Archief

maandag 16 februari 2015

Tsipras mag de sirtaki dansen op zijn eigen economisch kerkhof.

 

'Syriza heeft amper de Griekse verkiezingen gewonnen of gaat al terug naar het systeem dat hen ten gronde heeft gericht', schrijft Jean-Marie Dedecker in deze bijdrage voor het Schaduwparlement van Knack.be.
Heraclitus zei 2500 jaar geleden al dat verandering de enige constante is in de chaos. Toen waren ze amper met 140 miljoen zielen op de aarde. In het jaar 1000 waren we al met 30 miljoen, vandaag zijn we met zo'n 7 miljard.

Griekenland stond oorspronkelijk vol met houten tempels. Door de expansiedrift van de stadstaten werd hout schaars en verrezen er majestueuze stenen tempels. De grootschalige ontbossing zorgde voor een ecologische verandering, ook op klimaatniveau. Of hoe een milieuprobleem achteraf kan leiden tot intergenerationele en duurzame overdrachten van cultureel erfgoed.


Vandaag kappen ze in de Peloponnesos opnieuw hun bossen. Niet om tempels te bouwen, maar om zich te verwarmen aan de houtkacheltjes. Griekenland is het zieke broertje van de Europese Unie.
Het is verboden te schieten op een ambulance, maar als de patiënt zich eerst comateus gelaafd heeft aan allerhande roesmiddelen, mag de diagnose wel hard zijn en de remedie navenant. Griekenland is toegelaten tot de Europese muntunie met vervalste balansen en frauduleuze begrotingen. De oplichters en bankfraudeurs werden met open armen verwelkomd door euro-neuroten van het genre Guy Verhofstadt die dromen van een Groot-Europees-Rijk. Onze Europese leiders zijn blinde mandarijnen die het geloof in Europa belijden zoals de Romeinse keizers voor de val van het Romeinse Rijk. Ze houden een kunstmatig bancair systeem in stand dat de winsten privatiseert en de verliezen socialiseert door ze door te schuiven naar de Noord-Europese belastingbetaler. Nochtans hadden ze beter kunnen weten, onder curatele staan is voor de Grieken een olympische discipline.
De Griekse olijveneconomie is al eeuwen een treurspel. Een tragedie die altijd eindigt met tranen of met traangas. Sedert 1826 is het land al vijf keer failliet gegaan. In 1897 had het een overheidsschuld van 190% van het BBP (vandaag 176%) en werd het onder toezicht geplaatst van de Grote Mogendheden. Een trojka avant-la-lettre voerde er een voorlopig bewind over 40% van de staatsinkomsten tot de Grote Depressie de wereldeconomie verlamde in 1932.
Vandaag is Europa de kreupele die de lamme op de been wil houden. De nieuwe Grieks premier Alexis Tsipras weet dit, en vroeg of laat gaat Europa toch altijd door de knieën en de krukken. De Duitsers voelen zich schuldig aan de erfzonde van de twee wereldoorlogen en volgen dan uiteindelijk toch de EU uit identiteitschaamte. Voor links is solidariteit een vorm van dwangverslaving en de Grieken hangen al jaren aan het infuus van het Europees Noodfonds met medelijden als alibi.
Tsipras volgt de chantage die door John Maynard Keynes zo mooi verwoord werd:

"Als je de bank een pond schuldig bent, heb je een probleem. als je een miljoen pond schuldig bent, heeft de bank een probleem".

