'Gratis geld is echter een economische verslaving
die tot de afgrond leidt', schrijft Jean-Marie Dedecker over het monetair
beleid van de Europese Centrale Bank (ECB).
Vroeger gaf je je zuurverdiende spaarcenten aan een bank en kreeg je er
een vergoeding voor terug, rente of intrest genaamd. De bankier leende het door
aan iemand die geld nodig had en rekende daarvoor een hogere intrest aan. Het
verschil stak hij op zak. Vandaag bestaat het tweede nog, maar dreigt het
eerste te verdwijnen. Volgens de bankiers moeten we nu ook betalen om ons geld
aan hen in bewaring te geven en hen zo van werkingskapitaal te voorzien. De
omgekeerde wereld. Onze wet stelt dat de banken nog minimum 0,11% intrest
moeten betalen op een spaarboekje, maar de bankenlobby wil daar nu ook
vanaf.
Money talks, bullshit walks. Vluchten kan niet meer. Het
gebruik van materieel geld, munten en bankbiljetten, werd steeds moeilijker
gemaakt en voor sommige transacties zelfs verboden, terwijl giraal geld steeds
duurder werd en wordt.
Het inflatiespook bedwingen zorgt al honderden jaren voor kopzorgen in
de economische wereld. In 1980 besloot de onlangs overleden Fed-baas Paul
Volckert om de rente te doen stijgen en zo de inflatie te temmen. Het kan
verkeren. De ECB heeft de laatste jaren met de snelheid van 1,3 miljoen euro
per minuut in totaal maar liefst 2.650 miljard euro aan schulden opgekocht,
ruim 40% van het BNP van de Eurozone, gekoppeld aan een laag rentebeleid om de
economie zuurstof te geven en de inflatie aan te wakkeren. Om een inflatie van
2% te krijgen wordt de geldwaarde daardoor echter op 25 jaar gehalveerd.
De ECB wordt in wezen gedomineerd door de schuldenlanden, met Frankrijk
en Italië op kop. De vorige ECB-baas, de Italiaan Mario Draghi, heeft de
zuiderse landen vals beloond en de noordelijke landen verarmd. Italië is de
gevaarlijke olifant in de kamer en de Franse begroting is een nog groter
kruitvat dan de Belgische. Door deze monetaire doping en de lage rente worden
de landen niet verleid om hun overheidsschulden af te bouwen, integendeel.
Gratis geld is echter een economische verslaving die tot de afgrond
leidt. De gevaarlijke cocktail van nulrente en inflatie verhoogt de armoede en
vreet de bezittingen van mensen op. Toen Draghi eind 2019 weerom besloot om de
depositorente naar 0,5 procent te verlagen en opnieuw voor 2.600 miljard euro
aan staatsobligaties op te kopen stapte de Duitse ECB-bestuurder Sabine
Lautenschläger uit onvrede op. Eén derde van de ECB-bestuurders was niet
akkoord met 'Graaf Draghila's' nieuwe bazooka van 20 miljard Quantitative
Easening per maand.
'Mario Draghi is voor mij de grootste crimineel van de wereld', zei de
Zwitserse macro-econoom Felix Zulauf in De Tijd. Hij hekelde de rol van de
Europese Centrale bank, die met haar lage rentebeleid het vertrouwen in geld,
in pensioenfondsen, en in banken heeft vernietigd. Draghi heeft de euro en de
banken gered en de spaarder ervoor laten opdraaien. Door de lage rente door te
drukken was het de bedoeling om de mensen meer te doen consumeren en de
bedrijven meer te doen investeren. Maar in plaats van de spenderen ging de
brave burger hier zelfs meer sparen (tot 278 miljard euro op de
depositoboekjes).
