Alle christenen,
moslims en joden zouden beter de helft van hun Bijbel, Koran en Thora
verscheuren, omdat deze sprookjesboeken aanzetten tot ondraaglijk lichamelijk
en geestelijk lijden', schrijft Jean-Marie Dedecker in deze bijdrage voor het
Schaduwparlement.
Als je een boze
brief schrijft, moet je deze eerst een paar dagen op de schouw laten staan
vooraleer ze te verzenden, zei mijn vader zaliger. De kruitdampen zijn nu
opgetrokken, de politie is wakker geschoten (tot in Verviers), de frustratie is
gekanaliseerd met massabetogingen, en de politieke recuperatie draait op volle
toeren. In de Parijse optocht liepen staatslui voorop die het woord vrije meningsuiting
nog niet eens kunnen spellen.
Sommige media die al een kwart eeuw lang het vrije woord beknotten met
politieke correctheid en zelfcensuur, verklaren zichzelf nu allemaal CHARLIE.
Beschamend en hypocriet, en voor enkelen zelfs een vorm van lijkenpikkerij. Op
4 en 18 augustus 1993 liet toenmalig minister Louis Tobback Charlie Hebdo uit
de rekken halen omdat hij de cartoons van de (in Parijs vermoorde) Georges
Wolinski beledigend vond voor de monarchie. De linkse kerk heeft hier meer
Charlots dan Charlies voortgebracht.
"Een
reden waarom Charlie Hebdo doelwit werd, is omdat wij lafaards zijn geweest",
schreef journalist David Aaronovitch in The Times. "De mannen van
Charlie Hebdo vingen de kogels op en de rest roept nu: we zullen niet stoppen."
En dat terwijl sommigen nog niet eens begonnen waren. Vele persridders van het
vrije woord waren schildknapen met dichtgeknepen billen.
Gevoeligheid
voor kritiek
Spreken of
schrijven over de islam is al jaren klompendansen op een tafel vol met eieren.
Door de multiculti 's word je al vlug als islamofoob, racist - of erger nog-
als extreemrechts gestigmatiseerd. Het lage incasseringsvermogen van de moslims
zelf bepaalde meer en meer onze tolerantiegrens.
De waarheid die
men niet wil horen, wordt dan als een belediging beschouwd. Omdat in de islam
elk aspect van het leven religieus geladen is, is elke verandering een
bedreiging voor het hele geloof. Vandaar de overdreven gevoeligheid voor
kritiek op hun geloof en levenswijze. Dit is geen teken van kracht, maar van
zwakte.
Paradoxaal
genoeg zet elke toegift aan deze zwakte onze eigen westerse verworvenheden op
de helling en draait het de integratie terug. Voorbeelden in overvloed: van
vrouwen- en homorechten tot rituele slachtingen en aparte uurtjes in het
zwembad. Een ganse stoet van grote en kleine gevoeligheden. Van hoofddoek tot
blinddoek. Religie is een mannenproduct. "Had ik vroeger in een
soepjurk, met een baard als de profeet, op straat gelopen en roepend dat er bij
mijn dood 72 maagden op mij stonden te wachten, had men mij
ontoerekeningsvatbaar verklaart "zei mijn vader zaliger
"Vandaag is kritiek daarop eerder godslastering". Een wijs man,
mijn vader.
Vluchtgedrag
Een kruiperige
houding en capitulatie voor de islam wordt door de joodse filosofe Bat Ye'or
dhimmitude genoemd. Het was het eeuwenlange overlevingsgedrag van joden en
christenen in door moslims geregeerde staten, een overlevingsstrategie van
vernedering, onderwerping en vleierij in dienstbaarheid. Vandaag is het de
houding van politici, intellectuelen en christelijke geestelijken die zich
verbinden met diegenen voor wie ze bang zijn of, in het beste geval, hopen hen
te kunnen ontwapenen met gedienstigheid. Dergelijk vluchtgedrag laat toe dat
onze maatschappij door het stof gaat voor absurde en hypocriete multiculturele
dogma's en dat onze politieke elite doof en blind blijft voor het feit dat de
islam als geloof zelf aan de basis ligt van fundamentalisme en
onverdraagzaamheid.
Juridische onzin
uit de Middeleeuwen
In december 2013
werd een vergelijkend onderzoek gepubliceerd over religieus fanatisme bij
christenen en moslims in Duitsland, Frankrijk, Nederland, België, Oostenrijk en
Zweden (WZB 6 Country Immigrant Integration Comparative Survey). Zestig procent
van de moslims vond dat ze terug moeten naar de roots van de islam, en
75% vond dat ze moesten leven naar de strikte enige interpretatie van de Koran.
Bij de christenen was dat respectievelijk 20 en 15 %, maar dan van de bijbel.
Vijfenzestig procent moslims en 12% christenen vonden dat religieuze wetten
boven de seculiere wetten van hun land staan.
Twee derde van
onze moslims is voor de invoering van de sharia, de islamitische rechtspraak,
in feite middeleeuwse juridische onzin. Idem in Groot-Brittannië. Daar vindt,
volgens het Centre for Social Cohesian, dat een derde van de Britse moslims
voor het uitstappen uit hun geloof mag bestraft worden met de dood. Als religie
een politieke ideologie wordt, ontstaat een theocratie, en dan is de democratie
zoek. Theocratie is de ergste vorm van despotisme, het wil de inhoud van je
hart en van je geloof.
Pijnlijke
cijfers
Ik weiger mee te
huilen met de meute die beweert dat het fundamentalisme en de radicalisering
van de jongeren voortkomt uit sociale achteruitstelling in onze contreien. Vals
zelfbeklag van multiculti 's en laffe politici om hun mislukt integratiebeleid
en dhimmitudegedrag te verdoezelen. Zelfs mensen zonder papieren krijgen hier
gratis onderwijs en hebben toegang tot de eerstelijnsgeneeskunde.
Europa heeft 7%
van de wereldbevolking en betaalt 50% van alle sociale voorzieningen in de
wereld. Wie naar hier komt heeft het altijd beter dan in zijn land van herkomst-
hoe erg het hier soms ook is- en heeft recht op vrijheden en bijstand die ze
nergens anders kunnen claimen. Moslimonderzoekers hebben in opdracht van de
Verenigde Naties in het Arab Human Development Report 2009 vastgesteld dat 22
islamitische landen "achterblijven" in ontwikkeling en dat, op
sub-Sahara-Afrika na, de Arabische landen het slechtst presteren van alle
wereldregio's op het vlak van democratie, arbeidsproductiviteit, vrijheid,
gezondheidszorg en onderwijs. Analfabetisme tiert er welig.
Het rapport is
pijnlijk. De welvaart is beperkt tot amper 2 procent van de Arabische
bevolking, de petro-arabieren van de Golfstaten. De culturele creativiteit
wordt gefnuikt door censuur en religieus fanatisme. Er worden in Griekenland
vijf keer meer boeken vertaald dan in het ganse Arabische taalgebied. Een
cultuur die gedomineerd wordt door een godsdienst die het tekenen, schilderen
en beeldhouwen van levende wezens verbiedt, omdat dat iets aan Allahs schepping
zou toevoegen kan moeilijk kunstenaars voortbrengen, en doodt de creativiteit.
Laat staan dat het spotprenten tolereert.
Vernedering van
het geloof
De Duitse
politicoloog Matthias Küntzel gaat nog verder en beweert dat fundamentalisme
juist de oorzaak is van armoede: "Natuurlijk is het waar dat islamisten
sociale problemen voor hun eigen doeleinden proberen uit te buiten. Maar het
islamisme is geen ideologie die protest doet ontvlammen als het tegen sociale
onrechtvaardigheden aanschuurt. Integendeel, islamitisch geweld wordt juist
uitgelokt door elk teken van moderne ontwikkeling in de moslimwereld:
wetenschappelijk onderzoek, politieke of persoonlijk zelfbestemming,
economische vooruitgang, gelijkheid voor vrouwen, vrijheid van expressie in
bioscoop en theater. De radicalisering van de islam is minder het gevolg van
armoede en gebrek aan kansen, dan dat het er de oorzaak van is".
Fundamentalistisch
geweld vloeit grotendeels voort uit de religie zelf en terrorisme heeft
religieuze wortels vindt ook professor Paul Cliteur in zijn Moreel Esperanto.
Terrorisme ontstaat uit de vernedering van het geloof, omdat de islamcultuur de
nederlaag heeft geleden tegen de westerse cultuur, en niet uit armoede.
Lont uit het
kruitvat
Als men de
tijdbom van de Arabische wereld toch een beetje zou willen ontmantelen kunnen
de politici al beginnen met de lont uit het kruitvat van het Palestijns
conflict te trekken, vooraleer de speeches over verdraagzaamheid en polarisatie
uitdoven. Het gijzelt al meer dan een halve eeuw de ganse wereld op politiek en
economisch vlak en het exporteert wereldwijde terreur.
Het Israëlische
regime geeft een vals alibi aan religieuze gekken om hun haat op onze westerse
cultuur bot te vieren. Amerikaans terreurexpert Robert Pope onderzocht de
motieven van 462 zelfmoordterroristen. De woede voor de westerse Midden-Oosten
politiek was hun voornaamste motief, nog eerder dan hun religieus islamitisch
fanatisme. De onmacht van de Verenigde Naties, de lafheid van Europe en
Amerika, voor wie Israël zijn 51ste staat is, gedogen een kettingreactie
van geweld. In Parijs liepen Abbas en Netanyahu broederlijk naast mekaar, maar
het conflict in hun eigen regio raakt maar niet opgelost.
Plassen tegen
een soepjurk
God is een
concurrent van de mensenrechten. Met dit onderscheid dat wie tegen een soutane
plast de spetters in zijn gezicht krijgt en wie tegen een soepjurk plast
onthoofd wordt. De Verlichting heeft toch iets gedaan. Alle christenen, moslims
en joden zouden beter de helft van hun Bijbel, Koran en Thora verscheuren,
omdat deze sprookjesboeken aanzetten tot ondraaglijk lichamelijk en geestelijk
lijden. Met de multiculturele samenleving is ook de multireligieuze samenleving
binnengeslopen. Deze kan alleen gedijen in een religieus neutrale staat. De
grootste bedreiging voor het westen ligt in zijn eigen zelfgenoegzaamheid en
verkeerd begrepen tolerantie. "Ik wil de culturen van alle landen zo
vrij mogelijk rond mijn huis laten waaien. Maar ik weiger me door een van hen
omver te laten blazen." Zei Mahatma Ghandi jaren geleden al. Ook een
wijs man.
Goed samengesteld doch een iets overdreven. Alleen jammer dat Dedecker het weer niet kon laten om een groot deel van de schuld op het democratisch Israel te schuiven. Hetgeen zijn artikel aan geloofwaardigheid doet inboeten.
BeantwoordenVerwijderen