Zo ontstond de schuldepidemie, met de euro als slaappil. De zuiderse club mediterranee kon tegen extreme lage rente lenen met de solidariteit en de waarborg van het noorden. De banken speelden lustig mee op de roulette in het schuldencasino. ABN-AMRO leende in 2005 bijvoorbeeld nog 450 miljoen euro aan de Griekse spoorwegen (OSE) terwijl het bedrijf al ontspoord was met een schuld van 6,4 miljard euro. Het leende ook nog 141 miljoen euro aan het olympisch hippisch centrum. Daar stonden 700 ambtenaren op de loonlijst, maar er liepen geen paarden. Welke ezel heeft daar eigenlijk zijn centen aan? Er kwam altijd wel iemand met geld over de brug, van het IMF tot Het Europees Noodfonds (EFSF), een bancontact voor lui die niet kredietwaardig zijn. Ze speelden een monetair piramidespel in een augiasstal. De Grieken kregen bijvoorbeeld leningen voor 240 miljard euro en een schuldkwijtschelding (haircut) van 107 miljard euro. Toch blijven ze bijten in de hand die hen voedt. De japanners hebben een schuld van 238 % en betalen hun aflossingen correct af, net zoals de andere PIGS -landen Portugal en Spanje.
Tsipras mag de sirtaki dansen op zijn eigen economisch kerkhof
Belastingontduiking en corruptie zijn al decennia lang de echte katalysator van de Griekse crisis. Rechtse (Néa Democratia) en linkse (PASOK) partijen plunderden om beurten de staatskas met een ongebreidelde vorm van zelfbediening en cliëntelisme. In vergelijking met het socialistische PASOK is de PS van Charleroi een verzameling koorknapen.
Even het geheugen opfrissen: de Griekse spoorwegen kregen 5.5 miljard euro subsidies voor spoorlijnen die nooit werden aangelegd. Een spoorarbeider verdiende er jaarlijks gemiddeld 65.000 euro en was op zijn vijftigste al gepensioneerd aan 95 procent van zijn jaarwedde. Délégués van de linkse vakbond GENOP mochten nog vlugger op pensioen. Ambtenaren verdubbelden hun maandwedde met een premiestelsel als ze tijdig op hun werk waren en kregen een 16de maand uitbetaald. Op 10 jaar tijd werd er 8 miljard euro pensioengeld betaald aan mensen die al overleden waren. Er waren 9000 honderdjarigen pensioengerechtigd. Op Porto Heli, een Grieks schiereiland met 5000 inwoners, waren er 200 offshore bedrijven geregistreerd. Siemens betaalde 1.3 miljard smeergeld op zes jaar tijd. De Grieks-Orthodoxe kerk en de reders zijn schatrijk, maar betalen tot op heden amper belastingen. De olympische spelen van 2004 waren begroot op 9 miljard en kostten uiteindelijk 27 miljard euro. De maffia en de vakbonden staakten de opbouw kapot en chanteerden de organisatoren. Vandaag lopen er meer konijnen in het olympisch stadion dan atleten, en is het zwembad een kikkerpoel? De staatschuld steeg er zelfs in economisch gunstige tijden. De fiscale inning was een ramp en gebeurde via de elektriciteitsrekening. Indien 40% van de achterstallige belastingen geïnd waren, was het begrotingstekort van 2011 al weggewerkt. Een derde van de dokters declareerde een jaarinkomen van minder dan 12.000 euro, maar vroeg 1.500 tot 7.500 euro onder de operatietafel voor een ingreep. Een Grieks gezin betaalde in 2009 per jaar gemiddeld 1350 euro fakelaki of smeergeld enz...

Syriza een afsplitsing van de Griekse communistische partij, de KKC, heeft amper de verkiezingen gewonnen en gaat na één week al terug naar het systeem dat hen ten gronde heeft gericht: meer ambtenaren, verhogen van de uitkeringen en terugschroeven van de privatiseringen. Nobelprijswinnaar Albert Einstein definieerde krankzinnigheid ooit als hetzelfde blijven doen en toch betere resultaten blijven verwachten. Tsipras mag gerust Poetin opvrijen, maar volgens mijn bescheiden informatie is de Russische tsaar geen grote voorstander van de Griekse liefde. Hij kent daarenboven ook het motto van het Trojaanse paard van de EU: timeo danaos et dona ferentes.
Laat ons dan maar scheiden, Griekse vrienden. "Je kunt met de Zweedse kroon net zo in een recessie verzeild geraken als met de euro", schreef econoom Paul Krugman. "Maar het is met de Kroon gemakkelijker om er weer uit te komen". Dezelfde wijsheid geldt voor de Hellenen en hun Drachme. Tsipras mag de sirtaki dansen op zijn eigen economisch kerkhof. Het zijn nu wel zware begrafeniskosten om een Grexit als uitvaartdienst te organiseren, maar dan hoeven we de erfrechten niet meer te betalen. Europa heeft cariës toegelaten en zit nu met een rot gebit. Dan moet je tanden durven trekken.

Acropolis Adieu

Jean-Marie Dedecker

1 opmerking:

  1. Geachte heer Dedecker,
    Dit is een zeer interessant opiniestuk. Ik heb een vraagje. Als student moet ik dit opiniestuk analyseren. U citeert Krugman in dit opiniestuk. Zou u me kunnen zeggen van waar u dat citaat hebt? Ik zou u zeer dankbaar zijn.
    Met vriendelijke groet

    BeantwoordenVerwijderen