Had de brave huisvader vroeger nog rente op zijn spaargeld waarmee hij
zijn extra uitgaven kon betalen, dan pot hij nu zijn kapitaal nog meer op, uit
vrees om later zijn spaarpot te moeten aanspreken. Door de lage rente wordt er
eigenlijk nog meer gespaard, terwijl de pensioenfondsen ook in het rood
gingen, tot ergernis van de Nederlandse ECB-bestuurder Klaas Knot, want
boven der Moerdijk worden de pensioenen met het rendement uit deze fondsen
betaald. Wie rendement op zijn geld wil moet als belegger risico's nemen. De
huisvader-spaarder verarmde en de vastgoedmarkt werd overgewaardeerd,
aangezwengeld door de lage hypotheekrente.
Tot wat dit kan leiden (lijden) heeft de bankencrisis en de criminele
CDO's van de Amerikaanse sociale huisvestingsmaatschappijen Freddy Mac en
Fannie Mae al bewezen. Onze eigen Nationale Bank trok eind vorig al aan de alarmbel en vroeg de
banken om geen leningen meer toe te staan die 90% van de waarde van het onroerend
goed overschrijden om oververhitting van de markt te voorkomen.
De wereldwijde schuldenberg was volgens het Amerikaanse Institute of
International Finance (IFF) in de eerste helft van 2019 al aangedikt tot
226.000 miljard euro. Een recordbedrag dat overeenkomt met 240 procent van het
wereldwijde bruto binnenlands product. Het Amerikaanse overheidstekort is
opgelopen tot het grootste ooit in vredestijd, nagenoeg 1 biljoen euro (één
miljoen tot de tweede macht). De Amerikaanse overheid leent zelfs 450 miljard
euro per jaar in het buitenland.
De bankencrisis van 2008 is niet opgelost, maar geblust door de nulrente
waardoor de ECB uitgeput op haar tandvlees zit terwijl de financiële sector
onder de ontstekingsremmers en de antibiotica voort zweet. In Amerika werd de
bankensector nog gesaneerd, in Europa werd een politiek gevoerd van pappen en
nathouden. 'Europa heeft met dertig jaar vertraging de strategie van Japan
gevolgd(...) Nipponisatie wordt gekenmerkt door zombiebanken, zombiebedrijven,
oplopende schulden en tekorten, en een gebrek aan innovatie en
productiviteitswinsten. Als de Europese Centrale Bank onder Christine Lagarde
deficitspending, negatieve rentes en het opkopen van obligaties van overheden
en grote bedrijven blijft promoten, dan bestendigt ze de Japanisatie van Europa
en krijgen we een nieuw decennium van stagnatie en uitstelgedrag', schreef
econoom Geert Noels vorige maand in De Tijd.
Van Draghi's opvolger bij de Europese Centrale Bank, de Française
Christine Lagarde, hoeft men echter geen andere monetaire koers te verwachten.
Ze wees Duitsland en Nederland zelfs al terecht wegens hun spaarzaamheid en hun
rigoureus begrotingsbeleid, met overschotten in plaats van tekorten. Nog nooit
was de rente zo laag en de schuldenberg zo hoog, driemaal groter dan de
economie.
Negatieve rente is eigenlijk pervers. Sparen brengt niets op beaamt
ook Hans Hoogervorst, voorzitter van het onafhankelijke International
Accounting Standard Boards (IASB). De armoede neemt toe bij gepensioneerde
zelfstandigen, bij arbeiders en bedienden die hun leven lang gewerkt en
gespaard hebben voor hun oude dag. Bij gebrek aan opbrengst en uit vrees voor
risicobeleggingen eten ze hun spaargeld op, en onze pensioenen behoren hier -
in verhouding - dan ook nog tot de laagste van de EU. Een gewaarschuwd man is
er twee waard.
'Het eerste wondermiddel van een slecht geleide staat is inflatie, het
tweede is oorlog. Beide brengen slechts tijdelijk welvaart en een
onvermijdelijke vernietiging. Beide zijn de toevluchtsoorden voor economische
en politieke opportunisten.' Een wijs man, die Ernest Hemingway.
Jean Marie Dedecker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten