerantie zelfkastijding?
In 2004 nam Abou Jahjah met zijn Moslim Democratische Partij (MDP) deel aan de Vlaamse parlementsverkiezingen, in Antwerpen en kreeg nauwelijks 1441 bolletjes achter zijn naam.Zijn kompanen van destijds zijn ondertussen ontmaskerd als een zootje ongeregeld. Op de derde plaats van zijn kieslijst stond de jihad-ronselaar Said Touhafi, op de vijfde brandbom-gooier Youssef Rahimi, en op de elfde Fouad Belkacem, oppermoefti van het gezelligheidsclubje Sharia4Belgium. Aandachtjunk Abou Jahjah bouwt geen bruggen, hij blaast ze op. De ochtend voor Mohamed S. met een koffer vol wapens over de Antwerpse Meir raasde, riep Sammy Mahdy, politicoloog en voorzitter van CD&V Sint-Jans-Molenbeek, op "om de militairen uit het straatbeeld te halen, om hen terug te sturen naar hun natuurlijke biotoop waar hun camouflagekleuren weer één worden met de natuur, en om patatten te gaan schillen op peace-keeping-operaties in Libanon". Zoiets gaat voor mij in de richting van de ondankbaarheid. Daar zakt mijn broek van af.
En dan heb ik het hier nog niet gehad over de discussie of de moslimkindjes op 1 september naar school moeten net zoals alle autochtone dreumesen en pubers.
Van zoveel onbegrijpbare verhalen, zo kort op elkaar, doorspekt met de gebruikelijke riedels over discriminatie en racisme, krijg ik een indigestie. In zijn essay "Kunnen we praten" schrijft journalist Joris Luyendijk "Door immigratie uit de taboesfeer te halen speel je racisten misschien in de kaart. Maar het alternatief is dat tegenstanders van immigratie alleen bij racisten terechtkunnen". Vandaar mijn blinde verontwaardiging, want van blinde boosheid word je ook doof.
Jean Marie Dedecker
'Wanneer wordt tolerantie zelfkastijding?'
Volgens de alternatieve nieuwsblog Zero Hedge opereert een vloot van zo'n 15 schepen gecharterd door ngo's voor de Libische kust: Save the children, Stichting Bootvluchteling, Proactiva Open Arms, Seawatch.org, Sea-eye, Life Boat, SOS Méditerranée, Jugend Rettet, Moas... Artsen Zonder Grenzen pikt vluchtelingen op met een viertal boten, de Aquarius, de Topaz Responder, de Dignity en de Bourbon Argos, die onder exotische vlaggen opereren vanuit Italië en het Tunesische Zarzis. In 2015 haalden 3 boten van AZG 24.000 bootvluchtelingen op en de operatie met de Bourbon Argos alleen al kostte 7,2 miljoen euro.
Is het dan verwonderlijk dat onze staatssecretaris voor Asiel en Migratie daar vragen over stelt? AZG ontving in 2015 zo'n 32 miljoen euro subsidie van de overheid en tien keer meer aan donaties. Hun balanstotaal bedroeg 281 miljoen euro en ze hadden 174 miljoen euro overgedragen winst. Ik heb een grenzeloos respect voor het idealisme van haar 700 medewerkers, en kritiek geven op AZG is als schieten op een ambulance, maar rekenschap vragen aan niet-gouvernementele-organisaties die zich als gouvernanten gedragen, zou eerder regel moeten zijn dan uitzondering. De verontwaardiging van sommigen over Francken is dus zeer selectief.
Het pastoraal bochtenwerk voor Afrikaanse dobberzielen op een half lek bootje is bewonderenswaardig, maar als het de kwaal niet oplost, maar door een indirect aanzuigeffect verergert, dan wordt dat betreurenswaardig. Migratie is de belangrijkste geopolitieke ontwikkeling van dit tijdperk, en een land dat geen andere culturele invloeden toelaat is als een familie die aan bloedarmoede gaat lijden door alleen maar met elkaar te huwen. Maar migratie is ook als water; het kan akkers vruchtbaar maken, maar als het niet geleid wordt, komen er overstromingen van.
Lafhartige moord in Londen
Terwijl we ons met speeches vol jeukwoorden zoals "verdraagzaamheid en verbinden" op 22 maart moed stonden in te spreken om onze frustraties en kalenderverdriet over Zaventem en Maalbeek te sublimeren, reed de zoveelste religiegek in naam van Allahu Akbaronschuldige lui van de Westminster Bridge; altijd iemands vader, altijd iemands moeder, altijd iemands kind, lafhartig vermoord uit haat tegen onze vrijheden aan de voordeur van het Britse parlement waar de Europese democratie met de Magna Charta ontkiemde. Een dag later eiste IS de aanslag op.Terwijl we in een Druïdenkring van kaarsjes elkaars hand vasthielden bij de zoveelste minuut van stilte, gaven we een micro aan een Limburgse oproerkraaier Ahmet Koç die hier een etnische partij wil oprichten. Met een rechtstreekse lijn naar de AKP, de islampartij van de Turkse sultan die afgelopen week nog verkondigde dat de Europeanen fascisten en nazi's zijn, en dat geen enkele Europeaan straks nog veilig over straat zal kunnen lopen. Zijn ministers zijn er zo erg aan toe dat ze beweren dat de Nederlanders in Srebrenica handel dreven met organen van de Bosnische moslims. Wanneer wordt tolerantie zelfkastijding?
Bruggen bouwen?
Tegelijk zit Dyab Abou Jahjah hier zo vaak aan tafel bij de media dat je niet meer weet wie er wie uitnodigt. Deze week mocht hij zijn plannen voor een nieuwe islamitische migrantenpartij komen voorstellen. Net als Koç richt hij zich op kiezers met een migratieachtergrond, die zich niet langer kunnen vinden in wat de linkse partijen vandaag vertellen. Abou Jahjah noemt het zelf een politiek initiatief om bruggen te bouwen.In 2004 nam Abou Jahjah met zijn Moslim Democratische Partij (MDP) deel aan de Vlaamse parlementsverkiezingen, in Antwerpen en kreeg nauwelijks 1441 bolletjes achter zijn naam.Zijn kompanen van destijds zijn ondertussen ontmaskerd als een zootje ongeregeld. Op de derde plaats van zijn kieslijst stond de jihad-ronselaar Said Touhafi, op de vijfde brandbom-gooier Youssef Rahimi, en op de elfde Fouad Belkacem, oppermoefti van het gezelligheidsclubje Sharia4Belgium. Aandachtjunk Abou Jahjah bouwt geen bruggen, hij blaast ze op. De ochtend voor Mohamed S. met een koffer vol wapens over de Antwerpse Meir raasde, riep Sammy Mahdy, politicoloog en voorzitter van CD&V Sint-Jans-Molenbeek, op "om de militairen uit het straatbeeld te halen, om hen terug te sturen naar hun natuurlijke biotoop waar hun camouflagekleuren weer één worden met de natuur, en om patatten te gaan schillen op peace-keeping-operaties in Libanon". Zoiets gaat voor mij in de richting van de ondankbaarheid. Daar zakt mijn broek van af.
Gevangenis van textiel
Terwijl Brussels PS-burgemeester Yvan Mayeur deze week moest bekennen dat alle moskeeën in zijn hellegat salafistisch zijn, en dat tientallen door zijn socialistische gepamperde en gesubsidieerde VZW's banden hebben met terreurgroepen, trok Rachida Lamrabet in een interview met Knack van leer tegen het boerkaverbod zich. De huisadvocate van het Gelijkekansencentrum Unia, die met haar Deburkanisation Project lijkt wel een pleidooi te houden voor de gevangenis van textiel, gedraagt zich als een verdwaasde vrijheidsstrijder die vraagt om opgesloten te mogen worden.En dan heb ik het hier nog niet gehad over de discussie of de moslimkindjes op 1 september naar school moeten net zoals alle autochtone dreumesen en pubers.
Van zoveel onbegrijpbare verhalen, zo kort op elkaar, doorspekt met de gebruikelijke riedels over discriminatie en racisme, krijg ik een indigestie. In zijn essay "Kunnen we praten" schrijft journalist Joris Luyendijk "Door immigratie uit de taboesfeer te halen speel je racisten misschien in de kaart. Maar het alternatief is dat tegenstanders van immigratie alleen bij racisten terechtkunnen". Vandaar mijn blinde verontwaardiging, want van blinde boosheid word je ook doof.
Jean Marie Dedecker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten